ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΙΤΙΣΣΑ

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΙΤΙΣΣΑ
ΧΑΙΡΕ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΚΑΙ ΘΕΟΒΑΔΙΣΤΟΝ(Κάνετε κλίκ στήν εἰκόνα γιά νά ὁδηγηθεῖτε στό ἱστολόγιο: ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ 3

Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015

Τό θαῦμα τοῦ Ταξιάρχη στόν μικρό Παρασκευᾶ τοῦ χαρίζει τήν ὄραση..!

  Πάτερ λέγομαι Μπάφας Ιωάννης και μένω στο Αλιβέρι Βόλου. Το τηλέφωνο μου είναι 24210……. Την ημέρα που έγινε το επεισόδιο ήμασταν στη Θεσσαλονίκη. Ο μικρός Παρασκευάς έπαιζε με παιδιά εκεί κοντά μας και κάποιο τον χτύπησε στο μάτι. Το ματάκι του σκίστηκε πολύ βαθειά. Τον πήγαμε αμέσως στο νοσοκομείο “Άγιος Δημήτριος”. Εκεί οι γιατροί μου είπανε ότι το ματάκι του παιδιού είναι χαμένο. Σε λίγο έρχεται και ο γιατρός κ.Κωνσταντίνος Πολυχρονίου:

…Το ματάκι του το έχει χάσει το παιδί! Θα κάνω βέβαια ότι είναι δυνατόν αλλά μην τρέφετε πολλές ελπίδες…….!”

Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2015

Τό θαῦμα…

Το θαύμα... 
 Στ’ Άγιον Όρος , υπάρχει το καστρομονάστηρο των Ιβήρων, που στέκει αρχοντικό δίπλα στη θάλασσα, θαρρείς περιμένοντας να ξεκουράσει κάθε ναυαγό της ζωής που θα φτάσει στην πύλη του. Αρχαίο μοναστήρι που το σκεπάζει η θαυματουργός Εικών της Κυράς Πορταίτισσας , που ταξίδεψε και βρέθηκε εκεί με θαυμαστό τρόπο, για να φυλά το Μοναστήρι Της με τους τόσους ανθρώπους να έχουν βρέξει με δάκρυα προσευχής τα πατώματα του. Τα μεγάλα τειχιά κρύβουν πίσω τους την θαυμαστή Εικόνα η οποία κρύβει πάνω Της, δεήσεις και ικεσίες αιώνων, από χείλη ευλαβικά που σιγοψιθύρισαν , μυστικές καρδιακές προσευχές, ίσα- ίσα να τις ακούει μόνον Εκείνη…
Αν σταθείς εμπρός στην Εικόνα Της, θα προσέξεις μερικά αυτοκρατορικά ολόχρυσα φλουριά, αναθήματα ευλαβείας Χριστιανών Βασιλέων, που στάθηκαν με δέος μπροστά Της, αναγνωρίζοντας Την ως την μόνην Βασίλισσα! Ποιος μπορεί να ξεφύγει από το άγρυπνο βλέμμα Της….
Χρόνια δύσκολα ήταν τότε , όταν κάποιος Χριστιανός βρέθηκε στο Όρος της Παναγιάς.

Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2015

Ἡ βόμβα πού δέν ἔσκασε μπροστά στήν ἁγία Τράπεζα στόν πόλεμο τοῦ 1940

 

 «Αυτό το οποίο θα σας πω τώρα έγινε την πρώτη Κυριακή του Δεκέμβρη: Ήταν και η τελευταία μου μέρα στο μέτωπο, γιατί κατά το μεσημέρι τραυματίστηκα. Ξημερώνοντας, λοιπόν, η Κυριακή μάς βρήκε να κατεβαίνουμε μια πλαγιά, στην οποία είχαμε φτάσει απ’ την προηγούμενη μέρα.
Όλο το Σάββατο ο παππούλης [π. Αχίλλειος, στον πόλεμο του ‘40] εξομολογούσε και μας είπε, όσοι ήθελαν, μπορούσαν να κοινωνήσουν την άλλη μέρα. Το Σύνταγμά μας θα έμπαινε σε καινούργιες μάχες. Σαν ξημέρωσε, το χιόνι είχε πάψει να πέφτει. Μερικοί στρατιώτες είχαν στολίσει με ελάτια και αγριορύκια, τα οποία είχαν κόψει από ένα χωριό, το μέρος στο οποίο θα έμπαινε η Αγία Τράπεζα. Το μάτι κουραζόταν να βλέπει αυτήν την απέραντη λευκότητα. Ο διοικητής, οι αξιωματικοί και οι στρατιώτες, όλοι συγκεντρωθήκαμε όσο μπορούσαμε ο ένας κοντά στον άλλον. Τα ψαλσίματα αντιλαλούσαν στα γύρω υψώματα.
Είχε προχωρήσει η Λειτουργία αρκετά, όταν ακούσαμε ξαφνικά τον βόμβο πολλών αεροπλάνων και φάνηκαν σε λίγο στο βάθος καμιά πενηνταριά.

Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2015

«Μέσα στήν ἀναμπουμπούλα πού θά ἐπικρατεῖ, θά ξεσηκωθεῖ κάθε κράτος νά κάνει ὅ,τι τοῦ λέει ὁ λογισμός» (Ὁσίου Παϊσίου)

-Γέροντα, πέστε μας κάτι για τον Αντίχριστο.
-Ας πούμε μία φορά για τον Χριστό…Όσο μπορούμε να είμαστε κοντά στον Χριστό. Αν είμαστε με τον Χριστό, τον Αντίχριστο θα φοβηθούμε; Μήπως το αντίχριστο πνεύμα δεν υπάρχει τώρα; Το κακό ούτως ή άλλως το κάνει το αντίχριστο πνεύμα. Και αν γεννηθεί και ένα αντίχριστο τέρας και κάνει μερικά μπανταλά, θα γελοιοποιηθεί στο τέλος.
Θα συμβούν όμως γεγονότα πολλά. Ίσως προλάβετε να ζήσετε και εσείς πολλά από τα σημεία που γράφει η Αποκάλυψη. Σιγά-σιγά αρκετά αρχίζουν να βγαίνουν. Φωνάζω ο ταλαίπωρος πριν από πόσα χρόνια! Είναι φοβερή, εξωφρενική η κατάσταση!

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2015

Θεραπεία τῆς Παναγίας σὲ μικρὸ κοριτσάκι ….

Καλοκαίρι 2008. Κοριτσάκι στὴν τρυφερὴ παιδικὴ ἡλικία τῶν τεσσάρων ἐτῶν ἔπαθε ἕνα ἀτύχημα καὶ κόπηκε τὸ δαχτυλάκι τοῦ χεριοῦ του. Ἦταν κρεμασμένο σὲ λίγο δέρμα ὅταν τὸ πῆγαν στοὺς γιατρούς. Ἐκεῖνοι προσπάθησαν νὰ τὸ συγκολήσουν. Ἔγιναν τρία χειρουργεῖα! Στὸ δαχτυλάκι ὅμως δὲν γινόταν καλὴ αἱμάτωση καὶ ἦταν μαῦρο. Ὅλα ἔδειχναν πὼς τὸ κοριτσάκι θὰ τὄχανε πλέον τὸ δαχτυλάκι του.
Ἐκεῖνες τὶς ἡμέρες ὅμως πῆρε εἴδηση τὸ θλιβερὸ γεγονὸς μιὰ πιστὴ φίλη τῆς οἰκογενείας, καὶ πῆγε στὸ παιδάκι λαδάκι τῆς Παναγιᾶς, ποὺ εἶχε, καὶ ἔβαλαν στὸ σχεδὸν νεκρωμένο δάχτυλο.

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2015

“Ἡ ἀκηδία” – Ἀμαρτωλῶν Σωτηρία

 Ακηδία είναι η αθυμία και η ανορεξία που κυριεύει τον άνθρωπο, κάνοντάς τον απρόθυμο, αμελή ή αδιάφορο για κάθε πνευματικό έργο. Είναι κι αυτή μία από τις θανάσιμες αμαρτίες, σαν πρόξενος πολλών και φοβερών κακών. Η ακηδία προξενεί παραλυσία στο νου και την ψυχή, οκνηρία στην εκπλήρωση των εντολών του Θεού, και προπαντός μίσος για την προσευχή και την ψαλμωδία. Απ΄αυτή την παράνομη μάνα γεννιούνται δύο ασεβέστατες θυγατέρες. Πρώτη είναι η μικροψυχία, όταν ο άνθρωπος βρίσκει δύσκολο τον πνευματικό αγώνα και ακατόρθωτες τις αρετές, οπότε πέφτει στην αμέλεια και δεύτερη είναι η απόγνωση, όταν, λόγω της αμέλειάς του, χάσει κάθε ελπίδα σωτηρίας. Η απόγνωση είναι η χειρότερη απ΄όλες τις αμαρτίες.

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2015

Δημήτρης Α. Μουρτζοῦκος, ΤΑΤΟΥΑΖ…Ἡ ἀπόλυτη Ἐλευθερία ἤ ἡ ἀπόλυτη Αἰχμαλωσία καί ἀπώλεια;

 

  Το τατουάζ (δερματοστιξία) έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, κυρίως στη νέα γενιά, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης και εκφράζει την απόλυτη και αχαλίνωτη αίσθηση της ελευθερίας του ανθρώπου και της ανάλογης διαθέσεως του σώματός μας κατά την επιθυμία εκάστου και ανάλογα με την κοινωνική και πνευματική κατάρτιση του καθενός μας. Είναι όμως έτσι; Το θέμα θα το αναλύσουμε, συνοπτικά βέβαια, αλλά θα το προβάλλουμε σε τρείς διαστάσεις, ήτοι:
  • Την Υλική

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2015

Μνημονεύοντας ψυχές σέ ἕνα ταπεινό ἁγιορειτικό κελλάκι…

   

π. Θωμάς Ανδρέου 

    Πριν από πολλά χρόνια, βρέθηκα στο Άγιον Όρος παρακολουθώντας μια αξέχαστη Θεία Λειτουργία σε ένα ταπεινό κελλάκι, με λειτουργό, ευλαβή Ιερομόναχο, αγιασμένη ψυχή που πλέον αυλίζεται εις τόπους, ένθα των δικαίων τα πνεύματα αναπαύονται…
 Νέος παπάς ο γράφων, άγευστος ακόμα της μεταμορφωτικής εμπειρίας του πολιού και σεβασμίου λειτουργού, που κρυμμένος σχεδόν μέσα στο μισοσκόταδο, στέκονταν ευθυτενής παρά το βάρος του χρόνου που αγόγγυστα στους ώμους του κουβαλούσε και τον έβλεπα να μνημονεύει ψυχές, με ένα χαμόγελο να διαγράφεται στα χείλη του που έτρεμαν προφέροντας σχεδόν μυστικά τα ονόματα των ανθρώπων…

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2015

Ἡ ἀρετή τῆς διακρίσεως, ἡ μεγαλύτερη τῶν ἀρετῶν

Η μεγαλύτερη και πιο αξιόλογη πασών των αρετών είναι η διάκρισις. Μόνον ο πιστός άνθρωπος που ζει και χαίρεται την πνευματική ζωή, χαριτώνεται από τον Δωρεοδότη Θεό μας με το χάρισμα της διακρίσεως. Η διάκριση είναι η αρετή εκείνη την οποία όποιος κατέχει γνωρίζει τι, πως που και πότε πρέπει να κάνει κάτι. Και τούτο χωρίς να επιφέρει κάποιο σκανδαλισμό σε συνάνθρωπο ή ακόμη και να κάνει οτιδήποτε με πνεύμα χριστιανικής ελευθερίας, απαλλαγμένος όμως από σχήματα υψηλοφροσύνης, επίδειξης και υποκρισίας. Ο διακριτικός άνθρωπος χωράει παντού, γίνεται εύκολα αποδεκτός ακόμη και σε εχθρικά μέτωπα. 
Ο άνθρωπος της διακρίσεως γίνεται πατέρας πνευματικός, σύμβουλος και καθοδηγητής. Θα λέγαμε σύμφωνα με την πατερική ορολογία καθίσταται γέροντας.

Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2015

«Σέ μία ἀποκάλυψη ὁ Ἅγιος Νεκτάριος εἶπε, ὅτι οὔτε 5 τοῖς χιλίοις δέν περνοῦνε γιά τόν παράδεισο…! ὅλοι οἱ ἄλλοι πᾶνε γιά τήν κόλαση»

 
 Μέ ἔλεγε μιά ψυχή: Εἶδα στόν ὕπνο μου, ὅτι βρισκόμουν στό Κοιμητήριο τῆς Ἀναστάσεως στόν Πειραιᾶ. Χιλιάδες σταυροί… Σέ κάθε δέ τάφο πάνω, ἦταν καί μία σημαία μαύρη.
Καλά δέν εἶδες καμμία λευκή σημαία; τόν ρώτησα.
Εἶδα μερικές λευκές, μέ ἀπάντησε. Καί ἀπό περιέργια πῆγα νά δῶ, σέ ποιούς ἀνῆκουν αὐτές οἱ λευκές σημαῖες. Καί διαπίστωσα, ὅτι ἐπί τό πλεῖστον ἀνῆκαν σέ μικρά παιδιά. Ὑπῆρχαν καί μερικές, πού ἀνῆκαν σέ μεγάλους. Ὅλες οἱ ἄλλες σημαῖες ἦταν μαῦρες, σέ ἐκεῖνο τό ἀπέραντο κοιμητήριο…

Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2015

Ποιά ὥρα γεμίζουν οἱ ἐκκλησίες μέ ἀγγέλους (Γερόντισσα Λαμπρινή)

 
 Γερόντισσα Λαμπρινή Βέτσιου
  Στην θεία Λειτουργία και όταν κοινωνούσε είχε εμπειρίες και κάποιες από αυτές τις εκμυστηρεύτηκε ως έξης: 
«Όλα αυτά που προσφέρουμε στην Προσκομιδή, κρασιά, κεριά και τα ονόματα, τα παίρνουν Άγγελοι και τα πηγαίνουν απάνω.
Μια φορά είχα πάει στην αγία Αικατερίνη.
Είχαν μνήμη (εορτή αγίου) εκεί και έδωκα το χαρτάκι μου με τα ονόματα. Το πρωΐ υστέρα πού είχε τελειώσει η Λειτουργία, είδα κατά γης το χαρτάκι στο Ιερό μπροστά. Στενοχωρήθηκα και είπα: «Αχ, Θεέ μου, αγία Αικατερίνη, ήρθα εδώ και δεν διαβάστηκαν τα ονόματά μου».

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς γιά τά βάσανα τῆς ζωῆς

 Αποτέλεσμα εικόνας για νικολάου βελιμίροβιτσ

 Στον εφημεριδοπώλη Ιωάννη για τα βάσανα της ζωής.
  Μην χάνεις το θάρρος σου. Μην σκέφτεσαι το κακό. Ο Δημιουργός σου βρίσκεται κοντά σου. Ο τα πάντα ορών βλέπει. Ο Παντελεήμων θα σε ελεήσει. Και τώρα είναι ελεήμων απέναντί σου αν και είσαι άρρωστος και σκυθρωπός. Αυτός δοκιμάζει τον ηρωισμό σου. Δοκιμάζει την πίστη και την ελπίδα σου. «Μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱὸν ὃν παραδέχεται» ( Εβρ. 12, 6 ) λέει ο Απόστολος , που έχει υποστεί πολλά χτυπήματα , όπως λέει αλλού: «ὑπὸ ᾿Ιουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρὰ μίαν ἔλαβον, τρὶς ἐρραβδίσθην, ἅπαξ ἐλιθάσθην, τρὶς ἐναυάγησα» ( Β΄ Κορ. 11, 24-25 ) .Όλα αυτά τα βάσανα τα δεχόταν ο Παύλος από τους ανθρώπους , όμως ευχαριστούσε τον Θεό , σαν να δέχθηκε από τον Ίδιο. Και ποτέ δεν παραπονιόταν για τους ανθρώπους ,τους βασανιστές του, αλλά, βασανισμένος και διωγμένος , ασταμάτητα ενθάρρυνε τους άλλους χριστιανούς λέγοντας: «Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε.»(Φιλ. 4,4 ) .

Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2015

Ὁ Γέροντας Γαβριήλ ὁ διά Χριστόν σαλός ἔλεγε γιά τήν ἁμαρτωλή προσευχή:

-Πείτε μου τι να συμβαίνει; Πότε μπορεί η προσευχή να λογαριαστεί ως αμαρτία;
-Μήπως όταν κάποιος δεν προσεύχεται σωστά;
-Όχι, όταν προσεύχεται σωστά.
-Μήπως όταν δεν προσεύχεται με την καρδιά του;
-Όχι, όταν προσεύχεται με την καρδιά του.-Μήπως όταν δεν έχει συγκεντρωμένο το νου του όταν προσεύχεται;

Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2015

«Δῶσ’ μου τό χέρι σου Γιωργάκη, ἀνέβα στ’ ἄλογό μου, εἶμαι ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ἀπό τήν Ρωσία…»

Agios Ioanis Rosos 3  
Ένα συγκλονιστικό Θαύμα του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου, που συνέβη πριν μερικά χρόνια!
~ Σ’ ένα από τα δύο Νοσοκομεία παίδων της Αθήνας η μάνα νύχτα-μέρα βρίσκεται στο προσκέφαλο του παιδιού της που το μετέφεραν επειγόντως από την Πάτρα, γιατί η χρόνια πάθησή του, παράλυση των κάτω άκρων (ο φάκελός του έχει όλες τις έρευνες, τα εργαστηριακά αποτελέσματα) επιδεινώθηκε τις τελευταίες ημέρες.
Στο Νοσοκομείο όπως επί χρόνια επαναλαμβάνεται η μόνιμη γνωστή θεραπεία (λείπει ασβέστιο από τον οργανισμό του παιδιού).
Ένα απόγευμα που ο ήλιος έγερνε και οι λιγοστές ακτίνες του φώτιζαν το δωμάτιο του Νοσοκομείου, η μάνα θυμήθηκε που πήγαινε σε εξωκκλήσι της Παναγίας, ψηλά έξω απ’ την Πάτρα και προσευχόταν ανάβοντας τα καντηλάκια, πότε με το σύζυγό της, πότε με τα παιδιά. Ο νους της πλανιέται στο εξωκκλήσι. Νοερά προσεύχεται: «Παναγία μου, Μάνα γλυκειά που πόνεσες, βοήθησέ μου το παιδί. Παναγιά μου, στείλε μου έναν άγιο, δες το καϋμένο μου πως παλεύει στη ζωή να σταθεί στα πόδια του. Βοήθησε το πονεμένο μου παλικαράκι».-Μητέρα, τι λες, με ποιον μιλάς;

Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2015

Ἕνας οὐράνιος Κρίνος στή γῆ! (Ἀπό τό βιβλίο Ἀμαρτωλῶν Σωτηρία)

Ένας ουράνιος Κρίνος στη γη! (Από το βιβλίο Αμαρτωλών Σωτηρία)
  Στη Ρώμη ζούσε κάποτε ένας ευλαβής και πλούσιος άνθρωπος που τον έλεγαν Ιωάννη.
Αυτός, αφού πήγε σε κάποιο μοναστήρι και αφιέρωσε εκεί όλα του τα πλούτη, σύντομα ασπάστηκε και τον μοναχισμό.
Όμως, αγράμματος καθώς ήταν, δεν μπορούσε να τυπώσει στο μυαλό του καμιά προσευχή. Μάταια οι υπόλοιποι μοναχοί προσπαθούσαν να του μάθουν γραφή και ανάγνωση. Του ερμήνευαν ψαλμούς και ευχές, μα πάλι εκείνος δεν μπορούσε να μάθει τίποτα.

Τότε, ένας έμπειρος και ενάρετος αδελφός αφού του διάβασε όλες τις ευχές, μία προς μία, τον ρώτησε ποια απ΄ όλες του φαινόταν πιο ωραία για να την μάθει.
Εκείνος του είπε ότι το <<Χαίρε Μαρία>> του άρεσε περισσότερο.
Έτσι έβαλαν τα δυνατά τους και του έμαθαν αυτόν τον χαιρετισμό του Αγγέλου.
Δηλαδή το: Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία…, και τα εξής.
Με το πέρασμα του χρόνου το έμαθε καλά και πλημμύρισε την καρδιά του τόση χαρά που αξιώθηκε να μάθει αυτόν τον Αρχαγγελικό ασπασμό, ώστε του φαινόταν σαν να βρήκε πολύτιμο θησαυρό!

Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2015

Ἡ φοβερή ὥρα τοῦ θανάτου… καί οἱ ἑτοιμοθάνατοι Χριστιανοί …

Το αληθινό γεγονός πού καταγράφουμε έγινε γύρω στο 1940, πριν από την έναρξη του πολέμου.
Ένας ιερεύς ο παπα-Θεόδωρος κλήθηκε για να κοινωνήσει δύο χριστιανούς ετοιμοθάνατους. Έναν πλούσιο, σκληρό και φιλάργυρο και μια ενάρετη χήρα, πού μεγάλωσε μόνη της, με τιμιότητα και σωφροσύνη, σκληρό αγώνα και φτώχεια πολλή, εκείνα τα χρόνια, οκτώ παιδιά!!!
Ο παπα-Θεόδωρος πήρε μαζί τον διάκονο του, τον πατέρα Λαυρέντιο. Μπροστά ο νεωκόρος, στο πλάι ο διάκονος και ο ιερεύς με το άγιο Ποτήριο, ασκεπής και με τον Αέρα στους ώμους, (όπως εσυνηθίζετο τότε), πήγαν πρώτα στο σπίτι του πλούσιου, αλλά αυτός ούτε καν ήθελε να ακούσει για Θεία Κοινωνία! Μόνο φώναζε:

Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2015

Πότε ἀποκτᾶ ψυχή τό ἔμβρυο;

Τὰ τελευταῖα χρόνια μία ἀκόμη αἵρεση ἔχει σηκώσει κεφάλι, πολεμώντας τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἡ αἵρεση αὐτὴ διατείνεται ὅτι τὸ ἔμβρυο ἐμψυχοῦται κατὰ τὸν τρίτο μήνα τῆς κυήσεως. Υἱοθετώντας, ὁ μὴ γένοιτο, κάποιος τὴ θέση αὐτή, ταυτόχρονα, κατὰ συνέπεια, δέχεται ὅτι ἐπιτρέπονται οἱ ἐκτρώσεις μέχρι καὶ τὸν τρίτο μήνα τῆς κυήσεως. Τονίζεται μάλιστα ἐμφαντικὰ ὅτι, σύμφωνα μὲ τὴ διδασκαλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἄλλο εἶναι τὸ ζῶν καὶ ἄλλο εἶναι τὸ ἔμψυχο ἔμβρυο. Ἔμψυχο, καθίσταται κατὰ τὸν τρίτο μήνα τῆς κυήσεως. Ἡ ἄποψη εἶναι θεολογικὰ καὶ ἐπιστημονικὰ τουλάχιστον ἀπαράδεκτη. Ἡ πάγια ἀκράδαντη θεολογικὴ τοποθέτηση εἶναι ὅτι τὸ ἔμβρυο ἐμψυχοῦται «ἐξ ἄκρας συλλήψεως», δηλαδὴ τὴ στιγμή, ποὺ ἑνώνεται τὸ ὠάριο μὲ τὸ σπερματοζωάριο. 

Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2015

Ἄνθρωποι πού ζοῦν ἀνάμεσά μας… μέ τή δύναμη καί τήν ἐνέργεια τῆς «Εὐχῆς» (ἀληθινή ἱστορία)

prayer_b2  
του Πρωτοπρεσβύτερου Στέφανου Κ. Αναγνωστόπουλου

 ~ Σε κάποια πόλη της Πελοποννήσου, συναντήθηκα κάποτε με έναν χριστιανό, περίπου 32 ετών, που μοσχομύριζε κάτι σαν δενδρολίβανο.
Και η έκπληξη μου μεγάλωσε ακόμη περισσότερο, όταν άρχισε να μου μιλάει για την Ευχή, το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με», διαπιστώνοντας ότι από το στόμα του εξήρχετο η άρρητος ευωδία του Παναγίου Πνεύματος.
Για το κομποσχοίνι και την Ευχή είχε μάθει πριν από χρόνια στο Άγιον Όρος και από τότε την έλεγε ασταμάτητα, μέρα-νύχτα, και πολλές φορές χωρίς διακοπή ακόμα και τις νύχτες. Η Ευχή αναπλήρωνε και τις φυσικές ανάγκες του ύπνου του.
Έτσι, σιγά-σιγά η προσευχή του Ιησού έγινε πνευματική και νοερά μέσα στην καρδιά του και απολάμβανε το μεγαλείο της, χωρίς να μπορεί να ερμηνεύσει το πως λέγεται μέσα του η Ευχή και μάλιστα από το μέρος της καρδιάς του, με πολλή γλυκύτητα και χωρίς αυτός να την λέγει συνειδητά, είτε προφορικά είτε με τον ενδιάθετο λόγο. (Αυτό είναι το μεγαλείο της πνευματικής προσευχής και ειδικότερα της Νοεράς λεγόμενης προσευχής).

Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2015

Ποιά εἶναι ἡ τελευταῖα μας προσδοκία;

 
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Ποιά είναι η τελευταία μας προσδοκία; Τη νύχτα προσδοκούμε την ημέρα και την ημέρα προσδοκούμε τη νύχτα· και πάλι την ημέρα και πάλι τη νύχτα. Αλλά η προσδοκία αυτή δεν είναι η τελευταία. Ποιά είναι η τελευταία μας προσδοκία, αδελφοί; Σε καιρούς χαράς τρέμουμε περιμένοντας λύπες και σε καιρούς λύπης προσδοκούμε με ελπίδα τη χαρά· και ξανά λύπη και ξανά χαρά. Αλλά καμιά απ’ αυτές τις προσδοκίες δεν είναι η τελευταία μας.

Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2015

Ἐπιφυλακή (Ὁσίου Ἰωάννου Maximovich)

images
Τήρησε σθεναρά την πνευματική επιφυλακή, επειδή δεν γνωρίζεις πότε θα σε καλέσει ο Κύριος κοντά Του. Κατά την επίγειο ζωή σου, να είσαι έτοιμος ανά πάσα στιγμή να Του δώσεις λογαριασμό. Πρόσεχε να μην σε πιάσει στα δίχτυα του ο εχθρός, ή να σε ξεγελάσει, προκαλώντας σε να πέσεις σε πειρασμό. Καθημερινά εξέταζε την συνείδησή σου, δοκίμαζε την καθαρότητα των λογισμών σου, τις προθέσεις σου.
Κάποτε ήταν ένας βασιλιάς, ο οποίος είχε ένα γιο πονηρό. Έχοντας χάσει κάθε ελπίδα για αλλαγή προς το καλύτερο, ο πατέρας καταδίκασε τον γιο του σε θάνατο. Του έδωσε ένα μήνα περιθώριο για να προετοιμαστεί. Πέρασε ο μήνας, και ο πατέρας ζήτησε να παρουσιασθεί ο γιος του. Προς μεγάλη του έκπληξη, παρατήρησε πως ο νεαρός ήταν αισθητά αλλαγμένος: το πρόσωπό του ήταν αδύνατο και χλωμό, και ολόκληρο το κορμί του έμοιαζε να είχε υποφέρει.

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2015

«Ὅταν πῆγα νά τοῦ φιλήσω τό χέρι, αὐτό μοσχοβολούσε σάν τό λείψανο τῆς Ἁγίας Ἄννης…»

  mqdefault

  -ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΑΝΘΙΜΟ ΤΟΝ ΜΙΚΡΑΓΙΑΝΝΑΝΙΤΗ-
 
~ Ο ασκούμενος στα Κατουνάκια του Αγίου Όρους πατήρ Μάξιμος, που έχει σπουδάσει Φυσικός, μας διηγήθηκε τα εξής: «Μια χρονική περίοδο πριν γίνω μοναχός, είχα πολλούς πειρασμούς. Ο Γέρων Άνθιμος ο Μικραγιαννανίτης, που ήταν πνευματικός μου και που ήξερε τις μεθοδείες του διαβόλου, μου συνιστούσε να κάνω υπομονή λέγοντάς μου: –Κάνε υπομονή και ο Θεός θα σε επιβραβεύσει και πολλά καλά θα σου δώσει. Ο πειρασμός, όμως, δεν υποχωρούσε και κάθε φορά ο Γέρων επαναλάμβανε τα ίδια λόγια. Από τις πολλές, όμως, φορές κλονίστηκα και έβαλα λογισμό: «Αν ο Γέρων είναι άνθρωπος του Θεού κάτι θα μου φανερώσει». Αυτή την φορά με βαθύ πόνο πλησίασα τον Γέροντα, που για πρώτη φορά με υποδέχθηκε με υπερβολική χαρά και, όταν πήγα να του φιλήσω το χέρι, αυτό μοσχοβολούσε σαν το λείψανο της Αγίας Άννης, που φυλάσσεται στο Κυριακό της Σκήτης. Το άφησα και το ξανάπιασα και τότε η ευωδία ήταν εντονότερη. Μου είπε με πολλή χάρη:

Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2015

Ὁ στάρετς. Ἡ Θεοτόκος, ἡ ἁγία Βαρβάρα καί ἡ ἁγία Ἀλέξανδρα. Ἕνα μεγάλο σύγχρονο θαῦμα

 

 Αντιθέτως, δες μία πραγματική περίπτωση μεταβάσεως από τη ζωή του Στάρετς Ιωνά: «Κάποιο μέρα, μετά τη θεία λειτουργία, περίπου στις 12 το μεσημέρι, καθόμουν στο κελί μου κι έφτιαχνα πάλι κουτάλια. Ή καρδιά μου θλιβόταν για τον τρομερό Κριμαϊκό πόλεμο. Έξαφνα ακούω κάποιον έξω από την πόρτα του κελιού μου να λέει την ευχή:
    «Δι’ ευχών των άγιων πατέρων ημών Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον ημάς». Ή φωνή είναι γυναικεία λεπτή και καθαρή. Ακούω και σωπαίνω. Ξέρω ότι – καμιά γυναίκα δεν έρχεται ποτέ στο κελί μου και γι’ αυτό σωπαίνω. Ακούω την ευχή δεύτερη φορά• σωπαίνω. Τρίτη φορά• πάλι σωπαίνω. Τότε, η πόρτα ανοίγει μόνη της, ενώ εγώ πάντοτε είχα  τη συνήθεια να την κλείνω από μέσα με το γάντζο, και εισέρχονται στο κελί μου τρεις γυναίκες. Μόλις μπήκαν, στάθηκαν μπροστά στην εικόνα της, Παναγίας της Τριχερούσας, έκαναν τον σταυρό τους και τρεις μετάνοιες. Εγώ συνεχίζω να κάθομαι, χωρίς να τούς δίνω προσοχή. Σκέπτομαι με θυμό: πώς τόλμησαν αυτές οι γυναίκες να έλθουν σε μένα το μοναχό και μάλιστα άγνωστες: Αυτές, αφού προσευχήθηκαν λίγο, γυρίζουν και μου λένε:

Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2015

«Περί πνευματικῆς ἀναισθησίας» μέρος β΄

 
ΟΜΙΛΙΑ
π.Ἀθανασίου Μυτιληναίου
Λόγοι Ἀφυπνίσεως
 Ἡ πνευματική ἀναισθησία τοῦ νέου Ἰσραήλ.
Ἀνάγκη αὐτοκριτικῆς.
  Τίθεται ὅμως ἕνα ἐρώτημα· ἕνα ἐρώτημα γιά αὐτοκριτική. Μήπως αὐτή ἡ πνευματική ἀναισθησία δέν ὑπάρχει μόνο στόν λαό τοῦ Ἰσραήλ, ἀλλά ὑπάρχει καί στόν νέον Ἰσραήλ, τόν Ἰσραήλ τῆς χάριτος, δηλαδή τό χριστιανικό ἔθνος; –ὅταν λέμε χριστιανικό ἔθνος, ἐννοοῦμε τούς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Χριστιανούς. Μήπως καί στούς Χριστιανούς ὑπάρχει αὐτή ἡ πνευματική ἀναισθησία;
Πρέπει νά ὁμολογήσουμε ὅτι τουλάχιστον στίς ἡμέρες μας αὐτή ἡ πνευματική ἀναισθησία ὑπάρχει, καί μάλιστα σέ ποσοστό τρομακτικό καί σέ βαθμό ἀπελπιστικό. Οἱ Χριστιανοί μας σήμερα εἶναι πνευματικά ἀναίσθητοι. Οἱ Χριστιανοί μας!Τό κατά πόσο ἔχουνε δουλέψει οἱ Σιωνιστές γιά νά ἐπιτευχθεῖ αὐτό, ὁ Θεός τό ξέρει, καί τό κατά πόσο ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί ἀφήσαμε τόν ἑαυτό μας νά ὑποστεῖ τήν διάβρωση αὐτή, πάλι ὁ Θεός τό ξέρει· ἕνα μόνο εἶναι σίγουρο, ὅτι σήμερα πράγματι παρουσιάζουμε αὐτή τήν κατάσταση τῆς πνευματικῆς ἀναισθησίας.

Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2015

Ἡ ὑπομονή τοῦ Ἱερέα καί ἡ παρηγορία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

leitourgia_1
Γνώρισα έναν υπέργηρο ιερέα με 70 χρόνια στην ιεροσύνη. Χή­ρεψε από πολύ νωρίς, υστέρα από 12 χρόνια γάμου. Από την έγγα­μη του ζωή απέκτησε 7 παιδιά, τα οποία μεγάλωσε με πολύ μεγάλο κόπο, χωρίς να βάλη άνθρωπο στο σπίτι του ούτε συγγενή για να βοηθήσει στη μαρτυρική ανατροφή τους. Ταυτόχρονα έπρεπε να αντιμετωπίζει όλα τα προβλήματα πού έχει μια ενορία με την πληθώρα των λειτουργικών και ποιμαντικών καθηκόντων. Παράλληλα έπρεπε να αντιμετωπίζει με ηθική αξιοπρέπεια και το οξύ πρόβλημα της προσωπικής του χηρείας, διότι ήταν νέος στην ηλικία άνθρωπος. Έτσι είχε βαθύτατο πόνο στην καρδιά, πού τον έβγαζε πολλές φορές όταν λειτουργούσε.

Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2015

«Περί πνευματικῆς ἀναισθησίας» μέρος α΄

 
   ΟΜΙΛΙΑ 1η
 π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου
 “Λόγοι Ἀφυπνίσεως”
 «ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι»
 Ρωμ: ιγ΄ : 11
 Σωματικές αἰσθήσεις, βλάβες καί νέκρωσή τους.
 Ἐάν κάποτε διαπιστώσουμε ὅτι μία αἴσθησή μας δέν ἀνταποκρίνεται λειτουργικῶς, ἀνησυχοῦμε καί καταφεύγουμε στόν γιατρό. Ὅταν ἐπί παραδείγματι τά μάτια μας ἀλλοιώνουν τό σχῆμα ἤ τό χρῶμα τῶν ἀντικειμένων, ἤ ἀκόμη τά αὐτιά μας δέν μποροῦν νά συλλάβουν χαμηλῆς ἀντάσεως ἤ ὑψηλῆς συχνότητος ἤχους, ὁμοίως ἀνησυχοῦμε, καί καταφεύγουμε στόν γιατρό. Ἐάν ὑπάρχει αὐτή ἡ κατάσταση, ἐάν δηλαδή οἱ αἰσθήσεις δέν μᾶς πληροφοροῦν ἐπακριβῶς ἀλλά ἀσθενοῦν, τότε ἀντιλαμβάνεσθε ὅτι δέν μποροῦμε νά ἔχουμε εἰκόνα τοῦ ἐξωτερικοῦ μας κόσμου· ἀλλά ἐάν δέν ἔχουμε εἰκόνα τοῦ ἐξωτερικοῦ μας κόσμου, δέν μποροῦμε νά προσαρμοσθοῦμε σ᾿ αὐτόν.
Ἄν πάλι οἱ αἰσθήσεις μας, ὅλες οἱ αἰσθήσεις μας, ἔχουν νεκρωθεῖ, καί ἡ ὅραση καί ἡ ἀκοή καί ἡ ὄσφρηση καί ἡ γεύση καί ἡ ἁφή, τότε τό σῶμα, πρίν ἀκόμη χωρισθεῖ ἀπό τήν ψυχή, θεωρεῖται ὅτι εἶναι νεκρό, ἤ μοιάζει μέ νεκρό σῶμα.

Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2015

Γιά νά εἶναι ἀποτελεσματική ἡ προσευχή μας

 
Εάν θέλωμεν η προσευχή ημών να οδηγήση εις εκείνα τα αποτελέσματα, περί των οποίων ομιλούν οι Πατέρες και διδάσκαλοι ημών, είναι απαραίτητον όπως ακολουθήσωμεν την διδαχήν αυτών.
Πρώτος όρος αυτής είναι η πίστις εις τον Χριστόν ως Θεόν-Σωτήρα· δεύτερος είναι η επίγνωσις ημών ως αμαρτωλών εν απωλεία. Η συνείδησις αύτη δύναται να φθάση εις τοιούτον βάθος, ώστε ο άνθρωπος να αισθάνηται εαυτόν χείριστον πάντων· τούτο δε παρουσιάζεται οφθαλμοφανές εις αυτόν ουχί ένεκα των εξωτερικών αυτού πράξεων, αλλά δι’ ενοράσεως της αποστάσεως αυτού από του Θεού, και εαυτού ως φορέως δυνάμει παντός κακού.

Όσον πλείον ταπεινούμεθα εν τη οδυνηρά μετανοία, τοσούτον ταχύτερον η προσευχή ημών φθάνει εις τον Θεόν. Εάν όμως απολέσωμεν την ταπείνωσιν, τότε ουδεμία άσκησις δύναται να βοηθήση ημάς.

Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2015

Ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι ἀσθένεια, κληρονομική διάθεση ἤ πάθος; (π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος)

Απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα ομιλίας του μακαριστού π. Αθανασίου Μυτιληναίου, που έγινε την Κυριακή 18/3/1990.
Ακούστε μια απορία. Τώρα, μια εποχή πίσω (κάποια χρόνια), οι απορίες που ρίχνετε θα ήσαν αδιανόητες. Σήμερα, δυστυχώς, δεν είναι αδιανόητες, γι᾽ αυτό και αναγκάζομαι πολλές φορές να ανοίγω το στόμα μου και να λέγω μερικά πράγματα, τα οποία βεβαίως, αν ελέγοντο είκοσι, τριάντα χρόνια πίσω, ίσως-ίσως να εθεωρούντο ότι δεν έπρεπε να ειπωθούν ποτέ σε κατηχητικό σχολείο, για να μην πω ότι και σε μεγάλους ακόμη υπήρχε μία ευπρέπεια στο θέμα αυτό της υποβολής τέτοιων ερωτήσεων. Λέει: «Στην περίπτωση που ένας άνθρωπος είναι ομοφυλόφιλος, κατά πόσο οι κληρονομικές καταβολές του (αν υπάρχουν) και οι πιθανές τραυματικές εμπειρίες της παιδικής ηλικίας δικαιολογούν τη ζωή που κάνει στα μάτια του Θεού;».

Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2015

Τό θαῦμα τοῦ Ὁσίου Ἰωάννη τοῦ Ρώσσου στήν συγκύπτουσα καί τό μπαστούνι!

«Και απέθηκε Μωϋσής τας ράβδους έναντι Κυρίου εν τη σκηνή του μαρτυρίου».
 Αν έρθετε στο προσκύνημα του Οσίου Ιωάννου του Ρώσσου, θα δείτε ένα απλό και φτωχό δώρο. Ένα μπαστούνι! Κρέμεται σαν λάφυρο στο προσκυνητάρι, μπροστά στον Όσιο.
 Το μπαστούνι είναι της γιαγιάς Μαρίας Σιάκα, από το Φρέναρο της Αμμοχώστου Κύπρου, που δεκαοχτώ χρόνια ήταν καμπουριασμένη και το πρόσωπό της απείχε λίγο από την γη. Στις 11 Αυγούστου 1978 την έφεραν οι δικοί της με άλλους εκατό Κυπρίους στον Όσιο Ιωάννη.
 Την σήκωσαν στα χέρια για να προσκυνήσει το Ιερό λείψανο. Κοιτάζει η πονεμένη γιαγιά το μακάριο ολόσωμο σκήνωμα και κλαίει ζητώντας για τα πονεμένα γηρατειά λίγη θεϊκή βοήθεια. Είδε ο Άγιος του Θεού το μεγαλείο της ψυχής της, είδε τον πόνο της, αλλά και την πίστη της.