«Ἀγάπη» . Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:Ἀγάπη

 «Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργίας, φιλαρχίας, καί ἀργολογίας μή μοι δῷς», λέμε τώρα τή μεγάλη Τεσσαρακοστή πολλές φορές. Εἶναι μιά προσευχή τοῦ ἁγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου, ἡ ὁποία ἔχει πάρα πολλά, ὑψηλά καί ὡραῖα νοήματα.

Λέμε «Κύριε καί Δέσποτα», Ἐσύ πού εἶσαι ὁ Δεσπότης, ὁ Κύριος, ὁ Κυρίαρχος, ὁ Κυβερνήτης τῆς ζωῆς μου, σέ παρακαλῶ νά πάρεις ἀπό ἐμένα τό κακό πνεῦμα,τό πνεῦμα τῆς ἀργίας, τῆς τεμπελιᾶς, τῆς ἔλλειψης ἐργασίας, τῆς ἔλλειψης τῆς πράξης, τῆς ἔλλειψης τῶν ἔργων γιά τόν Θεό. Κυρίως ἡ ἀργία εἶναι αὐτή: Τό νά μήν κάνει δηλαδή ὁ ἄνθρωπος τίς πράξεις πού πρέπει γιά νά σωθεῖ. Βεβαίως καί νά ἐργάζεται γιά νά ἔχει ὁ ἴδιος νά ζεῖ καί νά μήν ἐπιβαρύνει τούς ἄλλους, ἀλλά καί γιά νά κάνει ἐλεημοσύνη.

Γέροντας Ἰάκωβος Τσαλίκης-Πολύ ἀσθενής ἐξομολογεῖ

Μαρ­τυ­ρί­α Σω­τη­ρί­ας Σαλ­τα­γιά­ννη: «Ἦ­ταν Μεγάλη Σα­ρα­κο­στή καί εἶ­χα πά­ει γιά ἐ­ξο­μο­λό­γηση στόν Ὅ­σιο Δαυ­ΐδ. Ὅ­ταν ἔ­φτα­σα στό Μοναστήρι, μέ κα­λω­σό­ρι­σαν οἱ ἄλ­λοι μο­να­χοί καί ἐγώ τούς ζή­τη­σα νά ἐ­ξο­μο­λο­γη­θῶ στόν Πνευ­μα­τι­κό μου π. Ἰ­ά­κω­βο. Καί ἐ­κεῖ­νοι μέ λύ­πη μοῦ ἀ­πάν­τησαν ὅ­τι δέν θά μπο­ρέ­ση νά μέ δε­χθῆ, για­τί ἦ­ταν πο­λύ ἄρ­ρωστος.

»Ἐ­γώ, ἄν καί στε­νο­χω­ρή­θη­κα, τούς εἶ­πα, “δέν πειρά­ζει”, πεῖ­τε του ὅ­μως ὅ­τι εἶ­ναι ἡ Σω­τη­ρί­α ἀ­πό Χαλ­κί­δα.

»Ὅ­ταν πῆ­γαν στό δω­μά­τιό του καί τοῦ τό εἶ­παν, ἐ­κεῖ­νος ἀ­πάν­τη­σε: “Πές της νά μέ πε­ρι­μέ­νη ἔ­ξω ἀ­πό τό ἐκ­κλη­σά­κι τοῦ Ἁ­γί­ου Χα­ρα­λάμ­πους”.

Ὁμιλία στήν ἑορτή τῶν κορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου (Ἅγ. Γρηγόριος Παλαμᾶς)

   Περίληψη 28ης Ομιλίας, στην περικοπή Ματθ. 16,13-19. Οι δύο απόστολοι είναι λαμπροί φωστήρες, λαμπρύνοντας την Εκκλησία με τη συνάντησή τους κατά την εορτή της 29ης Ιουνίου, η οποία δεν προκαλεί έκλειψη, αλλά έκλαμψη. Υπενθυμίζοντας τις πράξεις τους τίποτε δεν προσθέτομε στα αγαθά τους, αλλ’ αυξάνομε αντίθετα τα δικά μας αγαθά. Κεντρικό σημείο της ομιλίας είναι η περιγραφή της αντιθετικής κινήσεως του πειρασμού και της μετάνοιας. Ο πειραστής έπεισε τον Πέτρο να επιδιώκει περισσότερο ζήλο από τον αναγκαίο, αλλ’ ενώ αυτός έφθασε στο σημείο όπου αρχίζει η πτώση, νίκησε τον πειραστή με την αυτοκατάγνωση, την αυτο­κριτική του. Κατέστη υπόδειγμα ειλικρινούς μετάνοιας για την πτώση του στην άρνηση του Χριστού και πατέρας του γένους των θεοσεβών. Ο Παύλος πάλι με τη μετάνοιά του για την καταδίωξη της χριστιανικής πίστεως και την μετέπειτα δραστηριότητά του κατέστη υπόδειγμα καρτερίας. Οι δύο απόστολοι είναι ισάξιοι σε λαμπρότητα, γι’ αυτό και η Εκκλησία «μίαν και την αυτήν αμφοτέροις νέμει τιμήν».

ΕΚΦΩΝΗΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΡΥΦΑΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ

1. Η μνήμη καθενός από τους αγίους ερχόμενη κατά την εόρτιο ημέρα αυτής, είναι κοινή αφορμή ευφρο­σύνης και στα πλήθη και στις πό­λεις και στους πολίτες και στους πολιτάρχες και γίνεται πρόξενος μεγάλης ωφέλειας σε όλους τους εορτάζοντες.

«Ἐγώ εἶμαι αὐτός πού ἐσεῖς ὀνομάζετε σατανά καί διάβολο»

 Ὑπόθεση Θ΄(9)

«ΛΟΓΟΙΚΑΙΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ

ΑΓΙΩΝΠΑΤΕΡΩΝ»

 Ἀπό τό Γεροντικό

 Κάποτε πού ὁ ἀββᾶς Μακάριος πήγαινε κάπου πολύ βαθιά στήν ἔρημο συναντήθηκε μέ κάποιον πολύ γέρο πού κουβαλοῦσε φορτίο· τό σῶμα του ἦταν παντοῦ καλυμμένο μέ πολλά δοχεῖα πού τό καθένα εἶχε ἕνα φτερό, καί αὐτά ἦταν τό ροῦχο του. Ὅταν τόν εἶδε ὁ ἀββᾶς Μακάριος στάθηκε, καί ἐκεῖνος τόν ρώτησε:

«Γιατί περιπλανιέσαι σέ τούτη τήν ἔρημο;» «Ἐπειδή θέλω νά βρῶ τόν Θεό», τοῦ ἀποκρίθηκε ὁ ἀββᾶς, «φεύγω μακριά ἀπό τήν πλάνη. Ἐσύ ὅμως, γέρο, πές μου, ποιός εἶσαι; Γιατί σέ βλέπω νά ἔχεις παράξενη καί ἀσυνήθιστη ἐμφάνιση. Τί εἶναι αὐτά πού σέ σκεπάζουν;»Ἐκεῖνος, πιεζόμενος μέ ἀόρατο τρόπο ἀπό θεϊκή δύναμη, καί χωρίς νά θέλει τοῦ ὁμολόγησε: «Ἐγώ εἶμαι αὐτός πού ἐσεῖς ὀνομάζετε σατανά καί διάβολο.

Ἡ ἀξία τῶν ἱερῶν Κανόνων (Ἀρχιμ. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Η ενασχόλησις περί τους ιερούς Κανόνας αποτελεί επείγουσαν ανάγκην διά την Εκκλησίαν. Η σύγχυσις ήτις υπάρχει ως προς την αξίαν και την σημασίαν των ιερών Κανόνων οδηγεί τα πράγματα της Εκκλησίας ένθα ου δει. Πρέπει να αποβή συνείδησις πάντων ότι οι ιεροί Κανόνες δεν είνε ανθρώπινα επινοήματα, αλλά καρποί του Αγίου Πνεύματος.

«Τοις την ιερατικήν λαχούσιν αξίαν, μαρτύριά τε και κατορθώματα αι των κανονικών διατάξεών εισιν υποτυπώσεις… Τούτων ουν ούτως όντων και διαμαρτυρουμένων ημίν, αγαλλιώμενοι επ’ αυτοίς, ως εί τις εύροι σκύλα πολλά, ασπασίως τους θείους Κανόνας ενστερνιζόμεθα και ολόκληρον την αυτών διαταγήν και ασάλευτον κρατύνομεν των εκτεθέντων υπό των αγίων σαλπίγγων του Πνεύματος, των πανευφήμων Αποστόλων, των τε εξ αγίων Οικουμενικών Συνόδων και των τοπικώς συνανθροισθεισών, επί εκδόσει τοιούτων διαταγμάτων, και των αγίων Πατέρων ημών. Εξ ενός γαρ άπαντες και του αυτού Πνεύματος αυγασθέντες, ώρισαν τα συμφέροντα…», αποφαίνεται επισήμως και αυθεντικώς η Εκκλησία διά της αγίας Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου (Κανών Α’).

Μαμά, θὰ μᾶς τὸν φέρει ὁ ἅγιος Παΐσιος!

Ἕνα παιδὶ τοὺς χάρισε ὁ Θεός. Μιὰ ἀρρώστια τῆς Θεοδώρας, τῆς στέρησε τὴ χαρὰ νὰ γίνει πολλὲς φορὲς μητέρα!Τὰ λαχταροῦσαν τὰ παιδιὰ κι αὐτὴ κι ὁ ἄντρας της, ὁ Νίκος. Ὅμως ἔμειναν ἀ­ναγ­καστικὰ στὸ ἕνα…
Καὶ τὸν μεγάλωναν τὸν Μιχαλάκη «μὴ στάξει καὶ μὴ βρέξει»! Δὲν εἶχαν οἰκονομικὸ πρόβλημα, κι ὅ,τι ζητοῦσε ὁ μοναχογιὸς τοῦ τὸ χάριζαν ἁπλόχερα.
Οἱ δουλειὲς στὸ ἐμπορικό τους πήγαιναν πολὺ καλά, ἀπασχολοῦσαν δύο εὐγενικοὺς ὑπαλλήλους. Κανένα σύννεφο δὲν φαινόταν στὴ ζωή τους. Ὥσπου…

Ὁ Μόνος Φιλάνθρωπος

 

Τὸ χειρότερο πρᾶγμα γιὰ τοὺς ἀνθρώπους εἶναι ὁ θάνατος: τὸ νὰ γίνω λάσπη, νὰ μεταβληθῶ σὲ σκουλήκια, σὲ πηλό! Ἀξίζει τάχα νὰ εἶναι κανεὶς ἄνθρωπος; Γιατὶ νὰ σὲ ἀγαπήσω, Θεέ μου, ἀφοῦ αὔριο θὰ μεταβληθῶ σὲ σκουλήκια καὶ πηλό;
Νά, ὅμως, ποὺ ὁ Κύριος Ἰησοὺς Χριστὸς σὲ σώζει ἀπὸ τὸν θάνατο διὰ τῆς Ἀναστάσεώς Του, ἐξασφαλίζει τὴν αἰώνιο ζωὴ γιὰ τὴν ψυχή σου καὶ τὸ σῶμα, ὅταν ἐκεῖνο θὰ ἀναστηθεῖ λαμπερό καὶ θά ἐνωθεῖ μὲ τὴν ψυχή.
Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος Ἰησοὺς ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ ἀποκαλεῖται ὁ Μόνος Φιλάνθρωπος, ὁ μόνος ἀπὸ κατασκευῆς κόσμου μέχρι τῆς Φοβερᾶς Κρίσεως.
Μονάχα ἐκεῖνος ποὺ νίκησε τὸν θάνατο εἶναι ὁ Μόνος Φιλάνθρωπος καὶ ὅλα τὰ ἄλλα εἶναι ἁπλὲς φλυαρίες.Καὶ οἱ κουλτούρες, οἱ πολιτισμοί, οἱ ἐπιστῆμες καὶ οἱ τέχνες; – Τὶ ἀστεῖα πράγματα! Μὰ τὶ νὰ τὴν κάνω τὴν τεχνολογία καὶ τὴν ἐπιστήμη ὅταν μὲ μεταβάλουν σὲ σκουλήκια καὶ λάσπη;

Ἅγιος Πορφύριος – «Αὐτά τά κάνει τό Ἅγιο Πνεῦμα!»

   Διάλογος του Αγίου Πορφυρίου με Γερμανίδα!

 Κάποτε συνόδευσα στον Άγιο Γέροντα μία Γερμανίδα γιατρό, η οποία κατόπιν των δικών μου αφηγήσεων περί της αγιότητος του Παππούλη μας, είχε μεγάλη επιθυμία να τον επισκεφθεί.

Η Γερμανίδα δεν γνώριζε την Ελληνική γλώσσα. Όμως σε λίγα λεπτά αρχίζει ένας διάλογος μεταξύ τους, τον οποίον κατ’αρχήν θεώρησα φυσικό.

 Καθώς περνούσε όμως η ώρα, παρατήρησα, ότι ο ένας καταλάβαινε πολύ καλά τον άλλον χωρίς να χρειάζονται διερμηνέα.

Μάλιστα συζητούσαν και περί ιατρικών θεμάτων. Η Γερμανίδα γιατρός, χαρούμενη, αποχώρισε, από το κελλάκι του – τότε έκπληκτη εγώ τον ερωτώ:

-Γέροντα γνωρίζετε Γερμανικά;

Ἕνα θαῦμα στό μικροσκόπιο

    

Ἕνα πρωτοφανὲς θαῦμα τῆς Θεοτόκου ἀναστάτωσε τὸν θρησκευτικὸ κόσμο στὴ Γαλλία: Ὁ Μπασὰμ Ἀσσὰφ εἶναι ὑπηρέτης ἑνὸς ὀρθοδόξου σύρου στὸ Παρίσι, τοῦ Μιχαὴλ Μερέζ.

 Στὶς 12 Αὐγούστου 1988 ὁ Μερὲζ ἀπουσίαζε καὶ τηλεφώνησε στὸν Ἀσσὰφ νὰ κάνει τὶς ἀπαραίτητες προετοιμασίες γιὰ τὴν ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως. Ὁ πλούσιος ἐπιχειρηματίας ἔχει μέσα στὸ σπίτι του ἕνα μικρὸ ἐκκλησάκι. Μέσα σ᾿ αὐτὸ ὁ πιστὸς ὑπηρέτης ἔκαψε θυμίαμα, ἄναψε ἀκοίμητη κανδήλα καὶ πρόσφερε ἄνθη στὴ Θεοτόκο, τῆς ὁποίας ὑπάρχουν ἐκεῖ πολλὲς εἰκόνες.

 Ὕστερα προσευχήθηκε στὴν Παναγία γιὰ τὴν οἰκογένειά του ποὺ μένει στὴ Συρία, καὶ γιὰ τὸν κύριό του ποὺ τὸν ἀγαπᾶ σὰν πατέρα.

Τὴν ὥρα ἐκείνη ἀκριβῶς ἐμφανίζεται στὸν ὑπηρέτη ἡ Θεοτόκος καὶ τοῦ λέει:

 ‐ Σὲ προστατεύω. Εἶμαι μαζί σου. Πάρε αὐτὸ τὸ δῶρο!

«Ἡ προσευχή μέ τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ»

  Πρωτ. Στεφάνου Ἀναγνωστόπουλου

Ἡ πείρα μᾶς ἔδειξε ὅτι ὅποιος ἀποφασίσει νά ἐπικαλῆται τό γλυκύτατον Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ συνεχῶς, κατά πρῶτον θά βρεθῆ ἀντιμέτωπος μέ τήν ὀκνηρία καί τήν ἀμέλεια. Ὄφείλει ὅμως νά πολεμήση μέ ὅλες του τίς δυνάμεις καί, ὅσο περισσότερο θά ἐπιμένη, τόσο καί γρηγορώτερα θά συνηθίζη. Γιατί ἐξοικειώνεται ἡ γλώσσα μέ τήν Εὐχή καί τά χείλη ἀποκτοῦν τέτοια ἱκανότητα, ὥστε χωρίς καμμιά προσπάθεια, ἐκεῖνος πού προσεύχεται ἐπικαλούμενος τό Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ, ὕστερα ἀπό λίγο καιρό νά νοιώθη ὅτι ἡ προσευχή αὐτή τοῦ χάρισε ἕνα ΟΥΡΑΝΙΟ ΔΩΡΟ, πού ἔγινε ἕνα πρᾶγμα μέ τήν ψυχή του, μιά ἀδιαίρετη ἑνότητα, ὅπως ὁ ἄνθρωπος μέ τήν ἀνάσα του.

Ἐάν ἡ προφορική Εὐχή στό Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ εἶναι ἀδιάλειπτη, τότε, πολύ σύντομα θά μᾶς δώση μία γλυκύτητα στά χείλη καί στήν γλῶσσα.

Οἱ λογισμοί εἶναι δαιμονική ἐνέργεια -Γερ. Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ

   «Αγαπητέ μου, δεχθείτε τη συμβουλή μου για το πώς να παλεύετε με τον λογισμό. Και τηρείστε την σε όλη σας τη ζωή. (Όπως το διδάχτηκα κι εγώ).

Οι λογισμοί είναι δαιμόνια. Όπως υπάρχουν άνθρωποι που είναι αδύνατον να πείσεις με οτιδήποτε έτσι και χειρότερα ακόμη συμβαίνει με τα δαιμόνια. 

Αν συνδιαλέγεσαι με τους λογισμούς, αν αντιστέκεσαι σε αυτούς θα τους αναγκάσεις, στην καλύτερη περίπτωση, να αποχωρήσουν για κάποιο σύντομο διάστημα.

Διδακτική ἱστορία: Ἄν κάθε Κυριακή σέ κάθε ἐκκλησιαζόμενο θά ἔδιναν 10 λίρες, τί λέτε θά ἀπουσίαζε κανένας;

 

«Εξ ημέρας εργά και ποιήσεις πάντα τα έργα σου· τη δε εβδόμη Σάββατα Κυρίω τω Θεώ σου».

Κάποτε ένας ιεροκήρυκας είπε στο ακροατήριό του το εξής:

Ένας πλούσιος συνάντησε ένα πτωχό και βάδιζαν μαζί. Λυπήθηκε τον πτωχό και από τις επτά λίρες που είχε του έδωσε δύο.

Μετά από λίγο, όταν άκουσε τα βάσανά του του έδωσε και άλλες δύο.

Σε μια βρύση, που κάθησαν του έδωσε από το φαγητό του και συγχρόνως και άλλες δύο λίρες. Του έδωσε λοιπόν σύνολον έξι λίρες και αυτός κράτησε μία για τον εαυτό του. Τόσο πολύ σπλαγχνικά συμπεριφέρθηκε. Ξαφνικά όμως αυτός που πήρε τις έξι λίρες αντί ευγνωμοσύνης σηκώνεται πάνω και με την απειλή μαχαίρας του αρπάζει και την έβδομη. Τον αχάριστο! Τι αξίζει σ᾽ αυτόν; Ρώτησε ο Ιεροκήρυκας;

«Ἡ προσευχή μέ τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ»

Πρωτ.Στεφάνου Ἀναγνωστόπουλου

 Πολλοί ἀπό τούς χριστιανούς ρωτοῦν:

Πῶς νά προσευχώμεθα;

 Ὑπάρχουν ἀμέτρητες προσευχές, πού γίνονται μέ διαφορετικό τρόπο ἡ κάθε μία καί πού ἐδόθησαν ἀπό τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας. Ἔχουν δέ ὅλες τους πνεῦμα ἀληθείας καί πολλή τήν ὠφέλεια. Ἡ συντομότερη ὅμως καί δυνατώτερη προσευχή εἶναι τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με», ἡ ΕΥΧΟΥΛΑ δηλαδή, πού πρέπει νά τήν λέμε μέ πολλή ταπείνωσι, μέ πολλή πίστι καί μέ πολλή συντριβή, σάν νά εἶναι -καί εἶναι- παρών ὁ Θεός…, ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος μπροστά μας!

Καί ἄς μήν ξεχνᾶμε τήν διαβεβαίωσι, πού μᾶς δίδει ἡ Ἁγία Γραφή: «Τό γάρ τί προσευξόμεθα καθό δεῖ οὐκ οἴδαμεν, ἀλλ᾿ αὐτό τό Πνεῦμα (τό Ἅγιον) ὑπερεντυγχάνει ὑπέρ ἡμῶν στεναγμοῖς ἀλαλήτοις»¹.

Τό Βάρος τοῦ Ποτηριοῦ καί τά Ἄγχη τῆς Ζωῆς

    Ένας γέροντας μιλούσε σε κάτι νεαρά παιδιά…

Κάποια στιγμή σήκωσε ένα ποτήρι νερό, και όλοι υπέθεσαν ότι θα τους απευθύνει την κλασική ερώτηση «είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο».

Αντί αυτού, με ένα χαμόγελο στο πρόσωπο, ρώτησε:

«Πόσο βαρύ είναι αυτό το ποτήρι νερό;»

Οι απαντήσεις που ακούστηκαν κυμαίνονταν από 250 σε 600 γραμμάρια.

Εκείνος όμως απάντησε:

Στὶς Ὀρθόδοξες Συνόδους ὑπέγραφαν ὅλοι οἱ Ἐπίσκοποι_mp3

 

Π. Σάββας 2016-06-12_Στὶς Ὀρθόδοξες Συνόδους ὑπέγραφαν ὅλοι οἱ Ἐπίσκοποι_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 12-06-2016 (Κήρυγμα στὴν Ι. Μ. Ἁγίας Τριάδας Ἔδεσσας ).
http://www.hristospanagia.gr/ 

Σάν φαρμακερό φίδι ἡ ὑπερηφάνεια…

Ἡ ὑπερηφάνεια τοῦ νοῦ εἶναι ἡ σατανικὴ ὑπερηφάνεια, ἡ ὁποίαἀρνεῖται τὸ Θεὸ καὶ βλασφημεῖ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, γι’ αὐτὸ καὶ πολὺ δύσκολα θεραπεύεται. Εἶναι ἕνα βαθὺ σκοτάδι, τὸ ὁποῖο ἐμποδίζει τὰ μάτια τῆς ψυχῆς νὰ δοῦν τὸ φῶς ποὺ ὑπάρχει μέσα της καὶ ποὺ ὁδηγεῖ στὸ Θεό, στὴν ταπείνωση, στὴν ἐπιθυμία τοῦ ἀγαθοῦ.
Ἀντίθετα, ἡ ὑπερηφάνεια τῆς καρδιᾶς δὲν εἶναι γέννημα τῆς σατανικῆς ὑπερηφάνειας, ἀλλὰ δημιουργεῖται ἀπὸ διάφορες καταστάσεις καὶ γεγονότα : πλοῦτο, δόξα, τιμές, πνευματικὰ ἢ σωματικὰ χαρίσματα (εὐφυΐα, ὀμορφιά, δύναμη, δεξιοτεχνία κλπ). Ὅλα αὐτὰ σηκώνουν ψηλὰ τὰ μυαλὰ τῶν ἀνόητων ἀνθρώπων, ποὺ γίνονται ἔτσι ματαιόφρονες, χωρὶς ὅμως νὰ εἶναι καὶ ἄθεοι… Αὐτοὶ πολλὲς φορὲς ἐλεοῦνται ἀπὸ τὸ Θεό, παιδαγωγοῦνται καὶ σωφρονίζονται. Ἡ καρδιά τους συντρίβεται, παύει νὰ ἐπιζητεῖ δόξες καὶ ματαιότητες, κι ἔτσι θεραπεύονται.

Ὅσιος Παΐσιος: «Oἱ Τοῦρκοι στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅταν βλέπουν τοὺς Ἕλληνες, νιώθουν ὅτι ἔχουν ἕνα ἁρπαγμένο πράγμα καὶ κοιτᾶνε σὰν νὰ ἦρθε ὁ ἰδιοκτήτης»!

Φωτογραφία:
«Ῥωμαίικου Ὁδοιπορικοῦ»

Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Α΄,  Μὲ πόνο καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο,  ἔκδ. Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης, 1998

 

Τὸ ψεύτικο δὲν ἀναπαύει

 

- Γέροντα, ἂν κάποιος ἔχη κάνει ἕναν δικό του κόσμο, γιατί πιστεύει στὸν λογισμό του, μπορεῖ νὰ βοηθηθῆ ἀπὸ τὴν προσευχὴ τῶν ἄλλων;

- Τί ἀνάγκη ἔχει νὰ βοηθηθῆ, ἀφοῦ ἔκανε ἕναν δικό του κόσμο;… Μικρὸ πράγμα εἶναι νὰ κάνη κανεὶς ἕναν ὁλόκληρο κόσμο δικό του;… Κοίταξε, ἂν κάποιος μὲ τὸν λογισμὸ του κάνη ἕναν δικό του κόσμο, νομίζεις ὅτι ἔχει ἀνάπαυση, ὅτι αἰσθάνεται δηλαδὴ χαρά; Ψέμα εἶναι. Τὸ ψέμα δὲν πληροφορεῖ τὸν ἄνθρωπο. Ἂς ποῦμε, ἀναγκάζεται ἕνας νὰ πῆ ἕνα ψέμα, γιὰ νὰ γλυτώση κάποιον. Μπορεῖ νὰ τὸν γλύτωσε ἀκόμη καὶ ἀπὸ θάνατο, ἀλλὰ τὸ ψέμα ποὺ εἶπε δὲν παύει νὰ εἶναι μισὴ ἁμαρτία.

Μπορεῖ ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος νὰ προσδώσει ἐκκλησιαστικότητα στοὺς αἱρετικοὺς;_2ο Μέρος_mp3

 

Π. Σάββας 2016-06-05_Μπορεῖ ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος νὰ προσδώσει ἐκκλησιαστικότητα στοὺς αἱρετικοὺς;_2ο Μέρος_mp3
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 05-06-2016 (Σύναξη στὴν Ι. Μ. Ἁγίας Τριάδας Ἔδεσσας ).
http://www.hristospanagia.gr/?p=55099 

Μπορεῖ ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος νὰ προσδώσει ἐκκλησιαστικότητα στοὺς αἱρετικοὺς;_1ο Μέρος_mp3

 

Π. Σάββας 2016-06-04_Μπορεῖ ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος νὰ προσδώσει ἐκκλησιαστικότητα στοὺς αἱρετικοὺς;_1ο Μέρος_mp3
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 04-06-2016 (Σύναξη στὴν Ι. Μ. Ἁγίας Τριάδας Ἔδεσσας ).

http://www.hristospanagia.gr/?p=55070 

Ἐπιστήμη καὶ Θρησκεία _Ἅγιος Λουκᾶς Κριμαίας_mp3

 

Π. Σάββας 2016-06-11_Ἐπιστήμη καὶ Θρησκεία _Ἅγιος Λουκᾶς Κριμαίας_mp3
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 11-06-2016 (Σύναξη στὴν Ι. Μ. Ἁγίας Τριάδας Ἔδεσσας).

http://www.hristospanagia.gr/?p=55080 

Παπα-Φώτης Λαυριώτης. Ὁ διά Χριστόν Σαλός τῆς Λέσβου (1913-2010+).

    ΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΧΡΟΝΕΣ ΟΣΙΑΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΜΑΣ

ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΟΜΙΛΙΑ
ΠΡΩΤ. ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΜΕ ΘΕΜΑ:
ΠΑΠΑ-ΦΩΤΗΣ ΛΑΥΡΙΩΤΗΣ, Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΤΗΣ ΛΕΣΒΟΥ
(1913-2010+).
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΔΕΥΤΕΡΑ, 23 ΜΑΙΟΥ 2016
Ὁ παπα-Φώτης Λαυριώτης ἀποτέλεσε ἀναμφισβήτητα μιὰ ἐξέχουσα καὶ ἰδιάζουσα προσωπικότητα, ὄχι μόνον γιὰ τὸ νησί του, τὴν Λέσβο, ἀλλὰ καὶ γιὰ ὅλον τὸν ὀρθόδοξο χριστιανικὸ καὶ μὴ κόσμο.

          Ὁ παπα-Φώτης ὑπῆρξε ἕνας ταπεινὸς παραδοσιακὸς παπᾶς, μᾶλλον καλόγηρος, μὲ ὅλη τὴ σημασία τῆς λέξεως. Ἔζησε περίπου ἕναν αἰῶνα (1913-2010). Ἀπὸ μικρὸς ἀφιερώθηκε στὴ διακονία τῆς Ἐκκλησίας. Ξεκίνησε ἀπὸ τὸ νησί του τὴ Λέσβο, ἔφθασε καὶ ἀσκήτευσε στὸ Ἁγιώνυμον Ὄρος, ὅπου ἔγινε μοναχός, διάκονος καὶ πρεσβύτερος. Γνωρίσθηκε καὶ ἦλθε σὲ ἐπαφὴ καὶ πνευματικὴ σχέση μὲ τοὺς ἁγιασμένους Γέροντες: τὸν ρῶσο παπα-Τύχωνα, ἀπ’ τὸν ὁποῖο ἔλαβε τὴν μεγαλοσχημία, τὸν Ὅσιο Σιλουανὸ τὸν Ἀθωνίτη, τὸν Σωφρόνιο τοῦ Ἔσσεξ, τὸν Γέροντα Παῦλο Παυλίδη τὸν Λαυριώτη καὶ ἰατρὸ καὶ φτασμένο πνευματικὸ καὶ πολλοὺς ἄλλους.

Τί εἶναι ἡ ἀστρολογία καί γιατί ἡ ἀποδοχή της ἀποτελεῖ ἄρνηση τῆς Θείας Πρόνοιας;

  Αστρολογία είναι η ενασχόληση με τα άστρα για την πρόγνωση του μέλλοντος. Αναπτύχθηκε στους αρχαίους λαούς, οι οποίοι λάτρευαν τον ήλιο, τη σελήνη και κάποια αστέρια ως θεούς. Υπήρχαν καλά και κακά αστέρια. Η σελήνη ήταν κακός θεός, γι’ αυτό, όταν κάποιος πάθαινε δαιμονοληψία, έλεγαν ότι έπαθε σεληνιασμό, ότι δηλαδή τον επηρέασε η κακή σελήνη.

Οι αστρολόγοι έχουν ως κεντρική θέση της διδασκαλίας τους τα εξής: Οι συσχετισμοί και η θέση των άστρων κατά την ώρα της γέννησης επηρεάζουν το χαρακτήρα και όλη τη ζωή του κάθε ανθρώπου. Το ζώδιο, δηλαδή ο αστερισμός που προηγείται της ανατολής του ηλίου κατά την ημέρα της γέννησης, προσδιορίζει απόλυτα τον άνθρωπο.

Γέροντας Ἰάκωβος Τσαλίκης:Ἡ θέση του γιά τίς συμπροσευχές μέ ἐτεροδόξους

«Ὅ­ταν ἔ­μει­νε γι­ά δι­α­νυ­κτέ­ρευ­ση στό Μο­να­στή­ρι ἕ­νας πα­πι­κός, ὁ Γέ­ρον­τας τοῦ φέρ­θη­κε μέ ἀ­γά­πη. Ὁ ἐ­πι­σκέ­πτης ἦ­ταν κα­λο­προ­αί­ρε­τος καί εἶ­χε πολ­λές ἀ­πο­ρί­ες. Ὁ Γέ­ρον­τας τοῦ ἐ­ξη­γοῦ­σε μέ κα­λωσύ­νη καί πρα­ό­τη­τα. Τό­τε τό Μο­να­στή­ρι δέν εἶ­χε τήν με­γά­λη τρά­πε­ζα πού ἔ­χει τώ­ρα, καί ἔ­τρω­γαν ὅ­λοι μα­ζί (μο­να­χοί, κλη­ρι­κοί, λα­ϊ­κοί) σέ μι­ά μι­κρή τράπε­­ζα (τρα­πε­ζα­ρί­α) στό ἰ­σό­γει­ο, δί­πλα στή βρύ­ση. Εἶ­χαν προ­πο­ρευ­θῆ ὅ­λοι οἱ ἄλ­λοι. Κά­θησαν στήν τρά­πε­ζα καί πε­ρί­με­ναν τόν Γέ­ρον­τα. Ὅ­ταν μπῆ­κε ὁ Γέ­ρον­τας μέ­σα, ὅ­λοι ση­κώ­θη­καν ἀ­πό σε­βα­σμό ἀλ­λά καί γι­ά νά γί­νη ἡ συ­νη­θι­σμέ­νη προ­σευ­χή τῆς τρα­πέ­ζης. Ὁ Γέ­ρον­τας κά­θησε, εἶ­πε καί στούς ἄλ­λους νά κα­θή­σουν, ἔ­κα­νε τό σταυ­ρό του καί ἄρ­χι­σε νά τρώ­η. Ὁ πα­πι­κός ἦ­ταν πι­στός. Παίρ­νει τό λόγο καί λέ­ει στό Γέ­ρον­τα:

Ἐπιτρέπονται οἱ ἐλεύθερες σχέσεις ὅταν εἶναι ἀπό ἀγάπη_mp3

 

Π. Σάββας 2016-06-01_Ἐπιτρέπονται οἱ ἐλεύθερες σχέσεις ὅταν εἶναι ἀπό ἀγάπη_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 01-06-2016 (Ὁμιλία σε προσκυνητές στὴν Ι. Μ. Ἁγίας Τριάδας Ἔδεσσας).

http://www.hristospanagia.gr/?p=54974 

Ὅταν ἀγαπᾶμε χωρίς νά ἐπιδιώκομε νά μᾶς ἀγαπᾶνε, θά μαζεύονται ὅλοι κοντά μας σάν τίς μέλισσες..

 ΔΙΔΑΧΕΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ

Είμαστε ευτυχισμένοι, όταν αγαπήσουμε όλους τους ανθρώπους μυστικά. Θα νιώθουμε τότε ότι όλοι μας αγαπούν. Κανείς δεν μπορεί να φθάσει στον Θεό, αν δεν περάσει απ’ τους ανθρώπους…

Ν’ αγαπάμε, να θυσιαζόμαστε για όλους ανιδιοτελώς, χωρίς να ζητάμε ανταπόδοση. Τότε ισορροπεί ο άνθρωπος. Αυτό είναι το μεγαλύτερο μυστήριο της Εκκλησίας μας. Να γίνομε όλοι ένα εν Θεώ.
Η αγάπη στον αδελφό μας προετοιμάζει ν’ αγαπήσομε περισσότερο τον Χριστό. Ας σκορπίζομε σε όλους την αγάπη μας ανιδιοτελώς, αδιαφορώντας για τη στάση τους. Όταν έλθει μέσα μας η χάρις του Θεού, δεν θα ενδιαφερόμαστε αν μας αγαπάνε ή όχι, αν μας μιλάνε με καλοσύνη. Θα νιώθουμε την ανάγκη εμείς να τους αγαπάμε όλους. Είναι εγωισμός να θέλομε οι άλλοι να μας μιλάνε με καλοσύνη.

Τί σημαίνει καθαρός νοῦς;

      - Πώς μπορούμε να γνωρίσουμε ότι μας αγαπά ο Θεός;

 Από τους καρπούς, παιδιά, γνωρίζετε την αγάπη.

Όταν μένουμε στην αγάπη του Θεού, τότε φοβόμαστε την αμαρτία και έχουμε στην ψυχή χαρά και ειρήνη και θέλουμε συνέχεια να θυμόμαστε τον Θεό και να προσευχόμαστε αδιάλειπτα, και τότε στην ψυχή θα υπάρχουν αγαθοί λογισμοί. 

- Πώς θα γνωρίσουμε ποιοι λογισμοί ζουν μέσα μας και ποιοι απ΄αυτούς είναι καλοί και κακοί;

- Για να διακρίνετε τους καλούς λογισμούς από τους κακούς, πρέπει να διατηρείτε το νου σας καθαρό εν τω Θεώ. 

Ἑρμηνεία εἰς τό κατά Ἰωάννην εὐαγγέλιον τῆς Κυριακῆς τοῦ Τυφλοῦ (Ἀρχιεπίσκοπος Ἀστραχάν καί Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

   

(Ἰω. 9, 1-38)

• Ο θεάνθρωπος εφώτισε τον τυφλόν, ο φθόνος ετύφλωσε τους βλέποντας.
• Τι είδους τύφλωση είχε αυτός ο τυφλός; Γιατί ο ευαγγελιστής δεν δίδει σχετικές λεπτομέρειες;
• Απορία προκαλεί η ερώτηση των μαθητών για το αν αμάρτησε ο τυφλός ή οι γονείς του. Γιατί αφού ο τυφλός εγεννήθη τυφλός, πώς θα μπορούσε να είχε κάνει κάποια αμαρτία για την οποία τιμωρήθηκε; Από την άλλη πως θα μπορούσε να τιμωρείται για αμαρτία άλλων, δηλαδή των γονιών του;

«Κάθε ἀθέλητη θλίψη νά σοῦ γίνεται ἀφορμή νά θυμᾶσαι τό Θεό, καί ποτέ δέ θά σοῦ λείψη ἀφορμή πρός μετάνοια»

   Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Ἀσκητής

Περί πνευματικοῦ νόμου

 42. Τά αἰώνια ἀγαθά θά δοθοῦν στούς ἀνθρώπους ἀφοῦ θά ὑποστοῦν θλίψεις¹. Ὁμοίως καί τά κακά σέ ὅσους περνοῦν μέ κενοδοξία καί ἡδονή.

 43. Ἐκεῖνος πού ἀδικεῖται ἀπό τούς ἀνθρώπους γλυτώνει ἁμαρτίες καί βρίσκει βοήθεια ἀνάλογη μέ τή θλίψη.

53. Φανέρωνε νοερά τόν ἑαυτό σου στόν Κύριο. Γιατί ὁ ἄνθρωπος βλέπει στό πρόσωπο, ἐνῶ ὁ Θεός στήν καρδιά².

 54. Τίποτε νά μήν σκέφτεσαι οὔτε νά κάνεις, χωρίς σκοπό σύμφωνο μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Γιατί ἐκεῖνος πού βαδίζει ἄσκοπα, ματαιοπονεῖ.

Μοναχός Ἀρσένιος, Μηνύματα ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρες μας γιά τούς ἐσχάτους καιρούς

   Μηνύματα από τους Αγίους Πατέρες μας για τους εσχάτους καιρούς

 

Αρσένιος Μοναχός, Σκήτη Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους

 

Επειδή οι καιροί που ζούμε τώρα λέγονται έσχατοι, επόμενο είναι και φυσικό να εμφανίζονται διάφοροι εσχατολόγοι έχοντας σκοπό -μάλλον μόνο οι ίδιοι γνωρίζουν το σκοπό τους- που καταπιάνονται με το μεγάλο και απόρρητο αυτό θέμα που λέγεται «έσχατοι καιροί».

Και λέω απόρρητο, διότι ούτε οι άγγελοι στον ουρανό δεν γνωρίζουν πότε θα γίνουν τα μεγάλα γεγονότα που μας έχει προαναγγείλει το ιερό βιβλίο της Αποκαλύψεως. Ωστόσο όμως, αυτοί οι αυτόκλητοι εσχατολόγοι ισχυρίζονται πως ξέρουν πολλά απ’ αυτά που μέλλει να γίνουν και με διαφόρους τρόπους κηρύττουν, αναγγέλλουν, μάλλον πανικοβάλλουν τον απλό και εύπιστο χριστιανικό ορθόδοξο λαό. Και τον πανικοβάλλουν με προαναγγελίες πολέμων, με ερχομό πείνας, με προαναγγελίες για ισχυρούς σεισμούς.

Τό ἀπέναντι πεζοδρόμιο ἤ ἄλλως περί ἀποκαταστάσεως τῶν πάντων

ΤΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ 
Ή ΑΛΛΩΣ ΠΕΡΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

Μία χιλιαστική, νεοπατερική, καμπαλιστική κακοδοξία 

    Ξεκινάει το άρθρο μας με την εξής διήγηση. «Είναι μια σεβάσμια γιαγιά, η κυρία Σπυριδούλα, που περιμένει υπομονετικά, στην άκρη του πεζοδρομίου. Και ενώ αναμένει κάποιους συγγενείς της να έρθουν να την πάρουν με το αυτοκίνητό τους, εμφανίζονται ξαφνικά δύο νεαροί που βιαστικά χωρίς να τη ρωτήσουν την αρπάζουν και επιχειρούν να την περάσουν στο απέναντι πεζοδρόμιο. Παρόλο την ισχνή αντίστασή της και τις εύλογες διαμαρτυρίες της οι νεαροί κάτω από την ευχαρίστηση και την ηδονή της προσφοράς της δήθεν καλής τους πράξης προς ένα αναξιοπαθούντα συνάνθρωπό τους ξεχνάνε μια βασική πλην όμως ουσιώδη λεπρτομέρεια.  Να συμμεριστούν, να κατανοήσουν και να σεβασθούν την αληθινή επιθυμία της κυρίας Σπυριδούλας και να τη βοηθήσουν να πάει στο απέναντι πεζοδρόμιο αφού όμως εκείνη το είχε ζητήσει και το ήθελε».