ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΙΤΙΣΣΑ

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΙΤΙΣΣΑ
ΧΑΙΡΕ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΚΑΙ ΘΕΟΒΑΔΙΣΤΟΝ(Κάνετε κλίκ στήν εἰκόνα γιά νά ὁδηγηθεῖτε στό ἱστολόγιο: ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ 3

Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2019

Μάρτυρες Πίστεως καί λαθρομετανάστες – Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης.



Έρχεται πειρασμός με τους λαθρομετανάστες … Θα έχουμε διωγμό εναντίον της Ελλάδος και κυρίως εναντίον των Ορθοδόξων… θα έχουμε και Μάρτυρες. Να μείνουμε σταθεροί και αν θέλει ο Θεός, να δώσουμε και το αίμα μας για τον Χριστό μας. Θα είναι πολύ μεγάλη μας τιμή και πολύ μεγάλος ο μισθός μας στον ουρανό. 
Πριν πούμε το Δι’ ευχών θα ήθελα να πω δυο λόγια που έχουν σχέση με την επικαιρότητα. Γνωρίζετε ότι η Πατρίδα μας υφίσταται επίθεση και προσπαθούν οι εχθροί της Πίστεως αναίμακτα, αλλά ίσως όχι μέχρι το τέλος, να καταλάβουν την Πατρίδα μας ή να την πληγώσουν. 
Και γι’ αυτό μας έχουν έλθει αυτά τα στίφη των λαθρομεταναστών μουσουλμάνων, ή πιο σωστά μωαμεθανών στην πλειοψηφία τους, οι οποίοι τώρα βέβαια με την ανοχή είτε την σύμπραξη κάποιων από το Κράτος προωθούνται και στην ενδοχώρα.
Θα ήθελα να πω μία πρώτη σκέψη ότι όλη αυτή  η μετακίνηση άρχισε από την στιγμή που κάναμε μια προδοσία μεγάλη της Πίστεως, δηλαδή αναγνωρίσαμε μια ψευδοεκκλησία, ένα ψευδοεκκλησιαστικό μόρφωμα, την λεγόμενη «αυτόνομη εκκλησία της Ουκρανίας» και αμέσως μετά ήρθαν αυτά τα δεινά, τα προμηνύματα μάλλον των δεινών της Πατρίδος μας. 
Και βεβαίως είχε προηγηθεί η μεγαλύτερη προδοσία της Πίστεως συνοδικά, στην ψευδοσύνοδο αυτή που έγινε στην Κρήτη, στο Κολυμπάρι. Και είναι βεβαίως γνωστό σε όλους ότι υπάρχει ο πνευματικός νόμος που λέγει ότι, όταν ένας λαός προδίδει την Πίστη του, την Ορθοδοξία, μετά θα έχει εθνικές συμφορές. εθνικές δυσκολίες μεγάλες.
Και οπωσδήποτε αυτό το βλέπουμε στην περίπτωση των Εβραίων στην Παλαιά Διαθήκη αλλά και στην δική μας περίπτωση. Χάσαμε την Πόλη, την Κωνσταντινούπολη, λίγους μήνες μετά την προδοτική εκείνη λειτουργία, συλλειτουργία, με τους αιρετικούς, τους παπικούς στην Αγία Σοφία.
Έτσι και τώρα λοιπόν. Διέρρευσε πρόσφατα μία κατάθεση ενός μωαμεθανού, Σομαλού στην καταγωγή, ο οποίος ανακρίθηκε από τις Ελληνικές αρχές στη Σάμο και είπε ότι ήταν υπόδικος για θάνατο, θανατοποινίτης στην πατρίδα του στην Σομαλία, κι εκεί του πρότειναν, αν θέλει να ζήσει, να πάει να γίνει ομολογητής για την πίστη του. Δηλαδή για την ψευτοπίστη αυτή, την πίστη την αντίχριστη των μωαμεθανών.

Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2019

48. Ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Μεσσίας, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ Δ΄, 29-9-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου


48. Ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Μεσσίας, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ Δ΄ (Α΄ Ἰωάν. 5, 11-12), Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου καί Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, 29-9-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἱερό Ἠσυχαστήριο Ἁγίου Πορφυρίου-Λεπτοκαρυά Γιαννιτσῶν , http://hristospanagia3.blogspot.gr

Τρίτη 23 Ιουλίου 2019

«Ἡ γυναίκα τοῦ Λώτ».Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης



            Στήν Ἐκκλησία εἴμαστε «ἀλλήλων μέλη»[1], ὁ ἕνας κομμάτι τοῦ ἄλλου καί ὠφελοῦμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον, ὅταν σκύβουμε καί μελετοῦμε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί ἀγωνιζόμαστε βέβαια καί νά τόν ἐφαρμόσουμε. Τό θέμα μας σήμερα εἶναι λίγο ἴσως παράδοξο.. ὁ τίτλος τοῦ θέματος: «Ἡ γυναίκα τοῦ Λώτ».
-           Τόσο πολύ σημαντικό πρόσωπο εἶναι;
            Δέν ξέρουμε κἄν τό ὄνομά της. Ὅμως ὁ Κύριος, στό κατά Λουκᾶν Εὐαγγέλιο, στό 17ο Κεφάλαιο, στόν 32ο στίχο, μᾶς δίνει μία ἐντολή «μνημονεύετε τῆς γυναικός Λώτ»[2]. Ἴσως κάποιοι δέν τό ἔχουμε προσέξει. Δηλαδή, νά θυμᾶστε τή γυναίκα τοῦ Λώτ, ἡ ὁποία, ἐπειδή γύρισε πίσω γιά νά δεῖ τί γινότανε στά Σόδομα, μεταβλήθηκε σέ στήλη ἅλατος. Ἀξίζει νά δοῦμε σέ ποία συνάφεια εἶπε ὁ Κύριος αὐτή τήν ἐντολή. Μιλοῦσε γιά τά ἔσχατα, γιά τή Δευτέρα Του Παρουσία, ὅταν θά ξαναέρθει. Καί ἔλεγε: «καθώς ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Νῶε οὕτως ἔσται καί ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου»[3]. Εἶναι στό ἴδιο κεφάλαιο στόν 26ο στίχο. Ὅπως γινότανε, λέει, στίς ἡμέρες τοῦ Νῶε, ἔτσι θά συμβεῖ καί στίς ἡμέρες τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος εἶναι τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος καί ἔτσι ἀπό πολύ μεγάλη ταπεινοφροσύνη, τήν ἄπειρη ταπεινοφροσύνη πού ἔχει ὁ Κύριος, ὀνομάζει τόν ἑαυτό Του υἱό τοῦ ἀνθρώπου.
-           Τί συνέβαινε τότε;
            Λέει στόν ἑπόμενο στίχο «ἤσθιον, ἔπινον, ἐγάμουν, ἐξεγαμίζοντο»[4]. Δηλαδή, ἔτρωγαν, ἔπιναν, παντρευόντουσαν, πάντρευαν τά παιδιά τους ξέγνοιαστοι, «ἄχρι ἧς ἡμέρας εἰσῆλθε ὁ Νῶε εἰς τήν κιβωτόν καί ἦλθεν ὁ κατακλυσμός καί ἀπώλεσεν ἅπαντα»[5], μέχρι τή στιγμή, τήν ἡμέρα, πού μπῆκε ὁ Νῶε στήν κιβωτό, ἔπειτα ἀπό μία προειδοποίηση τουλάχιστον ἑκατό ἐτῶν πού εἶχε κάνει ὁ Θεός στούς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. Μετανοεῖστε ἐπίκειται κατακλυσμός. Καί ἦταν προτροπή καί ἀπό τά λόγια, καί μέσω λόγων, καί μέσω ἔργων. Ὁ Νῶε κατασκεύαζε τήν κιβωτό 100 χρόνια.
-           Καί τί κάνανε οἱ ἄνθρωποι τότε;
            Τόν κορόιδευαν. Τρελάθηκε ὁ Νῶε!.. νά φτιάχνει πάνω στό βουνό ἕνα καράβι καί νά μᾶς λέει ὅτι θά καταστραφοῦν τά πάντα καί θά πνιγοῦμε… Σάλεψε!

Πέμπτη 11 Ιουλίου 2019

«Προσευχόμενοι ἐν παντί καιρῷ ἐν πνεύματι» (Ἐφ. 6, 18) Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς,Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης



            «Διά πάσης προσευχῆς καί δεήσεως, προσευχόμενοι ἐν παντί καιρῷ ἐν Πνεύματι»[1]. Αὐτά μᾶς λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Ἐφεσίους, στό ἕκτο κεφάλαιο, στόν δέκατο ὄγδοο στίχο. «Διά πάσης προσευχῆς», μέ κάθε προσευχή καί δέηση νά προσευχόμαστε, «ἐν παντί καιρῷ ἐν Πνεύματι καί εἰς αὐτό τοῦτο ἀγρυπνοῦντες», καί νά ἀγρυπνοῦμε στήν προσευχή, «ἐν πάσῃ προσκαρτερήσει καί δεήσει», μέ κάθε ὑπομονή καί καρτερία, «περί πάντων τῶν ἁγίων»[2], γιά ὅλους τούς ἁγίους νά προσευχόμαστε. Καί συνεχίζει στόν δέκατο ἔνατο στίχο «καί ὑπέρ ἐμοῦ». Νά προσεύχεστε λέει ὁ Ἀπόστολος στούς Ἐφεσίους καί γιά μένα «ἵνα μοι δοθῇ λόγος ἐν ἀνοίξει τοῦ στόματός μου, ἐν παῤῥησίᾳ γνωρίσαι τό μυστήριον τοῦ εὐαγγελίου»[3]. Νά μοῦ δοθεῖ λόγος γιά νά κάνω ἱεραποστολή.
            Ἀφοῦ, λέει ὁ Ἅγιος Νικόδημος, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς ἐξόπλισε, μᾶς ἁρμάτωσε τούς χριστιανούς μέ τά πνευματικά ὅπλα, γιά τά ὁποῖα μᾶς μίλησε στούς προηγούμενους στίχους, γιά τήν περικεφαλαία τοῦ σωτηρίου, πού εἶναι ἡ ἐλπίδα εἰς τόν Θεό, μέ τήν μάχαιρα τοῦ πνεύματος, πού εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, μέ τόν θώρακα τῆς δικαιοσύνης, μέ τά ὑποδήματα, πού εἶναι ἠ ἐπιθυμία γιά ἱεραποστολή, ἀφοῦ μᾶς ἔδωσε τά πνευματικά ὅπλα, τώρα ἐδῶ μᾶς παρουσιάζει μπροστά στόν βασιλέα Θεό καί μᾶς παρακινεῖ νά παρακαλοῦμε Αὐτόν -τόν Θεό- γιά νά δώσει βοήθεια στούς χριστιανούς ὅλους, καί σέ μᾶς καί στούς ἀδελφούς μας. Θά πάρετε τά πνευματικά σας ὅπλα, λέει στούς Ἐφεσίους, ἀλλά συνάμα νά προσευχηθεῖτε στόν Θεό γιά νά πάρετε κι ἐσεῖς καί οἱ ἀδελφοί σας τή Θεία βοήθεια.
            Ἐπειδή προηγουμένως εἶπε ὅτι ἐσεῖς θά μπορέσετε νά σβήσετε τίς πεπυρωμένες σαΐτες τοῦ διαβόλου, τά πεπυρωμένα βέλη τοῦ πονηροῦ, γιά νά μήν ὑπερηφανευτοῦν τώρα, τούς λέει ὅτι ἔχετε ἀνάγκη στόν νοητό αὐτό πόλεμο τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποία θά ἀποκτήσετε ἐάν βεβαίως προσεύχεσθε, ὄχι ἁπλά, ἀλλά μέ κάθε προσευχή καί δέηση. Νά προσεύχεσθε στόν Θεό γιά νά σᾶς βοηθήσει μέ κάθε εἶδος προσευχῆς καί μέ κλαυθμό καί μέ δάκρυα καί μέ κτύπημα τοῦ στήθους, ὅπως ἔκαναν οἱ τελῶνες, καί μέ γονυκλισίες, νά κλείνετε γόνυ, νά γονατίζετε, καί μέ στρωτές μετάνοιες, νά κάνετε στρωτές βαθιές μεγάλες μετάνοιες ὅπως λέμε, καί μέ ἔπαρση -καί μέ ὕψωση- τῶν χειρῶν σας, καί μέ σηκωμένα τά χέρια πρός τόν οὐρανό. Ὅλα αὐτά εἶναι εἴδη, εἶναι τρόποι προσευχῆς.

Σάββατο 6 Ιουλίου 2019

Kυριακή Γ Ματθαίου. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τόν ὀφθαλμό τῆς ψυχῆς. Μέρος πρῶτο


ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ(Ματθ. 6,22-33)

             Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΦΘΑΛΜΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

[Μέρος πρώτο: υπομνηματισμός των εδαφίων Ματθ.6,22-23]

    « λύχνος το σώματός στιν  φθαλμός· ἐὰν ον  φθαλμός σου πλος λον τ σμά σου φωτεινόν σται· ἐὰν δ  φθαλμός σου πονηρς λον τ σμά σου σκοτεινν σται. ε ον τ φς τ ν σο σκότος στί, τ σκότος πόσον; (:Και δεν είναι μικρή συμφορά να κολλήσει ο νους και η καρδιά σας στα γήινα και μάταια. Για να το καταλάβετε αυτό, σας φέρνω μια εικόνα: Το λυχνάρι που δίνει φως στο σώμα είναι το μάτι και το λυχνάρι που φωτίζει την ψυχή είναι ο νους. Εάν λοιπόν το μάτι σου είναι υγιές, όλο το σώμα σου θα είναι γεμάτο φως, σαν να ήταν ολόκληρο το σώμα σου μάτι. Έτσι θα φωτίζεται και η ψυχή σου, εάν ο νους σου και η καρδιά σου δεν έχουν τυφλωθεί απ’ τη φιλαργυρία και την προσκόλληση στα μάταια. Εάν όμως το μάτι σου είναι βλαμμένο και τυφλωμένο, όλο το σώμα σου θα είναι βυθισμένο στο σκοτάδι. Εάν λοιπόν εκείνο που σου δόθηκε για να σου μεταδίδει φως γίνει σκοτάδι, σε πόσο σκοτάδι θα βυθιστείς; Κάτι ανάλογο θα συμβεί, εάν και ο νους σκοτιστεί από την προσκόλληση στον πλούτο. Σε πόσο ηθικό σκοτάδι θα βυθιστεί τότε η ψυχή σου!)»[Ματθ.6,22-23].
     Επειδή προηγουμένως είχε αναφέρει τον νου και είπε γι’ αυτόν ότι γίνεται ολότελα υπόδουλος και αιχμάλωτος, αλλά αυτό δεν ήταν εύκολα κατανοητό από τους πολλούς ανθρώπους,  γι' αυτό στρέφει τη διδασκαλία προς τα εξωτερικά και τα πράγματα που βρίσκονται μπροστά μας και που είναι περισσότερο αντιληπτά με τις αισθήσεις μας και τα καθημερινά μας βιώματα, ώστε διαμέσου αυτών να κατανοήσουν και τα πνευματικά θέματα. «Εάν λοιπόν, δεν αντιλήφθηκες», λέγει, «τι είναι τέλος πάντων η βλάβη του νου, να το καταλάβεις από τα υλικά πράγματα, διότι ό,τι είναι ο οφθαλμός για το σώμα, αυτό είναι ο νους για την ψυχή».

Πέμπτη 4 Ιουλίου 2019

Τό Ἀλφάβητο μέσα ἀπό τά μάτια ἑνός ἀσκητή τοῦ Ἰορδάνου Ποταμοῦ.


Μικρό απόσπασμα από το βιβλίο "Μυστικά Βιώματα στην Αγία Γη" της συγγραφέως Σοφίας Κιόρογλου

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

Το Αλφάβητο μέσα από τα μάτια ενός ασκητή του Ιορδάνου Ποταμού.


Όπως μας διηγήθηκε η Ξεναγός Ελένη Ξανθάκη, το 2009 ήταν μια προσκυνήτρια, ηλικίας περίπου 65 ετών, της οποίας η προγιαγιά είχε πάει στους Αγίους Τόπους μετά κόπων και βασάνων και είχε συναντήσει έναν ασκητή την έρημο του Ιορδάνου ποταμού που την είχε ρωτήσει αν γνώριζε το αλφάβητο. Εκείνη δεν ήτανε γραμματιζούμενη γυναίκα γιατί τότε δεν μαθαίνανε γράμματα όπως σήμερα και του απάντησε πως δεν γνώριζε. Εκείνος της είπε: Θα σου το μάθω εγώ το αλφάβητο και ακριβώς περιέγραψε αυτά που λέει. Κάθε γράμμα και μια φράση. Παρακάτω παραθέτουμε το αλφάβητο όπως η αδελφή μας μας το παρέδωσε για ενίσχυση και νουθεσία των αδελφών μας.

Σάββατο 29 Ιουνίου 2019

Πῶς ὁ Θεός δοξάζει αὐτούς πού νηστεύουν τίς Παρασκευές


Ο Άγιος Ιλαρίων ήταν ένας από τους μεγάλους αγίους που ανέδειξε το περιβόλι της Παναγίας στον 19ο αιώνα. Διακρίθηκε για την υπεράνθρωπη άσκησή του, τις νηστείες και τις αγρυπνίες του, και για το μαρτυρικό φρόνημα που επέδειξε.
Ιδιαίτερα όμως για την μεγάλη νηστεία που έκανε ο Θεός έδειξε ένα ουράνιο σημείο, μετά την κοίμησή του, για να τον δοξάσει.
Ο άγιος εκοιμήθη το 1864 και ετάφη στην Καλύβα της Αναστάσεως.

Τετάρτη 29 Μαΐου 2019

Κάποιος εὐσεβής Χριστιανός, πρόσφερε κάποτε σέ 3 ἐργάτες ἕνα μεροκάματο στό χῶρο τοῦ σπιτιοῦ του.

 

Κάποιος ευσεβής Χριστιανός, πρόσφερε κάποτε σε 3 εργάτες ένα μεροκάματο στο χώρο του σπιτιού του. Όταν οι εργάτες τελείωσαν την εργασία, τους κάλεσε ο ευσεβής αυτός άνθρωπος, για να τους πληρώσει.
Έβαλε λοιπόν μπροστά τους, τρία χρυσά νομίσματα και τρία πνευματικά βιβλία, λέγοντάς τους να διαλέξουν, ή το χρυσό νόμισμα ή το βιβλίο.
Οι δύο εργάτες πήραν αμέσως το χρυσό νόμισμα, λέγοντας:
- Θα αγοράσουμε με αυτό ξύλα για το χειμώνα.
Ο τρίτος εργάτης πήρε το βιβλίο που βρισκόταν μπροστά του, λέγοντας:
- Στο σπίτι έχω την τυφλή μητέρα μου. Θα της διαβάζω κάθε βράδυ, κάτι απ' αυτό το βιβλίο...
Ο ευσεβής Χριστιανός, του χαμογέλασε και του είπε:
- Άνοιξε σε παρακαλώ το βιβλίο στην πρώτη σελίδα και διάβασε τι γράφει.
Μόλις άνοιξε το βιβλίο ο εργάτης, είδε έκπληκτος, τρία χρυσά νομίσματα κολλημένα στην πρώτη σελίδα!!!

Πέμπτη 9 Μαΐου 2019

Φοβερό ! Οἱ ἁμαρτίες κολλημένες στήν πλάτη μας…

 

π. Σάββας Αγιορείτης:

"Οι δαίμονες έφυγαν γρυλίζοντας αγριεμένοι γιατί είπα την αμαρτία και ήρθαν μέσα οι άγγελοι..."

"...Τρίτος ἐχθρός τού ανθρώπου είναι ὁ διάβολος, ὁ ὁποῖος μᾶς δεσμεύει λόγω τῶν ἁμαρτιῶν μας ἔχοντας καί διεκδικώντας ἀπό τόν Χριστό τά "δικαιώματά" του. Ἔστω καί μία ἁμαρτία ἄν ἔχουμε ἀμετανόητη, ἀνεξομολόγητη, εἶναι ἀρκετή γιά νά μᾶς Κολάσει. Εδώ θά σᾶς πῶ ἕνα περιστατικό πάνω σ΄αυτό μιά καί τά περιστατικά μένουν στην θύμησή μας. 
Τό ἄκουσα καί ἐγώ ἀπό ἕναν ἀγαπητό φίλο ἱερομόναχο, ὁ ὁποῖος τό ἔζησε ὁ ἴδιος, ὁπότε εἶναι ἐγγυημένο καί πραγματικό καί εἶναι τῆς ἐποχῆς μας. Εἶχε πάει σέ ἕνα Νοσοκομεῖο καί ἐκεῖ συνάντησε ἕναν φίλο του ἱερέα πολύ λυπημένο. Τοῦ λέει:
–Πάτερ τί συμβαίνει;
–Νά, λέει, ἔχω ἐδῶ τόν νεωκόρο πού εἶχα στήν ἐκκλησία μου πάρα πολλά χρόνια, πνευματικό μου παιδί, ὁ ὁποῖος εἶναι στά τελευταῖα του -αὐτό βέβαια δέν εἶναι λυπηρό, εἶναι ἀναμενόμενο, ὅλοι θά ἔρθουμε κάποια στιγμή σ’ αὐτή τήν κατάσταση- αλλά τό πραγματικά λυπηρό εἶναι ὅτι σ’ αὐτή τήν τελική φάση τῆς ζωῆς του βλέπει δαίμονες...
++++++++++++++++++++++

Ὅταν κανείς φτάνει στό τέλος τῆς ζωῆς του, ἐπειδή πέφτει τό καταπέτασμα, θά λέγαμε, βλέπει τόν πνευματικό κόσμο καί βλέπει, ἀνάλογα μέ τήν ζωή πού ἔχει κάνει, εἴτε τούς ἀγγέλους πού ἔρχονται νά παραλάβουν τήν ψυχή του, εἴτε τούς δαίμονες. 
Τό ὅτι λοιπόν ἔβλεπε τούς δαίμονες δέν ἦταν καθόλου καλό πράγμα.
Πῆγαν μαζί νά τόν δοῦνε καί τοῦ λένε:
–Τί βλέπεις;

Πέμπτη 25 Απριλίου 2019

Δευτέρα 15 Απριλίου 2019

Ὅλα γίνονται κατά εὐδοκία εἴτε κατά παραχώρηση τοῦ Θεοῦ


Ὅλα αὐτά λοιπόν πού μᾶς συμβαίνουν, τά καθημερινά, τά ὁποῖα μᾶς στενοχωροῦν πολλές φορές, μᾶς δυσαρεστοῦν καί μᾶς χαλοῦν τήν διάθεση, δέν εἶναι τυχαῖα, ἀπό ἁπλή σύμπτωση. Τίποτα δέν εἶναι τυχαῖο, γιατί δέν ὑπάρχει τύχη. Ὑπάρχει μόνον ὁ Θεός καί ἡ στοργική Του Πρόνοια. Καί θά πρέπει ὁ ἄνθρωπος νά φιλοσοφεῖ σέ κάθε στιγμή καί σέ κάθε γεγονός τῆς ζωῆς του καί νά προσπαθεῖ ἐπίσης νά μαθαίνει, ἄν θέλει, γιατί ὁ Θεός παραχώρησε καί ἐπέτρεψε τό κάθε συγκεκριμένο γεγονός, αὐτήν τήν συνάντηση, αὐτήν τήν συνομιλία, αὐτήν τήν κατάκριση καί τήν παρατήρηση πού δέχθηκε, αὐτήν τήν ζήλια καί τόν φθόνο πού ἀντιμετώπισε. Γιά ποιόν λόγο; Εἶναι σίγουρα πάντοτε γιά τό καλό του. Ἀλλά, μπορεῖ, ἄν θέλει, νά ἐρευνήσει περισσότερο καί νά μάθει τί παραπάνω μπορεῖ νά κάνει αὐτός, γιά νά ἐπωφεληθεῖ ἀπό αὐτήν τήν εὐκαιρία. Γιατί κάθε στιγμή εἶναι μία εὐκαιρία τοῦ Θεοῦ στήν ζωή μας. Κάθε περίσταση, κάθε γεγονός, εἶναι μία πρόκληση καί μία πρόσκληση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ στήν καρδιά μας, ὥστε νά Τόν πλησιάσουμε, νά Τόν ἀγαπήσουμε καί νά μποῦμε στήν Βασιλεία Του.
Ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει ἀφεθεῖ στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, «ὅ,τι καί ἄν ἔλθει, λέει· «Ἔτσι εὐδοκεῖ ὁ Θεός», κι ἔτσι διατηρεῖται ἡ εἰρήνη στήν ψυχή καί στό σῶμα». Προσέξτε, ὑπάρχουν δύο θελήματα: τό κατά εὐδοκία καί τό κατά παραχώρηση, ὅπως λέμε θέλημα τοῦ Θεοῦ. Τό κατά εὐδοκία θέλημα εἶναι αὐτό στό ὁποῖο εὐαρεστεῖται ὁ Θεός ἀπόλυτα, εἶναι τό νά τηροῦμε τίς ἐντολές. Τό κατά παραχώρηση ἤ τό δεύτερο θέλημα εἶναι αὐτό πού δέν τό εὐδοκεῖ ὁ Θεός, δέν τό θέλει θά λέγαμε «μέ ὅλη του τήν καρδιά», ἀλλά τέλος πάντων τό παραχωρεῖ, γιατί μᾶς ἔχει κάνει ἐλεύθερους. Ὅταν κάποιος ἐπιλέγει νά μήν κάνει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά νά κάνει τό ἀντίθετο, ὁ Θεός τό παραχωρεῖ καί προσπαθεῖ μέσα ἀπό αὐτή τήν κακία τοῦ ἀνθρώπου νά βγάλει καλό. Εἶναι τόσο μεγάλη ἡ πανσοφία τοῦ Θεοῦ πού ἀκόμα καί μέσα ἀπό τίς ἁμαρτίες μας βγάζει καλό.

Τετάρτη 27 Μαρτίου 2019

Πῶς καί μέ ποιόν τρόπο καθαρίζεται ἡ καρδιά μας, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου


Πῶς καί μέ ποιόν τρόπο καθαρίζεται ἡ καρδιά μας, Ἀόρατος πόλεμος, Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 4-3-2010 (σύναξη νέων)στό Πνευματικό κέντρο τοῦ Ἱ.Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἐλένης Θεσσαλονίκης
http://www.HristosPanagia.gr

Πέμπτη 14 Μαρτίου 2019

Οἱ ἀνώμαλες σχέσεις καί τό παιδί

Οἱ ἀνώμαλες σχέσεις καί τό παιδί

Ἡ ζωή καί οἱ ἁμαρτίες τῶν γονέων ἐπηρεάζουν ἀποφασιστικότατα τά παιδιά. Διαβάζουμε στόν Νόμο τοῦ Θεοῦ: «ἐγώ εἰμι Κύριος ὁ Θεός σου, Θεός ζηλωτής, ἀποδιδούς ἁμαρτίας πατέρων ἐπί τέκνα ἐπί τρίτην καί τετάρτην γενεάν τοῖς μισοῦσί με»[1]. Δηλαδή: «ἐγώ εἶμαι Κύριος ὁ Θεός σου, Θεός ζηλότυπος[2], πού ἀποδίδω στά παιδιά ἁμαρτίες τῶν γονέων μέχρι τρίτης καί τετάρτης γενεᾶς[3], σ’ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι μέ μισοῦν».
Τά παιδιά ὑποφέρουν ἀπό τίς ἁμαρτίες τῶν γονέων τους. «Ὅταν ἕνα δένδρο τό κόψεις», διδάσκει ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, «τά κλαδιά του ξεραίνονται σέ ἐλάχιστο χρόνο. Ὅταν τό περιποιεῖσαι καί τό ποτίζεις, τά κλαδιά του γίνονται ὅλο καί πιό πράσινα, ὅλο καί πιό δροσερά. Δένδρο εἶναι οἱ γονεῖς. Κλαδιά εἶναι τά παιδιά τους. Ὅταν λοιπόν οἱ γονεῖς, πού εἶναι ἡ ρίζα καί ὁ κορμός, τρέφονται μέ νηστεῖες, μέ προσευχές, μέ ἐλεημοσύνες, μέ καλά ἔργα, ὁ Θεός φυλάει τά παιδιά· καί προχωρώντας μέ τό παράδειγμά τους γίνονται καλοί χριστιανοί καί καλοί ἄνθρωποι. Ὅταν οἱ γονεῖς κάνουν ἁμαρτίες, πού κάνουν τό δένδρο τοῦ σπιτιοῦ τους νά ξεραίνεται, καί πρό παντός, ὅταν ἐκεῖνοι τό κόβουν μέ τά ἴδια τούς τά χέρια, τότε τά παιδιά τους ξεραίνονται πνευματικά· πεθαίνουν ψυχικά· γίνονται ἀπό χίλιες δύο πλευρές προβληματικά πρόσωπα!… Καί ὁ Θεός τότε, τιμωρεῖ τούς γονεῖς ἐκείνους καί τούς βάζει στή κόλαση, μαζί μέ τά παιδιά τους, πού τά γέννησαν καί τά πήραν στό λαιμό τους... Ὅταν ἔχουμε μία μηλιά, πού κάνει ξινά μῆλα, ποιόν κατηγοροῦμε; Ποιός φταίει; Τά μῆλα ἤ ἡ μηλιά; Ἀσφαλῶς ἡ μηλιά φταίει. Λοιπόν. Γίνετε σεῖς ἡ μηλιά καλό δένδρο, κάνετε σεῖς ἔργα καλά, νά γίνουν καί τά παιδιά σας καλά. Μᾶς λέει ἡ Ἁγία Γραφή: Ἀπό τότε πού φτιαξε ὁ Θεός τόν Ἀδάμ, εἶχαν περάσει τρεισήμισι χιλιάδες (3.500) χρόνια. Καί σέ τόσα χρόνια δέν εἶχε πεθάνει παιδί πρίν ἀπό τόν πατέρα του ἀπό φυσικό θάνατο. Τότε ζοῦσε ἕνας ἄνδρας πού τόν ἔλεγαν Θάρα. Αὐτός, μέ παγίδα τοῦ διαβόλου, ἦταν ὁ πρῶτος πού ἔφτιαξε εἴδωλα. Καί ἔβαλε τά παιδιά του νά τά προσκυνᾶνε σάν Θεό[4]. Ἀπό τότε ἄρχισαν τά παιδιά νά πεθαίνουν πρίν ἀπό τούς γονεῖς τους. Ἔτσι τιμώρησε ὁ Θεός τόν Θάρα. Κάθε ἁμαρτία πού κάνουν οἱ γονεῖς, εἶναι δηλητήριο στίς ψυχές τῶν παιδιῶν τους. Καί κάνει τά παιδιά ξερόκλαδα»[5].

Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2019

Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2019

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος καί οἱ σαρκικές διαστροφές

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος καί οἱ σαρκικές διαστροφές

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος συκοφαντεῖται ἀπό τούς μεταπατερικούς ὅτι ἄφηνε πλήρη ἐλευθερία μέσα στόν γάμο, ὅτι δέν ἀσχολιόταν μέ τά τῆς συζυγικῆς κλίνης καί  μιλοῦσε μόνο γιά ἀγάπη. Ἡ ἀλήθεια, ὅμως, εἶναι τό ἀκριβῶς ἀντίθετο: Ὁ Ὅσιος ἦταν ἀπόλυτος καί  δέν δεχόταν καμία μορφή ἀνωμαλίας εἴτε ἐντός εἴτε ἐκτός τοῦ Γάμου[1]. Ἐπίσης δέν δεχόταν τήν αὐτονόμηση τῆς ἡδονῆς, τήν ἀντισύλληψη[2] καί τήν τεχνητή γονιμοποίηση[3]. Γιά τά δύο τελευταῖα θά ἀναφερθοῦμε ἐκτενέστερα σέ ἑπόμενα κεφάλαια.
Ὅπως καθαρά προκύπτει ἀπό μαρτυρίες Πνευματικῶν του παιδιῶν, ὁ Ἅγιος ὄχι μόνο δέν ἀνεχόταν ὁποιαδήποτε μορφή σαρκικῆς ἁμαρτίας, ἀλλά ἦταν τελείως ἀντίθετος μέ κάθε διαστροφή, εἴτε πρίν εἴτε μέσα στόν Γάμο. Ὁ κ. Γεώργιος Ἀρβανίτης, στενότατος συνεργάτης καί πνευματικό του τέκνο, σέ συνέντευξή του γιά τόν Ἅγιο Γέροντα καί τίς σχέσεις μέσα στήν συζυγία διακηρύσσει: «Δέν ἦταν ὁ Γέροντας οὐδέ κατά διάνοιαν ἀνεκτικός ἀπέναντι μιᾶς ἀνωμαλίας»[4]. Ἀντίθετα, δίδασκε, ὅπως ἀπεκάλυψε σέ πρόσφατη ραδιοφωνική ἐκπομπή ὁ Μητροπολίτης Mόρφου Nεόφυτος, ὅτι ἡ παρά φύσιν ζωή τῶν ἀνδρογύνων οὐσιαστικά καταργεῖ τήν ἔννοια τοῦ γάμου. Τό ἀνδρόγυνο αἰχμαλωτίζεται ἀπό τόν πονηρό καί τά παιδιά μολύνονται ἀπό τά δαιμονικά μικρόβια τῶν γονέων τους.

Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2019

Ἡ μεταπατερική θεολογία εἶναι βλασφημία κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.Ἡ προώθηση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῆς ἀνηθικότητας ἀπό τήν μεταπατερική θεολογία



Ἡ μεταπατερική θεολογία εἶναι βλασφημία
κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

Ἡ πλήρης ἀπαξίωση τῶν Ἁγίων Πατέρων, τῶν Ἱερῶν Κανόνων, τῆς ὅλης Ἱερᾶς Παράδοσής μας ἀπό τούς μεταπατερικούς θεολόγους εἶναι μία πολεμική, μία ἀντίθεη βλασφημία στό Πανάγιο Πνεῦμα, τοῦ Ὁποίου φορεῖς εἶναι ὅλοι οἱ Ἅγιοι Πατέρες.
«Ὅπως...ὁ Βαρλαάμ καί οἱ ὁπαδοί του», παρατηρεῖ ὁ καθηγητής κ. Τσελεγγίδης, «ἀμφισβήτησαν τόν ἄκτιστο χαρακτήρα τοῦ θείου φωτός καί τῆς θείας Χάριτος, ἔτσι καί οἱ «μετα-πατερικοί» θεολόγοι σήμερα παραγνωρίζουν στήν πράξη τόν ἄκτιστο καί ἄρα διαχρονικό χαρακτήρα τῆς ἁγιότητας καί τῆς διδασκαλίας τῶν θεοφόρων Πατέρων, τούς ὁποίους ἀξιώνουν νά ὑποκαταστήσουν στήν διδασκαλία, παράγοντας, κατά τήν γνώμη τους, οἱ ἴδιοι πλέον πρωτογενῆ θεολογία. Αὐτό δέν ἀποτελεῖ μία ἐξωτερικοῦ χαρακτήρα Πατρομαχία, ἀλλά κυρίως συνιστᾶ μιά Θεομαχία, ἐπειδή ἐκεῖνο πού καθιστᾶ τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ὄντως Πατέρες εἶναι ἡ ἄκτιστη ἁγιότητά τους, τήν ὁποία ἔμμεσα ἀλλά οὐσιαστικά παραμερίζουν καί ἀκυρώνουν μέ ὅσα εἰσηγοῦνται μέ τήν «μετα-πατερική» θεολογία τους»[1].


Ἡ προώθηση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ
καί τῆς ἀνηθικότητας
ἀπό τήν μεταπατερική θεολογία

Παράλληλα, στήν μεταπατερική θεολογία ἔχουμε μία ἐξύμνηση τῶν θεολόγων τῆς Δύσεως καθώς καί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. «Οἱ ἐπίδοξοι «μετα-πατερικοί θεολόγοι», ἐπισημαίνει ὁ κ. Τσελεγγίδης, «γνωρίζουν πολύ καλά, ὅτι ἡ διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων θέτει σαφῆ ὅρια, τά ὁποῖα εἴτε δέν τούς εὐνοοῦν προσωπικῶς... εἴτε ἐμποδίζουν τούς στρατηγικούς στόχους, οἱ ὁποῖοι ὑπηρετοῦν τόν ἀγαπημένο τους Οἰκουμενισμό. Αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια. Ὅλα τά ἄλλα εἶναι ἁπλῶς τό ἐπιμελημένο περιτύλιγμα!»[2].