Ἀπό τίς ἁγιοπνευματικές ἐμπειρίες
τοῦ ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου
Ἁγιορείτου μοναχοῦ
181 . Ὅποιος συναισθάνεται τήν ἁμαρτωλότητά του, εἶναι ἀνώτερος ἐκείνου πού ἀνασταίνει μέ τήν προσευχή του νεκρούς!…
Ὅποιος στενάζει μιά ὥρα γιά τήν ψυχή του εἶναι ἀνώτερος ἐκείνου πού ὠφελεῖ ὅλο τόν κόσμο μέ τή διδασκαλία του!…
Ὅποιος ἀκολουθεῖ πίσω ἀπό τό Χριστό πενθώντας εἶναι ἀνώτερος αὐτοῦ πού ἐπαινεῖται στήν ἐκκλησία ἀπό τό λαό!…
182 . Ἄς
ἐνθυμούμεθα τό θάνατο καί ἄς καταφρονήσουμε τή ματαιότητα τοῦ κόσμου
καί τίς ἡδονές, γιά ν᾿ ἀξιωθοῦμε τῆς μελλούσης τρυφῆς τοῦ παραδείσου!… 183 . Πρῶτα
πρέπει μέ τήν ἀμεριμνία ν᾿ ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τήν ταραχή τῶν βιοτικῶν
μεριμνῶν. Καί μετά νά ἐπιθυμήσουμε τή μετά τοῦ Θεοῦ συνομιλία μέ τήν
εὐχή, πού ὁδηγεῖ στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί μακαριότητα!…