Μυστηριακή κοινωνία μετά των Ρωμαιοκαθολικών
(Θεία Ευχαριστία, Εξομολόγηση, Ιερωσύνη, Γάμος και ταφή αυτών)
Ιωάννης Καρμίρης
Πηγή: «Τα δογματικά και συμβολικά μνημεία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας», τόμ. Β’, Αθήνα 1953, σελ. 1000-1008.
α) Εισαγωγή
Εν τοις ζητήμασι τούτοις και γενικώς τη μυστηριακή κοινωνία η
intercommunio μεταξύ Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών και των άλλων
ετεροδόξων εν γένει η Ορθόδοξος Καθολική Εκκλησία ηκολούθησε το
παράδειγμα της αρχαίας Εκκλησίας, απαγορεύσασα ταύτην, και μάλιστα την
υπό τον Ορθοδόξων κοινωνίαν ετεροδόξων μυστηρίων, μη αναγνωριζομένων ως
τελουμένων έξω της αληθούς Ορθοδόξου Εκκλησίας, είτα δε και την παροχήν
των Ορθοδόξων μυστηρίων εις τους Ρωμαιοκαθολικούς και τους άλλους
ετεροδόξους. Διότι, εξ επόψεως Ορθοδόξου, η κοινή συμμετοχή εις την
τράπεζαν του Κυρίου, την εξομολόγησιν και τα άλλα μυστήρια, και γενικώς η
λεγομένη intercommunio, δύναται να νοηθή μόνον ως επιστέγασμα της εν τη
πίστει συμφωνίας των Εκκλησιών και της γνήσιας και πραγματικής
δογματικής ενώσεως αυτών και ως καρπός της εσωτερικής ομολογιακής
ενότητος των Χριστιανών, ης ελλειπούσης δεν είναι επιτετραμμένη η
κοινωνία εν τοις μυστηρίοις1.