Τό χέρι τοῦ ἱερέα δέν μεταδίδει μολυσμό ἀλλά τήν Θεία Χάρη, Ἁγ.Νικολάου Βελιμίροβιτς

Τό χέρι τοῦ ἱερέα δέν μεταδίδει μολυσμό ἀλλά τήν Θεία Χάρη, Ἁγ.Νικολάου Βελιμίροβιτς, 9-5-2020

Ἐνόσω ὁ ἄνθρωπος βρίσκεται ἐντός τοῦ σώματος σέ αὐτό τόν κόσμο, καυχᾶται γιά πολλές ἀπό τίς κοσμικές ἀξίες. Ὅταν ὅμως ἀποχωριστεῖ ἀπό τό σῶμα τότε διαπιστώνει -νά δώσει ό Θεός νά μήν τό γνωρίσει- πώς ἔξω ἀπό τό Θεό καί τή ψυχή δέν ὑπάρχει καμία ἀξία ἄλλη

Πολλοί ετοιμοθάνατοι, ευρισκόμενοι σε πολύωρη αγωνία, μπόρεσαν να ξεψυχήσουν μονάχα τότε, όταν εξομολογήθηκαν τίς αμαρτίες τους στόν ιερέα… Ό Θεός μας είναι Θεός ελέους καί καλοσύνης καί θέλει τή σωτηρία όλων των ανθρώπων. Πώς όμως θά σωθεί κάποιος άνθρωπος, αν συνειδητά δέν κάνει διάκριση μεταξύ αμαρτίας καί δικαιοσύνης του Θεού, αν δέν απορρίψει τήν αμαρτία καί δέν αναγνωρίσει τή δικαιοσύνη του Θεού;

Μέ αυτό πού ο άνθρωπος κουβαλά στήν ψυχή του κατά την ώρα του θανάτου, Μέ τούτο απέρχεται στήν κρίση του Θεού. ’Άν αυτό είναι αμαρτία, μέ τήν αμαρτία καί αν είναι δικαιοσύνη, τότε μέ τή δικαιοσύνη. Ο Θεός περιμένει από κάθε θνητό άνθρωπο τή μετάνοια καί η μετάνοια περιλαμβάνει τήν εξομολόγηση των ιδίων αμαρτημά- των….

Έξω από τόν Θεό καί τήν ψυχή δέν ύπάρχει καμία άλλη αξία…. Τό δέ έλεος του Θεού μόνο σέ αυτή τή ζωή εκχύνεται στούς μετανοούντας αμαρτωλούς ανθρώπους, ένώ στήν φοβερή κρίση, τό έλεος θά αντικατασταθεί άπό τήν δικαιοσύνη του Θεού….

Ἀνάλυση τῆς Εὐαγγελικῆς Περικοπῆς τῆς Κυριακῆς τοῦ Θωμᾶ. Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀνάλυση τῆς Εὐαγγελικῆς Περικοπῆς τῆς Κυριακῆς τοῦ Θωμᾶ. Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 12-5-2013 (Σύναξη Κυριακῆς)
http://HristosPanagia3.blogspot.gr

http://www.hristospanagia.gr/?p=65275

Μεγάλη Παρασκευή. Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ.

O Χριστός στο Γολγοθά! Ο Σωτήρας μας στο Σταυρό! Ο Δίκαιος πάσχει! Εκείνος πού αγαπά ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, θανατώνεται από ανθρώπους! Όποιος έχει συνείδηση, ας ντραπεί! Όποιος έχει καρδιά, ας θρηνήσει! «Όποιος έχει νου, ας κατανοήσει!

Με τί μπορούμε να συγκρίνουμε το γεγονός αυτό, πού είναι μυστήριο σαν το άπειρο, σκληρό σαν τη γη και φοβερό σαν την κόλαση; Από τα εκατομμύρια δρώμενα πού έχουμε καθημερινά στον κόσμο, απ’ αυτά πού μπορούν να δουν τα μάτια μας και ν’ ακούσουν τ’ αυτιά μας, με ποιό γεγονός θα μπορούσαμε να συγκρίνουμε αυτήν την ανομολόγητη πράξη κακίας του Γολγοθά; Μ’ ένα αρνί πού βρίσκεται αντιμέτωπο με αγέλη λύκων;

 Ή με το αθώο παιδί πού βρίσκεται στο στόμα κάποιου τεράστιου φιδιού; Μήπως με τη μητέρα πού περιτριγυρίζεται από παράφρονες γιους και θυγατέρες; Ή με την πτώση κάποιου επιδέξιου τεχνίτη σε μηχανή πού ο ίδιος είχε συναρμολογήσει και κομματιάζεται στα γρανάζια της;

Oἱ σύγχρονοι πόλεμοι ὑπό τό φῶς τῆς Βίβλου. Ἡ περίπτωση τοῦ Ναπολέων Βοναπάρτη.«Νά ποιά εἶναι ἡ μοίρα πού περιμένει τό μεγάλο Ναπολέοντα. Πόσο ἀχανής εἶναι ἡ διαφορά ἀνάμεσα στή βαθιά μου ἀθλιότητα καί τό αἰώνιο βασίλειο τοῦ Χριστοῦ πού κηρύττοντάς το μεγεθύνει καί τό ἐξαπλώνει στή γῆ». Ἁγίου Νικολάβου Βελιμίροβιτς

     Οι σύγχρονοι πόλεμοι υπό το φως της Βίβλου

 

ΑΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΟΥΜΕ τώρα, στρατηγέ, να

θέσουμε υπό το φως της Βίβλου μερικούς από τούς πιο σύγχρονους πολέμους. Αυτοί οι πόλεμοι σ’ εσάς, ως ανθρώπου ειδικού στούς πολέμους, είναι γνωστοί από την άποψη της εξωτερικής και τεχνικής τους πλευράς. Ας εξετάσουμε πρώτα τη Γαλλία.

 Οι τελευταίοι βασιλείς της Γαλλίας αμάρτησαν ενώπιον του Κυρίου. ’Αν και αποκαλούνται χριστιανοί βασιλείς και τηρούν τις συνήθειες της πίστης, η καρδιά τους ήταν απομακρυσμένη από τον Κύριο και τά έργα τους δεν ήταν σύμφωνα μέ τις εντολές του Θεού. Γι’ αυτό ο Θεός επέτρεψε τη δυστυχία τους. Επειδή ο Θεός δεν μπορούσε να ακούει πλέον τις συνηθισμένες ψυχρές προσευχές των Γάλλων βασιλέων και να βλέπει την περηφάνια τους λόγω της δύναμης και του πλούτου τους. Και ξέσπασε επανάσταση ενάντια στον τελευταίο ισχυρό βασιλιά Λουδοβίκο και σ’ αυτήν έχασε τη ζωή του ο βασιλιάς και η βασίλισσα σύζυγός του.

Γιατί στό εὐαγγέλιο δέν γίνεται καθόλου λόγος περί εὐτυχίας; (Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

  

Σε μια ορφανή…

Πώς δεν λέγεται, τίμια ψυχή; Περί τίνος λέγεται στο Ευαγγέλιο περισσότερο απ ό,τι περί ευτυχίας; Εμένα μου φαίνεται, ότι το Ευαγγέλιο θα μπορούσε να ονομαστεί «το Βιβλίο της Ευτυχίας» και η διδαχή του Χριστού «διδαχή περί ευτυχίας». Εσένα σίγουρα σε μπέρδεψε το ότι στο Ευαγγέλιο δεν αναφέρεται ειδικά η ίδια η λέξη ευτυχία. Όμως αντί αυτής της λέξης χρησιμοποιούνται άλλες λέξεις, όπως «μακαριότητα», «χαρά», «αγαλλίαση», «παράδεισος», «σωτηρία», «αιώνια ζωή». Ειδικά η λέξη «μακαριότητα» σημαίνει ευτυχία με την καλύτερη έννοια. Όταν ξέρεις αυτό, τότε διάβασε ξανά την ομιλία του Κυρίου στους μακαρισμούς (Ματθ. 5). Η πρώτη διδαχή την οποία ο Χριστός ανήγγειλε στον κόσμο, ήταν η διδαχή περί ευτυχίας. Κατά τη διδαχή του Χριστού οι μακάριοι ή ευτυχισμένοι είναι εκείνοι που είναι ταπεινοί στο πνεύμα μπροστά στον Θεό, αφού είναι δικό τους το βασίλειο των ουρανών.

Γιά τήν ἐξομολόγηση (Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς)

    Στον τεχνίτη Πάγια…

Ήθελες να μάθεις εάν η εξομολόγηση είναι απολύτως απαραίτητη! Παλιότερα συχνά εξομολογιόσουν, και σταμάτησες επειδή κάποιος γέλασε γι’ αυτό μαζί σου. Δεν έπρεπε να σταματήσεις. Σε ποιόν δεν γέλασαν oι άνθρωποι; Γνωρίζεις πως είπε ο Πλέον-προορατικός: «Ουαί υμίν οι γελώντες νυν, ότι πενθήσετε και κλαύσετε» (Λουκ. 6, 25). Εκτός από τη χειροτεχνία σου, λες ότι έχεις κι ένα αμπέλι, το όποιο παράγει άφθονα, αφού το περιποιείσαι καλά. Εάν κάποιος παραμελήσει το αμπέλι του, και γελάσει μαζί σου επειδή εσύ καλλιεργείς επιμελώς το δικό σου, θα σήκωνες τα χέρια σου από το αμπέλι, και θα σταματούσες να το καλλιεργείς; Δεν θα το έκανες, είναι σίγουρο. Πώς τότε μπορείς να ταλαντευθείς στην καλλιέργεια της ψυχής σου, της σημαντικότερης απ’ όλα τα αμπέλια στη γη; Αφού όταν πεθάνεις, τη ψυχή θα την πάρεις, ενώ το αμπέλι θα το αφήσεις.

Στόν ἄνθρωπο πού τοῦ ἀνταποδίδουν κακό ἀντί ἀγαθοῦ (Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

    

Παραπονιέσαι πως οι άνθρωποι έγιναν κακοί. Πουθενά δεν συναντάς καλό άνθρωπο. Και παραξενεύεσαι, γιατί ο Θεός υπομένει τέτοιο κόσμο και δεν τον τελειώνει πια. Θα ξαφνιαστείς όταν ακούσεις, ότι το ίδιο παράπονο άκουσα από ενα γείτονά σου από την ίδια πόλη. Καί αυτός λέει, πως εξαφανίστηκαν οι καλοί άνθρωποι και πως αισθάνεται εντελώς έρημος στην οδό της δικαιοσύνης και της αλήθειας. Εκείνος δεν γνώρισε εσένα κι εσύ δεν ξέρεις γι’ αυτόν. Εάν εσείς οι δυο καλοί άνθρωποι είχατε γνωριστεί, θα αλλάζατε γνώμη και η λύπη σας θα μετατρεπόταν σε χαρά. Ο Χριστός είπε στους μαθητές Του: «Υμείς δε λυπηθήσεσθε, αλλ’ η λύπη υμών εις χαραν γενήσεται» (Ιωάν. 16, 20).

Εγώ θα σου πω το όνομα εκείνου του άλλου καλού ανθρώπου στην πόλη σας και εσύ αναζήτησέ τον. Και όταν οι δυο σας πάτε για προσευχή, προσευχηθείτε στον Κύριο να σας αποκαλύψει και άλλους καλούς ανθρώπους στον τόπο σας.

Ποιοί ἦταν οἱ σοφοί αὐτοί ἄνθρωποι πού ἦρθαν ἀπό ἀνατολῶν;

 

 ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΑΓΟΙ.

 Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς

– «Ο Πρόλογος της Αχρίδος» –

Δεκέμβριος εκδ. Άθως

 Όταν ο Κύριος Ιησούς Χριστός γεννήθηκε στη Βηθλεέμ, Τον προσκύνησαν πρώτοι οι ποιμένες και οι σοφοί (οι αστρονόμοι) από ανατολών, δηλαδή οι πιο απλοί και οι πιο σοφοί άνθρωποι του κόσμου τούτου!

 Ποιοί ήταν οι σοφοί αυτοί άνθρωποι που ήρθαν από ανατολών; Το ερώτημα μελέτησε επισταμένως ο άγιος Δημήτριος του Ροστώφ.

 Λέει, λοιπόν, ότι την εποχή εκείνη υπήρχαν κάποιοι βασιλείς ορισμένων μικρότερων περιοχών ή και μεμονωμένων πόλεων στην Περσία, την Αραβία και την Αίγυπτο.

Ἡ δίκαιη ἀνταπόδοση καί ἀνταμοιβή!.

Άγ. Ιωάννης Χρυσόστομος. Η δίκαιη ανταπόδοση και ανταμοιβή! Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Τιμωρία και ανταμοιβή! Είναι στα χέρια του Θεού και τα δύο αυτά. Αλλά, όπως ο επίγειος βίος δεν είναι παρά μια σκιά της αληθινής ζωής στους ουρανούς, αντιστοίχως η τιμωρία και η ανταμοιβή είναι μια σκιά μονάχα της αληθινής τιμωρίας και ανταμοιβής στην αιωνιότητα.
Οι κύριοι διώκτες του αγίου του Θεού, Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ήταν ο πατριάρχης Θεόφιλος Αλεξανδρείας και η αυτοκράτειρα Ευδοξία.
Μετά τον μαρτυρικό θάνατο του Χρυσοστόμου, πικρότατη, τιμωρία ανέμενε και τους δύο. Ο μεν Θεόφιλος δαιμονίστηκε, ενώ η Ευδοξία σύντομα αρρώστησε πολύ βαριά με μια ανίατη ασθένεια – όλο το σώμα της γέμισε πληγές από τις οποίες έβγαιναν σκουλήκια. Ήταν τόσο έντονη η δυσωδία που ανέδιδε το σώμα της, ώστε ήταν ανυπόφορο για οποιονδήποτε να περάσει έστω και έξω από το σπίτι της.

Ἡ τραγωδία τῆς πίστης: Ἑπτά αἰτίες λόγω τῶν ὁποίων ἡ πίστη ἐξαντλεῖται καί πεθαίνει (Ἅγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

    Η πρώτη αιτία είναι ότι συνηθίζουμε αυτό τον κόσμο και τη ζωή. Όσο μας φαίνεται καινούργιος και ασυνήθιστος αυτός ο κόσμος, η πίστη μας στον Θεό είναι δυνατή. Όμως τη  μέρα εκείνη που ο κόσμος θα μας φανεί τελείως παλιός και τελείως συνηθισμένος, η πίστη μέσα μας σβήνει. Όσο περισσότερα βιώνουμε, τόσο περισσότερο συνηθίζουμε αυτό τον κόσμο. Και όσο περισσότερο συνηθίζουμε, τόσο περισσότερο απομακρυνόμαστε από τη φοβερή και μεγαλειώδη εντύπωση που μας άφησε στην αρχή ο κόσμος. Όποιος μια φορά ανεβεί στις Άλπεις, παραμένει θαμπωμένος από το μοναδικό και απροσδόκητο θέαμα. Ενώ όποιος ζήσει δέκα χρόνια στις Άλπεις, το θέαμα απ’ αυτές όχι μόνο δεν τον θαμπώνει, αλλά του γίνεται βαρετό. Ο αστρονόμος που πρώτη φορά μαθαίνει για το μέγεθος και το πλήθος των άστρων, για την απόσταση μεταξύ τους και για την αλάνθαστη ροή τους, παραμένει μεθυσμένος από τη γοητεία.

Ἡ θαυματουργική δύναμη τῆς εἰκόνας τοῦ Χριστοῦ

 

Όπως κατά την Πρόνοια του Θεού δίνεται θαυματουργική ιαματική δύναμη στο αγιασμένο νερό ή στο αγιασμένο λάδι, αντιστοίχως η ίδια δύναμη μεταδίδεται και στις εικόνες. Ο άγιος και μέγας Αθανάσιος παραθέτει ένα θαυμάσιο παράδειγμα της θαυματουργικής δυνάμεως των ιερών εικόνων.

Στην πόλη της Βηρυτού ζούσε κάποτε ένας χριστιανός σ’ ένα σπίτι το οποίο νοίκιαζε. Όταν έφυγε απ’ αυτό το σπίτι οριστικά, ξέχασε εκεί μια εικόνα του Σωτήρα. Ύστερα μετακόμισε στο ίδιο σπίτι ένας Εβραίος. Στη Βηρυτό υπήρχαν πολλοί Εβραίοι που έτρεφαν ιδιαίτερα πικρά αισθήματα για τη χριστιανική Πίστη.

Γιά τόν ἀσπασμό (χειροφίλημα) τοῦ Ἱερέως (Ἁγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Επιστολή στον τυπογράφο Γ.Κ.

Πέθανε ο γέρος ιερέας σας, και στη θέση του ήρθε νέος θεολόγος. Στον γέρο ιερέα με ευχαρίστηση φιλούσατε το χέρι, αλλά λέτε ότι σας είναι δυσάρεστο να φιλάτε το χέρι του ιερέα που είναι πολύ πιο νέος από σας. Δεν ακούσατε την ιστορία περί του ηγεμόνα Μίλος και του νεαρού ιερέα; Αυτή η ιστορία έχει ως εξής:
Κάποιος νεαρός παπάς, έκανε Λειτουργία στο Κραγκουγιέβατς παρουσία του ηγεμόνα Μίλος. (Ο γέρος ηγεμόνας ήταν εξαιρετικά ευσεβής. Η ακολουθία στην Εκκλησία δεν ξεκινούσε ώσπου αυτός να έρθει. Στην Εκκλησία στεκόταν στη θέση του, σαν στυλωμένος, και προσευχόταν με ταπείνωση στον Θεό). Όταν ο νεαρός ιερέας τελείωσε την ακολουθία, έβγαλε μπροστά στον ηγεμόνα τον σταυρό και το αντίδωρο.

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς γιά τά βάσανα τῆς ζωῆς

 

 Στον εφημεριδοπώλη Ιωάννη για τα βάσανα της ζωής.

  Μην χάνεις το θάρρος σου. Μην σκέφτεσαι το κακό. Ο Δημιουργός σου βρίσκεται κοντά σου. Ο τα πάντα ορών βλέπει. Ο Παντελεήμων θα σε ελεήσει. Και τώρα είναι ελεήμων απέναντί σου αν και είσαι άρρωστος και σκυθρωπός. Αυτός δοκιμάζει τον ηρωισμό σου. Δοκιμάζει την πίστη και την ελπίδα σου. «Μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱὸν ὃν παραδέχεται» ( Εβρ. 12, 6 ) λέει ο Απόστολος , που έχει υποστεί πολλά χτυπήματα , όπως λέει αλλού: «ὑπὸ ᾿Ιουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρὰ μίαν ἔλαβον, τρὶς ἐρραβδίσθην, ἅπαξ ἐλιθάσθην, τρὶς ἐναυάγησα» ( Β΄ Κορ. 11, 24-25 ) .Όλα αυτά τα βάσανα τα δεχόταν ο Παύλος από τους ανθρώπους , όμως ευχαριστούσε τον Θεό , σαν να δέχθηκε από τον Ίδιο. Και ποτέ δεν παραπονιόταν για τους ανθρώπους ,τους βασανιστές του, αλλά, βασανισμένος και διωγμένος , ασταμάτητα ενθάρρυνε τους άλλους χριστιανούς λέγοντας: «Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε.»(Φιλ. 4,4 ) .

Ποιά εἶναι ἡ τελευταῖα μας προσδοκία;

 

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ποιά είναι η τελευταία μας προσδοκία; Τη νύχτα προσδοκούμε την ημέρα και την ημέρα προσδοκούμε τη νύχτα· και πάλι την ημέρα και πάλι τη νύχτα. Αλλά η προσδοκία αυτή δεν είναι η τελευταία. Ποιά είναι η τελευταία μας προσδοκία, αδελφοί; Σε καιρούς χαράς τρέμουμε περιμένοντας λύπες και σε καιρούς λύπης προσδοκούμε με ελπίδα τη χαρά· και ξανά λύπη και ξανά χαρά. Αλλά καμιά απ’ αυτές τις προσδοκίες δεν είναι η τελευταία μας.

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς:Ποιόν ἐμπιστεύεσαι; Τόν Θεό ἤ τόν ἑαυτό σου;

  Αν όλα τα βουνά μετακινούνταν προς το μέρος σου, θα μπορούσες μήπως να τα σπρώξεις πίσω με τα ίδια σου τα χέρια; Όχι, δεν θα μπορούσες. Αν η σκοτεινή άβυσσος όλων των μυστηρίων του ουρανού και της γης έπεφτε καταπάνω στο κεράκι της δίκης σου γνώ­σης, μήπως εσύ θα μπορούσες τότε με τη δική σου γνώση να φωτίσεις το σκοτάδι; Πόσο μάλλον, όχι! Μην στηρίζεσαι στη δική σου φρόνηση: το μεγαλύτερο μέρος της ευπαθούς και αλλοιώσιμης ουσίας, που εσύ ονομάζεις διάνοια, δεν είναι τίποτε περισσότερο από γη και σποδός, δηλ. χώμα και στάχτη, στο τέλος.
Ω! άνθρωπε, μη στηρίζεσαι στη δική σου διάνοια διότι είναι ένας δρόμος επάνω στον οποίο κινείται βιαστικά ένας ολόκληρος όχλος- ένας πεινασμένος, διψασμένος, ετερόκλητος και φιλοπερίεργος όχλος ποικίλων αισθητηριακών εντυπώσεων.Ω! άνθρωπε, εμπιστεύσου τον Κύριο με όλη την καρδιά σου.

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς:Μήν εἴσαστε ἐκδικητικοί

Μην είσαστε εκδικητικοί· μην ανταποδίδετε το κακό με άλλο κακό. Είναι αρκετό το κακό από τον πλησίον σας! Αν του το ανταποδώσετε, χωρίς αμφι­βολία θα διπλασιάσετε το κακό στον κόσμο. Αν δεν του το ανταποδώσετε, τότε έχει περιθώριο να κατακάψει την πονη­ριά του με τη μετάνοια. Με την υπομονή και τη συγχώρεση, θα μειώσετε το κακό στον κόσμο.

Μην είσαστε εκδικητικοί· μην ανταποδίδετε το κακό με άλλο κακό, αλλά να υπομένετε τον Κύριο. Εκείνος βλέπει και θυμάται και εν καιρώ, τόσο εσείς όσο κι αυτός που σας κάνει κακό, θα γνωρίσετε ότι ο Θεός βλέπει και θυμάται.

Εσείς αναρωτιέστε: τί κατάφερα που δεν ανταπέδωσα το κακό;Κάνατε, στη δεδομένη κατάσταση, την πιο σοφή πράξη στον κόσμο: αναθέσατε τη μάχη σας στον Έναν, τον Ισχυρό­τερο από εσάς και ο Ένας αυτός ισχυρότερος θα πολεμήσει νικηφόρα για εσάς. Αν εσείς μόνοι σας μπείτε σε διαμάχη μ’ εκείνον που σας έκανε το κακό, μπορεί να ηττηθείτε.

«Στόν Παῦλο Ι., πού ρωτᾶ πῶς μποροῦμε νά ἀναγνωρίσουμε τήν ὀρθόδοξη εἰκόνα τῆς Παναγίας Θεοτόκου»

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Μοῦ παρέθεσες μαζί μέ τό γράμμα μία γυναικεία εἰκόνα, πού μέσα στόν λαό διαδίδεται μέ τό ὄνομα τῆς Παναγίας Θεοτόκου. Ἡ εἰκόνα παρουσιάζει μία νέα, εὔθυμη γυναίκα, μέ ἀφημένα μαλλιά στούς ὤμους, μέ χοντρό πρόσωπο, μέ χείλη δυνατά, μέ παρδαλά φορέματα. Χωρίς παιδί στά χέρια. Καί μόνος κατάλαβες, ὅτι αὐτή δέν εἶναι ἡ ὀρθόδοξη μορφή τῆς Θεομήτορος, ἀλλά ρωτᾶς πῶς μπορεῖ ἕνας ἄνθρωπος εὔκολα νά ἀναγνωρίσει τήν ὀρθόδοξη μορφή της;
Ὁ πιό γρήγορος τρόπος ἀναγνώρισης τῆς ὀρθόδοξης εἰκόνας τῆς Θεομήτορος εἶναι τά τρία ἀστέρια: τό ἕνα ἐπάνω ἀπό τό κούτελο, τό δεύτερο στόν δεξιό ὦμο, καί τό τρίτο στόν ἀριστερό ὦμο. Αὐτά τά τρία ἀστέρια σημειώνουν τήν παρθενία τῆς Παρθένου Μαρίας πρίν τή γέννα, κατά τή γέννα καί μετά τή γέννα.  Καί ὕστερα τά χρώματα τῶν ρούχων. Κατά κανόνα τά ροῦχα τῆς Θεομήτορος ζωγραφίζονται σέ τρία κύρια χρώματα: τό χρυσό, τό κόκκινο καί τό γαλάζιο. Τό κάτω φόρεμα εἶναι γαλάζιο, ἐνῶ τό πανωφόρι κόκκινο, καί τά δυό εἶναι ὑφασμένα καί στολισμένα μέ χρυσό.

Ὁ καθαρισμός ἀπό τήν κακή θέληση

Φρόντισε πάνω απ’ όλα να καθαρίζεις τον εαυτό σου από την κακή θέληση προς τους ανθρώπους. Αφού συσσωρεύοντας την κακή θέληση προς τους ανθρώπους στοιβάζεις δηλη­τήριο , που αργά ή γρήγορα θα σε καταστρέψει ως άνθρωπο.

Φρόντιζε περισσότερο απ’ όλα, να συσσω­ρεύεις την καλή θέληση προς τους ανθρώπους. Σφίξε το στεγνό ξύλο της ψυχής σου και πάντα θα μπορέσεις να αντλήσεις έναν καλό λόγο, ώστε και τους εχθρούς σου να συγχωρέσεις και να περιβάλλεις και αυτούς -και αυτό σημαίνει, εν τέλει [να τους] νικήσεις- με την καλή σου θέληση.Μην επιτρέπεις, να είναι ο Ήλιος πιο ευγενικός από σένα κι εκείνος να μπορεί να φωτίζει και τους καλούς και τους κακούς, ενώ εσύ να μην μπορείς να ακτινοβολείς με την καλή σου θέληση και προς φίλους και εχθρούς.

Μην επιτρέπεις, να είναι το νερό πιο χρήσιμο από σένα και στους καθαρούς και στους ακάθαρτους, αλλά να χαίρεσαι όποτε σε χρειάζονται οι άνθρωποι, για να τους είσαι χρήσιμος με καλή εξυπηρέτηση.

Ἡ ἀθῶα ἁμαρτία

 Το να μιλάμε για αθώα αμαρτία είναι το ίδιο με το να μιλάμε για νεογέννητο τυφλό κουτάβι.

Το να μιλάμε για μικρή αμαρτία είναι το ίδιο με το να μιλάμε για μικρό σπόρο της σινάπεως.

Αλλά η αθώα αμαρτία και η μικρή αμαρτία έχουν μεγάλο μέλλον.

Όσο και αν είναι το παρελθόν μιας αμαρτίας ασήμαντο και το παρόν να μην βλάπτει, άλλο τόσο το μέλλον κάθε αμαρτίας είναι αναρίθμητα μεγάλο.

Ένας αρουραίος με πανούκλα αναστατώνει πολλές πόλεις, προξενεί αυστηρές καραντίνες και επιστρατεύει εναντίον του ολόκληρους στρατούς. Ενώ κοίτα, η αθωότερη και ελάχιστη αμαρτία είναι φορέας και αγγελιοφόρος της πιο φρικτής τύχης από εκείνη του αρουραίου με πανούκλα.