ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΙΤΙΣΣΑ

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΙΤΙΣΣΑ
ΧΑΙΡΕ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΚΑΙ ΘΕΟΒΑΔΙΣΤΟΝ(Κάνετε κλίκ στήν εἰκόνα γιά νά ὁδηγηθεῖτε στό ἱστολόγιο: ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ 3

Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2015

Τί εἶναι ἕνα Ἀνάθεμα; ὑπό τοῦ Ἐπισκόπου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου

 
 Σπανίως τό Συνοδικόν τῆς Ὀρθοδοξίας, τό ὁποῖο τώρα ἐπιτελεῖται, λαμβάνει χώρα ἄνευ ἐπικρίσεων καί ἐπιτιμήσεων ἐκ μέρους κάποιου. Καί ἀνεξαρτήτως ἀπό τό πόσες ὁμιλίες γίνονται ἐξηγώντας ὅτι στό σημεῖο αὐτό ἡ Ἐκκλησία ἐνεργεῖ σοφῶς γιά τή σωτηρία τῶν παιδιῶν της, παρά ταῦτα οἱ δυσαρεστημένοι ἁπλῶς συνεχίζουν νά ἐπαναλαμβάνουν τό στίχο τους. Εἴτε δέν ἀκοῦν τίς ὁμιλίες, εἴτε αὐτές οἱ ὁμιλίες δέν «χτυποῦν κέντρο» ὅσον ἀφορᾷ στίς παρεξηγήσεις τοῦ τελευταίου, ἤ ἴσως ἔχουν διαμορφώσει τή δική τους ἀντίληψη περί τοῦ Συνοδικοῦ αὐτοῦ καί δέν θέλουν νά τήν ἐγκαταλείψουν, ἀνεξαρτήτως ἀπό τό τί τούς λέγεις.Τά ἀναθέματά μας σέ κάποιους ἀνθρώπους φαίνονται ἀπάνθρωπα, σέ ἄλλους περιοριστικά. Τέτοιες κατηγορίες μπορεῖ νά ἰσχύουν σέ ἄλλες περιστάσεις, ἀλλά μέ κανένα τρόπο δέν μποροῦν νά ἐφαρμοσθοῦν στό δικό μας Συνοδικόν τῆς Ὀρθοδοξίας.

Καθαρισμός τῆς καρδίας ( Γέροντος Ἰωσήφ τοῦ ἡσυχαστή )

papou Iosif 4
Το κέντρο της ζωής μας είναι η απασχόλησί μας με τον πνευματικό νόμο. Αυτός είναι και ο λόγος πού αρνηθήκαμε τον κόσμο και εγκαταλείψαμε τον οικογενειακό βίο, ο οποίος δεν είναι αμαρτωλός. Τον εγκαταλείψαμε, επειδή θελήσαμε να εκφράσωμε με ένα ιδιαίτερο τρόπο την αγάπη μας προς τον Θεό, τηρούντες έτσι με ακρίβεια την πρώτη εντολή.Κληθέντες από τον Θεό, ακολουθήσαμε την φωνή Του για να εφαρμόσωμε αυτή την εντολή. Και για να εύρωμε τον κατάλληλο χρόνο, τον απερίσπαστο μάλλον, εβγήκαμε έξω από την κοινωνία και αρνηθήκαμε τους οικογενείς μας, ασχολούμενοι λεπτομερώς με την εσωστρέφεια, ελέγχοντες τα νοήματα των πραγμάτων. Και αυτό τον τρόπο, να ημπορέσωμε να νικήσωμε όχι μόνο την πρακτική μορφή της αμαρτίας, αλλά να την αφανίσωμε από την γέννησί της. Όχι μόνο να μην αμαρτάνωμε πρακτικά, αλλά ούτε κατά διάνοια να έχωμε συνεργασία με το κακό. Και με αυτό τον τρόπο φθάναμε στον μακαρισμό του Κυρίου:

Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2015

Γνωρίζεις μέ ποιούς πολεμᾶς;

Γνωρίζεις πόσες λεγεώνες ἀοράτων ἐχθρῶν σὲ κυκλώνουν;Καὶ γνωρίζεις ὅτι ὁ καθένας τους σὲ πολεμάει μὲ τὸν δικό του εἰδικὸ τρόπο;Βρυχῶνται ὅλοι τους καὶ στριγγλίζουν ἐκκωφαντικὰ,καὶ ἄς μὴν τοῦς ἀκοῦς ἐσύ,πασχίζοντας λυσσασμένα νὰ καταβροχθίσουν τὴν ψυχή σου.Δὲν θὰ πρέπει λοιπὸν νὰ εἶσαι προσεχτικός;
 Εἶναι δυνατὸν νὰ κερδίσεις τὴν σωτηρία,ὅταν τρῶς καὶ πίνεις ὑπερβολικά, ὅταν ξαπλώνεις καὶ συνεχῶς ἀναπαύεις τὸ σῶμα σου; Ἄν δὲν ἀγωνιστεῖς πρῶτα πρῶτα σ’αὐτὰ δὲν θὰ ξεφύγεις ἀπὸ τὶς παγίδες τῶν ἐχθρῶν.
 Μπήκαμε στὸν πνευματικὸ ἀγώνα πατῶντας θὰ λέγαμε στὴν φωτιά. Ἄν θέλουμε νὰ εἴμαστε ἀληθινοὶ πολεμιστὲς τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν καὶ ὄχι ψευτομέτοχοί της, τότε ἄς ἀποτινάξουμε ἀπὸ πάνω μας τὴ φιλοδοξία καὶ κάθε προσκόλληση σὲ ἐπίγεια, ποὺ ἐξατμίζουν τὸν πνευματικὸ ζῆλο καὶ σκεπάζουν μὲ σκοτάδι τὴν ψυχή.

Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2015

«Ὁμιλία προτρεπτική πρός νηστεία (ὅπου γίνεται σύντομος λόγος καί περί τῆς γενέσεως τοῦ κόσμου)»

 

 (Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς) 1. Πολυμήχανος καν πολυτροπώτατος για την κακία, μάλλον δε παμμήχανος είναι ο νοητός όφις, ο πρωταίτιος του κακού. Έχει τα μέσα να εμποδίσει την αγαθή πρόθεσή μας και πράξη, μόλις αρχίζει. Κι αν δεν μπορέσει να την εμποδίσει στην αρχή, γνωρίζει άλλες μηχανές, με τις οποίες την αχρηστεύει όταν ευρίσκεται σ’ ενέργεια· κι αν δεν μπορέσει να την αχρηστεύσει, όταν τελείται κάπου στη μέση, πάλι γνωρίζει άλλα σοφίσματα και άλλους τρόπους για να την αφανίσει όταν τελειωθεί και να την καταστήσει ανωφελή, μάλλον δε και επιζήμια για όσους δεν προσέχουν πολύ.
Και πρώτα μεν υποδεικνύει το επίπονο και δυσκατόρθωτο της αρετής, ώστε με αυτό να μας εμβάλει ραθυμία και ανελπισία, με την σκέψη ότι επιχειρούμε δύσκολα και αδύνατα, κι έτσι ότι δεν θα μπορέσωμε να φέρωμε σε έργο την πρόθεση· προσέτι δε γεννά στους αγωνιζομένους και απιστία στα υπεσχημένα από τον Θεό βραβεία.

Οἱ «ξεματιάστρες» σχετίζονται μέ τό διάβολο;

 
Μερικοί άνθρωποι ματιάζουν. Αυτό γίνεται, γιατί έχουν κρυφή ή φανερή ζήλια για τα κατορθώματα και τα φυσικά ή επίκτητα χαρίσματα των άλλων. Η ζήλια δίνει δικαίωμα στον πονηρό, τον πατέρα του μίσους και της ζήλιας, να κάνει κακό σ’ αυτόν που είναι αντικείμενο ζήλιας.
     Οι προσευχές του ξεματιάσματος, που κάνουν οι ξεματιάστρες, καθώς είναι μυστικές και μεταφέρονται στις επόμενες γενεές από στόμα σε στόμα, κρύβουν κάτι πονηρό. Αν ήταν ευεργετικές, γιατί να μην τις γνωρίζουν και οι άλλοι για να βοηθούν τους συνανθρώπους τους; Γιατί η δύναμή τους χάνεται, όταν δε μεταδοθούν σωστά, ή όταν δημοσιοποιηθούν; Εδώ μιλάμε για μια μορφή μαγείας.Πολλές απ’ αυτές είναι αθώες, οι περισσότερες όμως που είναι κι άγνωστες, είναι επιλήψιμες. Μερικές καλούν μαζί με το Χριστό και αερικά!

Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2015

«Ἄχ, Ἰουστίνε, ἔγινες καθηγητὴς ἀλλά τὴν εὐσέβεια αὐτῆς τῆς γιαγιούλας δέν τήν ἔχεις φτά­σει»!


 Μὲ θυσία καὶ κόπο

Τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»
ἀρ. τ. 2105, 15.02.15

.                 Διηγοῦνται ἕνα περιστατικὸ ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς. Τοῦ μεγάλου αὐτοῦ Σέρβου θεολόγου καὶ προσφάτως ἀναγνωρισθέντος Ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας.
.                  Πρέπει νὰ ἦταν τὸ ἔτος 1929, δηλαδὴ ὅταν ὁ Ἅγιος ἦταν σὲ ἡλικία 35 ἐτῶν. Ἦταν καλοκαίρι, καὶ ξεκίνησε ἀπὸ τὸ Βράνιε μὲ προορισμὸ τὸ Μοναστήρι τοῦ ἁγίου Προχόρου. Πήγαινε συχνὰ στὸ Μοναστήρι αὐτό, μὲ τὸ ὁποῖο καὶ εἶχε ἰδιαίτερο σύνδεσμο, γιατὶ εἶχε μεγάλη ἀγάπη στὸν ἅγιο Πρόχορο. Ἦταν ἤδη καθηγητὴς Πανεπιστημίου στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ στὸ Βελιγράδι.
.                  Ὁ δρόμος μέχρι τὸ Μοναστήρι ἦταν δύσβατος καὶ γι’ αὐτὸ ἀρκετὰ κουραστικός. Ὁ Ἅγιος, γιὰ νὰ ὑπερνικᾶ αὐτὲς τὶς δυσκολίες, χρησιμοποιοῦσε κάποιο ἁπλὸ αὐτοκίνητο, γιὰ νὰ διασχίσει τὸν βουνήσιο δρόμο ποὺ ὁδηγοῦσε στὸ Μοναστήρι.

Περί μεμψιμοιρίας (Γέροντος Ἐπιφανίου Θεοδωρόπουλου)

 
 Παρεπονείτο στον Γέροντα κάποιος εξομολογούμενος:
 -          Πάτερ, στενοχωρούμαι που μου λείπουν χρήματα για να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου, συνεργάτες ικανοποιητικοί για να εργάζομαι επιτυχώς, σύζυγος που να μου δίδει ευτυχία, τέκνα που να με υπακούουν…
 Και ο Γέροντας τον διέκοψε:
 -          Έχεις υγεία;
 -          Έχω.
 -          Εισόδημα;
  -          Καλό.
-          Σπίτι;
 -          Δικό μου.
 -          Ασφάλιση;

Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2015

Λόγια καρδιᾶς: Μεγάλη Σαρακοστή. Αὐτές τίς μέρες δέν ξέρουμε ἄν θά τίς ξαναζήσουμε

 

Από το βιβλίο: Λόγια καρδιάς, Γερόντισσα Μακρίνα, 1921-1995
Να προσέξουμε την «ευχή». Να λέμε όλο και περισσότερο την «ευχή», διότι όσο πλησιάζουν τα χρόνια προς το τέλος του κόσμου τόσο θα απομακρύνεται ο άνθρωπος από τον Θεό.
Ο όσιος Εφραίμ ο Σύρος έλεγε πως όσο πλησιάζουμε στα χρόνια του αντιχρίστου τόσο χειρότεροι θα γινόμαστε μοναχοί και κοσμικοί. 
Σήμερα δεν υπάρχει οικογένεια που δεν έχει προβλήματα κυρίως από τα παιδιά της. Φοβερά προβλήματα. Φθάσαμε στην κατάσταση που ο ένας να μην θέλει να δει τον άλλον.
Ο διάβολος περιλαβαίνει και τα Μοναστήρια. Έχει μια ουρά, που είναι απεριόριστη και τυλίγεται στον καθέναν και του λέει: «Μην κάνεις εκείνο, κάνε το άλλο, μην κάνεις προσευχή, μην κάνεις αυτό το κάνεις μεθαύριο, κοιμήσου» και φέρνει τη χαύνωση. 

Ἄς ἀφήσουμε τόν ἑαυτό μας στά χέρια τοῦ Θεοῦ

 

 «…Δεν είναι δουλειά δική μας να σκεπτόμαστε τον εαυτό μας
και να βρίσκουμε λύσεις στα άλυτα προβλήματα μας 
και πόρους στα άπορα μας.
Δουλειά δική μας είναι να σκεπτόμαστε τον Θεό
και δουλειά του Θεού είναι να σκέπτεται εμάς 
και να μας βγάζει από τα άπορα, τα αμήχανα και τα αδιέξοδα.

Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2015

Ἡ Παναγία καί οἱ Ἁγιορεῖτες στήν Δευτέρα παρουσία.(Διήγηση Γέροντος Μαρκέλλου Καρακαληνοῦ)

  04

  Υπάρχει μία διήγηση για ένα συγκλονιστικό όραμα Σχετικά με τούς Αγιορείτες πατέρες και την Υπεραγία Θεοτόκον, η οποία εικονίζεται πολλές φορές και ως Ηγουμένη, ως Γερόντισσα του Αγίου Όρους, με την ράβδο και τον μανδύα Της. Αυτή επιστατεί, αυτή επαγρυπνεί, αυτή φροντίζει για τα παιδιά Της.  Είχε έλθει, λέει, η Δευτέρα Παρουσία, η Μέλλουσα κρίσις. Η Παναγία ως Ηγουμένη περνούσε από τα κοιμητήρια των ιερών μονών, από τις σκήτες, από τα ερημητήρια, απ’ όπου υπήρχαν τάφοι πατέρων. Καθώς περνούσε από τον τόπο της αναπαύσεως των πατέρων, κτυπούσε με την ράβδο Της τα μνήματα και ανασταίνονταν οι πατέρες! 
Συγκλονιστικό όραμα…  Όλοι οι αναστημένοι πατέρες ακολουθούσαν την Παναγία πού πήγαινε μπροστά και έτσι σχηματίσθηκε μία μεγάλη ποίμνη, η ποίμνη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Οι Αγιορείται ήσαν και είναι τα παιδιά Της, πού τα οδηγούσε και τα οδηγεί στην Βασιλεία των ουρανών. Υπέροχον όραμα.

Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2015

Κυριακή τῆς Τυροφάγου: Τά ὅπλα τοῦ Χριστιανοῦ (Πρωτ. Γεώργιος Μεταλληνός)

 
(Ματθαίου στ’ 14-21)
«Το στάδιον των αρετών ηνέωκται»
1. Ευρισκόμεθα στο τέλος του πρώτου μέρους του Τριωδίου και από αύριο εισερχόμεθα στο δεύτερο μέρος του, την Μ. Τεσσαρακοστή. Μας δίδαξε ήδη η Εκκλησία μας την αρετή της ταπεινοφροσύνης, ως βασική προϋπόθεση της μετανοίας, κατά την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου. Μας βεβαίωσε την πραγματικότητα της σωτηρίας, όταν υπάρχει ειλικρινής μετάνοια, κατά την Κυριακή του Ασώτου. Και τέλος μας προέβαλε ανάγλυφο τον λόγο, για τον οποίο έχουμε ανάγκη μετανοίας και επιστροφής, το γεγονός δηλαδή της παγκοσμίου Κρίσεως, κατά την Κυριακή της Απόκρεω. Επειδή δε η Μ. Τεσσαρακοστή είναι περίοδος πνευματικοσωματικής προετοιμασίας και εισαγωγής στο πάθος του Χριστού μας, μας υπενθυμίζει η Εκκλησία σήμερα ένα σοβαρό και θλιβερό γεγονός, που έγινε αιτία να έλθει ο Χριστός στον κόσμο και να πάθει. Μας υπενθυμίζει την έξωση του ανθρώπου από τον Παράδεισο.

Περὶ εἰρήνης τῆς ψυχῆς_Ἀόρατος Πόλεμος_Ἁγίου Νικόδημου Ἁγιορείτου

Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2015

Προσευχητάριον ὑπέρ τῶν κεκοιμημένων

 
11. Εὐχή εἰς κεκοιμημένους
Δέσποτα Κύριε ὁ Θεός, ὁ τῇ σοφίᾳ Σου κατασκευάσας αὐτόν καί θέμενος ἐν αὐτῷ πνοήν ζωῆς, καί εἰσαγαγών εἰς τόν κόσμον τοῦτον πολιτεύεσθαι ἐπ’ ἐλπίδι ζωῆς αἰωνίου, ἁμαρτήσαντα δὲ αὐτόν, θανάτου ἐπαγαγών καί διαλύσας, καί ἀποστρέφων, τήν δέ ψυχήν εἰς ἑαυτόν προσκαλούμενος· Αὐτός ἀνάπαυσον τήν ψυχήν τοῦ δούλου Σου (τοῦδε), ἐν τόπῳ φωτεινῷ, ἐν τόπῳ ἀναψύξεως, ἔνθα ἐπισκοπεῖ τὸ φῶς τοῦ προσώπου Σου Κύριε, ἐν κόλποις Ἀβραάμ καί Ἰσαάκ καί Ἰακώβ, μετά πάντων τῶν ἁγίων· καί εἴτι ἐπλημμέλησεν εἰς Σέ, ἐν πράξει ἤ λόγῳ ἤ κατά διάνοιαν, Αὐτός ὡς ἀγαθός καί φιλάνθρωπος Θεός, ἄνες, ἄφες, συγχώρησον, παριδών αὐτοῦ τε καί ἡμῶν τά ἀνομήματα· ἡμῶν δέ τά τέλη τῆς ζωῆς ἀνώδυνα καί ἀκαταίσχυντα καταξίωσον, ὅτε θέλεις καί ὅτε βούλῃ, μόνον ἄνευ αἰσχύνης καί παραπτωμάτων. Σύ γάρ εἶ ἡ ἀνάστασις τοῦ Σοῦ δούλου καί Σοί τήν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρί καί τῷ Υἱῷ καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
12. Εὐχή εἰς κεκοιμημένους

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2015

Ἡ πνευματικότητα καί ἡ ὁσιακή κοίμηση τοῦ γ. Ἰακώβου Βαλοδήμου († 15-2-1960)

iakvalod
 Όταν έβλεπε κανείς για πρώτη φορά τον π. Ιάκωβο, δεν μπορούσε να του δώσει καμία σημασία. Ήταν ένα γεροντάκι, σχεδόν ατημέλητο. Όταν όμως το πλησίαζε καλά, διέκρινε, ότι μέσα σ’ αυτό το γεροντάκι ήταν πλούσια η χάρις του Αγίου Πνεύματος. Ο άνθρωπος αυτός με τους αγώνες του και την χάρη του Θεού είχε φθάσει στην αναγέννηση. Ο νους του φυσικά και αβίαστα στρεφόταν πάντοτε προς τον Θεό. Ζούσε με Αυτόν.
Η πνευματικότητά του ήταν αποτέλεσμα, κατά πρώτον λόγο, της αδιάλειπτης προσευχής. Όπου βρισκόταν και όπου στεκόταν έστηνε αμέσως τον ασύρματο της προσευχής και επικοινωνούσε με τον πνευματικό κόσμο. Το μυαλό του εντρυφούσε στη θεωρία των κριμάτων του Θεού. Ήταν και φιλακόλουθος. Ποτέ του δεν παρέλειπε την ακολουθία. Τη διάβαζε όχι μόνον, όταν έμενε στο Μοναστήρι του και είχε το πρόγραμμά του και την ησυχία του, αλλά και όταν ταξίδευε μακριά. Είχε πάντοτε μαζί του ένα ντορβά με κάτι μεγάλα βιβλία μέσα. Ήταν η Παρακλητική, το Τριώδιο, το Ωρολόγιο, τα Μηναία κ.λ.π.

Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2015

Ὁ δύσπιστος γιατρός (Πραγματική Ἱστορία)

 Ο δύσπιστος γιατρός (Πραγματική Ιστορία)

  Ο μακαριστός Δημήτριος Παναγόπουλος (1916-1982), ο θεοφώτιστος λαϊκός ιεροκήρυκας, κήρυσσε ακόμα και στο νοσοκομείο «Σωτηρία», όπου άλλοι δεν πλησίαζαν από το φόβο της φυματίωσης.
  Εκεί τον ακολουθούσε ο ιερέας π. Δημήτριος Παπαντώνης, που εξομολογούσε τους φυματικούς και τελούσε τη θεία λειτουργία.
  Μια μέρα ένας γιατρός, που παρακολουθούσε τις ομιλίες προβληματισμένος, πλησιάζει τον ιεροκήρυκα και του λέει:
 - Κύριε Παναγόπουλε, ο ιερέας είναι αδύνατον να καταλύει το περιεχόμενο του αγίου ποτηρίου. Κοινωνούν τόσοι ασθενείς από αυτό, κι όπως είναι γνωστό, το μικρόβιο της φυματιώσεως μεταδίδεται με το σάλιο. Τι κάνει λοιπόν ο ιερέας το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου που περισσεύει;

Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2015

Λόγοι περί κατανύξεως καί δακρύων

  

 -Είπε γέρων. Η καρδιά καθαρίζει με αναστεναγμό, με φιλότιμο. Να βάλουμε την ψυχή στο μούσκιο των δακρύων.
Αλλά και ένας αναστεναγμός με πόνο ψυχής ισοδυναμεί με δυο κουβάδες δάκρυα.
-Υπήρχαν μοναχοί κανδηλανάπτες στην σκήτη της άγιας Άννας και στα κοινόβια, οι οποίοι κατά την ιερά διακονία τους, δάκρυζαν ενώπιον των ιερών εικόνων.
-Παιδί μου συμβούλευε ο Ρώσος ασκητής Τύχων, να πλένεις με δάκρυα το ποδιά του Χριστού, και ο Χριστός θα ξεπλύνει τις αμαρτίες σου.
-Είπε γέρων. Τα πρώτα δάκρυα είναι της θειας παρηγοριάς. Σπάει και κλαίει εκείνος που λέει την ευχή.

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2015

Τί μπορεῖ νά κάνει κανείς σέ τόσο δύσκολους καιρούς;

  
 Η φοβερή προφητεία του αββά Παμβώ περι  Έσχατων Καιρών.
Ερώτησε κάποτε ένας μοναχός τον αββά Παμβώ: «Αλήθεια γέροντα, θα αλλάξουν οι συνήθειες και οι παραδόσεις των χριστιανών και δεν θα υπάρχουν ιερείς στις εκκλησιές;»
Και ο Γέροντας απάντησε: «Εκείνο τον καιρό θα ψυχραθεί η αγάπη των πολλών και θα πέσει μεγάλη θλίψη. Θα γίνουν επιδρομές εθνών. Μετακινήσεις λαών, αστάθεια στους βασιλείς, ανωμαλία στους κυβερνήτες, οι ιερείς θα γίνουν άσωτοι και οι μοναχοί θα ζουν με αμέλεια. Οι ηγούμενοι θα αδιαφορούν για τη δική τους σωτηρία αλλά και του ποιμνίου τους.
Θα είναι όλοι τους πρόθυμοι και πρώτοι στα τραπέζια και εριστικοί. Οκνηροί στις προσευχές αλά πρόθυμοι στην καταλαλιά, έτοιμοι για κατηγορία.

»Nά κάνουμε τά σπίτια μας κρυφά σχολειά..»

    

Γράφει ο π. Αθανάσιος
Προ-ηγούμενος Ιεράς Μονής Μεγάλου Μετεώρου Αγίων Μετεώρων
Ο κυρ-Φώτης ο Κόντογλου υπήρξε ένας από τούς γνησιότερους εκφραστές τής ελληνορδοδόξου παραδόσεώς μας, την οποία είχε ως κύριο δέμα στο συγγραφικό και καλλιτεχνικό του έργο, αγωνίστηκε όσο λίγοι για την προάσπιση και την αναβίωσή της στηλιτεύοντας την ξενομανία και τον μιμητισμό, άλλα κυρίως τήρησε πιστά τις αρχές και τις αξίες της στον προσωπικό του βίο μέχρι το τέλος τής ζωής του.
Έγραφε, λοιπόν, με διορατικότητα, εδώ και μισό αιώνα περίπου, προφητεύοντας σχεδόν την σύγχρονη τραγική μας διολίσθηση και κρίση:
«Η ψευτιά και ο πνευματικός εκφυλισμός απλώνει μέρα με την ημέρα απάνω στους Έλληνες και τούς παραμορφώνει. Έναν λαό πού ξεχωρίζει ανάμεσα σ’ όλα τα έθνη και πού είναι γεμάτος πνευματική υγεία, πάμε να τον κάνουμε εμείς, οι λογής-λογής καλαμαράδες, κι οι άλλοι γραμματιζούμενοι, σαχλόν, χωρίς πνευματικό νεύρο, χωρίς πνευματική ανδροπρέπεια, χωρίς χαρακτήρα».

Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2015

Ὁ Ὕμνος τῆς Ἀγάπης

Ὁ Ὕμνος τῆς Ἀγάπης_Ἱερὸς Ναὸς Ἁγίας Αἰκατερίνης_Γιαννιτσά_mp3


undefined

Π. Σάββας 2014-12-08_Ὁ Ὕμνος τῆς Ἀγάπης_mp3


Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 08-12-2014 (Σύναξη στόν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίας Αἰκατερίνης_Γιαννιτσᾶ).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Πῶς φωτίζεται ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου.

Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2015

Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: Ἄς μή νοιαζόμαστε ἄν μᾶς κατηγοροῦν κάποιοι ἀλλά ἄν μᾶς κατηγοροῦν δικαιολογημένα.

 
Ἀξιοθαύμαστοι ὅσοι καίγονται μέσα στό καμίνι τῶν θλίψεων καί ὑπομένουν…

 Τους αγίους τους θαυμάζουμε και τους τιμούμε, γιατί όχι μόνο δίχως λύπη, μα και με μεγάλη χαρά αντιμετώπισαν κινδύνους, διώξεις, συκοφαντίες, βασανιστήρια, ακόμα και θάνατο. Χίλιοι πειρασμοί τους κύκλωναν κι αυτοί ήταν ευδιάθετοι. Μύριοι κίνδυνοι τους απειλούσαν, κι αυτοί ήταν γαλήνιοι. Στη σφαγή οδηγούνταν, κι αυτοί ένιωθαν ευφροσύνη…
 Γνώριζαν, όμως, επίσης πως ο φιλάνθρωπος Θεός, όταν πρέπει, σώζει θαυματουργικά και από τον σωματικό ακόμα θάνατο όσους σταθερά ελπίζουν σ’ Αυτόν και ακλόνητα πιστεύουν στην πρόνοιά Του. Θυμηθείτε τι έγινε κατά τη μεταγωγή του αποστόλου Παύλου στη Ρώμη.Ενώ το πλοίο, με το οποίο ταξίδευαν αυτός και οι συνοδοί του στρατιώτες, έπλεε κοντά στις ακτές της Κρήτης, ξέσπασε σφοδρή θαλασσοταραχή. Η κακοκαιρία συνεχίστηκε για μέρες τόσο άγρια, που κάθε ελπίδα σωτηρίας των ταξιδιωτών χάθηκε. Και τότε ο Παύλος, αφού κάλεσε κοντά του το πλήρωμα και τους επιβάτες, τους είπε:

Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2015

Ἡ τιμωρία τῆς φιλαργυρίας. Ὁ βίος τοῦ Ὁσίου Νήφωνος Ἐπισκόπου Κωνσταντιανῆς τῆς κατ’ Ἀλεξάνδρειαν

 
Ἕνα Σάββατο πῆγε γιά τόν ἑσπερινό στήν ἐκκλησία τοῦ ἁγίου Ἀναστασίου.Τήν ὥρα τῆς ἀκολουθίας, βλέπει ἔξαφνα τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο!  Ἦρθε καί στάθηκε ἀνάμεσα στό λαό. Πίσω της φάνηκαν οἱ θεῖοι Ἀπόστολοι καί μερικοί ἀκόμη ἅγιοι.  Σχεδόν ἀμέσως ἄρχισε νά περνάει μπροστά ἀπό κάθε χριστιανό καί νά ἐξετάζει τήν πνευματική του κατάσταση. Ἀπό ἀρκετούς φαινόταν εὐχαριστημένη καί χαρούμενη, γιατί ἐξακρίβωνε ὅτι μέ πολύ μόχθο ἀγωνίζονταν γιά τήν σωτηρία τους. Ἀπό ἄλλους ὅμως ἀπογοητευόταν, γιατί παραμελοῦσαν τήν ψυχή τους.  Μπροστά σ’ αὐτούς στεκόταν περισσότερο, κουνοῦσε μέ λύπη τό κεφάλι της, ὕψωνε τά χέρια στόν Υἱό της καί μέ δάκρυα Τόν ἱκέτευε νά τούς ἐλεήσει.
Μέ πολύ φόβο καί θαυμασμό παρακολουθοῦσε ὁ Νήφων τήν πορεία τῆς Παναγίας μέσα στό ναό.  Καί μέ βαθειά συγκίνηση διαπίστωνε, πώς ἡ πανάχραντη Δέσποινα δέν ἐγκαταλείπει ποτέ τούς χριστιανούς, ἀλλ’ ἀδιάκοπα φροντίζει γιά δίκαιους καί ἁμαρτωλούς, ποθώντας τή σωτηρία τους.

Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2015

Σκότωσα τό παιδί μου (Συγκλονιστικό περιστατικό)

 
Στη δεκαετία που ήμουν στον Άγιο Βασίλειο Πειραιώς, γύρω στα 1975-76, σε μιά Μαιευτική κλινική, μεταβαίνει μιά νεαρά κυρία, 27 περίπου ετών, και συναντά τον Διευθυντή της κλινικής, που ήταν γνωστός Γυναικολόγος, και του ζητά να κάμει τη γνωστή επέμβαση της εκτρώσεως έναντι μεγάλης αμοιβής. 
  Ο γιατρός-μαιευτήρας, που ήταν άνθρωπος του Θεού, αρνήθηκε και της είπε:
 Κυρία μου, η κλινική μου είναι φωλιά ζωής και δεν θα την κάνω σήμερα «σφαγείο». -Είναι δικαίωμά μου, εγώ το ορίζω και εγώ θα το ρίξω.. Άλλωστε, σεις θα πληρωθείτε καλά. Μου φτάνει το ένα παιδί, άλλο δεν χρειάζομαι. 
 -Δεν γίνομαι συνένοχος στην αμαρτία σας.
 Μου το απαγορεύει ο όρκος που έδωσα ως γιατρός και η συνείδησίς μου!
  Ανταπάντησε ο ευσυνείδητος Γυναικολόγος. Και η ευκατάστατη κυρία έφυγε νευριασμένη, για να βρει άλλο γιατρό για την άμβλωση. Από τότε πέρασαν δύο χρόνια.

Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2015

Γιά ὅσους κοινωνοῦν ἀνεξομολόγητοι. (Ἕνα θαῦμα τοῦ Ἁγίου Ευγενίου)

tumblr_mtbcr7qap61rkghcuo1_1280
Στα χρόνια του βυζαντινού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του νέου, πλήθος από Σκύθες με δική του διαταγή ξεκίνησαν για την Ανατολή. Κάποτε έφτασαν και στην Τραπεζούντα.
Ανάμεσά τους ήταν και κάποιος δεμένος με αλυσίδες, γιατί είχε μέσα του ολόκληρη λεγεώνα πονηρών πνευμάτων.
Οι άλλοι Σκύθες τον πρόσεχαν νύχτα-μέρα, από φόβο μήπως οι δαίμονες τον ρίξουν στη φωτιά και τον κάψουν ή τον πνίξουν στο νερό ή τον γκρεμίσουν σε κανένα βάραθρο…
Πριν δαιμονιστεί ο Σκύθης αυτός, από νέος ακόμα, έκανε τα θελήματα των δαιμόνων και ζούσε ζωή ακόλαστη.
Κάποτε όμως έκανε και μία φρικτή ασέβεια:Στη Βασιλεύουσα, όπου είχε πάει μαζί με άλλους ομόφυλους του, επισκέφθηκε μία εκκλησία.
Εκεί, μολονότι αβάπτιστος και ακάθαρτος, τόλμησε να πλησιάσει στο άγιο ποτήριο την ώρα της θείας μεταλήψεως και να κοινωνήσει!

Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 2015

Τί ἔλεγε ὁ Γέρων Τύχων σέ ὅσους ἦταν…καλοθρεμμένοι

Πολύ στενοχωριόταν, όταν έβλεπε καλοθρεμμένο νέο, και περισσότερο, όταν έβλεπε καλοθρεμμένο Καλόγηρο, επειδή δεν ταιριάζουν τα παχιά με το Αγγελικό Σχήμα.
Μια μέρα τον επισκέφτηκε ένας λαϊκός πολύ χονδρός και του λέει:
    Γέροντα, έχω πόλεμο σαρκικό με βρώμικους λογισμούς, πού δεν μ’ αφήνουν καθόλου να ησυχάσω.
Ό Παπα – Τυχών του είπε: 

Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2015

Συνάντηση μέ ἕναν ταξιτζή…πού ἦταν ὁ Ἅγιος Νεκτάριος!!!


Toυ π. Ιεροθέου Ανδρουτσόπουλου
Κάποιος μου είπε λίγες ημέρες πριν πως πάτερ, έχεις καιρό να γράψεις κάτι.
Και του απάντησα πως συνηθίζω να λερώνω με μελάνι τις λευκές γραμμές του χαρτιού, μόνο όταν κάτι συμβαίνει και μου προξενεί το ενδιαφέρον ή μου προκαλεί την ευαισθησία. Και είναι αλήθεια, πάει καιρός από τότε.
Πάντα όμως εκεί που δεν το περιμένεις, κάτι έρχεται να σου αναταράξει για λίγο την ησυχία και ίσως και την εφησυχάζουσα συνείδησή σου.
Σκέψεις, λογισμοί, απορίες, αγωνίες όλο αυτό τον καιρό για την νέα αυτή χρονιά, προβληματισμοί του παρόντος, αμφιβολίες για την πορεία του μέλλοντος, την προσωπική ευτυχία και την γενικότερη κατάσταση στον κόσμο, βασανίζουν την καρδιά σου, την σκέψη μου, την ψυχή μας. Γενικότερη η ανησυχία. Μεγάλη η ανεργία. Πλήθυνε λένε η ανομία. Εγκαθίσταται η αναρχία. Στερείται η ελευθερία μας. Χάνεται η γεωγραφική μας κυριαρχία. Τα πάντα αλλάζουν. Και ξαφνικά αισθάνεσαι ότι δεν υπάρχει πια ελπίδα, δεν πρόκειται να σωθείς, σου λένε επίμονα ότι ο Θεός πέθανε, ότι δεν υπάρχει ζωή.

Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2015

»Μή λυπᾶσαι. Nά! Φορῶ αὐτό, πού μοῦ ἔχεις δώσει».

Μια φορά κάποιος Μοναχός, πήγε στην πόλη να πουλήσει το εργόχειρό του. Εκεί είδε έναν φτωχό, που ήταν γυμνός και επειδή τον σπλαχνίστηκε, του χάρισε το επανωφόρι του. Ο φτωχός όμως, πήγε και το πούλησε.

Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2015

Ἡ Α΄ οἰκουμενικὴ σύνοδος καὶ οἱ αἱρέσεις_mp3

Νουθεσίες τοῦ Γέροντα Ἰωσήφ τοῦ Ἡσυχαστή

papou8

Όλες τις θλίψεις, παιδί μου, αν τις υπομένουμε, βρίσκουμε Χάρη παρά Κυρίου. Γι’ αυτό μας αφήνει ο Κύριος να πειραζόμαστε, για να μας δοκιμάζει και να μας πλέξει στεφάνους.
Παραιτήσου από το δικό σου θέλημα, για να βρεις ειρήνη ψυχής. Γιατί το θέλημα του ανθρώπου έχει γίνει χάλκινο τείχος και εμποδίζει το φωτισμό και την ειρήνη…
Όντως μέγα είναι, στ’ αλήθεια, το μυστήριο της υπακοής! Αφού ο γλυκύς μας Ιησούς πρώτος χάραξε το δρόμο και έγινε παράδειγμα για μας, πόσο μάλλον εμείς είμαστε οφειλέτες να Τον μιμηθούμε.
Ο μοναχός δεν αλλάζει τόπο κατοικίας, χρώμα ενδυμάτων και ιδίως νοημάτων. Ο μοναχός και η μοναχή αλλάζουν νουν και καρδιά μαζί. Δε σκέφτονται όπως οι κοσμικοί.Όλη η δύναμη της ψυχής είναι η προσευχή. Και καθώς το σώμα δυναμώνει με τις τροφές και τα διάφορα καρυκεύματα που του προσφέρουμε, έτσι και η ψυχή μας θέλει ευχή, ανάγνωση, λόγο προφορικό, να βλέπει παράδειγμα και έτσι λίγο-λίγο ξυπνάει…

Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2015

Ἀρχή Τριωδίου_Ἡ ἐκκοσμίκευση σὲ ὅλες τὶς πτυχὲς τῆς Ὀρθόδοξης Χριστιανικῆς πίστης σήμερα_mp3

 
Π. Σάββας 2009-02-08_Ἄρχη Τριωδίου_Ἡ ἐκκοσμίκευση σὲ ὅλες τὶς πτυχὲς τῆς Ὀρθόδοξης Χριστιανικῆς πίστης σήμερα_mp3
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 08-02-2009 (Συνάξεις Κυριακῆς στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης ).

http://www.hristospanagia.gr/?p=37303 

Ἡ ἔννοια τῆς ἁγιωσύνης εἶναι συνώνυμος πρός τήν ἁγιότητα τῆς ψυχῆς, τήν πρός τόν πλησίον ἀγάπην καί τήν πρός τόν Θεόν ἀφοσίωσιν.

 

Μνήμη Αγίου Νεκταρίου.
  Από το βιβλίο: «Ο Άγιος Νεκτάριος» του Θεοδώρητου Μοναχού Αγιορείτου
 Το παρακάτω κείμενο αφορά ένα περιστατικό το οποίο έλαβε χώρα κατά την περίοδο που ο Άγιος Νεκτάριος ήταν διευθυντής της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής. Η διήγηση είναι του  καθηγητού Ι. Φ. Κωνστανταράκη, που ήταν μαθητής της Ριζαρείου κατά την ανωτέρω  περίοδο.
 «…Είναι γνωστόν, ότι η αθώα παιδική ψυχή ουδέποτε πονηρεύεται. Πιστεύει τα πάντα. Η παιδική ευπιστία είναι το χαρακτηριστικόν γνώρισμα της αγγελικής των παιδιών αγιότητος.
Με αυτήν την παιδικήν αγαθότητα συμπεριεφέρετο απέναντί μας εις πάσαν περίστασιν. Άπειρα είναι τα επεισόδια της μαθητικής μας ζωής κατά τα οποία εξεδηλούτο το απονήρευτον και η αγνότης της καρδίας του.
Από το επεισόδιον, που θα διηγηθώ κατωτέρω, θα καταδειχθή πως η μαθητική εφευρετικότης, μη απηλλαγμένη πονηρίας, εξεμεταλλεύετο την αγίαν ευπιστίαν του απαραμίλλου αυτού ιεράρχου.