.jpg)
Ὁμιλία στίς 22-02-2015 στόν Ἱ. Ν. Ἁγίων Πέτρου καί Παύλου, Γιαννιτσῶν
Νά εὐχηθῶ καί ’γω μέ
τή σειρά μου καλή καί ἁγία Μεγάλη Τεσσαρακοστή μέ πλούσια τή Χάρη τοῦ
Θεοῦ, μέ μετάνοια πραγματική, μέ ἀλλοτρίωση ὡς πρός τήν ἁμαρτία καί μέ
μετοχή – μέ μέθεξη στή Θεία Χάρη.
Κατ’ ἀρχήν νά
εὐχαριστήσω τόν Ἅγιο Θεό πού μοῦ δίνει ἀκόμα μιά φορά τήν εὐκαιρία νά
μιλήσω στήν ἀγάπη σας καί στή συνέχεια τό Σεβασμιότατο Μητροπολίτη μας,
τόν κ.κ. Ἰωήλ, τόν πατέρα Νικόδημο, ὅλους τούς σεβαστούς πατέρες τοῦ
ναοῦ, καθώς καί ὅλους ἐσᾶς πού ἤρθατε γιά νά ἀκούσετε τήν ταπεινότητά
μου.
Ὅπως ξέρετε, τό θέμα μας εἶναι ἡ ἀντιμετώπιση τῆς κατάθλιψης.
Θά ἀρχίσουμε μέ τόν Ἅγιο Γέροντα Πορφύριο.
«Σήμερα» ἔλεγε ὁ
Ἅγιος Γέροντας, «συμβαίνει πολλές φορές ὁ ἄνθρωπος νά αἰσθάνεται θλίψη,
ἀπελπισία, νωθρότητα, τεμπελιά, ἀκηδία καί ὅλα τά σατανικά. Νά εἶναι
θλιμμένος, νά κλαίει, νά μελαγχολεῖ, νά μή δίνει σημασία στήν οἰκογένειά
του. Νά ξοδεύει ἕνα σωρό χρήματα στούς ψυχαναλυτές γιά νά πάρει
φάρμακα. Αὐτά οἱ ἄνθρωποι τά λένε ἀνασφάλεια.
