.jpg)
Η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος
Πρωτοπρ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος ἐφημέριος Ἱ. Ν. Ἀγίας Παρασκευῆς Καλλιπόλεως Πειραιῶς
Ἐν Πειραιεῖ 23-6-2013
O άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
σε ένα σημείο της πρώτης ομιλίας του στην εορτή της Πεντηκοστής
επισημαίνει ότι, δυστυχώς, μερικές φορές ο Θεός αναστέλλει τήν Χάριν του
Αγίου Πνεύματος, την οποία εγκατέστησε και υπάρχει μόνιμα μόνο μέσα
στην Ορθόδοξη Εκκλησία. «Ο Θεός αναστέλλει του Πνεύματος την Χάριν».
Όλα τα χαρίσματα, όλες τις ενέργειες της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος τις αναστέλλει ο Θεός. Πότε τις αναστέλλει ο Θεός; «Όταν ημίν οργίζεται». Όταν ο Θεός θυμώσει μ’εμάς, όταν δει ότι είμαστε αγνώμονες, όταν δει ότι δεν καταλαβαίνουμε αυτές τις ευεργεσίες της Χάριτος και της ενεργείας του Αγίου Πνεύματος, όταν ξεχνούμε τον Θεό, τότε ο Θεός οργίζεται και αναστέλλει «του Πνεύματος την Χάριν».
Και φέρνει μερικά παραδείγματα ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος από την Παλαιά Διαθήκη, τα οποία, δυστυχώς, υπάρχουν και στη σημερινή εποχή. Υπάρχει στην Γένεση ενα χωρίο, το οποίο λέει : «ου μη καταμείνη το πνεύμα μου εν τοις ανθρώποις τούτοις εις τον αιώνα, διά το είναι αυτούς σάρκας»[1].
Δεν θα παραμείνει το πνεύμα μου, το Άγιον Πνεύμα στους ανθρώπους, γιατί έχουν γίνει σάρκες, βλέπουν μόνο τά σαρκικά.Και λέει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος πως υπήρξαν περίοδοι, όπου δεν ακουγόταν προφητικός λόγος, είχε σιγήσει ο προφητικός λόγος, δεν υπήρχε, λέει, ρήμα προφητικό. «Ρήμα ην τίμιον», ρήμα προφητικό ήταν πολύ σπάνιο, δεν βρισκόταν προφήτης. Είχε πάρει ο Θεός τήν Χάριν του από τους Ισραηλίτες.
Όλα τα χαρίσματα, όλες τις ενέργειες της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος τις αναστέλλει ο Θεός. Πότε τις αναστέλλει ο Θεός; «Όταν ημίν οργίζεται». Όταν ο Θεός θυμώσει μ’εμάς, όταν δει ότι είμαστε αγνώμονες, όταν δει ότι δεν καταλαβαίνουμε αυτές τις ευεργεσίες της Χάριτος και της ενεργείας του Αγίου Πνεύματος, όταν ξεχνούμε τον Θεό, τότε ο Θεός οργίζεται και αναστέλλει «του Πνεύματος την Χάριν».
Και φέρνει μερικά παραδείγματα ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος από την Παλαιά Διαθήκη, τα οποία, δυστυχώς, υπάρχουν και στη σημερινή εποχή. Υπάρχει στην Γένεση ενα χωρίο, το οποίο λέει : «ου μη καταμείνη το πνεύμα μου εν τοις ανθρώποις τούτοις εις τον αιώνα, διά το είναι αυτούς σάρκας»[1].
Δεν θα παραμείνει το πνεύμα μου, το Άγιον Πνεύμα στους ανθρώπους, γιατί έχουν γίνει σάρκες, βλέπουν μόνο τά σαρκικά.Και λέει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος πως υπήρξαν περίοδοι, όπου δεν ακουγόταν προφητικός λόγος, είχε σιγήσει ο προφητικός λόγος, δεν υπήρχε, λέει, ρήμα προφητικό. «Ρήμα ην τίμιον», ρήμα προφητικό ήταν πολύ σπάνιο, δεν βρισκόταν προφήτης. Είχε πάρει ο Θεός τήν Χάριν του από τους Ισραηλίτες.
Δέν
συμβαίνει άραγε αυτό καί στή σημερινή εποχή; Έχουμε την ασφάλεια της
Ορθοδόξου Εκκλησίας, εδώ μέσα υπάρχει η Χάρις του Αγίου Πνεύματος, εδώ
καταφεύγουμε όλοι στις δύσκολες στιγμές. Αλλά, δεν έχουμε όλοι την
αίσθηση και την εντύπωση ότι και στη σημερινή μας εποχή τείνουμε να
γίνουμε σάρκες;
Συγκλονιζόμαστε κάθε φορά που, στο κατά Ματθαίον άγιον Ευαγγέλιον στο 24ο κεφ., ο ίδιος ο Κύριος μάς δίνει μια εικόνα της πνευματικής καταστάσεως της ανθρωπότητος κατά τα έσχατα, κατά τους τελευταίους χρόνους. Τι λέει ο Κύριός μας;
Λέει: «Ώσπερ δε αι ημέραι του Νώε, ούτως έσται και η παρουσία του υιού του ανθρώπου. Ώσπερ γαρ ήσαν εν ταις ημέραις ταις προ του κατακλυσμού». Πώς ήταν οι άνθρωποι στην εποχή του Νώε πριν τον κατακλυσμό; Μην παρεξηγηθείτε από τις εκφράσεις! «Τρώγοντες καί πίνοντες, γαμούντες και εκγαμίζοντες»[2].
Να, λοιπόν! Ο ίδιος ο Χριστός μάς λέει˙ Όπως ήταν στην εποχή του Νώε, που αφήρεσε το Πνεύμα του ο Θεός, την Χάριν του Αγίου Πνεύματος, έτσι θα είναι και η εποχή των εσχάτων, παρά την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος και παρά το ότι το Άγιον Πνεύμα είναι μέσα στην Εκκλησία και μεταδίδεται. Θα’ρθει εποχή, κατά την οποία οι ανθρωποι θα ενδιαφέρονται μόνο για την καλοπέραση, «τρώγοντες και πίνοντες», και μόνο για τις σαρκικές σχέσεις, προγαμιαίες σχέσεις, πορνεία, μοιχεία, ομοφυλοφιλία, «γαμούντες και εκγαμίζοντες».
Συγκλονιζόμαστε κάθε φορά που, στο κατά Ματθαίον άγιον Ευαγγέλιον στο 24ο κεφ., ο ίδιος ο Κύριος μάς δίνει μια εικόνα της πνευματικής καταστάσεως της ανθρωπότητος κατά τα έσχατα, κατά τους τελευταίους χρόνους. Τι λέει ο Κύριός μας;
Λέει: «Ώσπερ δε αι ημέραι του Νώε, ούτως έσται και η παρουσία του υιού του ανθρώπου. Ώσπερ γαρ ήσαν εν ταις ημέραις ταις προ του κατακλυσμού». Πώς ήταν οι άνθρωποι στην εποχή του Νώε πριν τον κατακλυσμό; Μην παρεξηγηθείτε από τις εκφράσεις! «Τρώγοντες καί πίνοντες, γαμούντες και εκγαμίζοντες»[2].
Να, λοιπόν! Ο ίδιος ο Χριστός μάς λέει˙ Όπως ήταν στην εποχή του Νώε, που αφήρεσε το Πνεύμα του ο Θεός, την Χάριν του Αγίου Πνεύματος, έτσι θα είναι και η εποχή των εσχάτων, παρά την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος και παρά το ότι το Άγιον Πνεύμα είναι μέσα στην Εκκλησία και μεταδίδεται. Θα’ρθει εποχή, κατά την οποία οι ανθρωποι θα ενδιαφέρονται μόνο για την καλοπέραση, «τρώγοντες και πίνοντες», και μόνο για τις σαρκικές σχέσεις, προγαμιαίες σχέσεις, πορνεία, μοιχεία, ομοφυλοφιλία, «γαμούντες και εκγαμίζοντες».
Καθηκόντως αναφερόμαστε στο αίσχιστο πάθος της ομοφυλοφιλίας,
διότι τελευταίως στη χώρα μας έχει εγείρει θρασείαν την κεφαλήν. Ήδη
μέσα στον Ιούνιο πραγματοποιήθηκαν δύο δημόσιες προκλητικές εκδηλώσεις
της «Ομοφυλοφιλικής Υπερηφανείας» (Gay Pride) στην Αθήνα για ένατη
χρονιά και στη Θεσ/κη για δεύτερη χρονιά υπό την στήριξη και εποπτεία
των δημάρχων των δύο πόλεων (Καμίνη και Μπουτάρη) .
«Ἡ διαμαρτυρία μας ἐπικεντρώνεται στό ὅτι ἐπιχειρεῖται τό φοβερό αὐτό ἁμάρτημα τῆς Ὁμοφυλοφιλίας, τοῦ κιναιδισμοῦ, τοῦ σοδομισμοῦ, τῆς ἀρσενοκοιτίας, τῆς παρά φύσιν ἀσέλγειας, πού προεκτείνεται στήν παιδεραστία καί παιδοφιλία, νά παρουσιασθεῖ ὡς φυσιολογική κατάσταση, ὡς ἁπλῆ διαφορετικότητα.
Ἡ πανανθρώπινη ὅμως συνείδηση ἀνά τούς αἰῶνες γνωρίζει ὡς φυσιολογική σεξουαλική συμπεριφορά τίς σχέσεις ἀνάμεσα στόν ἄνδρα καί τήν γυναίκα, στό ἄρσεν καί τό θῆλυ. Αὐτή εἶναι ἡ ἀνθρώπινη φυσιολογία καί ὀντολογία. Κάθε ἄλλη σχέση ἀνατρέπει τήν ἀνθρώπινη ὀντολογία, ὡς παρά φύση ἐκτροπή, ἡ ὁποία δέν παρατηρεῖται οὔτε καί στά ζῶα, διότι καὶ στὰ ἑρμαφρόδιτα ζῶα ἡ σαρκικὴ σχέση εἶναι γιὰ ἀναπαραγωγή.
Ἰδιαίτερα ἡ Ἁγία Γραφή, πού ἐκφράζει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τοῦ δημιουργοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί σοφοῦ γνώστη τῆς ἀνθρώπινης φύσης, καταδικάζει τήν ὁμοφυλοφιλία ὡς πάθος, ἀτιμία καί ἀσχημοσύνη, τιμωρηθέν αὐστηρά μέ φωτιά καί θειάφι στήν πόλη τῶν Σοδόμων καί Γομόρων. Διά τό σύνολο δέ τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι τό πιό σιχαμερό καί ἀκάθαρτο ἁμάρτημα»[3].
«Ἡ διαμαρτυρία μας ἐπικεντρώνεται στό ὅτι ἐπιχειρεῖται τό φοβερό αὐτό ἁμάρτημα τῆς Ὁμοφυλοφιλίας, τοῦ κιναιδισμοῦ, τοῦ σοδομισμοῦ, τῆς ἀρσενοκοιτίας, τῆς παρά φύσιν ἀσέλγειας, πού προεκτείνεται στήν παιδεραστία καί παιδοφιλία, νά παρουσιασθεῖ ὡς φυσιολογική κατάσταση, ὡς ἁπλῆ διαφορετικότητα.
Ἡ πανανθρώπινη ὅμως συνείδηση ἀνά τούς αἰῶνες γνωρίζει ὡς φυσιολογική σεξουαλική συμπεριφορά τίς σχέσεις ἀνάμεσα στόν ἄνδρα καί τήν γυναίκα, στό ἄρσεν καί τό θῆλυ. Αὐτή εἶναι ἡ ἀνθρώπινη φυσιολογία καί ὀντολογία. Κάθε ἄλλη σχέση ἀνατρέπει τήν ἀνθρώπινη ὀντολογία, ὡς παρά φύση ἐκτροπή, ἡ ὁποία δέν παρατηρεῖται οὔτε καί στά ζῶα, διότι καὶ στὰ ἑρμαφρόδιτα ζῶα ἡ σαρκικὴ σχέση εἶναι γιὰ ἀναπαραγωγή.
Ἰδιαίτερα ἡ Ἁγία Γραφή, πού ἐκφράζει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τοῦ δημιουργοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί σοφοῦ γνώστη τῆς ἀνθρώπινης φύσης, καταδικάζει τήν ὁμοφυλοφιλία ὡς πάθος, ἀτιμία καί ἀσχημοσύνη, τιμωρηθέν αὐστηρά μέ φωτιά καί θειάφι στήν πόλη τῶν Σοδόμων καί Γομόρων. Διά τό σύνολο δέ τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι τό πιό σιχαμερό καί ἀκάθαρτο ἁμάρτημα»[3].
Νομίζουμε πως δεν υπάρχει κανένας, ο οποίος να διαφωνεί οτι η χώρα μας, η ηρωοτόκος και αγιοτόκος Ελλάδα μας, έβγαλε αγίους και γέμισε τον κόσμο από αγιότητα και αρετή. Αν ξεφυλλίσει κανείς τις δέλτους της ιστορίας, τα μηναία, τα συναξάρια, θα δει εκεί θαυμαστά κατορθώματα αγιότητος, πίστεως, αρετής και θεώσεως.
Μέχρι των ημερών μας έβγαιναν άνθρωποι όσιοι συχνά, όχι σπανίως. Ακόμη και οι παππούδες μας και οι γιαγιάδες μας και τ’αδέλφια μας ζούσαν μέσα στο κλίμα της αγιότητος. Δυστυχώς, όμως, διαπιστώνουμε ότι αυτή η σειρά, αυτή η αλυσίδα της αγιότητος, η οποία υπήρχε μέχρι πριν δύο-τρεις-τέσσερεις δεκαετίες, στην εποχή μας τείνει να διακοπεί. Και μοιάζουμε πάρα πολύ μ’αυτή την εικόνα της πρό του Νώε εποχής. «Τρώγοντες καί πίνοντες, γαμούντες και εκγαμίζοντες».
Δεν μας ενοχλεί η ιδέα ότι μέσα από τα σχολικά μας βιβλία έχουν φύγει όλα τα αγιοτικά, οι προσευχές, οι άγιοι, ο εκκλησιασμός;
Δεν μας ενοχλεί που γίνεται μετάλλαξη της ιστορικής, γλωσσικής και εκκλησιαστικής μας ιστορίας; Δεν μας ενοχλεί που ακόμη φθάσαμε στο σημείο από το δημοτικό σχολείο να προγραμματίζεται να εισαχθεί η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση;
Ακόμη και τα παιδάκια του δημοτικού σχολείου θεωρούν ως πολύ φυσιολογικό το να έχουν φίλο ή φίλη. Πέρασε ο καιρός αυτός, που στα σχολεία δίδασκαν την αρετή, την αγιότητα και τον σεβασμό. Διαλύονται οι οικογένειες.
Οι άνθρωποι παντρεύονται όχι για να κάνουν οικογένειες, αλλά για να χωρίσουν. Τώρα τελευταία υπάρχει και το «σύμφωνο ελευθέρας συμβιώσεως», χωρίς όρους, δεσμεύσεις και περιορισμούς, βόμβα στα θεμέλια της ελληνορθοδόξου οικογενείας. Δυστυχώς, υπάρχουν καί στόν δικό μας εκκλησιαστικό χώρο παρόμοια φαινόμενα σαρκολατρείας και πνευματικών ανωμαλιών.
Αλλά και η αίρεση του Παπισμού συγκλονίζεται σήμερα από τά σκάνδαλα της παιδεραστίας και της παιδοφιλίας. Δεν ξέρουν πού να κρυφθούν οι Καρδινάλιοι απ’ αυτή τη σαρκολατρεία.
Έγιναν όλοι σάρκες. Διαρκώς με τα σεξουαλικά ασχολούνται. Και πληρώνουν εκατομύρια ευρώ, γιατί οι άγαμοι κληρικοί τους δεν είναι άγιοι, δεν είναι ασκητικοί, αλλά κάνουν αυτά τα αίσχη και τα εγκλήματα.
Δεν είναι μόνο σήμερα που ο Πάπας το υφίσταται αυτό. Ανέκαθεν το υφίστατο. Ποιός φταίει για όλ’αυτά; Φταίμε όλοι μας˙ κλήρος και λαός, άρχοντες και αρχόμενοι. Διώχνουμε τήν Χάριν του Θεού, αποδημεί και πάλι το Άγιον Πνεύμα, φεύγει το Άγιον Πνεύμα από τη χώρα μας.
Σήμερα εορτάζουμε την επιδημία του Αγίου Πνεύματος, «Πεντηκοστήν εορτάζομεν και Πνεύματος επιδημίαν». Αλλά, το Άγιον Πνεύμα, πολύ φοβόμαστε, πως αν δεν υπάρξει παγκόσμια μετάνοια και επιστροφή στον Άγιο Τριαδικό Θεό, αν δεν εξακολουθήσουν να υπάρχουν μερικά κέντρα σαν τα μοναστήρια και τις ενορίες, τα οποία συσπειρώνουν και δίνουν ελπίδα και πνοή αρετής και πνευματικότητος, φοβόμαστε πως θα έλθει – αν δεν έχει έλθει ήδη – η εποχή κατά την οποία ο Θεός θα αφαιρέσει τήν Χάριν του.
Για
ποιόν λόγο εορτάζουμε το Άγιον Πνεύμα; Η Εκκλησία μας καθόρισε νά
εορτάζουμε ξεχωριστά το Άγιον Πνεύμα, διότι υπήρχε και υπάρχει
παρεξήγηση περί Αυτού. Υπήρχε παρεξήγηση στην αρχαία, πρωτοχριστιανική
Εκκλησία με τον αιρετικό και πνευματομάχο Μακεδόνιο, ο οποίος δεν δεχόταν την θεότητα του Αγίου Πνεύματος, αλλά το θεωρούσε κτίσμα, κτιστό.
Βλασφημούσε ότι το Άγιον Πνεύμα είναι κτίσμα του Υιού. Η Β΄ Αγία και Οικουμενική Σύνοδος, που συνεκλήθη το 381 μ.Χ. στην Κων/λη κατεδίκασε τον Μακεδόνιο και συνεπλήρωσε το Σύμβολο της Πίστεως με τα πνευματολογικά και τα υπόλοιπα άρθρα. Είναι πολύ χαρακτηριστικός ο τολμηρός και ριζοσπαστικός τρόπος, με τον οποίο αντιμετωπίζει την αίρεση των πνευματομάχων, ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. «Τολμώ τι φθέγξασθαι, ω Τριάς, και συγγνώμη τη απονοία. Περί ψυχής γαρ ο κίνδυνος. Εικών ειμί και αυτός του Θεού, της άνω δόξης, ει και κάτω τίθεμαι. Ου πείθομαι τω ομοτίμω (δηλ. με ένα κτίσμα) σώζεσθαι. Ει μη Θεός το Πνεύμα το Άγιον, θεωθήτω πρώτον, και ούτω θεούτω με τον ομότιμον».
Ξεκινώντας, λοιπόν, ο άγιος Γρηγόριος από σωτηριολογικές προϋποθέσεις αποδεικνύει, όπως και οι Καππαδόκες, ότι το Άγιον Πνεύμα δεν είναι κτίσμα, αλλά Θεός, ομότιμος και ομόδοξος, συμπροσκυνούμενος και συνδοξαζόμενος, με τον Πατέρα και τον Υιό.
Βλασφημούσε ότι το Άγιον Πνεύμα είναι κτίσμα του Υιού. Η Β΄ Αγία και Οικουμενική Σύνοδος, που συνεκλήθη το 381 μ.Χ. στην Κων/λη κατεδίκασε τον Μακεδόνιο και συνεπλήρωσε το Σύμβολο της Πίστεως με τα πνευματολογικά και τα υπόλοιπα άρθρα. Είναι πολύ χαρακτηριστικός ο τολμηρός και ριζοσπαστικός τρόπος, με τον οποίο αντιμετωπίζει την αίρεση των πνευματομάχων, ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. «Τολμώ τι φθέγξασθαι, ω Τριάς, και συγγνώμη τη απονοία. Περί ψυχής γαρ ο κίνδυνος. Εικών ειμί και αυτός του Θεού, της άνω δόξης, ει και κάτω τίθεμαι. Ου πείθομαι τω ομοτίμω (δηλ. με ένα κτίσμα) σώζεσθαι. Ει μη Θεός το Πνεύμα το Άγιον, θεωθήτω πρώτον, και ούτω θεούτω με τον ομότιμον».
Ξεκινώντας, λοιπόν, ο άγιος Γρηγόριος από σωτηριολογικές προϋποθέσεις αποδεικνύει, όπως και οι Καππαδόκες, ότι το Άγιον Πνεύμα δεν είναι κτίσμα, αλλά Θεός, ομότιμος και ομόδοξος, συμπροσκυνούμενος και συνδοξαζόμενος, με τον Πατέρα και τον Υιό.
Και σήμερα υπάρχει παρεξήγηση για το Άγιον Πνεύμα εκ μέρους του αιρεσιάρχου Πάπα και των αιρετικών Προτεσταντών, οι οποίοι μειώνουν και υποβιβάζουν το Άγιον Πνεύμα. Ενώ εμείς οι Ορθόδοξοι δεχόμαστε ότι τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος, ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα είναι ομότιμα, ομοούσια και σύνθρονα, ότι δεν υπάρχει καμμία διαφορά ανάμεσα στα τρία πρόσωπα, ο αιρεσιάρχης Πάπας, δυστυχώς, με τον εγωϊσμό του δέν δέχθηκε την διδασκαλία του ιδίου του Χριστού. Φαντάζεσθε να υπάρχει ένας κοινός θνητός αμαρτωλός άνθρωπος, ο οποίος να τολμήσει να πει : «εγώ δεν ακούω αυτό, που λέει ο Χριστός.
Εγώ θα διατυπώσω δική μου διδασκαλία», λόγω του εγωϊσμού, του πρωτείου και του αλαθήτου. Λέει η Αγία Γραφή, ο ίδιος ο Χριστός λέει : «όταν δε έλθη ο Παράκλητος, ον εγώ πέμψω υμίν παρά του Πατρός, το Πνεύμα της αληθείας, ο παρά του Πατρός εκπορεύεται»[4].
Το Άγιον Πνεύμα, το οποίο εκπορεύεται εκ του Πατρός. Το λέμε, λοιπόν, αυτό με βάση την Αγία Γραφή στο Σύμβολο της Πίστεως˙ «(πιστεύω) και εις το Πνεύμα το Άγιον, το Κύριον, το Ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον». Επαναλαμβάνουν οι άγιοι Πατέρες της Β΄ Αγίας και Οικουμενικής Συνόδου αυτό, που είπε ο ίδιος ο Χριστός.
Τόσοι Πατέρες, χιλιάδες Πατέρες, χιλιάδες άγιοι επί τόσους αιώνες δεν τόλμησε κανένας να αμφισβητήσει και να βλασφημήσει αυτή την διδασκαλία του ιδίου του Χριστού, ότι το Άγιον Πνεύμα εκπορεύεται εκ μόνου του Πατρός˙ «το εκ του Πατρός εκπορευόμενον». Και έρχεται ο Πάπας και λέει ότι το Άγιον Πνεύμα εκπορεύεται εκ του Πατρός και του Υιού. Το περίφημο Filioque.
Και βλασφημεί στην ίδια την διδασκαλία του Χριστού. Το πρώτο αίτιο του σχίσματος του 1054 ήταν η αίρεση του Filioque. Το Filioque, δηλ. η δογματική διδασκαλία του παπισμού ότι το Άγιον Πνεύμα εκπορεύεται και εκ του Υιού, είναι φοβερή αίρεση.
Και έχει φοβερές συνέπειες, επειδή α) είναι αντίθετο προς τα αψευδέστατα λόγια του Ιδίου του Χριστού, που είπε ότι «το Πνεύμα της αληθείας, ο εκ του Πατρός εκπορεύεται», έχουμε δηλ. κατάφορη αθέτηση του Ιδίου του Θεού, του Χριστού, β) είναι αντίθετο προς το Σύμβολο της Πίστεως Νικαίας-Κων/λεως, σύμφωνα με το οποίο «(πιστεύω) και εις το Πνεύμα το Άγιον, το Κύριον, το Ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον», έχουμε δηλ. αθέτηση και των δύο Οικουμενικών Συνόδων της Α΄ και της Β΄, γ) είναι αντίθετο προς τον 7ο Ιερό Κανόνα της Γ΄ Αγίας και Οικουμενικής Συνόδου, ο οποίος απαγορεύει οποιαδήποτε πρόσθεση ή αφαίρεση στο Σύμβολο της Πίστεως, έχουμε δηλ. αθέτηση και της Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου, δ) καταστρέφει τις σχέσεις μεταξύ των προσώπων της Αγίας Τριάδος και συγχέει τα ακοινώνητα υποστατικά ιδιώματα των τριών προσώπων, ε) υποβιβάζει το Άγιον Πνεύμα στο επίπεδο του κτίσματος, και στ) εισάγει δυαρχία στην Αγία Τριάδα, εφόσον και ο Υιός είναι πηγή του Αγίου Πνεύματος, άρα έχουμε δύο πηγές, δύο αρχές, τον Θεό Πατέρα και τον Υιό. Βέβαια, πίσω από το Filioque δεν κρύβεται τίποτε άλλο παρά η οφρύ του πάπα, η αλαζονεία του, το αλάθητο και το πρωτείο του να νομοθετεί αυτός μόνο πάνω από τα παραδεδομένα υπό της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Θα
αναφέρουμε στη συνέχεια μερικά στοιχεία από την πνευματική ζωή. Το Άγιον
Πνεύμα είναι εκείνο, το οποίο δημιουργεί την αγιότητα και την
τελειότητα. Δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος να γίνει κανείς άγιος, παρά
μόνο με την Χάριν του Αγίου Πνεύματος.
Μήπως νομίζουμε πως αυτοί, που έγιναν άγιοι, το κατόρθωσαν μόνοι τους; Υπάρχει κανείς εγωϊστής, που νομίζει πως μπορεί να γίνει μόνος του άγιος, χωρίς την ενέργεια και την Χάριν του Αγίου Πνεύματος, χωρίς την Χάριν των μυστηρίων του Θεού; Κι όμως, ο ολόκληρος δυτικός κόσμος αυτό θεωρεί.
Έγινε μία ολόκληρη διαμάχη στην Θεσσαλονίκη τον 14ο αιώ. ανάμεσα στον αιρετικό Βαρλαάμ τον Καλαβρό και τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά σχετικά με το πώς γίνεται κανείς τέλειος, πώς μπορεί να φθάσει κανείς στην τελειότητα. Ισυρίζονταν τότε ο Βαρλαάμ και λένε και σήμερα οι φιλόσοφοι και οι επιστήμονες οι υπερήφανοι και μεγάλαυχοι ότι, αν θέλει κανείς νά γίνει τέλειος και να υψωθεί, πρέπει να μάθει φιλοσοφία, να μάθει επιστήμες, να γίνει σοφός, να γίνει μεγάλος επιστήμων˙ μόνον έτσι θά προκόψει. Και πράγματι˙ γέμισε η ανθρωπότητα από σοφούς, επιστήμονες και τεχνολόγους. Όμως, καλυτέρευσε η κοινωνία μας; Δυστυχώς, όχι. Διότι, χάθηκε η αγιότητα. Πού είναι η αγιότητα; Πού είναι οι άγιοι άνθρωποι; Η αγιότητα άρχισε να εμφανίζεται από την εποχή του Χριστού, κατά την οποία ο Χριστός απευθύνθηκε σε αγραμμάτους ψαράδες, στον απλοϊκό κόσμο και δίδαξε ότι, όποιος κάνει το θέλημα του Θεού, «ο τηρών τας εντολάς»[5], όποιος ακούει το Ευαγγέλιο και εφαρμόζει τις εντολές, αυτός αγιάζεται και φωτίζεται.
Αυτός μάλιστα αποκτά μια άλλη σοφία, μια θεϊκή σοφία, την οποία δεν έχουν αυτοί που έχουν πτυχία και έχουν σπουδάσει. Όπου υπάρχουν Ορθόδοξοι, θαρραλέοι και ομολογητές μοναχοί και Ορθόδοξος μοναχισμός, εκεί βλέπει κανείς να παράγεται και κάποιος νέος άνθρωπος. Ενώ όπου δεν υπάρχει η δράση του Αγίου Πνεύματος, εκεί δεν υπάρχει κανένας νέος άνθρωπος.
Μήπως νομίζουμε πως αυτοί, που έγιναν άγιοι, το κατόρθωσαν μόνοι τους; Υπάρχει κανείς εγωϊστής, που νομίζει πως μπορεί να γίνει μόνος του άγιος, χωρίς την ενέργεια και την Χάριν του Αγίου Πνεύματος, χωρίς την Χάριν των μυστηρίων του Θεού; Κι όμως, ο ολόκληρος δυτικός κόσμος αυτό θεωρεί.
Έγινε μία ολόκληρη διαμάχη στην Θεσσαλονίκη τον 14ο αιώ. ανάμεσα στον αιρετικό Βαρλαάμ τον Καλαβρό και τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά σχετικά με το πώς γίνεται κανείς τέλειος, πώς μπορεί να φθάσει κανείς στην τελειότητα. Ισυρίζονταν τότε ο Βαρλαάμ και λένε και σήμερα οι φιλόσοφοι και οι επιστήμονες οι υπερήφανοι και μεγάλαυχοι ότι, αν θέλει κανείς νά γίνει τέλειος και να υψωθεί, πρέπει να μάθει φιλοσοφία, να μάθει επιστήμες, να γίνει σοφός, να γίνει μεγάλος επιστήμων˙ μόνον έτσι θά προκόψει. Και πράγματι˙ γέμισε η ανθρωπότητα από σοφούς, επιστήμονες και τεχνολόγους. Όμως, καλυτέρευσε η κοινωνία μας; Δυστυχώς, όχι. Διότι, χάθηκε η αγιότητα. Πού είναι η αγιότητα; Πού είναι οι άγιοι άνθρωποι; Η αγιότητα άρχισε να εμφανίζεται από την εποχή του Χριστού, κατά την οποία ο Χριστός απευθύνθηκε σε αγραμμάτους ψαράδες, στον απλοϊκό κόσμο και δίδαξε ότι, όποιος κάνει το θέλημα του Θεού, «ο τηρών τας εντολάς»[5], όποιος ακούει το Ευαγγέλιο και εφαρμόζει τις εντολές, αυτός αγιάζεται και φωτίζεται.
Αυτός μάλιστα αποκτά μια άλλη σοφία, μια θεϊκή σοφία, την οποία δεν έχουν αυτοί που έχουν πτυχία και έχουν σπουδάσει. Όπου υπάρχουν Ορθόδοξοι, θαρραλέοι και ομολογητές μοναχοί και Ορθόδοξος μοναχισμός, εκεί βλέπει κανείς να παράγεται και κάποιος νέος άνθρωπος. Ενώ όπου δεν υπάρχει η δράση του Αγίου Πνεύματος, εκεί δεν υπάρχει κανένας νέος άνθρωπος.
Το σημαντικότερο είναι ότι το Άγιον Πνεύμα είναι εκείνο, το οποίο συγκροτεί την διοίκηση της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας˙ «Όλον συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας». Τίποτε δεν μπορεί να γίνει χωρίς την παρουσία του Αγίου Πνεύματος. «Πάντα χορηγεί το Πνεύμα το Άγιον˙ βρύει προφητείας˙ ιερέας τελειοί˙ αλιείς θεολόγους ανέδειξε»[6], απλούς ψαράδες, τους έκανε θεολόγους, «όλον συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας».
Πώς συγκροτεί το Άγιον Πνεύμα τον θεσμό της Ορθοδόξου Εκκλησίας και πως είναι συγκροτημένος ο Παπισμός; Πώς συνδέεται το Άγιον Πνεύμα με την διοίκηση της Εκκλησίας και ποιό είναι το λάθος του Παπισμού; Υπάρχουν δύο σχήματα διοικήσεως. Ποιό είναι το πρώτο σχήμα διοικήσεως; Το πρώτο σχήμα διοικήσεως, το οποίο έχει η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι : Χριστός (κεφαλή) – Άγιον Πνεύμα (διάδοχος του Χριστού) – Απόστολοι στη συνέχεια. Χριστός – Άγιον Πνεύμα.
Αναλήφθηκε ο Χριστός στους ουρανούς και Τον διαδέχθηκε το Άγιον Πνεύμα μέσα στην Εκκλησία. Είναι διάδοχος του Χριστού το Άγιον Πνεύμα. Και του Αγίου Πνεύματος όργανα είναι οι άγιοι Απόστολοι. Όχι μόνον ένας Απόστολος, αλλά όλοι οι Απόστολοι.
Πώς συγκροτεί το Άγιον Πνεύμα τον θεσμό της Ορθοδόξου Εκκλησίας και πως είναι συγκροτημένος ο Παπισμός; Πώς συνδέεται το Άγιον Πνεύμα με την διοίκηση της Εκκλησίας και ποιό είναι το λάθος του Παπισμού; Υπάρχουν δύο σχήματα διοικήσεως. Ποιό είναι το πρώτο σχήμα διοικήσεως; Το πρώτο σχήμα διοικήσεως, το οποίο έχει η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι : Χριστός (κεφαλή) – Άγιον Πνεύμα (διάδοχος του Χριστού) – Απόστολοι στη συνέχεια. Χριστός – Άγιον Πνεύμα.
Αναλήφθηκε ο Χριστός στους ουρανούς και Τον διαδέχθηκε το Άγιον Πνεύμα μέσα στην Εκκλησία. Είναι διάδοχος του Χριστού το Άγιον Πνεύμα. Και του Αγίου Πνεύματος όργανα είναι οι άγιοι Απόστολοι. Όχι μόνον ένας Απόστολος, αλλά όλοι οι Απόστολοι.
Από την άλλη μεριά, ποιό είναι το σχήμα διοικήσεως του Παπισμού; Το σχήμα διοικήσεως του Παπισμού είναι : Χριστός – Απ. Πέτρος (λείπει το Άγιον Πνεύμα) – Πάπας. Ο Απ. Πέτρος θεωρείται ως ο εκπρόσωπος του Χριστού και ο Πάπας ως διάδοχος του Απ. Πέτρου. Το Άγιον Πνεύμα εξαφανίσθηκε. Στην σημερινή εορτή της Πεντηκοστής ακούσαμε ότι δεν υπήρξε εξαίρεση ανάμεσα στους δώδεκα Αποστόλους. Κανένας από τους δώδεκα Αποστόλους, ούτε ο Απ. Πέτρος, δεν πήρε διαφορετική Χάρι. Μήπως κάθισε πάνω στό κεφάλι του Απ. Πέτρου καμμία μεγαλύτερη γλώσσα;
Όλοι οι Απόστολοι πήραν την ίδια Χάρι και όλοι οι Επίσκοποι και οι Ιερείς έχουν την ίδια Χάρι.
Ο Πάπας, όμως, ο οποίος θεωρείται ως ο διάδοχος του Απ. Πέτρου, έχει εξοβελίσει το Άγιον Πνεύμα.
Τελευταία διαφορά ως προς το Άγιον Πνεύμα είναι ότι εμείς οι Ορθόδοξοι
βιώνουμε από εδώ, εδώ και τώρα, στην παρούσα ζωή την Χάριν και την
παρουσία του Αγίου Πνεύματος, ενώ οι αιρετικοί Παπικοί έχουν μετατρέψει
την βίωση του Αγίου Πνεύματος, την θέωση, τον αγιασμό και την σωτηρία σε
ευσεβισμό και ηθικισμό.
Οι δε αιρετικοί Προτεστάντες έχουν μεταθέσει την θέωση αποκλειστικά και μόνο μετά τον θάνατο, στην μετά θάνατον ζωή. Για’ μας τους Ορθοδόξους, όμως, υπάρχει ο αρραβώνας του Αγίου Πνεύματος. Δεν έχουμε ακούσει πολλές φορές ιερά λείψανα να ευωδιάζουν; Έχουμε εδώ στην Ελλάδα τα άφθαρτα λείψανα του αγίου Σπυρίδωνος, του αγίου Γερασίμου, του αγίου Νεκταρίου, του αγίου Ιωάννου του Ρώσου κ.ά. αγίων.
Πού οφείλεται αυτή η αφθαρσία των ιερών λειψάνων των αγίων; Πού οφείλεται αυτή η μυροβλυσία και τα θαύματα, τα οποία κάνουν τα ιερά λείψανα και οι άγιες εικόνες; Οφείλεται στην παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Το Άγιον Πνεύμα και η Χάρις του Αγίου Πνεύματος δεν είναι μόνον μία μελλοντική δωρεά, δεν περιμένουμε να ενδυθούμε το Άγιον Πνεύμα μόνο στα έσχατα. Το Άγιον Πνεύμα ως αρραβώνας υπάρχει απ’αυτή τη ζωή. Στη μέλλουσα αιώνια ζωή θα είναι ο γάμος. Εδώ είναι ο αρραβώνας. Έτσι διδάσκει ο Απ. Παύλος[7].
Εδώ είμαστε αρραβωνιασμένοι με το Άγιον Πνεύμα. Η Εκκλησία διά των μυστηρίων της μάς αρραβωνιάζει με το Άγιον Πνεύμα, μάς δίνει αυτόν τον αρραβώνα. Γι’αυτό και πολλοί άνθρωποι αγιάζουν. Υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία από το να συναντήσουμε ένα άγιο άνθρωπο; Ας μπούμε στον κόπο να ψάξουμε να βρούμε αγίους ανθρώπους. Αξίζει! Ενώ, λοιπόν, εμείς οι Ορθόδοξοι πιστεύουμε ότι μετέχουμε του Αγίου Πνεύματος, της ακτίστου Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, οι Παπικοί και οι Προτεστάντες λένε ότι δεν υπάρχει καν άκτιστη Χάρις του Αγίου Πνεύματος. Αυτό το έχουν και ως δόγμα. Είναι το δόγμα περί της κτιστής Χάριτος.
Οφείλουμε να τονίσουμε και να ομολογήσουμε σήμερα ότι δεν υπάρχει Άγιον Πνεύμα στην αίρεση του Παπισμού. Δεν έχει την Χάριν του Αγίου Πνεύματος ο Πάπας. Για το γεγονός αυτό έχουμε μία μαρτυρία ενός πολύ μεγάλου αγίου της Εκκλησίας μας, του αγίου Συμεών Θεσσαλονίκης του Μυσταγωγού.
Λέει, λοιπόν, ο άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης ο Μυσταγωγός στις αρχές του 15ου αιώ. : «Βλασφημούσιν άρα οι καινοτόμοι (οι Παπικοί) και πόρρω του Πνεύματος εισί». Είναι πολύ μακρυά από το Άγιον Πνεύμα. «Βλασφημούντες κατά του Πνεύματος». Βλασφημούν εναντίον του Αγίου Πνεύματος. «Και ουκ έστιν εν αυτοίς όλως το Πνεύμα το Άγιον». Και δεν υπάρχει σ’αυτούς καθόλου το Άγιον Πνεύμα. Και συνεχίζει: «Διό και αυτών αχαρίτωτα πάντα». Δεν έχουν Χάριν, δεν έχουν χαρίσματα. Όλα είναι αχαρίτωτα. «Ως την χάριν του Πνεύματος αθετούντων και υποβιβαζόντων αυτό. Διο και το Πνεύμα ουκ εν αυτοίς το άγιον και ουδέν πνευματικόν εν αυτοίς και κενά πάντα και εξηλλαγμένα πάντα τα παρ’εαυτοίς».
Οι δε αιρετικοί Προτεστάντες έχουν μεταθέσει την θέωση αποκλειστικά και μόνο μετά τον θάνατο, στην μετά θάνατον ζωή. Για’ μας τους Ορθοδόξους, όμως, υπάρχει ο αρραβώνας του Αγίου Πνεύματος. Δεν έχουμε ακούσει πολλές φορές ιερά λείψανα να ευωδιάζουν; Έχουμε εδώ στην Ελλάδα τα άφθαρτα λείψανα του αγίου Σπυρίδωνος, του αγίου Γερασίμου, του αγίου Νεκταρίου, του αγίου Ιωάννου του Ρώσου κ.ά. αγίων.
Πού οφείλεται αυτή η αφθαρσία των ιερών λειψάνων των αγίων; Πού οφείλεται αυτή η μυροβλυσία και τα θαύματα, τα οποία κάνουν τα ιερά λείψανα και οι άγιες εικόνες; Οφείλεται στην παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Το Άγιον Πνεύμα και η Χάρις του Αγίου Πνεύματος δεν είναι μόνον μία μελλοντική δωρεά, δεν περιμένουμε να ενδυθούμε το Άγιον Πνεύμα μόνο στα έσχατα. Το Άγιον Πνεύμα ως αρραβώνας υπάρχει απ’αυτή τη ζωή. Στη μέλλουσα αιώνια ζωή θα είναι ο γάμος. Εδώ είναι ο αρραβώνας. Έτσι διδάσκει ο Απ. Παύλος[7].
Εδώ είμαστε αρραβωνιασμένοι με το Άγιον Πνεύμα. Η Εκκλησία διά των μυστηρίων της μάς αρραβωνιάζει με το Άγιον Πνεύμα, μάς δίνει αυτόν τον αρραβώνα. Γι’αυτό και πολλοί άνθρωποι αγιάζουν. Υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία από το να συναντήσουμε ένα άγιο άνθρωπο; Ας μπούμε στον κόπο να ψάξουμε να βρούμε αγίους ανθρώπους. Αξίζει! Ενώ, λοιπόν, εμείς οι Ορθόδοξοι πιστεύουμε ότι μετέχουμε του Αγίου Πνεύματος, της ακτίστου Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, οι Παπικοί και οι Προτεστάντες λένε ότι δεν υπάρχει καν άκτιστη Χάρις του Αγίου Πνεύματος. Αυτό το έχουν και ως δόγμα. Είναι το δόγμα περί της κτιστής Χάριτος.
Οφείλουμε να τονίσουμε και να ομολογήσουμε σήμερα ότι δεν υπάρχει Άγιον Πνεύμα στην αίρεση του Παπισμού. Δεν έχει την Χάριν του Αγίου Πνεύματος ο Πάπας. Για το γεγονός αυτό έχουμε μία μαρτυρία ενός πολύ μεγάλου αγίου της Εκκλησίας μας, του αγίου Συμεών Θεσσαλονίκης του Μυσταγωγού.
Λέει, λοιπόν, ο άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης ο Μυσταγωγός στις αρχές του 15ου αιώ. : «Βλασφημούσιν άρα οι καινοτόμοι (οι Παπικοί) και πόρρω του Πνεύματος εισί». Είναι πολύ μακρυά από το Άγιον Πνεύμα. «Βλασφημούντες κατά του Πνεύματος». Βλασφημούν εναντίον του Αγίου Πνεύματος. «Και ουκ έστιν εν αυτοίς όλως το Πνεύμα το Άγιον». Και δεν υπάρχει σ’αυτούς καθόλου το Άγιον Πνεύμα. Και συνεχίζει: «Διό και αυτών αχαρίτωτα πάντα». Δεν έχουν Χάριν, δεν έχουν χαρίσματα. Όλα είναι αχαρίτωτα. «Ως την χάριν του Πνεύματος αθετούντων και υποβιβαζόντων αυτό. Διο και το Πνεύμα ουκ εν αυτοίς το άγιον και ουδέν πνευματικόν εν αυτοίς και κενά πάντα και εξηλλαγμένα πάντα τα παρ’εαυτοίς».
Αν, λοιπόν, δεν υπήρχε το Άγιον Πνεύμα, πώς θα δικαιολογούσαμε τους μοναχούς; Πώς αποφασίζουν πολλοί νέοι να εγκαταλείψουν αυτές τις χαρές της ζωής και να πάνε στις ερήμους, στα μοναστήρια, να φύγουν από την οικογένεια, από την κοινωνία;
Τί είναι εκείνο, που τους ελκύει ν’αφήσουν τις γοητείες του κόσμου; Είναι μέσα τους η επενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Έχουμε και στην εποχή μας αγίους. Γιατί ο γέρων Παΐσιος ο Αγιορείτης, ο γέρων Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, ο γέρων Ιάκωβος ο Τσαλίκης και τόσοι άλλοι άνθρωποι είχαν και έχουν τόση επίδραση σ’ όλους εμάς;
Γιατί, η Χάρις του Αγίου Πνεύματος δεν είναι συνέπεια μορφώσεως και διπλωμάτων, είναι συνέπεια καθάρσεως. Όποιος καθαίρει τον εαυτό του θα φανεί, θα πηγάσει, θα πλημμυρίσει από Άγιον Πνεύμα. «Ποταμοί εκ της κοιλίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος»[8], ακούσαμε σήμερα στο Ευαγγέλιο. Βγαίνει η Χάρις από μέσα και την νιώθουμε όλοι οι άνθρωποι.
Αυτή, λοιπόν, η Χάρις του Αγίου Πνεύματος υπάρχει μόνο σ’εμάς, στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Μόνο εμείς είμαστε η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Στενοχωρούμαστε και αγωνιούμε, γιατί, δυστυχώς, οι Οικουμενιστές, παραμένοντας άγευστοι του Αγίου Πνεύματος, δεν το τονίζουν αυτό. Και ενώ έχουν φύγει μέσα από τους κόλπους της Εκκλησίας ο Πάπας και οι Προτεστάντες, αρχίζουν τώρα τελευταία να διδάσκουν πώς όλοι το ίδιο είμαστε, «εκκλησία» είναι κι αυτοί κ.ά.
Μ’ αυτόν, όμως, τον Παπισμό, μ’ αυτή τη δήθεν «εκκλησία», μ’ αυτούς τους ανθρώπους, που διέστρεψαν και κατέστρεψαν τελείως το Ευαγγέλιο, μ’ αυτούς δυστυχώς οι Οικουμενιστές συναγελάζονται κι έχουν σχέσεις σήμερα καί ανεβοκατεβάζουν τόν Πάπα «εκκλησία» και «αγιώτατο αδελφό» κ.ά. Δεν υπάρχει αντίσταση και αντίδραση, δεν υπάρχει η φλόγα και η τόλμη του Αγίου Πνεύματος, για να πουν ότι ο Πάπας είναι αιρετικός.
Σήμερα, λοιπόν, που εορτάζουμε την Πεντηκοστή, το πανηγύρι της
Πεντηκοστής, ας μάς γίνει συνείδηση όλων μας ότι έχουμε αυτή την μεγάλη
δωρεά και την Χάριν να ζούμε στην Ορθοδοξία μας μέσα στο πανηγύρι του
Αγίου Πνεύματος, μέσα σε διαρκή Πεντηκοστή. Και αυτό το πανηγύρι της
Πεντηκοστής οφείλουμε να το μεταφέρουμε και στους άλλους ανθρώπους. Να
μάθει και ο Πάπας, να μάθουν και οι Προτεστάντες πως, αν θέλουν να
αλλάξουν την Ευρώπη, δεν θα το κατορθώσουν με συντάγματα, νομοθεσίες και
μνημόνια.
Η Ευρώπη θ’ αλλάξει, αν ενστερνισθεί την παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Ο Θεός στέλνει τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και θα εξακολουθήσει να τα στέλνει. Όμως, αλλοίμονό μας, αν οργισθεί ο Θεός. Και αν οργισθεί ο Θεός, όπως οργίσθηκε με τον Παπισμό, τότε θα μάς αφαιρέσει το Άγιον Πνεύμα. Ας ευχηθούμε, λοιπόν, σήμερα, ημέρα της Πεντηκοστής, να εξακολουθήσει ο Θεός να στέλνει τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, να μην ακολουθήσουμε αυτόν τον δρόμο της καταστροφής του Παπισμού και του Προτεσταντισμού, αλλά η αγία μας Ορθοδοξία να λάμπει και να θριαμβεύει.
Ας τελειώσουμε με την ευχή, που λέει ένας ύμνος της Εκκλησίας μας.
«Το Πνεύμα Σου το Άγιον μη αντανέλης αφ’ημών». Μη μάς παίρνεις, Κύριε, το Άγιον Πνεύμα. Άφησέ Το μέσα στην αγία μας Ορθοδοξία, για να μάς αγιάζει, να μάς καθαρίζει και να μάς φωτίζει.
Η Ευρώπη θ’ αλλάξει, αν ενστερνισθεί την παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Ο Θεός στέλνει τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και θα εξακολουθήσει να τα στέλνει. Όμως, αλλοίμονό μας, αν οργισθεί ο Θεός. Και αν οργισθεί ο Θεός, όπως οργίσθηκε με τον Παπισμό, τότε θα μάς αφαιρέσει το Άγιον Πνεύμα. Ας ευχηθούμε, λοιπόν, σήμερα, ημέρα της Πεντηκοστής, να εξακολουθήσει ο Θεός να στέλνει τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, να μην ακολουθήσουμε αυτόν τον δρόμο της καταστροφής του Παπισμού και του Προτεσταντισμού, αλλά η αγία μας Ορθοδοξία να λάμπει και να θριαμβεύει.
Ας τελειώσουμε με την ευχή, που λέει ένας ύμνος της Εκκλησίας μας.
«Το Πνεύμα Σου το Άγιον μη αντανέλης αφ’ημών». Μη μάς παίρνεις, Κύριε, το Άγιον Πνεύμα. Άφησέ Το μέσα στην αγία μας Ορθοδοξία, για να μάς αγιάζει, να μάς καθαρίζει και να μάς φωτίζει.
[1] Γέν. 6, 3.
[2] Ματθ. 24, 37-38.
[3]
Ψήφισμα της ειρηνικής διαμαρτυρίας για τις εκδηλώσεις «ομοφυλοφιλικής
υπερηφάνειας» (Gay Pride) Θεσσαλονίκη, προαύλιος χώρος Ι. Ν. Αγίου
Δημητρίου, 14 Ιουνίου 2013.
[4] Ιω. 15, 26.
[5] Α΄ Ιω. 3, 24.
[6] 3Ο τροπάριο του Μεγάλου Εσπερινού της Πεντηκοστής.
[7] Β΄ Κορ. 1, 22, 5, 5 και Εφ. 1, 14.
[8] Ιω. 7, 38.
http://anavaseis.blogspot.gr/2013/06/blog-post_1116.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου