Πότε ἕνα ὅραμα ἔχει Θεία προέλευση

«Γιά νά εἶναι κάποιος βέβαιος ὅτι ἕνα ὅραμα πού εἶδε ἔχει θεία προέλευση, πρέπει νά ἔχει ὑπ᾿ ὄψιν του τί ἐπ᾿ αὐτοῦ διδάσκει ἡ Ὀρθόδοξη διδασκαλία. Κατ᾿ αὐτήν, ἡ πραγματική ὅρασις δέν δύναται νά προκληθῆ. Ἡ ὅρασις εἶναι χάρισμα μόνον ἐκ Θεοῦ καί δέν ἀποτελεῖ ὁπωσδήποτε σημεῖον ἤ συστατικόν ἁγιότητος. Σκοπόν δέ ἔχει νά καταστήση γνωστή κάποια Θεία ἀλήθεια ἤ κάποια ἐπιθυμία τοῦ Θεοῦ. Μεταξύ τῶν ὑπεροχωτέρων ὁράσεων εἶναι ἡ τοῦ Εὐαγγελιστου Ἰωάννου (Ἀποκάλυψις), τοῦ Ἀποστόλου Παύλου (Β΄ Κορ. ιβ΄: 14) καί τοῦ Μ. Κωνσταντίνου (εἶδε τόν Τίμιο Σταυρό στόν Οὐρανό μέ τήν ἐπιγραφή «Ἐν τούτῳ νίκα»). Ἕνα γνήσιο ὅραμα ἐκ Θοῦ ἔχει τίς ἑξῆς προϋποθέσεις:
1) Συμβαίνει ἀπρόοπτα. Ἐπλήσσει τήν ψυχή, ἀλλά εὐθύς τή γεμίζει εἰρήνη.
2) Δέ διαρκεῖ ἐπί μακρόν.

3) Καταλείπει ζωηρή τήν ἐπιθυμία τῆς τελειότητας καί προξενεῖ καρπούς ἀρετῆς.
4) Παραμένει ἀνεξίτηλο στή διάνοια.»*
Οἱ Πατέρες προσθέτουν τήν προϋπόθεση τῆς καθαρῆς καρδιᾶς, τῆς καλῆς προαίρεσης καί τῆς ὕπαρξης ταπεινοῦ φρονήματος.
Ἐπειδή ὅμως δέν ὑπάρχει πάντοτε ἡ δυνατότητα νά ἐλεγχθεῖ ἡ γνησιότητα ἑνός ὁράματος, εἶναι ἀπάραίτητο, ὅταν αὐτό συμβεῖ νά ἐνημερώνει ἐκεῖνος ἤ ἐκείνη πού τό εἶδε ἕναν ἔμπειρο καί σεβαστό Πνευματικό, ὥστε νά ἀποτρέπεται ὁ κίνδυνος τῆς πλάνης.
Ὅσοι ὄμως, γιά νά ἐπικοινωνήσουν δῆθεν μέ νεκρούς, καταφεύγουν σέ μάντεις, μάγους καί πνευματιστές διαπράτουν μεγάλο ἁμάρτημα, γιατί συνεργάζονται μέ τό κακό πνεῦμα, ἀποκόπτονται ἀπ᾿ τό Θεό καί, ἄν δέ μετανοήσουν, χάνονται· γίνονται ὑποχείριο τοῦ διαβόλου! Ὁ Θεός νά φωτίζει καί νά ἐλεεῖ!
Πολλοί Ἅγιοι ἔχουν ἀξιωθεῖ ὁραμάτων, εἰδικά οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες, εἴτε μέσα στίς φυλακές, εἴτε κατά τή διάρκεια τοῦ Μαρτυρίου τούς πρός ἐνίσχυσή τους. Ἐπίσης, καί πολλλοί ἐξαγιασμένοι Ὅσιοι.
Ἐδῶ, ἀναφέρονται ἐνδεικτικά μερικές Ἁγιοφάνειες, δηλαδή ἐμφανίσεις Ἁγίων, οἱ ὁποῖοι, ὡς μέλη τῆς Θριαμβεύουσας Ἐκκλησίας, πολλές  φορές συμπαρίστανται και βοηθοῦν μέ τίς πρεσβεῖες καί μέ τή Χάρη πού τούς ἔδωσε ὁ Κύριος τούς ἀγωνιζομένους Χριστιανούς, τά μέλη τῆς Στρατευομένης Ἐκκλησίας.


* Ἠθική καί Θρησκευτική Ἐγκυκλοπαίδεια, λῆμμα «ὄρασις»
Ἔκδ. 1966, σελ. 943.