«Ὅταν πρόκειται περί κοινοῦ φαγητοῦ ἤ ποτοῦ, κανείς δέν μένει οὔτε μίαν ἡμέραν χωρίς νά φάγῃ...»

«Ὅταν πρόκειται περί κοινοῦ φαγητοῦ ἤ ποτοῦ, κανείς δέν μένει οὔτε μίαν ἡμέραν χωρίς νά φάγῃ...»

Ὅταν προκειται περί κοινοῦ φαγητοῦ ἤ ποτοῦ, κανείς δέν μένει οὔτε μίαν ἡμέραν χωρίς νά φάγῃ. Ἄν τυχόν δέν φάγῃ, πικραίνεται πολύ καί τοῦ κακοφαίνεται. Ὅταν πρόκειται ὅμως ὄχι περί κοινοῦ ἄρτου, ἀλλά ἄρτου τῆς ζωῆς, ὄχι περί κοινοῦ ποτηρίου, ἀλλά τοῦ ποτηρίου τῆς ἀθανασίας, τό θεωροῦμεν σάν κάτι ἀδιάφορον καί ἀσήμαντον;

Περί Συνεχοῦς Θ. Μεταλήψεως.

When normal food or drink is set forth, nobody refrains from partaking every day. Whoever does not partake, gets terribly upset! Now that not normal bread, but the bread of life, not a normal cup, but the cup of immortality, is set forth, do we consider it something indifferent, ant not absolutely necessary;

On Continual Divine Communion.