HOLY LAND ΑΓΙΟΙ ΤΟΠΟΙ 2: Συνομιλίες-μνῆμες προσκυνητῶν μέ τόν Ἅγιο Παΐσιο, τόν π. Γ. Καψάνη κ. ἄ. (Ἅγιο Ὄρος 1986)

Σάββατο 28 Μαρτίου 2015

Συνομιλίες-μνῆμες προσκυνητῶν μέ τόν Ἅγιο Παΐσιο, τόν π. Γ. Καψάνη κ. ἄ. (Ἅγιο Ὄρος 1986)

Σύν Θεῷ, γιά πρώτη φορά στό διαδίκτυο, δημοσιεύουμε τό γεμάτο Χάρη ἡμερολόγιο προσκυνητῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους, στό ὁποῖο περιέχονται συνομιλίες-μνῆμες αὐτῶν μέ τόν Ἅγιο Παΐσιο, μέ τόν π. Γ. Καψάνη κ. ἄ.. Ἡ δημοσίευση γίνεται μέ τήν ἄδεια τοῦ συντάκτου τοῦ ἡμερολογίου κ. Μαρίνου Βενιέρη.

Μνῆμες ἀπό τήν ἐπίσκεψή μας στό Ἅγιον Ὄρος τῆς Παναγίας ἀπό 19/8 ἕως 25/8/86

Συνοδεύαμε τούς πατέρες Βαρνάβα καί Σάββα

Συμπροσκυνητές : Γεώργιος καί Ἰωάννης Β. , Βασίλειος Ζ.,

Κωνσταντῖνος , Γεώργιος καί Μαρίνος Β.

Τρίτη 19/8/86 ὥρα 11.45 ἀπό Οὐρανούπολη στό Πλοιάριο γιά Δάφνη,

‘’ 1.40 στόν Λιμένα τῆς Δάφνης,

‘’ 1.45 ἀπό Δάφνη μέ αὐτοκίνητο γιά Καρυές,

‘’ 3 μ.μ. εἰς Καρυές – Διαμονητήριο.

Ἡ πορεία διαμονῆς μας, κατά σειρά ἡμερῶν :

1η ἡμέρα , Τρίτη , 19/8/86 : Εἰς Ἱ.Ν. Καρυῶν ὅπου προσκυνήσαμε τήν μοναδική καί θαυματουργό Ἱερά Εἰκόνα τῆς Παναγίας « Ἄξιoν Ἐστί »

Εἰς Ἱ.Μ. Κουτλουμουσίου : Σπουδαία γνώση καί ἐντύπωση ἀπό τό ρητό πού διαβάσαμε ἐκεῖ «Πρέπει νά πεθάνεις πρίν πεθάνης, γιά νά μή πεθάνης ὅταν θά πεθάνης».

Ἑσπερινός 4-7 μ.μ. , φαγητό σέ κοινή Τράπεζα καί μετά ὕπνος.

2η ἡμέρα, Τετάρτη , 20/8/86 : Πρωινό ἐγερτήριο καί Θεία Λειτουργία 6-8 π.μ.

Εἰς π. Παΐσιον 9.40 – 10.45 π.μ.( Μετά ἀπό ἐπιμονή τῶν Πατέρων Βαρνάβα-Σάββα καί ὅλων μας, ἱκανοποιήσαμε τήν σφοδρά μας ἐπιθυμία νά γνωρίσουμε τήν σεμνή καί φωτισμένη αὐτή μορφή τοῦ μοναχισμοῦ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀπό τήν Διδασκαλία τοῦ ὁποίου πάρα πολύ καί συνεχῶς ὠφελούμεθα ὅλοι.)

Πῶς βλέπετε τά πράγματα Πάτερ;

π. Παΐσιος : Πᾶμε πολύ ἄσχημα· δέν χρειάζεται νά ξέρουμε πολλά γιά νά καταλάβουμε ὅτι βρισκόμαστε σέ σημεῖα ἀποκαλύψεως . Ἀκοῦμε σήμερα πολλά περί τοῦ 666, περί ἀναρχικῶν, περί τῶν κακῶν ἀνθρώπων, πολλοί ἀπό τούς ὁποίους θά ἀντιδράσουν στό κακό. Ἡ Ἐκκλησία θά οἰκονομήση καί αὐτούς πού θά διωχθοῦν, γιά νά ἐπιζήσουν τήν οἰκογένειά τους.

Περί ἀγῶνος γιά καταρτισμό, τί ἔχετε νά μᾶς πεῖτε ;

π. Παΐσιος : Ὅλοι ὁμιλοῦν περί ἀγώνων. Ἄλλοι πάλι παίζουν καί ἀγωνίζονται σέ στάδια , σέ γήπεδα καί κλωτσοῦν μία μπάλα καί παίρνουν καί κύπελλα, ἄδεια βέβαια · (ἐνῶ θά πρέπει ὁ καθένας μας νά γεμίζει τό κύπελλο τοῦ ἀγῶνος του μέ ἀρετές καί καλές πράξεις καί νά εἶναι πάντοτε ἕτοιμος νά τό προσφέρει γεμάτο στόν Θεό,… ἐπάνω!) καί ἄλλοι περιγράφουν πώς ἀγωνίσθηκαν οἱ πρῶτοι.. κι’ ὅλοι ὁμιλοῦν γιά ἀγῶνες. Ἀλλά οἱ πνευματικοί ἀγῶνες τί εἶναι; Οἱ Εὐρωπαῖοι συνήθισαν ἐκ κληρονομικότητος καί ἔμαθαν νά εἶναι εὐγενεῖς, ἔτσι, ἀπό εὐγένεια ρίχνουν τό χαρτάκι στό καλάθι τῶν ἀχρήστων. Ἐμεῖς ὅμως δέν εἴχαμε εὐγένεια ἀλλά φόβο Θεοῦ. Τώρα ὅμως χάσαμε καί τόν φόβο Θεοῦ, ὅποτε, μία καί δέν εἴχαμε, ἐκ κληρονομικότητος καί τήν εὐγένεια, πετᾶμε τό χαρτάκι ὅπου νά’ ναι, μόλις δοῦμε ὅτι δέν μᾶς βλέπει ὁ Χωροφύλακας. Ἐνῶ λοιπόν οἱ Εὐρωπαῖοι διατήρησαν τήν εὐγένεια καί ἐνεργοῦν μέ εὐγένεια σέ ὅλα, ἐμεῖς, χάσαμε τόν φόβο Θεοῦ, πού εἴχαμε στή θέση τῆς εὐγενείας καί δέν μᾶς ἔμεινε τίποτε· γι’ αὐτό καί κάνουν Νόμους γιά τίς ἐκτρώσεις, γιά τό διαζύγιο, τήν ἀποποινικοποίηση τῆς μοιχείας καί ἄλλα. Ἡ κληρονομικότητα στήν περίπτωση τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος καί τῆς καταρτίσεως πάει περίπατο, δέν ἰσχύει. Ὅμως … Πρέπει νά ζοριστοῦμε, ἀλλά μέ φιλότιμο · (ὄχι ζόρι, μέ καταπίεση, διότι, χωρίς νά τό θέλει ὁ ἄλλος, δέν ἀκολουθεῖ τόν πνευματικό ἀγώνα. Δέν μπορεῖς νά ζορίσεις τόν ἄλλον · πρέπει νά ἔχει διάθεση, ὅποτε τόν κερδίζεις. Δηλαδή, συμβαίνει ὅ,τι καί μέ τό φαγητό. Ἄν κάποιος δέν ἔχει διάθεση νά φάει καί τοῦ δώσουμε φαγητό μέ τό ζόρι, θά τό κάνει ἐμετό, ἐνῶ, ὅταν τοῦ ἔλθει ἡ ἐπιθυμία μέ σκοπό νά φάει, νά ζήσει, τότε τρώει καί δέν τό ἐμέσει.

Ὡς γονεῖς, πάτερ ἀνησυχοῦμε γιά τά παιδιά μας. Πῶς πρέπει νά ἐνεργοῦμε γιά νά τά προστατεύσουμε ;

π. Παΐσιος : Οἱ γονεῖς δέν πρέπει νά δένουν τό παιδί π.χ. μέ σχοινί ἤ καί τό χειρότερο, μέ σύρμα, γιά νά τό προστατεύσουν, διότι σφίγγοντάς το τοῦ τραυματίζουν τά συστατικά τῆς τροφοδοσίας του, ὅπως γίνεται μέ τόν φλοιό τοῦ δέντρου, ὅταν τό δένουν γιά νά μή σπάσει ἀπό τόν ἀέρα.

Μέχρι πόσο πρέπει νά τό σφίγγουμε ; (ἐρωτᾶ κάποιος γονέας πού ἀνησυχεῖ)

π. Παΐσιος : Ρολόϊ δέν ἔχεις ;

Γονέας : Ἔχω , ἀλλά εἶναι αὐτόματο.

π. Παΐσιος : Γι’ αὐτό δέν ξέρεις τί σου γίνεται · ἄν εἶχες μέ ἐλατήριο θά ἤξερες. Τό ἐλατήριο, ὅπως ξέρεις, τό κουρδίζουμε μέχρις ἑνός ὁρίου, μετά θά σπάσει. Αὐτό εἶναι. Βέβαια , ἐπουλώνονται τά τραύματα ἀλλά… κάτι ἀφήνουν.

Περί δωρεᾶς χρημάτων, τί πρέπει νά κάνουμε; Πολλοί, ἰδίως οἱ πλούσιοι, προσφέρουν χρήματα σέ φιλανθρωπικά ἱδρύματα , ναούς, καί ἀλλοῦ καί μέ τήν ἀπόδειξη δικαιολογοῦν τά προσφερόμενα χρήματα στήν ἐφορία.

π. Παΐσιος : Οἱ δωρεές χρημάτων τῶν ἐπιθυμούντων, καλύτερα νά γίνονται σέ πτωχές οἰκογένειες χωρίς προσωπική προβολή. Κάποτε εἶπα σέ ἕνα νέο περί Καντιώτη, ὅτι κάνει πολλά ἔργα· αὐτό …ἐκεῖνο… καί τόν ρωτῶ, τόν ξέρεις; καί μοῦ ἀπαντᾶ : Σέ ποιά ὁμάδα παίζει;

Πῶς βλέπετε πάτερ αὐτή τήν κατάσταση ;

π. Παΐσιος : Μπόρα εἶναι · θά περάσει. Θά φθάσουν οἱ μή χριστιανικοί λαοί νά παρακαλέσουν νά μάθουν · Δῶστε μας νά μάθουμε γιά τόν Χριστό. Θά γίνουν ὅλοι στόν κόσμο Χριστιανοί.

Παρατίθεται καί τό ὑπόλοιπο ἡμερολόγιο:

Ὥρα 1.30μ.μ. εἰς Δάφνη καί 2.20μ.μ ἀπό Δάφνη γιά Ἱ.Μ. Ἁγίου Παύλου.

3.15μ.μ. εἰς Ἱ.Μ. Ἁγίου Παύλου ἕως καί 21/8/86 ὥρα 11.10 π.μ.

3η ἡμέρα, Πέμπτη, 21/8/86. Ὥρα 12.15μ.μ. εἰς Ἱ.Μ. Διονυσίου μέ τό πλοιάριο ἀπό ἀκτή Ἱ.Μ. Ἁγίου Παύλου. Προσκύνηση Ἱερῶν Λειψάνων (Χέρι Ἁγίου Ἰωάννου Προδρόμου, Ἁγίας Παρασκευῆς, Ἁγίου Γρηγορίου Θεολόγου, Εἰκόνος Παναγίας Χαιρετισμῶν ἤ Ἀκαθίστου Ὕμνου, Δῶρα Μάγων, τεμαχίου Τιμίου Σταυροῦ, Ἁγίας Ἀγάθης καί ἄλλων). Ἐκεῖ ἀκούσαμε ὅτι ἡ γνησιότης τοῦ τεμαχίου Τιμίου Σταυροῦ ἐλέγχεται στόν Ἰορδάνη Ποταμό ὅπου βουλιάζει.

Στήν βιβλιοθήκη τῆς Μονῆς ὁ ἁρμόδιος Μοναχός (Ὑφηγητής Πανεπιστημίου Σορβώνης) ἀπαντώντας σέ σχετικές ἐρωτήσεις μας γύρω ἀπό τό Βυζάντιο, τήν βυζαντινή ὑμνωδία, τά μοναδικά σέ κάλλος καί ἱστορική χριστιανική ἀξία φυλασσόμενα ἐκεῖ ἱερά κειμήλια, τά ὁποῖα θαυμάσαμε καί ἰδιαιτέρως ἀπαντῶντας στήν φανερή … μελαγχολική καί πονεμένη ἔκφρασή μας γιά τήν ἀπώλεια τῆς Κωνσταντινουπόλεως, μᾶς εἶπε : Τί χάσαμε ; τήν Πόλη ; Ἐδῶ χάσαμε τήν ζωή μας, τήν ψυχή μας καί ἀκόμη κοντεύουμε νά χάσουμε τήν αἰωνιότητα καί μιλάμε γιά τό χάσιμο τῆς Πόλης ; Ὡς πρός τήν βυζαντινή μουσική καί ἐκκλησιαστική ψαλμωδία μᾶς εἶπε : « Λίγοι μόνο ψάλτες ψάλλουν σωστά. Οἱ περισσότεροι νομίζουν ὅτι μέ λαρυγγισμούς καί κορῶνες ἀποδίδουν τό σωστό, ἐνῶ αὐτό εἶναι λάθος. Σωστή ψαλμωδία κάθε ὕμνου σημαίνει ἁρμονία ψαλμοῦ στόν ἴδιο τόνο ἀπό πλευρᾶς ὕψους.»

Στό παλιό τυπογραφεῖο τῆς μονῆς, ἀκούσαμε τόν γέροντα μοναχό, πού ἀνάλωσε ὅλη του τή ζωή ἐκεῖ μέσα, νά μᾶς ἐξιστορεῖ πολλά : γιά τό μυστήριο τοῦ θανάτου, γιά τό τελωνισμό τῶν ψυχῶν καί τό ἀνέβασμά τους στούς οὐρανούς, καθώς καί τήν τοποθέτησή τους, γιά τήν εὐνοϊκή ἐπίδραση τῶν εὐχῶν ὑπέρ τῶν κτητόρων, γιά τά δαιμόνια πού συνάντησε καί μέ τά ὁποία ἔδωσε μάχη γιά νά σωθεῖ καί νά σώσει τό καιόμενο κελί του, γιά τήν κατάσβεση τῆς φωτιᾶς τοῦ ὁποίου, ἀναρριχήθηκε ἀπό τόν κῆπο στό παράθυρό του, πιάνοντας τά γεμάτα ἀγκάθια βάτα, (τά ὁποία πάντοτε φοβόταν νά τά ἀκουμπήσει) , πού δέν τόν ἐνόχλησαν καθόλου καί μέ μεγάλη ἔκπληξη ἔβλεπε μετά τά χέρια τοῦ καθαρά χωρίς ἀγκάθια καί πληγές. Μᾶς εἶπε ἀκόμη ὅτι μετά τήν δευτέρα παρουσία τοῦ Κυρίου οἱ ψυχές θά γνωρίζονται μεταξύ τους, ἀλλά θά τούς ἔχει ἀφαιρεθεῖ ἡ μνήμη. Ὅσο γιά τόν ἀντίχριστο καί τόν ἀριθμό τοῦ 666 μᾶς εἶπε ὅτι τόν ἔχει ὑπολογίσει ἀριθμητικά μέ τή λέξη ΛΕΝΙΝΙΣΤΑΙ (Λ=30, Ἐ=5, Ν=50 ,Ἰ=10 ,Ν=50, Ἰ=10, Σ=200, Τ=300, Ἅ=1, Ἰ=10, ἤτοι 30+ 5+ 50+ 10+ 50+ 10+ 200+ 300+ 1+ 10 = 6 6 6 ).

4η ἡμέρα, Παρασκευή, 22/8/86 : 11.15 π.μ. Ἀναχώρηση ἀπό Ἱ. Μ. Διονυσίου πρός Ἱ.Μ. Γρηγορίου, ὅπου φθάσαμε 12.30 μ.μ.

Ἕνας μοναχός μας εἶπε γιά τούς κακούς λ ο γ ι σ μ ο ύ ς : Κάποτε ἦλθε ἐδῶ ἕνας καθηγητής μέ μερικά παιδιά, ὅμως τά παιδιά τά ἔπιασαν λ ο γ ι σ μ ο ί καί σηκώθηκαν καί ἔφυγαν ἀμέσως.

Προσκυνήσαμε τά Ἱερά Λείψανα τοῦ Ἁγίου Νικολάου, τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς, τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου, Μαρτύρων τῆς Μυτιλήνης καί τεμάχιο Τιμίου Σταυροῦ.

5η ἡμέρα , Σάββατο ,23/8/86 : Εἰς Ἱ. Μ. Γρηγορίου ( Μονή Ἀ γ ά π η ς καί Σ υ μ π α θ ε ί α ς ἀπό τοῦ Ἡγουμένου μέχρι καί τοῦ τελευταίου Μοναχοῦ).

Ἀπό τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ. Μονῆς π. Γεώργιο Καψάνη ἀκούσαμε τά παρακάτω ὡς ἀπαντήσεις σέ σχετικές μέ τό κάθε ἀναπτυσσόμενο θέμα ἐρωτήσεις :

Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο ἠθέλησε νά ὑπάρχουν τέτοια προσκυνήματα σάν τό Ἅγιον Ὅρος, ὥστε νά ὠφελοῦνται ἀπό τά προσκυνήματα αὐτά οἱ Χριστιανοί. Ἡ Παναγία θέλει νά ἔρχονται ἐδῶ στο Ἅγιον Ὄρος οἱ Χριστιανοί νά προσεύχονται καί νά ἀναπαύονται. Ἄλλοτε εἴχαμε ἔλλειψη μοναχῶν, ἀπό δεκαετίας ὅμως ἄρχισαν νά ἔρχονται νέοι. Παλαιά, οἱ μονές ἦσαν μουσεῖα γιά ὅσους ἐνδιαφέροντο γιά τήν ἀρχαιολογία. Ἄλλοτε πάλι ἤρχοντο ἐδῶ κατάδικοι γιά νά κάνουν τήν ποινή τους, φυλάσσοντας καί τίς μονές. Ἀλλά οἱ προσευχές τῶν Πατέρων καί ἡ εὐλογία τῆς Παναγίας ἔφεραν μία νέα περίοδο ἀκμῆς γιά τήν δεύτερη χιλιετηρίδα, πρός δόξα τῆς ἐκκλησίας. Εἶναι εὐλογία πού ὑπάρχει τό Ἅγιον Ὄρος καί νά προσευχόμεθα γιά τούς μοναχούς, θέλουν χάρη ἀπό τόν Θεό, γιατί ἔχουν μεγάλο ἀγώνα οἱ μοναχοί. Μία ποίμνη, ἕνας σκοπός, ἀλλά διαφορετικός ὁ τρόπος ἐπιδιώξεως τοῦ σκοποῦ· χρειάζονται ὅμως ὅλοι, νά κάνει ὁ καθένας τό διακόνημά του( οἱ μοναχοί ἔχουν τίς ἀγρυπνίες, οἱ λαϊκοί τίς οἰκογένειές τους, τά ἐπαγγέλματα, τίς ἐπισκέψεις ἀσθενῶν κ.α.)· τό ὑστέρημα τῶν μοναχῶν τό συμπληρώνουν οἱ λαϊκοί καί τό ὑστέρημα τῶν λαϊκῶν οἱ μοναχοί ·ὅλοι ἔχουμε ἀνάγκη ἀλλήλων πρός δόξα Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ μοναχός στό πρόσωπο κάθε λαϊκοῦ, πού ἔρχεται προσκυνητής, βλέπει τόν Χριστό (μεγάλη ἀληθῶς τιμή καί ἀξία : τήν ἀξίζουμε;) καί τόν ὑποδέχεται ὡς τόν Χριστό. Ὁ σιωπηλός μοναχός μπορεῖ νά προσεύχεται γιά ἐμᾶς, καί γι’αὐτό ὠρισμένα πράγματα πού βλέπετε καί δέν τά καταλαβαίνετε μή τά παρεξηγεῖτε ·π.χ. ἕνας μοναχός μέ μία ἔκφραση … τρέλλας μπορεῖ νά κρύβει τίς ἀρετές του, ὅπως ἕνας μοναχός ἐνῶ νήστευε 17 ἡμέρες, πῆγε μετά στίς Καρυές καί ἔπινε μπύρα καί αὐτό τό ἔκανε γιά νά κρύψη τίς ἀρετές του (τήν νηστεία του κ.λ.π.) .

Κάποτε ἕνας μοναχός εἰδοποιήθηκε ὅτι κληρονόμησε ἀπό συγγενή του 30.000 δολλάρια. Ἔφυγε λοιπόν ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος ἀσκεπής καί πῆγε στήν Ἀθήνα, ἐπῆρε τήν κληρονομιά καί τήν μοίρασε ὅλη σέ παραστρατημένες κοπέλλες νά παντρευτοῦν· ὅμως δέν κράτησε οὔτε δεκάρα, οὔτε γιά εἰσιτήρια ἐπιστροφῆς καί τότε σκέφτηκε ποῦ νά πάει νά ζητήση δανεικά χρήματα γιά τά ναῦλα του. Τόν μόνο πού γνώριζε στήν Ἀθήνα ἦταν ὁ Κόντογλου, σ’αὐτόν καί πῆγε. Ἀλλά ὁ Κόντογλου φτωχός κι’ αὐτός, δέν εἶχε παρά μόνο ἑκατό δραχμές καί τόν ἔστειλε στόν κ. Παπαδημητρίου τοῦ ‘’ΑΣΤΕΡΟΣ’’ καί ἐκεῖνος τοῦ ἔδωσε τά ἀπαιτούμενα.

Περί ἑνότητος : ὅταν βλέπουμε σέ μία ἐνορία ἑνωμένους παπάδες, σημαίνει ὅτι ὅλα πᾶνε καλά καί ἄς μή κάνουν μεγάλα ἔργα, ἐνῶ οἱ παπάδες ἄλλης ἐνορίας πού ἔκαναν πολλά ἔργα, ἤσαν μαλωμένοι καί δέν ἀπέδιδαν τίποτε στόν λαό. Μέ ταπείνωση λοιπόν νά εἴμαστε ἑνωμένοι μεταξύ μας, διότι μόνο μέ ἑνότητα θά ἀποδίδουμε. Ἀλλά γιά νά ἔχουμε ἑνότητα μεταξύ μας πρέπει πρῶτα νά ἔχουμε ἐσωτερική ἑνότητα γιά νά προσφέρουμε εἰρήνη καί ἀκτινοβολία. Πρῶτα ἀπ’ ὅλα ὅμως νά εἰρηνεύουμε μέ τόν Θεό, δηλαδή νά κάνουμε συνθήκη εἰρήνης μέ τόν Θεό.

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἰρηνεύει μέ τόν Θεό, εἰρηνεύει καί μέ τούς ἀνθρώπους ·π.χ. ὁ π. Παΐσιος, ὁ π. Ἐφραίμ, ἔχουν εἰρήνη μέ τόν Θεό, γιατί ἔχουν πρωτύτερα εἰρηνεύσει μέ τόν ἑαυτόν τους καί γι’ αὐτό ἀκτινοβολοῦν , ἐκστασιάζονται.

« Ἐν εἰρήνη τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν », πού σημαίνει, πρῶτα συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Στήν εἰρήνευση συμβάλλουν τά τρία μέρη τῆς ψυχῆς, ὁ νοῦς, ἡ βούληση καί τό συναίσθημα. Ὅμως τά τρία αὐτά μέρη πρέπει νά εἶναι ἑνωμένα μεταξύ τους, ἀλλιῶς, ἄλλα σκεπτόμαστε μέ τόν νοῦ, ἄλλα ἀγαπᾶμε μέ τήν καρδιά μας καί ἄλλα θέλουμε νά κάνουμε. Ἄρα τό κυριότερο αἴτημα τοῦ ἀνθρώπου πρέπει νά εἶναι, νά εἰρηνεύει μέ τόν ἑαυτόν του. Καί βρίσκει τήν ἐσωτερική αὐτή εἰρήνη ὅταν βάλλει κέντρο μέσα του τόν Χριστό καί γύρω ἀπό τόν Χριστό τά τρία αὐτά μέρη νοῦς, βούληση, συναίσθημα.

Ἀκόμη, εἰρηνεύω μέ τόν Θεό σημαίνει ὅτι σκέπτομαι τόν Ἰησοῦ Χριστόν, τόν ἀγαπῶ, τόν θέλω. Καί πρέπει νά γνωρίζουμε ὅτι δύο θελήσεις ὑπάρχουν στόν κόσμο ·Μέ τόν Ἰησοῦ Χριστόν, ἤ μέ τόν διάβολο, μέση λύση δέν χωράει. Προσοχή καί στούς λογισμούς· νά μή φεύγουμε ἀπό τόν Χριστό, ἀλλά νά βρισκόμαστε μέσω τῆς ἐκκλησίας καί τῶν μυστηρίων της, σέ ἄμεση, συχνή ἐπαφή μαζί του, γιά νά μή μᾶς ἐξουσιάζει ὁ σατανᾶς. Συχνή κοινωνία σημαίνει μ α κ ρ υ ά ὁ διάβολος.

Γιά τό – 6 6 6 – : Δέν ἔχουμε συγκεντρώσει ἀκόμη στοιχεῖα. Θά γίνει σύναξη γι’ αὐτό τό θέμα. Δέν μποροῦμε νά λέμε πράγματα, γιά τά ὁποία δέν ἔχουμε στοιχεῖα. Πάντως δέν μποροῦν νά μᾶς ὑποχρεώσουν γιά τό -6 6 6 – , ἀλλά καί ἄν γίνει αὐτό, θά προστεθοῦν καί ἄλλοι μάρτυρες στόν Χριστιανισμό. Π.χ. ὁ Ἅγιος Βαρλαάμ ·τοῦ ἔβαλαν ἀναμμένα κάρβουνα στό χέρι καί τοῦ εἶπαν νά τά θυσιάσει γρήγορα (γιά νά ἀπαλλαγεῖ) ρίχνοντάς τα στά εἴδωλα, ἀλλά ἐκεῖνος προτίμησε νά μή τά ρίξει καί νά καεῖ τό χέρι του, παρά νά θυσιάσει στά εἴδωλα.

Νά μήν ἔχουμε ἀγωνία γιά τόν ἀντίχριστο καί τό 666. Ὁ χριστιανός πρέπει νά ἔχει ἠρεμία καί ὁ Θεός δέν θά ἀφήσει. ‘’ Δύο πράγματα ἔχουμε , Χριστό καί ψυχή, πού δέν μποροῦν νά μᾶς τά πάρουν χωρίς τήν θέλησή μας’’, ἔλεγε ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός.

Τίς προφητεῖες πρέπει νά τίς βλέπουμε μέ διάκριση. Δέν πρέπει νά δεχόμαστε μέ πανικό τίς διάφορες ἑρμηνεῖες προφητειῶν. Νά εἴμαστε μέσα στήν ἐκκλησία καί πάντα ἕτοιμοι· ὄχι πανικός, ἀλλά ἐπαγρύπνηση καί ἐνδιαφέρον.

Ἀλλά πολύ μιλᾶμε γιά τόν ἀντίχριστο – τόν περιμένουμε καί τόν φοβόμαστε- καί δέν μιλᾶμε γιά τόν Χριστό. Ἔτσι, μπορεῖ νά κάνουμε αὐτό πού θέλει ὁ Διάβολος. Ὅλοι λοιπόν κοντά στήν ἐκκλησία καί στά μυστήριά της πού σκεπάζουν καί προστατεύουν ὅλους τους Χριστιανούς· καί μελέτη τῶν πατερικῶν κειμένων γιά νά μή πέσουμε στήν ἀμέλεια, ὅπως, σέ ἕνα μοναστήρι μέ 1.000 Καλογήρους ἐστάλησαν 100.000 δαίμονες ἐναντίον τους καί ὅταν αὐτοί κατάφεραν νά περιπέσουν οἱ καλόγηροι στήν ἀμέλεια, τότε ἔφυγαν οἱ πολλοί δαίμονες ἀπό τό μοναστήρι καί ἔμειναν μόνον 1.000 καί ἐρωτοῦν τόν ἀρχιδαίμονα : αὐτοί γιατί μείνανε; καί ἀπαντᾶ αὐτός : Γιατί μπορεῖ οἱ Καλόγηροι νά φύγουν ἀπό τήν ἀμέλεια καί νά ἀρχίσουν πάλι νά διαβάζουν αὐτά τά παλιοβιβλία (τῶν Πατέρων) ὁπότε θά τούς χάσουμε πάλι. Μεγάλη, ἀλήθεια, ἀξία τό διάβασμα τῶν πατερικῶν βιβλίων.

Νά μή φοβόμαστε λοιπόν τόν ἀντίχριστο, ἀλλά γιά τήν ἀπώλεια τῆς ψυχῆς μας · ἐνῶ πρέπει νά φροντίζουμε γιά τή σ ω τ η ρ ί α της . Καί π ρ ο σ ο χ ή , ὅσο πιό πολύ μελετᾶμε γιά τόν ἀντίχριστο, τόσο περισσότερα δ ι κ α ι ώ μ α τ α τοῦ δίνουμε ἐπάνω μας.

Σάββατο 23/8/86, ὥρα 12 μεσημέρι, ἀναχώρηση ἀπό Ἱ.Μ. Γρηγορίου πρός Ἱ.Μ. Ξηροποτάμου. Ἄφιξη εἰς Δάφνη 12.45 μ.μ. Ἀπό Δάφνη μέ λεωφορεῖο πρός Ἱ. Μ. Ξηροποτάμου ὥρα 1.40 μ.μ. καί ἄφιξη ἐκεῖ 2 μ.μ. Ἑσπερινός 4.45 ἕως 5.45 , Τράπεζα, προσκύνηση Ἱερῶν Λειψάνων καί ἀπόδειπνο ἕως 6.55 μ.μ.

Ἱ.Μ. Ξηροποτάμου, Μονή αὐστηρῶν – σοβαρῶν Μοναχῶν , ὡς προσωπικοτήτων. Ἡγούμενος ὁ π. Ἰωσήφ, πολύ καλός καί τηρητής αὐστηρῶν ἀρχῶν μοναστηριακῆς ζωῆς.

6η ἡμέρα, Κυριακή, 24/8/86 : Μετά ἀπό διανυκτέρευση Σαββάτου εἰς Ἱ.Μ. Ξηροποτάμου, ἔγερση 4 π.μ. Ὄρθρος καί Θεία Λειτουργία, Θεία Κοινωνία καί Τράπεζα. Τέλος τήν 8.30 π.μ. καί ἀναχώρηση γιά Δάφνη, ὅπου φθάσαμε 9 π.μ. Ἀπό Δάφνη μέ καΐκι 10 π.μ. πρός Ἱ.Μ. Σίμωνος Πέτρας. Ἄφιξη στήν παραλία Σιμωνόπετρας 10.20 π.μ.

Ἀνάβαση πρός Ἱ.Μ. Σίμωνος Πέτρας καί ἄφιξη ἐκεῖ, μετά ἀπό πεζοπορεία, τῶν πρώτων 10.30 ἕως 11.10, ἄλλων 11.30 καί τοῦ τελευταίου 12 μεσημέρι.

Ἐξαιρετική, διακριτική , περιποίηση καί διαμονή. Προσκυνήσαμε τό δεύτερο σέ μέγεθος τεμάχιο Τιμίου Ξύλου, τό χέρι τῆς Ἁγίας Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς (αἰσθητά ζεστό), τήν Κάρα τοῦ Ἁγίου Σέργιου, Ἁγίας Βαρβάρας, αἷμα καί χῶμα τοῦ μαρτυρίου τοῦ Ἁγίου Δημητρίου καί τῶν 40 Μαρτύρων (μάζα), τό χέρι τοῦ Ἁγίου Διουνυσίου, τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος, τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους, τοῦ Ἁγίου Παύλου Ὁμολογητοῦ, τῆς Ἁγίας Ἰουλίττας καί τέκνου τῆς Κυρίκου (3 ἐτῶν).

Ἀπογευματινός, περιηγητικός καί ξεναγητικός περίπατος μέ πολλές ἐπικοδομητικές ἀφηγήσεις ἀπό τόν π. Ἐφραίμ. Ἀλησμόνητη διανυκτέρευση, ὡς τελευταία ἐπαφή καί εἰκόνα μας μέ τό Ἅγιον Ὄρος τῆς Παναγίας.

7η ἡμέρα, Δευτέρα 25/8/86 : Ὥρα 6 π.μ. ἀναχώρηση μέ πολλά ἀναμνηστικά δῶρα ἀπό τούς Πατέρες. Ὥρα 8.45 π.μ. ἀναχώρηση ἀπό τό λιμανάκι τῆς Σιμωνόπετρας πρός Δάφνη, ὅπου φθάσαμε 9.10 π.μ. Ἀπό Δάφνη Οὐρανούπολη καί ἐπιστροφή μέσω Θεσσαλονίκης στά σπιτικά μας, μέ πολλή εὐλογία τοῦ Ἁγίου Ὅρους τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

Καί δύο ἀκόμη παραδείγματα – μνῆμες

ταπεινώσεως καί γνώσεως :

Τί νά πῶ ἐγώ ὁ ἐγωιστής, ὁ κολλημένος στά γήινα πράγματα καί φλύαρος, γιά τήν ἄκρα, ζῶσα καί ἀληθῆ ταπείνωση τῶν σεμνῶν μοναχῶν της κοινῆς Τραπέζης, πού μέ τήν σιωπηλή τους μετάνοια καί αἴτηση συγνώμης, ἀπό ἐμένα τόν ἄθλιο, μέ γονυκλισία μέχρι τῆς γῆς γιά ‘’ὅσες τυχόν παραλείψεις ἔκαναν στήν προσπάθειά τους νά χορτάσουν τούς ἐπισκέπτες τους καί ἐμέ τόν τόσο ἔκπληκτο μαθητή τους σ’ αὐτά τά συναισθήματα.

Ἕνας Ἱερέας μᾶς εἶπε : ὁ φοῦρνος εἶναι ζεστός ὅταν εἶναι κλειστός καί τότε ἀποδίδει, δηλαδή τότε ψήνει. Ὅταν ὅμως ἀνοίξει ἡ πόρτα του χάνει τή θερμοκρασία του καί παύει νά ἐνεργεῖ. Τό ἴδιο γίνεται καί μέ τό στόμα τοῦ ἀνθρώπου ·καλύτερα εἶναι νά μένει κλειστό, παρά ἀνοικτό καί νά …λέει, νά λέει… ἀνοησίες καί ἰδίως ἀπό ἐγωισμό π.χ. ἐγώ εἶμαι αὐτός, ἤ ἤμουν αὐτός … ἐγώ ἔκανα αὐτό ἤ ἐκεῖνο κ.λ.π.

Σημείωση

Ζητῶ συγνώμη ἀπό τούς συμπροσκυνητές μου καί παραλῆπτες αὐτῶν τῶν σημειώσεων γιά τά ὅσα λησμόνησα νά ἀναφέρω.

Παρακαλῶ θερμῶς ὅλους, ἄν ἔχουν νά συμπληρώσουν ἤ ἀφαιρέσουν κάτι, νά μή διστάσουν νά τό πράξουν στέλνοντάς μου σχετικό σημείωμα μέ συμπληρώσεις, ἀφαιρέσεις, ἀπόψεις, κρίσεις ἤ παρατηρήσεις τους γιά νά ὠφεληθῶ περισσότερο.

Εὐχαριστῶ πάρα πολύ ὅλους,

(Μαρίνος Δ. Βενιέρης)

( Καί λίγες ἀκόμη σκέψεις ἀπό τούς συμπροσκυνητές μας Κ.Β. καί Γ.Β.)

Ἅγιο Ὅρος , Αὔγουστος 1986

Τό περιβόλι τῆς Παναγιᾶς,

Τό κέντρο τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπου ἡ ὀρθόδοξη βυζαντινή παράδοση βρίσκεται σέ ὅλο της τό μεγαλεῖο, μέ τούς μοναχούς , ἀπό τόν ἀπόφοιτο του Δημοτικοῦ μέχρι τόν Καθηγητή τοῦ Πανεπιστημίου, νά δέονται καί νά δοξάζουν τόν Κύριο, προσευχόμενοι συνεχῶς γιά τήν εἰρήνη τοῦ κόσμου καί τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς τους.

Ἐδῶ, πού ξεζαλίζεσαι πνευματικά καί γαληνεύεις μακριά ἀπό τόν κόσμο μέσα ‘’στόν‘’ κόσμο.

Ἐδῶ, πού τελικά ἡ πρώτη μας ἐπίσκεψη ἀφήνει ὅλους μας συγκλονισμένους ἀπό τά ὅσα εὐλαβικά ζήσαμε, εἴδαμε καί ἀκούσαμε, ὅπως, τό προσκύνημα τῶν δώρων τῶν Μάγων, τό δεξί χέρι τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, Αὐτό, πού ἄγγιξε τόν Χριστό βαπτίζοντας Τον , ἀκόμη τό μεγαλύτερο κομμάτι Τιμίου Ξύλου, ἄφθαρτα λείψανα τῶν μεγαλυτέρων Ἁγίων της ἐκκλησίας μας, … συζητήσεις μέ γέροντες, μοναχούς… Μετά ἀπό ὅλα αὐτά δέν μένει τίποτε ἄλλο ἀπό τήν :

« Α ὐ τ ο κ ρ ι τ ι κ ή »

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν κ. Μαρίνο Βενιέρη γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης τοῦ παρόντος ἡμερολογίου

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

http://hristospanagia3.blogspot.gr/