«Ὁ ἐναέριος κόσμος τῶν πνευμάτων (π. Σεραφείμ Ρόουζ)», Β΄μέρος, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

«Ὁ ἐναέριος κόσμος τῶν πνευμάτων (π. Σεραφείμ Ρόουζ)», Β΄μέρος

Ὁμιλία στίς 28-10-2017

Μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, θά ποῦμε τό δεύτερο μέρος ἀπό τή διάλεξή μας «Ὁ ἐναέριος κόσμος τῶν πνευμάτων». Εἶναι τό πέμπτο κεφάλαιο ἀπό τό βιβλίο τοῦ π. Σεραφείμ Ρόουζ, «Ἡ ψυχή μετά τόν θάνατο» καί κατά δύναμη θά σχολιάσουμε.

Εἶναι ἕνα πολύ σημαντικό θέμα τό θέμα τοῦ θανάτου γιά τόν χριστιανό. Λέω λίγα λόγια, γιά νά συνδεθοῦμε μέ τά προηγούμενα γιά ὅσους ἔλειπαν καί νά μποῦμε μετά στό θέμα μας. Εἶναι πολύ σημαντικό νά γνωρίζουμε τί γίνεται στόν θάνατο, λίγο πρίν καί λίγο μετά. Θά πεῖ κανείς, εἶναι δυνατόν νά γνωρίζουμε; Σύμφωνα μέ τή διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων εἶναι.

- Τί συμβαίνει κατά τήν ἔξοδο τῆς ψυχῆς ἀπό τό σῶμα; Ὑπάρχει ζωή μετά τόν θάνατο;

Εἴχαμε πεῖ καί τήν προηγούμενη φορά ὅτι ὑπάρχουν μαρτυρίες ἀπό ἀνθρώπους κοσμικούς, ἀνθρώπους πού ἀνήκουν σέ ἄλλα δόγματα -ὅπως τά λέμε- οὐσιαστικά στίς αἱρέσεις, στόν παπισμό, στόν προτεσταντισμό, ἤ ἀκόμα καί ἀπό ἀνθρώπους πού εἶναι ἄθρησκοι, ἄθεοι, ἤ καί ἀντίθεοι, ἀντίχριστοι, οἱ ὁποῖοι εἶχαν τέτοιες ἐμπειρίες, τίς λεγόμενες ἐπιθανάτιες ἤ μεταθανάτιες καί τίς κατέγραψαν. Ἤ κάποιοι ἐπιστήμονες, οἰ ὁποῖοι ἔκαναν ἔρευνα σ’ αὐτό τό θέμα, κατέγραψαν τίς ἐμπειρίες τους, ἑκατοντάδες, γιά νά μήν ποῦμε χιλιάδες παρατηρήσεις, ἐμπειρίες, οἱ ὁποῖες πείθουν ὅλους, κι αὐτούς πού δέν πιστεύουν στήν μετά θάνατον ζωή, ὅτι ὄντως ὁ ἄνθρωπος μετά τήν ἔξοδο τῆς ψυχῆς του ἀπό τό σῶμα ἐξακολουθεῖ νά ἔχει αὐτοσυνειδησία, δηλαδή νά εἶναι αὐτός πού εἶναι. Ὅπως ἦταν πρίν μέ τό σῶμα, πού ἡ ψυχή ἦταν μέσα σ’ αὐτό καί εἶχε τή συνείδηση τοῦ ποιός εἶναι, αὐτή τήν ἴδια συνείδηση ἔχει καί ὅταν βγαίνει ἀπό τό σῶμα. Καί εἶναι πολύ χαρακτηριστικές οἱ ἐμπειρίες ὅταν εἶναι ἔξω ἀπό τόν ἑαυτό τους καί βλέπουν τό σῶμα τους μπροστά τους - μακριά τους, τούς συγγενεῖς καί τούς γιατρούς γύρω ἀπ’ τό σῶμα καί ἀναρωτιοῦνται τί γίνεται τώρα; Πῶς γίνεται νά εἶμαι κι ἐδῶ, νά εἶμαι καί ἐκεῖ;

- Ὑπάρχει κάποια διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας γιά τό τί συμβαίνει μετά θάνατον;

Καί βέβαια ὑπάρχει καί ἀκριβῶς αὐτό ἀρχίσαμε νά παρουσιάζουμε τήν προηγούμενη φορά ὄχι μέ δικά μας λόγια οὔτε καί μέ λόγια τοῦ π. Σεραφείμ. Ὁ π. Σεραφείμ, εἴπαμε γιά αὐτόν τήν προηγούμενη φορά λίγα λόγια, ἦταν σπουδαιότατος ἐρευνητής, ἐπιστήμονας, ὁ ὁποῖος εἶχε πέρασει ἀπό πολλούς χώρους καί ἀπό ἀνατολικές θρησκεῖες καί ἔγινε ὀρθόδοξος. Εἶχε ἕνα ἁγιασμένο τέλος καί μία ἀσκητικότατη ζωή στά τελευταῖα του χρόνια. Μᾶς ἄφησε σπουδαῖα βιβλία, τά ὁποῖα κυκλοφόρησαν σέ χιλιάδες ἀντίτυπα, ὅπως αὐτό ἐδῶ «Ἡ ψυχή μετά θάνατον».

Σ’ αὐτό τό κεφάλαιο λοιπόν παρουσιάζει τή διδασκαλία ἑνός Ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριατσιανίνωφ. Ἐπίσκοπος Ρῶσος, ὁ ὁποῖος ἔζησε τόν 19^ο-20^ο αἰῶνα καί συνοψίζει μέ ὡραῖο τρόπο τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας γιά τά πνεύματα, τά ὁποῖα εἶναι δύο εἰδῶν, εἶναι τά πονηρά καί τά ἀγγελικά, τά καθαρά πνεύματα. Οἱ Ἄγγελοι καί οἱ δαίμονες. Δέν ὑπάρχουν ἄλλα πνεύματα. Ἐπισημάναμε καί τήν πλάνη πού λέει ὅτι καί ὁ Θεός εἶναι πνεῦμα καί κατατάσσουν κάποιοι τόν Θεό στήν κατηγορία αὐτή τῶν πνευμάτων. Ὁ Θεός δἐν ἔχει καμία σχέση μέ τά πνεύματα τά δαιμονικά ἤ τά ἀγγελικά. Εἶναι πνεῦμα ὁ Θεός, ὅπως εἶπε στή Σαμαρείτιδα, ἀλλά δέν ἔχει καμία σχέση μέ τά πνεύματα τά δαιμονικά ἤ τά ἀγγελικά, γιατί αὐτά εἶναι κτίσματα, ὁ Θεός εἶναι ἄκτιστος. Ὁ Θεός εἶναι ὁ δημιουργός τους. Ποιά εἶναι ἡ οὐσία τοῦ Θεοῦ δέν γνωρίζουμε, εἶναι παντελῶς ἄγνωστη. Ὁ Ἅγιος θεωρεῖ πολύ καλό νά μᾶς παρουσιάσει τό πῶς ἔγινε ἡ ἐξέλιξη τοῦ ἀνθρώπου ἀλλά καί πῶς πορεύθηκαν καί τά πνεύματα. Πῶς ἔγινε ἡ πτώση τοῦ ἀνθρώπου, τά εἴχαμε πεῖ τήν προηγούμενη φορά καί ποιά εἶναι τώρα ἡ σχέση μας μέ τόν πνευματικό κόσμο.

Εἴχαμε πεῖ ὅτι οἱ δαίμονες βεβαίως εἶναι ἄγγελοι πεπτωκότες, πνεύματα ἀγγελικά, τά ὁποῖα ὅμως ἔκαναν ἀνταρσία ἀπέναντι στόν Θεό καί γι’ αὐτό ἔχασαν τό φῶς τους, πού δέν εἶναι δικό τους, δέν εἶναι αὐτόφωτα, ἀλλά εἶναι τό φῶς τοῦ Χριστοῦ. Ὁ ἑωσφόρος καί τά πονηρά πνεύματα, τά ὁποῖα τόν ἀκολούθησαν, ἔχασαν αὐτό τό φῶς, γι’ αὐτό εἶπε ὁ Κύριος ὅτι «εἶδα τόν σατανᾶν ὡς ἀστραπήν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα»¹, γιατί ἔχασαν τήν κοινωνία τους μέ τόν Θεό.

Ὁ ἄνθρωπος, στή συνέχεια, παρασύρθηκε ἀπό τόν ἑωσφόρο, ἀπό τά πονηρά πνεύματα καί ἔχασε κι αὐτός τήν κοινωνία του μέ τόν Θεό. Ἐνῶ εἶχε πάρει τή δυνατότητα νά κοινωνεῖ μέ τόν Θεό μέσω τοῦ ἐμφυσήματος, τό ὁποῖο δέν εἶναι ἡ ψυχή, ὅπως λένε κάποιοι, καί μάλιστα φτάνουν καί στήν αἵρεση νά ποῦνε ὅτι ἡ ψυχή εἶναι κομμάτι τοῦ Θεοῦ. Ἄν ἦταν ἔτσι, δηλαδή ἦταν κομμάτι τῆς οὐσίας τοῦ Θεοῦ στόν κάθε ἄνθρωπο, τότε θά εἴμαστε ὅλοι θεοί κατά φύση. Αὐτό εἶναι αἵρεση. Δέν εἶναι κομμάτι τῆς οὐσίας τοῦ Θεοῦ ἡ ψυχή. Εἶναι δημιούργημα τοῦ Θεοῦ ἡ ψυχή, ὅπως καί τό σῶμα. Ὁ Ἀδάμ ὅταν «ἐνεφύσησεν ὁ Θεός καί ἐγένετο εἰς ψυχήν ζῶσαν»², δέν πῆρε ψυχή, εἶχε ψυχή. Ἐκεῖνο πού πῆρε ἦταν ἡ ἄκτιστη ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ἄκτιστη Θεία Χάρη, ἡ δυνατότητα νά κοινωνεῖ μέ τόν Θεό. Εἶναι ἕνα τρίτο στοιχεῖο ἐκτός ἀπό τήν ψυχή καί τό σῶμα. Εἶναι αὐτό πού λέμε στή Θεολογία Ἅγιο Πνεῦμα. Προσέξτε, μήν τό συγχέετε μέ τό πρόσωπο. Ἄλλο εἶναι τό πρόσωπο Ἅγιο Πνεῦμα, τό Ὁποῖο εἶναι ἕνα ἀπό τά πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος καί ἄλλο ἡ ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία κι αὐτή λέγεται Ἅγιο Πνεῦμα. Ἀλλά αὐτή εἶναι ἡ κοινή ἐνέργεια τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅπως γνωρίζουμε, ὁ Θεός ἔχει οὐσία, ἔχει καί ἐνέργεια.

Ἔχει πολλές ἐνέργειες, οἱ ὁποῖες ἄς τό ποῦμε μέ μία ὀνομασία λέγονται Ἅγιο Πνεῦμα καί φανερώνονται καί ἀνάλογα μέ τά ἀποτελέσματά τους. Τίς διακρίνουμε. Ὑπάρχει ἡ καθαρτική ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μέ τήν ὁποία ὁ ἄνθρωπος καθαρίζεται ἀπό τίς ἀμαρτίες. Ὑπάρχει ἡ φωτιστική ἐνέργεια μέ τήν ὁποία ὁ ἄνθρωπος, ἀφοῦ καθαριστεῖ μέ τή μετάνοια ἀλλά καί μέ τή βοήθεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, στή συνέχεια φωτίζεται. Ὑπάρχει ἡ θεωτική ἐνέργεια πού ὁ ἄνθρωπος ἀφοῦ καθαριστεῖ καί φωτιστεῖ, μετά θεώνεται, γίνεται θεός κατά χάρη. Αὐτή ἡ ἐνέργεια λοιπόν εἶναι πού δόθηκε μέ τό ἐμφύσημα στόν Ἀδάμ καί αὐτή ἡ ἐνέργεια εἶναι πού χάθηκε ὅταν ὁ Ἀδάμ ἁμάρτησε, ὅταν ἔκανε παρακοή. Πρῶτα παρήκουσε ἡ Εὔα, παρέσυρε καί τόν Ἀδάμ καί ἔμειναν πάλι, νά τό ποῦμε ἁπλά, σκέτοι, σῶμα - ψυχή. Ἔχασαν τή δυνατότητα νά κοινωνοῦν μέ τόν Θεό, τό ὁποῖο οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς τό ὁρίζουν ὡς «καθ’ ὁμοίωση». Ἔχασαν τό καθ’ ὁμοίωση.

Κάποιοι μοῦ λέγανε, αὐτό πού λές πάτερ εἶναι ἀθεολόγητο, γιατί ὁ Θεός ὅ,τι δίνει δέν τό παίρνει πίσω. Δέν εἶναι δικό μου αὐτό πού σᾶς λέω, τό λέει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς. Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωση τοῦ Θεοῦ. Τό κατ’ εἰκόνα, ὅπως λένε οἱ Ἅγιοι Πατέρες, κυρίως εἶναι ὁ νοῦς καί τό αὐτεξούσιο, τό νοερό καί ἡ ἐλευθερία. Αὐτά εἶναι τά δύο βασικά στοιχεῖα τοῦ κατ’ εἰκόνα. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς λένε καί γιά ἄλλα στοιχεῖα, γιά τό ἡγεμονικό κ.λ.π. Τό καθ’ ὁμοίωσιν εἶναι αὐτό τό ἐμφύσημα, αὐτή ἡ δυνατότητα πού ἔδωσε στόν ἄνθρωπο νά γίνει θεός, ἀφοῦ θά κάνει ὑπακοή στόν Θεό. Ἀλλά δέν μπορεῖς νά γίνεις θεός, δηλαδή κατά χάριν ἄκτιστος, ἄν δέν συνεργαστεῖς μέ τόν ἄκτιστο Θεό. Δέν μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά ἀνέβει στόν Θεό. Ὁ Θεός κατεβαίνει, συγκαταβαίνει καί ἑνώνεται μέ τόν ἄνθρωπο. Ὁ Θεός ἔδωσε αὐτή τή δυνατότητα στούς Πρωτόπλαστους καί οἱ Πρωτόπλαστοι, ὅσο ἔκαναν ὑπακοή, εἶχαν κοινωνία μέ τόν Θεό. Κάποιοι Πατέρες λένε πώς ἦταν σέ κατάσταση φωτισμοῦ καί κάποιοι ἄλλοι πώς ἦταν σέ κατάσταση θεώσεως ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα μέσα στόν Παράδεισο, πρίν τήν πτώση. Γι’ αὐτό βλέπετε ὁ Ἀδάμ ἔχει καί χάρισμα διορατικό, προφητικό, μπορεῖ νά δίνει ὀνόματα στά ζῶα, ἔχει τό ἡγεμονικό, μπορεῖ νά ἀναγνωρίζει ὅτι ἡ Εὔα εἶναι «ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων του»³, ἐνῶ δέν τήν εἶχε δεῖ ὅταν δημιουργήθηκε. Ὁ Θεός τόν ὕπνωσε, τόν κοίμισε τόν Ἀδάμ καί πῆρε ἀπό τήν πλευρά του καί ἔπλασε τήν Εὔα καί ξαφνικά εἶδε μπροστά του ὁ Ἀδάμ ἕναν πού τοῦ ἔμοιαζε, γιατί μέχρι τότε δέν εἶχε κανέναν.

Ὁ Θεός εἶπε νά φτιάξουμε κάποιον. Εἶναι τρία πρόσωπα, γι’ αὐτό λέει στόν πληθυντικό «ποιήσωμεν»⁴. Νά ἡ Ἁγία Τριάδα πού φαίνεται καί στήν Παλαιά Διαθήκη. Νά φτιάξουμε κάποιον πού νά εἶναι μαζί, νά μοιάζει μέ τόν Ἀδάμ, γιατί ὅλα τά ζῶα δέν τοῦ ἔμοιαζαν καί ἔφτιαξε τήν Εὔα. Δέν τήν εἶχε δεῖ ποτέ ὁ Ἀδάμ τήν Εὔα καί μόλις τήν εἶδε εἶπε «αὐτό εἶναι ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων μου». Εἶναι ἀπό μένα αὐτό τό πλάσμα. Πῶς τό κατάλαβε; Ἀκριβῶς μέ τό χάρισμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού εἶχε.

Ὅλα αὐτά τά ἔχασε καί ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα μέ τήν παρακοή, μέ μία ἁμαρτία. Χάσαμε αὐτή τή δυνατότητα τῆς θεώσεως. Γιά νά μή γίνει τό κακό ἀθάνατο, ὁ Θεός παραχώρησε τήν ἔξοδό μας, γιά νά μή φᾶμε ἀπό τό δέντρο τῆς ζωῆς καί γίνει τό κακό ἀθάνατο. Παραχώρησε καί τόν θάνατο, γιά τόν ὁποῖο μᾶς εἶχε προειδοποιήσει, ὅτι «ἄν κάνετε παρακοή, θανάτῳ ἀποθανεῖσθε»⁵. Τό ξέραμε ἀλλά τό κάναμε. Καί σήμερα οἱ ἄνθρωποι τό ξέρουμε ὅτι ἡ ἁμαρτία φέρνει τόν θάνατο κι ὅμως τήν κάνουμε παρασυρμένοι ἀπό τόν ἀρχέκακο ὄφη.

- Καί μέ ποία συμβουλή;

«Μπορεῖς νά γίνεις θεός μόνος σου», αὐτόνομα, χωρίς τόν Θεό, ἀναρχικῶς δηλαδή. Ὁ πρῶτος ἀναρχικός εἶναι ὁ διάβολος, ὁ ὁποῖος ἔσπειρε τήν ἀναρχία στόν Ἀδάμ καί στήν Εὔα καί τούς εἶπε δέν χρειάζεται νά ἔχετε ἀρχή πάνω ἀπό τό κεφάλι σας. Δέν χρειάζεστε καμιά ἀρχή, ὅπως λένε οἱ ἀναρχικοί, οἱ ὁποῖοι εἶχαν κάνει ἕνα συνέδριο καί λέγανε «οὔτε θεός οὔτε ἀφέντης»… καί «τό καλύτερο σχολεῖο εἶναι αὐτό πού καίγεται»… Αὐτά εἶναι ἡ ἀναρχία. Δηλαδή «δέν μᾶς χρειάζεται οὔτε τό φῶς τοῦ Θεοῦ οὔτε κανένα φῶς… οὔτε κανένας θεός, μποροῦμε μόνοι μας». Εἶναι ἡ συνταγή τοῦ ὄφεως, πού εἶπε στόν Ἀδάμ καί τήν Εὔα, «τί λέτε τώρα γιά ὑπακοές;… ἀφῆστε τίς ὑπακοές… ἀφῆστε τόν Θεό τί σᾶς λέει… ὁ Θεός εἶναι πονηρός…». Νά ἡ διαβολή, ἡ συκοφαντία. «Ὁ Θεός ξέρετε, γιατί σᾶς εἶπε νά μή φᾶτε ἀπό τό δέντρο τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ; Γιατί ἄν φᾶτε, θά ἀνοίξουν τά μάτια σας».

Αὐτό πού λένε σήμερα καί οἱ μασόνοι «δέν ξέρετε ἐσεῖς, ἐμεῖς ξέρουμε». Ἡ μασονία εἶναι οὐσιαστικά ἡ συνέχεια τοῦ γνωστικισμοῦ, ὅτι ὑπάρχει μιά ἀρχαία γνώση. Ἐξ οὗ καί τό G, τό σύμβολό τους. Τό G εἶναι ἀπό τό ἑλληνικό Gnosis. Καί τί λένε αὐτοί; Ὅτι ἐμεῖς ξέρουμε τά πάντα, ἔχουμε τή γνώση, γι’ αὐτό βλέπετε τά παρουσιάζουν ὅλα μέ βάση τήν ἐπιστήμη κ.λ.π. Εἶναι τό φῶς, ὄχι τοῦ Θεοῦ, τό δαιμονικό φῶς, τό ὁποῖο δέν φωτίζει ἀλλά σκοτίζει τόν ἄνθρωπο. Καί σήμερα ἡ ἐπιστήμη, ἡ τεχνολογία καί ὁ πολιτισμός οὐσιαστικά ἐν πολλοῖς ὑπηρετοῦν τόν πονηρό. Καί θυμάστε αὐτό πού λέγαμε κάποτε ὅτι ὁ δημιουργός τοῦ πολιτισμοῦ εἶναι ἡ γενιά τοῦ Κάιν, ἡ γενιά τῶν ἀνθρώπων πού δέν εὐαρέστησαν στόν Θεό. Δέν εἴμαστε κατά τοῦ πολιτισμοῦ, ἀλλά δέν εἶναι αὐτό πού ζητάει ὁ Θεός ἀπ’ τόν ἄνθρωπο, νά φτιάξουμε διά τοῦ πολιτισμοῦ καί τῆς τεχνολογίας ἕναν ἐπίγειο παράδεισο. «Τό πολίτευμά μας εἶναι στούς οὐρανούς»⁶ κι αὐτό θέλει ὁ Θεός, νά ἐργαζόμαστε μέ τόν νοῦ μας καί τήν καρδιά μας σ’ Αὐτόν καί ὄχι τό πῶς θά ἀπολαύσουμε τά πενήντα - ἑξήντα - ἑβδομήντα, ὅσα χρόνια θά ζήσουμε.

Ξαναγυρνᾶμε λοιπόν στό θέμα, πίστεψαν τό ψέμα τοῦ ὄφεως καί παρέβησαν τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ. «Κάντε παρακοή καί θά ἀνοίξουν τά μάτια σας… θά γίνετε θεοί σάν τόν Θεό, ὁ Ὁποῖος ἐπειδή εἶναι ζηλιάρης, εἶναι φθονερός, δέν σᾶς εἶπε ὅλη τήν ἀλήθεια...». Ὅπως καί σήμερα κυκλοφορεῖ μιά τέτοια ἰδέα, ὅτι ὑπάρχουν καί κρυμμένες γνώσεις. Γι’ αὐτό καί πολλοί ψάχνονται στά ἀπόκρυφα εὐαγγέλια… καί σοῦ λένε ὑπάρχουν καί πράγματα ἄλλα πού δέν ξέρουμε… Ὅ,τι χρειάζεται καί πρέπει νά ξέρουμε, τό ξέρουμε. Ὅλα μᾶς ἔχουν ἀποκαλυφθεῖ καί δέν περιμένουμε καμιά καινούρια ἀποκάλυψη ἀπό κανέναν. Αὐτό τό καινούριο, πού κάποιοι περιμένουν, θά εἶναι αὐτό πού θά φέρει ὁ Ἀντίχριστος, πού δέν θά εἶναι τίποτα ἄλλο παρά ἡ δαιμονική πλάνη σέ ὅλη της τή μεγαλοπρέπεια. Θά ἀπαιτήσει νά προσκυνηθεῖ αὐτός ὡς θεός. Ὁ Θεός νά μᾶς φυλάξει ἀπό αὐτή τήν πλάνη.

Λοιπόν… καί τί γίνεται; Ἀφοῦ πέφτουμε καί βγαίνουμε ἀπό τόν Παράδεισο, μετά συγγενεύουμε μέ τά ζῶα καί τούς δαίμονες. Καί σήμερα οἱ ἄνθρωποι πολύ πιό εὔκολα ἔρχονται σέ κοινωνία μέ τά πονηρά πνεύματα παρά μέ τούς Ἀγγέλους, μέ τούς Ἁγίους καί τόν Θεό, γιατί ἀκριβῶς εἴμαστε σ’ αὐτή τήν κατάσταση πού συγγενεύουμε μέ τά ζῶα καί τούς δαίμονες, ἐπειδή εἴμαστε στό παρά φύσιν, εἴμαστε στήν παρακοή, ἔχουμε ἀποστατήσει ἀπό τόν Δημιουργό μας, τόν Θεό.

Λέει λοιπόν ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος «Ὁ θεόπνευστος συγγραφέας τοῦ βιβλίου τῆς Γένεσης λέει ὅτι μετά τήν πτώση τῶν πρωτόπλαστων ὁ Θεός, δηλώνοντάς τους τήν τιμωρία τους πρίν νά τούς ἐξορίσει ἀπό τόν παράδεισο, ἐποίησε (Κύριος ὁ Θεός) τῶν Ἀδάμ καί τῇ γυναικὶ αὐτοῦ χιτῶνας δερματίνους»⁷»⁸. Πρίν μᾶς βγάλει ἀπό τόν Παράδεισο μᾶς ἔδωσε δερμάτινους χιτῶνες.

- Ποιός εἶναι ὁ δερμάτινος χιτώνας;

Εἶναι κι αὐτό ἕνα τεράστιο θέμα. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς τό διευκρινίζουν. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός στήν Ἔκδοση ἀκριβή τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως - ἄν θέλετε νά μάθετε δογματική, διαβάστε μόνο αὐτό τό βιβλίο, τά λέει ὅλα μέ φανταστική ἀκρίβεια, ὑπάρχει καί σέ μετάφραση - λέει δερμάτινος χιτώνας εἶναι ἡ νέκρωσις, πού μπῆκε στόν ἄνθρωπο ἐξαιτίας ἀκριβῶς τῆς ἁμαρτίας. Αὐτό πού εἶπε ὁ Κύριος στούς Πρωτόπλαστους «θά φᾶτε; θά πεθάνετε - θά νεκρωθεῖτε». Αὐτό εἶναι.

- Καί τί σημαίνει νέκρωσις τώρα;

Σημαίνει δύο πράγματα. Μπῆκε στόν ἄνθρωπο ἡ θνητότης. Ὁ ἄνθρωπος ἦταν ἀθάνατος, πλάστηκε ἀθάνατος δυνάμει, δηλαδή εἶχε τή δυνατότητα νά μήν πεθάνει. Πῶς; Πότε; Ἐάν παρέμενε στήν ὑπακοή, θά γινότανε καί ἐνεργείᾳ ἀθάνατος. Μπῆκε λοιπόν ἡ θνητότης, ἔγινε θνητός ὁ ἄνθρωπος καί δεύτερον μπῆκε ἡ παχύτης τῆς σάρκας. Ἄλλαξε ἡ σάρκα, τό σῶμα τοῦ Ἀδάμ ἄλλαξε μέ τήν πτώση καί ἔγινε παχεία ἡ σάρκα. Αὐτό εἶναι πρός ὤφελός μας, θά δεῖτε γιατί.

«Οἱ δερμάτινοι χιτῶνες», λοιπόν, λέει ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος, «σημαίνουν τήν τραχεία σάρκα μας». Ἡ σάρκα μας ἔγινε τραχιά καί παχιά. «Ἡ ὁποία ὑπέστη αὐτήν τήν ἀλλοίωση κατά τήν πτώση, ἔχασε τή λεπτότητά της καί τήν πνευματική της φύση καί ἔλαβε τή σημερινή της παχύτητα»⁹. Γιά νά τό καταλάβουμε αὐτό, ἄς θυμηθοῦμε τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ μας μετά τήν Ἀνάσταση. Ἕνα σῶμα πού περνάει μέσα ἀπό τούς τοίχους. Εἶναι τό σῶμα πού ἔχει ἀποβάλλει τήν παχύτητα. Ἔτσι θά γίνουν καί τά σώματα ὅλων μας κατά τή Δευτέρα Παρουσία, ὅταν θά τά ξαναπάρουμε. Ἡ κάθε ψυχή θά βρεῖ τό σῶμα της, ὅταν θά γίνει ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν στή Δευτέρα Παρουσία, τό δικό της σῶμα, ὄχι ἄλλο σῶμα. Ἀλλά θά εἶναι πλέον λεπτό σῶμα, ὅπως τό σῶμα τοῦ Κυρίου. Δέν θά ἔχει ἀνάγκη ἀπό φαγητό, δέν θά ὑπάρχει αὐτή ἡ παχύτης πού μπῆκε μετά τήν πτώση.

«Μολονότι ἀρχική αἰτία της ἦταν ἡ πτώση -τῆς παχύτητος αὐτῆς πού μπῆκε στό ἀνθρώπινο σῶμα- ἐν τούτοις ἡ ἀλλοίωση αὐτή συνέβη κάτω ἀπό τήν ἐπίδραση τοῦ Παντοδύναμου Δημιουργοῦ». Ὁ Θεός τό θέλησε νά μπεῖ αὐτή ἡ παχύτητα, ἐξαιτίας τοῦ ἄπειρου ἐλέους του γιά ἐμᾶς, γιά ὠφέλειά μας. «Ἀνάμεσα στίς ἄλλες συνέπειες πού ἀποβαίνουν πρός ὄφελός μας καί ἀπορρέουν ἀπό τήν κατάσταση στήν ὁποία βρίσκεται σήμερα τό σῶμα μας, θά πρέπει νά ἐπισημάνουμε τήν ἑξῆς: μέσω τῆς παχύτητας τοῦ σώματός μας ἔχουμε καταστεῖ ἀνίκανοι νά ἀντιλαμβανόμαστε μέ τίς αἰσθήσεις μας ἐκεῖνα τά πνεύματα τῶν ὁποίων τόν κόσμο ἔχουμε πέσει μετά τήν πτώση»¹⁰, δηλαδή τά πονηρά πνεύματα. Δέν μποροῦμε νά τά δοῦμε μέ τίς αἰσθήσεις μας ἐξαιτίας ἀκριβῶς αὐτῆς τῆς παχύτητας κι αὐτό εἶναι πολύ ὠφέλιμο. Γιά σκεφτεῖτε νά βλέπαμε τούς δαίμονες πού κυκλοφοροῦν γύρω μας! Τί θά παθαίναμε… τί σόκ θά παθαίναμε.. Ἀπό φιλανθρωπία, λοιπόν, ὁ Θεός ἔφερε αὐτή τήν παχύτητα στή σάρκα, ὥστε νά κλείσουν αὐτές οἱ αἰσθήσεις καί νά μή μποροῦμε νά βλέπουμε τόν κόσμο τῶν πνευμάτων στόν ὁποῖο πέσαμε. Πέσαμε στόν κόσμο τῶν πονηρῶν πνευμάτων, ἐκεῖ πού ἔπεσαν καί οἱ δαίμονες. Εἴδατε πού λέει ὁ Κύριος «ἔπεσε ὁ σατανᾶς ἀπό τόν οὐρανό»¹¹. Ποῦ ἔπεσε; Πάνω στή γῆ καί στήν ἀτμόσφαιρα. Καί αὐτός ὁ χῶρος πού τώρα εἴμαστε κι ἐμεῖς εἶναι ὁ χῶρος τῶν πονηρῶν πνευμάτων, ἀλλά ἀπό φιλανθρωπία ὁ Θεός δέν ἐπιτρέπει νά τά δοῦμε.

«Ἡ σοφία καί ἡ καλοσύνη τοῦ Θεοῦ», λέει ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος, «τοποθέτησαν ἕνα ἐμπόδιο ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους, οἱ ὀποῖοι κατέπεσαν στή γῆ ἀπό τόν παράδεισο, καί τά πνεύματα τά ὁποῖα κατέπεσαν στή γῆ ἀπό τόν οὐρανό, τό ἐμπόδιο αὐτό εἶναι ἡ τραχεία ὑλικότητα τοῦ ἀνθρώπινου σώματος»¹².

- Πότε ἀποβάλλουμε αὐτή τήν τραχύτητα;

Λίγο πρίν πεθάνουμε. Γι’ αὐτό λίγο πρίν πεθάνει ὁ ἄνθρωπος, ἴσως ἔχετε ἀκούσει, πού βλέπουν τούς δαίμονες. Ἤ βλέπουν τούς ἀγγέλους, ὅταν εἶναι καλοί ἄνθρωποι. Ἀρχίζουν καί βλέπουν δηλαδή τόν κόσμο τῶν πνευμάτων. Γιατί, λίγο πρίν πεθάνεις, ἀρχίζεις νά χάνεις αὐτή τήν παχύτητα. Λεπτύνεται ἡ σάρκα καί οἱ αἰσθήσεις ἀνοίγουν. Γι’ αὐτό καί βλέπετε πολλοί ἄνθρωποι ἔχουν φρικτό τέλος ὅταν εἶναι ἀμετανόητοι, γιατί βλέπουν τί τούς περιμένει. Βλέπουν τόν κόσμο τῶν πονηρῶν πνευμάτων, πού τούς περιμένουν μέ ἀνοιχτές ἀγκάλες νά τούς ἁρπάξουν.

«Μέ παρόμοιο τρόπο» -κοιτάξτε μία ὡραία παρομοίωση πού κάνει ὁ Ἅγιος- «οἱ κυβερνῆτες στή γῆ ἀπομακρύνουν τούς κακοποιούς ἀπό τήν ἀνθρώπινη κοινωνία κλείνοντάς τους πίσω ἀπό τόν τοῖχο μίας φυλακῆς»¹³. Ἔτσι καί ὁ Θεός δηλαδή, κατά κάποιο τρόπο, φυλάκισε τά πονηρά πνεύματα, ἔτσι ὥστε νά μή μποῦν μέσα μας. Γιατί ἀκριβῶς λόγω τῆς κακίας τους οἱ δαίμονες τό πρῶτο πού θά κάνανε, ἄν εἶχαν δυνατότητα, θά μπαίνανε μέσα μας νά μᾶς κυριέψουν. Ἀλλά ὁ Θεός τούς ἔβαλε ἕναν τοῖχο, αὐτή τήν παχύτητα τοῦ σώματός μας καί δέν τούς ἐπιτρέπει νά μποῦνε μέσα μας. Ἁπλῶς οἱ δαίμονες μᾶς ἐπηρεάζουν μέ σκέψεις, μέ λογισμούς, μέ προτροπές καί μέ ἐπιθυμίες.

Ἔτσι δέν ἐπιτρέπει ὁ Θεός στούς δαίμονες νά μᾶς διαφθείρουν. «Τά πεπτωκότα πνεύματα ἐνεργοῦν πάνω στούς ἀνθρώπους, φέροντάς τους ἁμαρτωλές σκέψεις καί συναισθήματα, ἐλάχιστοι ὅμως ἄνθρωποι κατορθώνουν νά ἔχουν αἰσθητή ἀντίληψη τῶν πνευμάτων»¹⁴. Ὑπάρχουν καί κάποιοι πού βλέπουν πνεύματα, γιά διάφορους λόγους. Κατά βάση βλέπουν τά πονηρά πνεύματα οἱ ἄνθρωποι πού ἔχουν δώσει πολλά δικαιώματα στόν διάβολο καί κατεξοχήν αὐτοί πού ἔχουν ἀσχοληθεῖ μέ μαγεῖες, μέ πνευματισμό, μέ ἐπικλήσεις πνευμάτων, τά ὁποῖα δέν εἶναι καθόλου ἀστεῖα πράγματα.

«Ἡ ψυχή, ἐνδεδυμένη μέ ἕνα σῶμα τό ὁποῖο τήν ἀποκλείει καί τή χωρίζει ἀπό τόν κόσμο τῶν πνευμάτων, σταδιακά ἐξασκεῖται μέσω τῆς μελέτης τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ, δηλαδή μέσω τῆς μελέτης τοῦ Χριστιανισμοῦ -τῆς Ὀρθοδοξίας- καί ἀποκτᾶ τήν ἱκανότητα νά διακρίνει τό καλό ἀπό τό κακό. Ὅπως ἀναφέρει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «τελείων δέ ἐστίν ἡ στερεά τροφή, τῶν διά τήν ἕξιν τά αἰσθητήρια γεγυμνασμένα ἐχόντων πρός διάκρισιν καλοῦ τε καί κακοῦ»¹⁵»¹⁶. Ὅσο κανείς ἐμβαθύνει στίς Ἅγιες Γραφές, ὄχι ἐγκεφαλικά ἀλλά βιωματικά, ἔχει ἐμπειρία δηλαδή τοῦ Θεοῦ, τόσο μπορεῖ καί διακρίνει μετά καί τά πνεύματα.

«Τότε», σ’ αὐτή τήν ψυχή πού θά φτάσει σ’ αὐτή τήν ὡριμότητα, «τῆς παραχωρεῖται ἡ ἀντίληψη τῶν πνευμάτων». Ὁ Θεός τό κάνει καί ἀρχίζει ὁ ἄνθρωπος καί βλέπει τά πονηρά πνεύματα «μέσω τῶν πνευματικῶν ὀφθαλμῶν, καί, ἐάν αὐτό βρίσκεται σέ συμφωνία μέ τούς σκοπούς τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος τήν ὁδηγεῖ -αὐτή τήν ψυχή-, τῆς παραχωρεῖται καί ἡ ἀντίληψή τους μέσω τῶν σωματικῶν ὀφθαλμῶν»¹⁷. Ὄχι μόνο μέσω τῶν σωματικῶν ὀφθαλμῶν. Γι’ αὐτό βλέπετε οἱ Ἅγιοί μας βλέπανε τούς δαίμονες καί μέ τά σωματικά μάτια. Εἶναι παραχώρηση Θεοῦ αὐτή, γιατί πλέον αὐτός ὁ ἄνθρωπος δέν θά βλαφτεῖ, ἔχει τίς ἄμυνές του καί δέν θά ἀφήσει τό πονηρό πνεῦμα νά μπεῖ μέσα του καί νά τόν πειράξει.

Γιατί «ἡ ψυχή κινδυνεύει λιγότερο ἀπό τήν αὐταπάτη καί τήν παραπλάνηση, ἐνῶ ἡ πείρα καί ἡ γνώση πού ἔχει ἀποκτήσει τήν ἐνδυναμώνουν. Κατά τόν ἀποχωρισμό τῆς ψυχῆς ἀπό τό σῶμα μέσω τοῦ ὁρατοῦ θανάτου», τοῦ συνηθισμένου θανάτου, «εἰσερχόμαστε πάλι στήν τάξη καί τήν κοινωνία τῶν πνευμάτων». Ὅπως εἴμαστε καί πρίν τήν πτώση. «Εἶναι φανερό ὅτι γιά μία ἐπιτυχή εἴσοδο στόν κόσμο τῶν πνευμάτων χρειάζεται ἀπαραιτήτως νά ἀσκήσουμε ἔγκαιρα τόν ἑαυτό μας στόν νόμο τοῦ Θεοῦ», γιά νά μήν μᾶς ἁρπάξουν οἱ δαίμονες μέ τό πού θά μποῦμε στόν κόσμο τους ὡς ψυχές. Θά πρέπει, ὅσο ζοῦμε ἐδῶ πού ἔχουμε αὐτή τήν ἀσφάλεια τῆς παχύτητας τῆς σάρκας καί δέν μᾶς ἐπηρεάζουν οἱ δαίμονες καθοριστικά, δέν μποροῦν νά μποῦνε μέσα μας, νά ἀσκηθοῦμε πνευματικά, νά τηρήσουμε τόν νόμο τοῦ Θεοῦ καί «νά ὁλοκληρώσουμε αὐτήν τήν ἐκπαίδευση. Μᾶς ἔχει δοθεῖ ἕνα ὁρισμένο χρονικό διάστημα, καθορισμένο ἀπό τόν Θεό γιά κάθε πρόσωπο γιά τό προσκυνηματικό του ταξίδι στή γῆ». Στή γῆ εἴμαστε περαστικοί, εἴμαστε προσκυνητές, ὅπως πᾶμε στά Ἱεροσόλυμα, στήν Τῆνο… Δέν πᾶμε γιά νά μείνουμε μόνιμα, προσωρινά πᾶμε. Ἔτσι καί στή γῆ, δέν εἴμαστε γιά νά μείνουμε μόνιμα, προσκυνητές εἴμαστε. Καί αὐτό τό ὁρισμένο διάστημα μᾶς τό δίνει ὁ Θεός γιά νά προετοιμαστοῦμε καί νά ξαναγυρίσουμε σ’ αὐτόν τόν κόσμο τῶν πνευμάτων, ἀφοῦ προετοιμαστοῦμε. Ὥστε αὐτή ἡ ἐπάνοδος νά εἶναι ἐπιτυχής καί νά πᾶμε μέ τόν ἀγαθό Θεό καί τά ἀγαθά πνεύματα καί νά μήν ἁρπαχτοῦμε στήν κόλαση μέ τά πονηρά πνεύματα. «Αὐτό τό προσκυνηματικό ταξίδι ὀνομάζεται ἐπίγεια ζωή»¹⁸.

«Ὁ ἄνθρωπος γίνεται ἱκανός νά βλέπει πνεύματα χάρη σέ μία ὁρισμένη ἀλλοίωση τῶν αἰσθήσεων». Ὁ Θεός τό κάνει δηλαδή καί βλέπει τόν κόσμο τῶν πνευμάτων. Ὁ τρόπος πού γίνεται αὐτό εἶναι ἀνεξήγητος. Δέν μποροῦμε νά ποῦμε πῶς γίνεται αὐτό. «Τό μόνο πού παρατηρεῖ στόν ἑαυτό του εἶναι ὅτι ξαφνικά ἀρχίζει νά βλέπει αὐτά πού πρίν δέν ἔβλεπε καί πού οἱ ἄλλοι δέν βλέπουν, ὅπως καί νά ἀκούει αὐτά πού πρίν δέν ἄκουγε. Γιά ὅποιον βιώνει ὁ ἴδιος προσωπικά μία τέτοια ἀλλοίωση τῶν αἰσθήσεων, εἶναι μία ἐμπειρία πολύ ἁπλή καί φυσική, παρότι ἀνεξήγητο σέ αὐτόν καί στούς ἄλλους, Γιά ὅσους δέν τήν ἔχουν βιώσει, εἶναι παράξενη καί ἀκατανόητη»¹⁹.

- Πῶς ἄνοιξαν τά μάτια τῶν τριῶν μαθητῶν στό Θαβώρ καί εἶδαν τήν ἄκτιστη δόξα τοῦ Θεοῦ;

Εἶναι ἀνεξήγητο. Τήν εἶδαν. Εἶδαν τό ἄκτιστο φῶς καί μέ τά μάτια τά πνευματικά τῆς ψυχῆς καί μέ τά σωματικά μάτια. Κι ἄν ἔκλειναν τά σωματικά μάτια, πάλι ἔβλεπαν. Γι’ αὐτό ἡ Μεταμόρφωση στό Θαβώρ οὐσιαστικά δέν εἶναι μεταμόρφωση τοῦ Χριστοῦ, εἶναι μεταμόρφωση τῶν μαθητῶν καί ἀλλοίωση τῶν αἰσθητηρίων τῶν μαθητῶν καί ἐνδυνάμωσή τους μέ τήν ἄκτιστη Χάρη τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά μπορέσουν νά δοῦν τόν Θεό, τόν Χριστό, ὅπως ἦταν μέ τήν Θεότητά Του καί ὅπως ἦταν πάντα. Δέν ἄλλαξε ὁ Χριστός στό Θαβώρ. Ὁ Χριστός πάντα εἶχε αὐτό τό φῶς ἀλλά δέν τό ἔδειχνε… Δέν Τόν ἔβλεπαν, γιατί δέν ἐπέτρεπε νά Τόν δοῦν. Ὅταν τούς ἔδωσε τή δυνατότητα, Τόν εἶδαν μέ τό ἄκτιστο φῶς καί μάλιστα «καθώς ἠδύναντο», ὄχι στήν πλήρη Του δόξα.

«Κάτι ἀντίστοιχο συμβαίνει καί μέ τόν ὕπνο», λέει ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος. «Ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἱκανός νά βυθίζεται σέ ὕπνο, παραμένει, ὅμως, μυστήριο γιά ἐμᾶς τό τί εἴδους φαινόμενο ἀποτελεῖ ὁ ὕπνος, καί μέ ποιόν τρόπο περνᾶμε, χωρίς νά τό παρατηρήσουμε, ἀπό μία κατάσταση ἐγρήγορσης σέ μία κατάσταση ὔπνου καί ἀπώλειας συνειδήσεως»²⁰. Τό ἴδιο ἀκατανόητο εἶναι πῶς ξαφνικά κανείς βλέπει τόν πνευματικό κόσμο.

«Ἡ ἀλλοίωση τῶν αἰσθήσεων μέ τήν ὁποία ὁ ἄνθρωπος εἰσέρχεται σέ κοινωνία μέ τά ὄντα τοῦ ἀόρατου κόσμου μέσω τῶν αἰσθήσεών του ὀνομάζεται στήν Ἁγία Γραφή τό ἄνοιγμα τῶν αἰσθήσεων». Ἔχουμε πολλά παραδείγματα στήν Ἁγία Γραφή. «Διαβάζουμε στήν Παλαιά Διαθήκη: ἀπεκάλυψε δέ ὁ Θεός τούς ὀφθαλμούς Βαλαάμ», ἄνοιξε τά μάτια τοῦ Βαλαάμ «καί ὁρᾷ τόν ἄγγελον Κυρίου» καί βλέπει τόν ἄγγελο Κυρίου, «ἀνθεστηκότα ἐν τῇ ὁδῷ», ὁ ὁποῖος ἀντιστεκόταν στήν ὁδό καί ἐμπόδιζε τήν πορεία τοῦ Βαλαάμ καί τοῦ ὄνου του «καί τήν μάχαιραν ἐσπασμένην ἐν τῇ χειρί αὐτοῦ»²¹»²² καί εἶχε καί τό σπαθί στό χέρι του.

«Ἀλλά καί ὁ Προφήτης Ἑλισαῖος, περικυκλωμένος ἀπό ἐχθρούς, γιά νά ἠρεμήσει τόν τρομαγμένο ὑπηρέτη του «προσηύξατο (Ἑλισαιέ) καί εἶπε: Κύριε, διάνοιξον δή τούς ὀφθαλμούς τοῦ παιδαρίου καί ἰδέτω», ἄνοιξε τούς ὀφθαλμούς τοῦ δούλου γιά νά δεῖ κι αὐτός τί γίνεται, νά πάρει θάρρος. «Καί διήνοιξε Κύριος τούς ὀφθαλμούς αὐτοῦ καί εἶδε καί ἰδού τό ὄρος πλῆρες ἵππων, καί ἅρμα πυρός περικύκλῳ Ἑλισαιέ»²³»²⁴. Εἶδε καί ὁ ὑπηρέτης ὅτι ὅλο τό ὄρος ἦταν γεμάτο ἀπό ἵππους καί ἅρμα πυρός γύρω ἀπό τόν Ἑλισαιέ. Δηλαδή ὑπῆρχαν οἱ δυνάμεις τοῦ Θεοῦ, οἱ ὁποῖες θά ὑπερασπιζόντουσαν τόν προφήτη. Δέν ἦταν μόνος του ὁ προφήτης. Οὔτε ὁ δοῦλος μόνος του. Ὑπῆρχαν πάρα πολλοί ἄγγελοι γύρω τους, ἀλλά δέν τούς ἔβλεπε. Προσευχήθηκε ὁ προφήτης Ἑλισαῖος γιά νά τούς δεῖ καί ὁ δοῦλος καί νά πάρει θάρρος.

- Τί καταλαβαίνουμε ἀπό αὐτά τά χωρία;

«Ὅτι τά σωματικά ὄργανα λειτουργοῦν ὡς θύρες καί πύλες πού ὁδηγοῦν στά βασιλικά δωμάτια τῆς ψυχῆς, καί ὅτι ἀνοίγονται καί κλείνονται κατ’ ἐντολήν τοῦ Θεοῦ». Ὁ Θεός ἀνοίγει αὐτές τίς πόρτες καί ὁ ἄνθρωπος βλέπει ἤ δέν βλέπει αὐτό τόν κόσμο τῶν πνευμάτων, τόν νοερό κόσμο. «Μέ ὑπέρτατη σοφία καί εὐσπλαχνία, αὐτές οἱ πύλες παραμένουν μονίμως κλειστές στούς μεταπτωτικούς ἀνθρώπους». Εἶναι αὐτό πού εἴπαμε προηγουμένως, δέν ἔχουμε τή δυνατότητα νά βλέπουμε τόν πνευματικό κόσμο. Ἀπό ἀγάπη τό κάνει ὁ Θεός γιά μᾶς γιατί δέν ἔχουμε τήν πνευματική ὡριμότητα νά ἀντέξουμε αὐτή τή θέα καί νά μή βλαφτοῦμε ἀπό τά πονηρά πνεύματα. «Ἔτσι ὥστε οἱ ὀρκισμένοι ἐχθροί μας, τά πεπτωκότα πνεύματα, νά μήν εἰσορμήσουν βίαια ἐναντίον μας καί μᾶς ὁδηγήσουν στήν ἀπώλεια. Αὐτό τό μέτρο, εἶναι πολύ περισσότερο ἀναγκαῖο καθ’ ὅσον, μετά τήν πτώση, βρισκόμαστε στόν κόσμο τῶν πεπτωκότων πνευμάτων, περικυκλωμένοι ἀπό αὐτά, ὑποδουλωμένοι σέ αὐτά»²⁵.

- Πῶς εἴμαστε ὑποδουλωμένοι;

Λόγω τῶν ἁμαρτιῶν μας καί τῶν παθῶν μας. «Μήν ἔχοντας δυνατότητα νά εἰσβάλλουν μέσα μας, τά πεπτωκότα πνεύματα κάνουν γνωστή τήν παρουσία τους ἀπ’ ἔξω, προκαλώντας διάφορες -πρῶτον- ἁμαρτωλές σκέψεις καί -δεύτερον- φαντασίες». Ἔτσι μᾶς πολεμάει ὁ διάβολος. Δέν μπορεῖ νά μπεῖ μέσα μας. Πολλοί φοβοῦνται καί μέ ρωτᾶνε «μήπως εἶμαι δαιμονισμένος;». Δέν εἶσαι δαιμονισμένος, δέν τό ἐπιτρέπει ὁ Θεός νά δαιμονιστοῦμε. Θά πεῖς, ὑπάρχουν κάποιοι. Βέβαια ὑπάρχουν, οἱ ὁποῖοι ἔκαναν τρέλες.. Δέν εἶναι βέβαια πάντα σέ ἐπήρεια. Κάποιες ὧρες εἶναι καί μετά ὑποχωρεῖ ἡ δαιμονική ἐπήρεια. Σ’ αὐτούς τί συμβαίνει; Ἔχουν μπεῖ ὄντως μέσα τους τά πονηρά πνεύματα καί ἔχουν κάνει σπίτι τό σῶμα αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων. Ἀλλά αὐτό ἔγινε γιά εἰδικούς λόγους. Κατά βάση γιά πολύ βαριές ἁμαρτίες καί μάλιστα, ὅπως σᾶς εἶπα, γιά ἁμαρτίες πού ἔχουν σχέση μέ αὐτά καθεαυτά τά πονηρά πνεύματα, μέ μαγεῖες, μέ πνευματισμό καί μέ βαριά σαρκικά ἁμαρτήματα. Οἱ δαίμονες ὅλους ἐμᾶς τούς ὑπόλοιπους μᾶς πολεμοῦν μέ ἁμαρτωλές σκέψεις καί φαντασίες «μέσω τῶν ὁποίων δελεάζουν τήν εὔπιστη ψυχή, ὥστε νά ἔρθει σέ κοινωνία μαζί τους»²⁶. Σοῦ βάζουν μία σκέψη, πήγαινε νά ἀνοίξεις τό ψυγεῖο. Κι ἐσύ σάν πειθήνιο ὄργανο πηγαίνεις καί ἀνοίγεις τό ψυγεῖο καί βλέπεις.. καί μετά σοῦ λέει, φάε αὐτό, φάε τό ἄλλο καί πέφτεις στό δαιμόνιο τῆς λαιμαργίας καί τῆς γαστριμαργίας. Λέμε ἕναν πειρασμό τώρα…

«Δέν ἐπιτρέπεται στόν ἄνθρωπο νά ἀπομακρύνει τόν ἑαυτό του ἀπό τήν ἐπίβλεψη τοῦ Θεοῦ»²⁷. Προσέξτε τώρα τί παθαίνουμε. Ἐνῶ ὁ Θεός ἔχει κλείσει τήν πόρτα καί δέν ἐπιτρέπει στά δαιμόνια νά μποῦνε μέσα μας, ἐμεῖς εἴμαστε τόσο ἀνόητοι, τόση κουφότητα ἔχουμε, πού ἀνοίγουμε μόνοι μας τήν πόρτα. Εἶναι δυνατόν, θά πεῖτε, ν’ ἀνοίξεις μόνος σου τήν πόρτα στόν διάβολο; Ναί, εἶναι καί ὁ Θεός δέν τό θέλει βέβαια αὐτό, ἀλλά τό παραχωρεῖ, ἀφοῦ εἶσαι τόσο ἀνόητος… Πότε γίνεται αὐτό; Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀσχοληθεῖ μ’ αὐτά πού σᾶς εἶπα, μέ μαγεῖες καί πνευματισμό... Ἀρχίζει νά παίζει παιχνίδι μέ τόν διάβολο, νά τόν ἐπικαλεῖται, νά τόν προσκαλεῖ, νά θέλει νά τόν δεῖ, νά τοῦ κάνει κάποια χατίρια κ.λ.π.

«Δέν ἐπιτρέπεται», λοιπόν, «στόν ἄνθρωπο νά ἀπομακρύνει τόν ἑαυτό του ἀπό τήν ἐπίβλεψη τοῦ Θεοῦ καί μέ δικούς του τρόπους - μέ παραχώρηση τοῦ Θεοῦ ἀλλά χωρίς τή θέλησή Του- νά ἀνοίξει ὁ ἴδιος τίς δικές του αἰσθήσεις καί νά εἰσέλθει σέ ὁρατή κοινωνία μέ τά πνεύματα»²⁸.

- Πᾶς γυρεύοντας νά δεῖς τόν διάβολο;

Θά τόν δεῖς. Ἀλλά δέν θά τόν δεῖς μόνο, θά πάθεις καί πολύ μεγάλη ζημιά. Θά μπεῖ μέσα σου, θά σοῦ κάνει τεράστια ζημιά. Γιατί καί μόνο ἡ ὅραση τῶν δαιμόνων βλάπτει πάρα πολύ.

«Εἶναι φανερό ὅτι μέσω τοῦ δικοῦ του θελήματος ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά ἐπιτύχει κοινωνία μόνο μέ τά πεπτωκότα πνεύματα»²⁹. Προσέξτε, λένε κάποιοι «κι ἄν δῶ ἀγγέλους;.. γιατί νά μήν πειραματιστῶ;». Δέν πρόκειται νά δεῖς ἀγγέλους. Ὅταν ψάχνεσαι μέ ἐμπειρίες ὑπερφυσικές, τό ἀνεξήγητο… ἕνα σωρό περιοδικά.. καί τό ἴντερνετ (στά παιδιά)… καί τά ξόρκια, οἱ μαγολογίες πού σᾶς ἔλεγα τήν ἄλλη φορά, σάν νά εἶναι παιχνίδι.. ὅταν ἀρχίσεις μ’ αὐτά καί θέλεις νά δεῖς τόν κόσμο τῶν πνευμάτων, δέν ὑπάρχει περίπτωση νά δεῖς ἄγγελο. Μόνο δαίμονες θά δεῖς. Γιατί; Γιατί οἱ ἄγγελοι κάνουν ὑπακοή στόν Θεό. Καί ὅταν βλέπουν ἐσένα πού κάνεις παρακοή στόν Θεό καί ἐνῶ ὁ Θεός σοῦ ἔχει κλείσει τήν πόρτα, ἐσύ πᾶς νά τήν ἀνοίξεις, δέν πρόκειται νά σέ ὑπηρετήσουν ὅσο κι ἄν φωνάζεις ἀγγέλους. Δαίμονες θά δεῖς! Δέν πρόκειται νά δεῖς ἀγγέλους ποτέ, καί θά πάθεις μεγάλη ζημιά.

«Δέν εἶναι χαρακτηριστικό τῶν ἁγίων ἀγγέλων νά συμμετέχουν σέ κάτι τό ὁποῖο δέν βρίσκεται σέ συμφωνία μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, πού δέν εὐαρεστεῖ τόν Θεό»³⁰.

- Ἐσύ κάνεις ἁμαρτία καί ὁ ἄγγελος θά σέ βοηθήσει στήν ἁμαρτία;

Δέν ὑπάρχει περίπτωση. Γιατί τά λέμε αὐτά τώρα; Γιατί κυκλοφοροῦν κάτι νεοεποχίτικες ὀργανώσεις πού μιλᾶνε γιά ἀγγέλους… ἀγγελοθρησκεῖες… ὑπάρχουν καί σήμερα, ὄχι μόνο στά χρόνια τῶν Ἀποστόλων. Μιλᾶνε γιά ἀγγέλους καί «ἐμεῖς ἔχουμε ἐπικοινωνία μέ τόν ἀρχάγγελο Γαβριήλ» κ.λ.π. Ὑπάρχουν τέτοια πράγματα. Δέν ξέρω ἄν τά ἔχετε ἀκούσει. Εἶναι πάρα πολλές οἱ πλάνες. Καί ὅλες αὐτές εἶναι μέσα σ’ αὐτό τό συνοθύλευμα τῆς Νέας Ἐποχῆς. Καί πάρα πολλοί οἱ ὁποῖοι πλανοῦν. Καί τάχατες ὁ ἄνθρωπος ἔρχεται σέ ἐπικοινωνία μέ τά ἀγαθά πνεύματα, ἐνῶ ὅλα εἶναι πονηρά.

Ὅπως δέν ὑπάρχει, νά τό τονίσουμε, καλή μαγεία. Γιατί ὑπάρχει καί αὐτή ἡ πλάνη πού διαδίδει ὁ διάβολος. Ὑπάρχει ἡ μαύρη μαγεία, σοῦ λέει κακό πράγμα, καί ὑπάρχει ἡ λευκή μαγεία πού εἶναι καλό πράγμα. Κάθε μαγεία εἶναι μαύρη. Γιατί ὁ διάβολος μόνο μαῦρος εἶναι, δέν ὑπάρχει ἄσπρος διάβολος, καλός διάβολος δηλαδή. Μόνο κακό κάνει ὁ διάβολος, ποτέ καλό. Καί εἶναι πάρα πολύ ἀνόητοι, τό λιγότερο, γιά νά μήν ποῦμε ἄλλη ἔκφραση, αὐτοί πού πᾶνε στούς μάγους, γιά νά τούς βοηθήσουν καί ἔχουν αὐτές τίς ἀνόητες προλήψεις καί δεισιδαιμονίες καί φυλαχτά καί ὅλα αὐτά καί πλανῶνται πλάνην οἰκτρά.

Δέν ξέρω, ἄν ζεῖ ἀκόμα, ἕνας Χρῆστος στό Γάζωρο… Ζεῖ; Πέθανε; Τόν ἔχετε ἀκούσει; Καί πήγαιναν σωρηδόν.. ὅλη ἡ Ἑλλάδα σχεδόν εἶχε περάσει ἀπ’ αὐτόν. Αὐτός λοιπόν τί ἔκανε; Τόν λέγανε Χρηστό (Χριστός) ἀπό τό Γάζωρο, Γαζωραῖος (Ναζωραῖος)… Αὑτός ἔλεγε νά πηγαίνετε στήν ἐκκλησία, νά κάνετε λειτουργίες, νά κοινωνᾶτε.. ποτέ ὅμως δέν μιλοῦσε γιά ἐξομολόγηση. Ποτέ δέν ἔλεγε γιά ἐξομολόγηση, γιατί ἡ ἐξομολόγηση τόν καίει τόν διάβολο. Καί λέγανε αὐτοί… αὐτός εἶναι «Χριστός». Τούς ἔλεγε ὁ π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος, τόν ξέρετε αὐτόν τόν Χρήστο; Ἄ, τόν «Χριστό» λέγανε; Φανταστεῖτε πλάνη! Τό πονηρό πνεῦμα μετασχηματίζεται καί σέ ἄγγελο φωτός. Προσέξτε τό αὐτό. Καί τά μέντιουμ κ.λ.π. μπορεῖ νά ἔχουν καί εἰκόνες, νά σοῦ ποῦνε νά πᾶς καί στό Ἅγιο Ὄρος, νά κάνεις καί λειτουργίες, νά κοινωνήσεις τόσες φορές… Εἶναι σημαντικό αὐτό: θά σοῦ ποῦνε πόσες φορές νά τό κάνεις αὐτό. Ἀπό ἐκεῖ πιάνεις τήν πλάνη. Ὅπως κάποιες προσευχές πού κυκλοφοροῦν στόν Ἀπόστολο Ἰούδα… ἐννιά φορές, ἐννιά μέρες καί ὅ,τι ζητήσεις θά στό κάνει. Εἶναι στό τσεπάκι σου ὁ Ἅγιος Ἰούδας ὁ Θαδδαῖος, σάν τόν Ἀλβανό, νά σοῦ κάνει αὐτό πού θέλεις. Αὐτά ὅλα εἶναι μαγεῖες, νά ξέρετε, δέν εἶναι πράγματα τοῦ Θεοῦ.

«Τί εἶναι αὐτό πού ἑλκυει τούς ἀνθρώπους, ὥστε νά εἰσέλθουν σέ ἀνοικτή κοινωνία μέ τά πνεύματα;». Γιατί ἔχουμε τέτοια διάθεση; «Ὅσοι εἶναι ἐλαφρόμυαλοι καί ἀγνοοῦν τήν ἐν Χριστῷ ζωή ἕλκονται εἴτε ἀπό περιέργεια, εἴτε ἀπό ἄγνοια, εἴτε ἀπό ἀπιστία, χωρίς νά καταλαβαίνουν ὅτι κάνοντας κάτι τέτοιο μποροῦν νά προκαλέσουν στόν ἑαυτό τους τό μέγιστο κακό»³¹.

- Ποιό εἶναι τό μέγιστο κακό, ξέρετε;

Νά μή μπορεῖς νά μετανοήσεις. Θά πεῖς: εἶναι δυνατόν αὐτό; Ἅμα προχωρήσει πάρα πολύ τό κακό, εἶναι δυνατόν. «Ἡ ἰδέα ὅτι ὑπάρχει κάτι ἰδιαιτέρως σημαντικό στήν αἰσθητή ἀντίληψη τῶν πνευμάτων εἶναι λανθασμένη»³². Μήν τό παρεξηγήσετε αὐτό. Ὁ ἄνθρωπος, ἄν θέλει, πάντα μπορεῖ νά μετανοήσει. Ἀλλά ἐννοῶ ὅτι τόσο πιά δίνεται στόν πονηρό… Πῶς ἔλεγε ἐκεῖνος ὁ ποιητής; «Μή ζητᾶς νά μ’ ἀναστήσεις, δέν μπορῶ». Ὁ Λαπαθιώτης πού αὐτοκτόνησε. Φτάνει ὁ ἄνθρωπος σέ τέτοια κατάπτωση, δέν θέλει πλέον νά μετανοήσει.

«Ἡ ἰδέα ὅτι ὑπάρχει κάτι ἰδιαιτέρως σημαντικό στήν αἰσθητή ἀντίληψη τῶν πνευμάτων εἶναι λανθασμένη». Δέν εἶναι κάτι σπουδαῖο. Νομίζουν ὅτι εἶναι κατόρθωμα καί λένε, κατάφερα νά δῶ τόν διάβολο… ἀγγέλους… νομίζει ὅτι βλέπει ἀγγέλους. Δαίμονες βλέπει. «Χωρίς τήν πνευματική ἀντίληψη, ἡ αἰσθητή» ἀντίληψη, νά δεῖς δηλαδή μέ τά μάτια σου, μέ τίς αἰσθήσεις σου ἕνα πνεῦμα, «δέν παρέχει μία σωστή, ἀλλά μόνο μία ἐπιφανειακή κατανόηση τῶν πνευμάτων». Δέν εἶναι κάτι σπουδαῖο. Πές ὅτι εἶδες τόν διάβολο. Θά καταλάβεις τί εἶναι ὁ διάβολος; Ἡ πνευματική ἀντίληψη εἶναι τό σημαντικό. «Μπορεῖ πολύ εὔκολα νά κάνει τούς ἀνθρώπους νά συλλάβουν τά πράγματα μέ τόν πλέον λανθασμένο τρόπο, καί μάλιστα αὐτό συχνότατα συμβαίνει μέ τούς μή ἔμπειρους καί μέ ἐκείνους πού ἔχουν μολυνθεῖ ἀπό ἐγωισμό καί κενοδοξία»³³. Ὁ διάβολος πολύ εὔκολα πλανᾶ τούς ἀνθρώπους καί μάλιστα αὐτούς στούς ὁποίους ἐμφανίζεται.

- Οἱ μάγοι πού ἀσχολοῦνται μ’ αὐτά καί φωνάζουν τούς δαίμονες καί τούς βλέπουν κ.λ.π. ξέρετε τί ξύλο τρῶνε ἀπ’ τούς δαίμονες καί πόσο βασανίζονται ἀπ’ αὐτούς;

Οἱ πιό ἀνόητοι ἄνθρωποι εἶναι αὐτοί.

«Ἡ πνευματική ἀντίληψη τῶν πνευμάτων ἐπιτυγχάνεται μόνον ἀπό τούς ἀληθινούς Χριστιανούς, ἐνῶ οἱ ἄνθρωποι πού διάγουν τίς πιό διεφθαρμένες ζωές διαθέτουν τή μεγαλύτερη ἱκανότητα γιά αἰσθητή ἀντίληψη τῶν πνευμάτων». Ὅσο πιό διεφθαρμένος εἶσαι τόσο πιό πιθανό εἶναι νά δεῖς μέ τά σωματικά μάτια δαίμονες. «Ἐλάχιστοι ἄνθρωποι διαθέτουν τέτοια ἱκανότητα ἐκ φύσεως καί σέ ἄλλους, ἐπίσης ἐλάχιστους, τά πνεύματα ἐμφανίζονται ἐξαιτίας κάποιας εἰδικῆς περίστασης στή ζωή τους. Στίς τελευταῖες δύο περιπτώσεις ὁ ἄνθρωπος δέν ἔχει εὐθύνη, πρέπει ὅμως νά κάνει κάθε προσπάθεια ὥστε νά ξεφύγει ἀπό αὐτήν τήν πολύ ἐπικίνδυνη κατάσταση. Στήν ἐποχή μας πολλοί ἄνθρωποι ἐπιτρέπουν -τό ζητᾶνε, τό ἐπιδιώκουν- στόν ἑαυτό τους νά εἰσέλθει σέ κοινωνία μέ πεπτωκότα πνεύματα μέσω μαγνητικῶν φαινομένων (πνευματιστικά φαινόμενα)»³⁴, τραπεζάκια πού μετακινοῦνται, Ἁγία Γραφή πού τή δένουν καί βάζουν τό κλειδί μέσα, ποτήρια πού μετακινοῦνται καί παίρνουν ἀπαντήσεις ναί-ὄχι… διάφορα κάνουν… Ὅλα αὐτά εἶναι ἄκρως ἐπικίνδυνα, δέν εἶναι παιχνίδια. Ἐπιτρέπουν στόν ἑαυτό τους, λοιπόν, νά ἔρθουν σέ κοινωνία μέ τά πονηρά πνεύματα.

Προσέξτε, στίς πνευματιστικές συγκεντρώσεις δέν ἔρχονται οἱ ψυχές. Γιατί λένε φώναξε τήν ψυχή τοῦ παπποῦ σου… καί ἔρχεται λέει καί ἀκούει τήν ψυχή τοῦ παπποῦ της καί παρηγοριέται. Εἶναι ὁ διάβολος πού μιμεῖται τή φωνή. Οἱ ψυχές, τό λέγαμε καί τήν ἄλλη φορά, δέν μποροῦν νά μετακινηθοῦν, εἶναι ἐκεῖ πού εἶναι. Πέθανε ὁ ἄνθρωπος, θά πάει στόν ὁρισμένο τόπο πού ἔχει καθορίσει ὁ Θεός. Δέν μετακινοῦνται οἱ ψυχές, οἱ δαίμονες ἔρχονται καί σέ κοροϊδεύουν. Καί ὄχι μόνο σέ κοροϊδεύουν, θά σοῦ κάνουν κι ἄλλες πολύ βαρύτερες ζημιές.

Στά πνευματιστικά φαινόμενα «τά πεπτωκότα πνεύματα συνήθως ἐμφανίζονται μέ τή μορφή φωτεινῶν ἀγγέλων καί παραπλανοῦν καί ἐξαπατοῦν λέγοντας διάφορες ἐνδιαφέρουσες ἱστορίες, ἀναμιγνύοντας τήν ἀλήθεια μέ τό ψέμα»³⁵. Νά ξέρετε, ὁ τρόπος διδασκαλίας τῶν δαιμόνων εἶναι αὐτός, ἀλήθειες καί ψέματα μαζί. Εἶναι αὐτό πού κάνουν οἱ Οἰκουμενιστές, οἱ αἱρετικοί, ἀλήθειες καί ψέματα μαζί… Εἴδατε, ἄς ποῦμε, στή Σύνοδο στήν Κρήτη, στό πρῶτο ἄρθρο λένε, ἡ Ἐκκλησία εἶναι μία, ὀρθόδοξη… δέν ὑπάρχει ἄλλη! Στό ἕκτο ἄρθρο, ἔχουμε κι ἄλλες ἐκκλησίες ἑτερόδοξες καί παραδεχόμαστε τήν ἱστορική τους ὀνομασία…! Ἀλήθεια καί ψέμα μαζί! Καταλάβατε; Αὐτός εἶναι ὁ διάβολος. Αὐτός εἶναι ὁ τρόπος πού διδάσκει ὁ διάβολος. Τά σχολικά βιβλία… ἔχουμε ἐδῶ καί τόν κ. Νατσιό. Αὐτό δέν κάνουν κ. Νατσιέ; Ἀλήθειες καί ψέματα μαζί… Μοῦ ἔλεγε μιά καθηγήτρια, πάτερ, παίρνω τό βιβλίο, αὐτό τό κομματάκι εἶναι σωστό, τό ἀπό κάτω λάθος, τό παρακάτω πάλι σωστό… τί νά κάνω; Δέν γίνεται νά τά ξεχωρίσεις, τά ἔχουν τόσο ἀνακατεμένα.. Εἶναι ὅλο τό βιβλίο γιά πέταμα! 

- Ἄν πάρεις ἕνα φαγητό καί βάλεις μιά κουτσουλιά, πού ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος, μπορεῖς νά τό φᾶς; Θά ψάχνεις τήν κουτσουλιά γιά νά τή βγάλεις;…

Τό δίνεις μία καί τό πετᾶς ὅλο! Πολύ καλά κάνουν οἱ γονεῖς πού τά δίνουν πίσω στό Ὑπουργεῖο. Ἐγώ λέω στούς γονεῖς νά ζητᾶτε καί ἀπαλλαγή κιόλας. Ἄς μή δίνουν, νά ζητᾶτε γιά νά γίνεται φασαρία. Πρέπει νά γίνει φασαρία, γιατί πλέον διδάσκεται ἐπίσημα ἡ αἵρεση. Δέν εἶναι ἀστεῖο πράγμα. Ἐπίσημα τό Κράτος τώρα στά παιδιά μας διδάσκει τόν Οἰκουμενισμό καί τήν Πανθρησκεία, ὅ,τι χειρότερο ἔχει ἐμφανιστεῖ ποτέ στήν Ἐκκλησία. Εἶναι ἡ χειρότερη αἵρεση ὅλων τῶν αἰώνων ὁ Οἰκουμενισμός. Δέν εἶναι ὅπως ἡ αἵρεση τοῦ Ἀρείου. Ὁ Ἄρειος ἔλεγε ἕνα αἱρετικό πράγμα, ὅτι ὁ Θεός εἶναι κτίσμα. Ὁ Οἰκουμενισμός νομιμοποιεῖ ὅλες τίς αἱρέσεις καί τίς λέει ὅτι εἶναι ἀλήθειες καί τούς δίνει ἐκκλησιαστικότητα. Εἶναι φοβερό πράγμα! Δηλαδή καί ὁ Ἄρειος σώζει, καί ὁ Νεστόριος σώζει καί οἱ μονοφυσίτες σώζουν καί οἱ παπικοί σώζουν καί οἱ προτεστάντες σώζουν. Ὅλοι σώζουν! Σέ λίγο θά μᾶς ποῦνε καί γιά τούς βουδιστές, ὅπως μοῦ ἔλεγε ὁ κ. Νατσιός προηγουμένως, ὅτι εἶναι ἱερά πρόσωπα…

- Ἱερά πρόσωπα εἶναι αὐτοί ἤ ἀνίερα; Εἶναι τό κοράνιο ἱερό βιβλίο ἤ ἀνίερο, ἀφοῦ βλασφημεῖ τόν Χριστό καί τήν Παναγία μας;

Ἀνίερο βιβλίο εἶναι. Κι ὅμως στά βιβλία αὐτά λένε ὅτι εἶναι ἱερά βιβλία καί ὅλοι αὐτοί εἶναι ἱερές προσωπικότητες, οἱ πλανῶντες καί πλανώμενοι..

Αὐτή λοιπόν εἶναι ἡ μέθοδος τοῦ διαβόλου, ἀλήθειες καί ψέματα μαζί. Ἐξαπατοῦν τούς ἀνθρώπους μ’ αὐτά ἀναμιγνύοντας ἀλήθειες μέ ψέματα καί «πάντοτε» τά πονηρά πνεύματα «προκαλοῦν μία ἀκραία διαταραχή στήν ψυχή -καί προσέξτε- ἀκόμα καί στή διάνοια»³⁶. Τί σημαίνει αὐτό; Τρέλα! Τρελαίνουν τόν ἄνθρωπο, μετά πάει ψυχιατρεῖο. Δέν εἶναι ἁπλό πράγμα νά πειραματίζεσαι μέ τά πνεύματα. Καί ἡ ψυχή θά βλαφτεῖ καί ἡ διάνοια.

«Αὐτοί πού βλέπουν πνεύματα, ἀκόμα καί ἅγιους ἀγγέλους μέ αἰσθητό τρόπο» -εἴπαμε σπάνιο πράγμα, γιατί ἡ κατάστασή μας εἶναι μόνο γιά νά βλέπουμε πονηρά πνεύματα- «δέν πρέπει νά σχηματίζουν μεγάλη ἰδέα γιά τόν ἑαυτό τους. Ἡ ἀντίληψη μέσω τῶν σωματικῶν ὀφθαλμῶν ἀπό μόνη της δέν ἀποτελεῖ καμιά μαρτυρία τῆς ἀνώτερης ποιότητας τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν». Δέν σημαίνει ὅτι εἶναι ἀνώτεροι ἄνθρωποι ἐπειδή κατάφεραν νά βλέπουν τά πνεύματα. «Ἀφοῦ ὄχι μόνο διεφθαρμένοι ἄνθρωποι διαθέτουν τέτοια ἱκανότητα, ἀλλά ἀκόμα καί τά ἄλογα ζῶα». Προσέξτε καί τά ζῶα βλέπουν δαίμονες καί ἀγγέλους! Δέν εἶναι κάτι σπουδαῖο αὐτό. Στούς Ἀριθμούς, στό εἰκοστό δεύτερο κεφάλαιο: «καί ἰδοῦσα ἡ ὄνος».. ἡ ὄνος ποιά εἶναι; Μέ συγχωρεῖτε ἡ γαϊδούρα. «Τόν ἄγγελον τοῦ Θεοῦ», εἶδε τόν ἄγγελο! Δέν εἶναι σπουδαῖο πράγμα νά δεῖς ἕναν ἄγγελο, αὐτό θέλει νά πεῖ ὁ Ἅγιος ἐδῶ. «Ἀνθεστηκότα ἐν τῇ ὁδῷ καί τήν μάχαιραν ἐσπασμένην ἐν τῇ χειρί αὐτοῦ», πού κρατοῦσε στό χέρι τό σπαθί του… τί νά κάνει τό γαϊδουράκι; Ἔφυγε ἀπ’ τόν δρόμο. Δέν μποροῦσε νά πάει. Νά τά βάλει μέ τόν ἄγγελο; «Ἐξέκλινεν ἡ ὄνος ἐκ τῆς ὁδοῦ καί ἐπορεύετο εἰς τό πεδίον», ἔφυγε στήν πεδιάδα. Ὅσοι ἔχετε ζῶα, ξέρετε… «καί ἐπάταξε τήν ὄνον ἐν τῇ ῥάβδῳ αὐτοῦ τοῦ εὐθῦναι αὐτήν ἐν τῇ ὁδῷ» καί τήν χτύπησε ὁ Βαλαάμ γιά νά ξανάγυρίσει στό μονοπάτι.

«Ὁ κίνδυνος τῆς ἐπαφῆς μέ τά πνεύματα»³⁷.

«Ἡ ἀντίληψη τῶν πνευμάτων μέ τούς σωματικούς ὀφθαλμούς προξενεῖ πάντοτε κακό». Τό νά δεῖς μέ τά σωματικά μάτια τούς δαίμονες πάντα σοῦ κάνει κακό «ἄλλοτε μικρότερο κι ἄλλοτε μεγαλύτερο σέ ὅσους δέν διαθέτουν τήν πνευματική ἀντίληψή τους», σέ ὅσους δέν ἔχουν προχωρήσει πνευματικά, ὁπότε δέν ἔχουν τή ἱκανότητα νά βλέπουν πνευματικά, μέ τά μάτια τῆς ψυχῆς τούς δαίμονες. «Ἐδῶ στή γῆ ἀληθινές εἰκόνες τῆς ἀλήθειας ἀναμιγνύονται μέ ψεύτικες, ὅπως σέ ἕναν τόπο, ὅπου τό κακό ἀναμιγνύεται μέ τό καλό, ἕνας τέτοιος τόπος εἶναι ὁ τόπος τῆς ἐξορίας τῶν πεπτωκότων ἀγγέλων καί τῶν πεπτωκότων ἀνθρώπων»³⁸. Δέν ὑπάρχει διάκρισις. Γι’ αὐτό βλέπετε σήμερα οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι εἶναι σέ μία ἀπέραντη σύγχυση, σ’ ἕνα ἀπέραντο μπέρδεμα. Κι ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι. Σκοτάδι! Γιατί ἀκριβῶς δέν ὑπάρχει ἡ πνευματική γνώση, ἡ πνευματική ἀντίληψη. Ἀλλά δέν ὑπάρχει καί ἡ ταπείνωση τῆς ὑπακοῆς σ’ ἕναν διακριτικό πνευματικό ὁδηγό. Ὡραῖα ἐσύ δέν ἔχεις διάκριση.

- Δέν πᾶς σ’ ἕναν πνευματικό πού ἔχει διάκριση νά σοῦ λέει αὐτό εἶναι ἀπό τόν διάβολο, τό ἄλλο εἶναι ἀπό τόν Θεό;

Ὄχι, ἔχουμε ἐγωισμό. Δέν θέλουμε νά τό παραδεχτοῦμε… Σοῦ λέει, ἐγώ ξέρω, γιατί νά πάω σ’ ἕναν ἄνθρωπο νά ρωτήσω; Μέ τό μυαλό μου θά τό βρῶ. Ἡ αὐτονόμηση πού λέγαμε, ἡ ἀναρχία.

«Ὅποιος ἀντιλαμβάνεται τά πνεύματα μέ τίς αἰσθήσεις του μπορεῖ εὔκολα νά ἐξαπατηθεῖ, μέ ἀποτέλεσμα νά βλάψει τόν ἑαυτό του καί νά ὁδηγηθεῖ στήν ἀπώλεια. Ἐάν, τή στιγμή πού ἀντιλαμβάνεται τά πνεύματα, δείξει ἐμπιστοσύνη ἤ εὐπιστία ἀπέναντί τους, εἶναι σίγουρο ὅτι θά ἐξαπατηθεῖ, εἶναι σίγουρο ὅτι θά μαγνητιστεῖ», θά ἐπηρεαστεῖ δηλαδή ἀπό τή δαιμονική ἐνέργεια, «εἶναι σίγουρο ὅτι θά σφραγιστεῖ μέ τή σφραγίδα τῆς ἐξαπάτησης». Κάτι μᾶς θυμίζει αὐτό… τή σφραγίδα, τό 666, τόν Ἀντίχριστο, ἡ ὁποία εἶναι «μή κατανοητή γιά τόν μή ἔμπειρο, τή σφραγίδα ἑνός φοβεροῦ τραυματισμοῦ τοῦ πνεύματός του»³⁹. Ἕνας πού βλέπει πονηρά πνεύματα μέ τά σωματικά του μάτια καί δέν ἔχει πνευματική ὅραση, σφραγίζεται. Εἶναι φοβερό πράγμα αὐτό! Γι’ αὐτό ὁ Θεός ἔχει κλείσει τίς πύλες. Ἀλλά βλέπετε, εἴμαστε τόσο ἀνόητοι πού πᾶμε νά τίς ἀνοίξουμε μόνοι μας.

«Ἐπιπλέον, ἡ δυνατότητα ἐπαναφορᾶς στόν ὀρθό δρόμο καί ἡ δυνατότητα σωτηρίας συχνά χάνονται». Προσέξτε δέν εἶναι δικά μου λόγια, εἶναι τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου, αὐτό πού σᾶς εἶπα, πόσο ἐπικίνδυνο πράγμα εἶναι, Εἶναι δυνατόν νά χαθεῖ ἡ δυνατότητα σωτηρίας. Ὄχι γιατί ὁ ἄνθρωπος χάνει τό αὐτεξούσιο. Κάθε στιγμή ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά μετανοήσει, ἀλλά πλέον ἔχει τόσο πολύ βαθιά σαπίσει, χαλάσει ἡ ψυχή λόγω τῆς δαιμονικῆς ἐπήρειας, πού γίνεται ὁ ἄνθρωπος σχεδόν ἀνίκανος νά μετανοήσει. «Αὐτό ἔχει συμβεῖ σέ πάρα πολλούς ἀνθρώπους. Ἔχει συμβεῖ ὄχι μόνο στούς παγανιστές, τῶν ὁποίων οἱ ἱερεῖς βρίσκονταν ὡς ἐπί τό πλεῖστον σέ ἀνοικτή ἐπαφή μέ τούς δαίμονες», παγανιστές ξέρετε εἶναι οἱ εἰδωλολάτρες καί οἱ νεοειδωλολάτρες πού ἔχουμε τώρα. Αὐτοί ἔχουν ἀνοιχτή ἐπικοινωνία μέ τά πονηρά πνεύματα. «Ὄχι μόνο σέ πολλούς Χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι δέν γνωρίζουν τά μυστήρια τοῦ Χριστιανισμοῦ καί ἐξαιτίας διαφόρων συνθηκῶν ἔχουν εἰσέλθει σέ κοινωνία μέ πνεύματα, ἀλλά ἔχει συμβεῖ καί σέ πολλούς ἀγωνιστές τῆς πίστης καί μοναχούς, οἱ ὁποῖοι εἶχαν αἰσθητή ἀντίληψη τῶν πνευμάτων χωρίς νά ἔχουν ἀποκτήσει πνευματική ἀντίληψη αὐτῶν». Καί ὅπως εἶπαμε εἶναι πολύ ἐπικίνδυνο αὐτό. «Ἡ ὀρθή, νόμιμη εἴσοδος στόν κόσμο τῶν πνευμάτων παρέχεται μόνο μέσω τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας καί ζωῆς».

- Θέλεις νά μπεῖς στόν κόσμο τῶν πνευμάτων;

Νά γίνεις πραγματικά ὀρθόδοξος, θά τό ἔλεγα «φανατικά» ὀρθόδοξος! Ὅπως τό λένε οἱ ἔξω καί μᾶς κατηγοροῦν ὡς φανατικούς. Ὄχι μέ τήν κακή ἔννοια, ἀλλά νά ἀφοσιωθεῖς στόν Χριστό πραγματικά καί τότε θά σοῦ ἀνοιχτεῖ καί ἡ γνώση καί ἡ ὅρασις τοῦ πνευματικοῦ κόσμου. Καί θά εἶναι ἀσφαλής ἡ εἴσοδός σου σ’ αὐτόν τόν κόσμο, ὅπως ἦταν ἀσφαλής ἡ εἴσοδος τῶν Ἁγίων. Ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος εἶδε ἕναν μάγο πού πῆγε νά τόν ἐπισκεφτεῖ καί εἶδε ἕνα σωρό δαιμόνια ἀπό πίσω του καί κατάλαβε πώς εἶναι μάγος αὐτός...

- Πῶς τά εἶδε τά δαιμόνια;

Τά εἶδε γιατί εἶχε τέτοια πνευματική ὡριμότητα πού ὁ Θεός τοῦ εἶχε ἀνοίξει τά μάτια τῆς ψυχῆς καί ἔβλεπε τούς δαίμονες, πού ἀκολουθοῦσαν αὐτόν τόν μάγο.

«Ὅλοι οἱ ἄλλοι τρόποι εἶναι ἀθέμιτοι» πνευματισμός, μαγεία καί ὅλα αὐτά, «καί πρέπει νά ἀποκηρυχθοῦν ὡς ἄχρηστοι καί καταστροφικοί. Εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός ὁ ὁποῖος ὁδηγεῖ τόν ἀληθινό ἀγωνιστή τοῦ Χριστοῦ στήν ἀντίληψη τῶν πνευμάτων. Ὅταν ὁ Θεός ὁδηγεῖ, τά προκαλύμματα τῆς ἀλήθειας, μέ τά ὁποῖα ἐνδύεται τό ψέμα, ἀπομακρύνονται ἀπό τήν ἴδια τήν ἀλήθεια». Ὅταν ἔχεις τόν Θεό μαζί σου, μή φοβᾶσαι. Ὁ διάβολος θά ἀναγκαστεῖ νά βγάλει τή μάσκα του. Ὅταν δέν ἔχεις ὅμως τόν Χριστό μαζί σου, ὁ διάβολος δέν βγάζει τή μάσκα του. Σέ κοροϊδεύει, σέ ἐξαπατᾶ καί σέ βλάπτει πάρα πολύ φοβερά.

Ὅταν λοιπόν εἶσαι μέ τόν Θεό, φεύγουν τά προκαλύμματα πού βάζει ὁ διάβολος στήν ἀλήθεια, φανερώνεται τό ψέμα του καί «τότε, παρέχεται στόν Χριστιανό ἀγωνιστή, πρῶτα ἀπ’ ὅλα, ἡ πνευματική ἀντίληψη τῶν πνευμάτων καί τοῦ ἀποκαλύπτονται λεπτομερῶς καί μέ ἀκρίβεια οἱ ἰδιότητές τους. Μόνο ἀφοῦ γίνει αὐτό, δωρίζεται σέ ὁρισμένους ἀσκητές ἡ αἰσθητή ἀντίληψη τῶν πνευμάτων, μέ τήν ὁποία ὁλοκληρώνεται ἡ γνώση γιά τά πνεύματα, γνώση τήν ὁποία ἔχουν ἀρχικά ἀποκτήσει μέσω τῆς πνευματικῆς ἀντίληψής τους».

Σταματῶ ἐδῶ γιατί συμπληρώθηκε ἡ ὥρα. Μᾶς μένει ἀκόμα ἕνα μικρό κεφάλαιο, ἀρκετά σημαντικό ὅμως. Πρακτικές συμβουλές πού δίνει ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος καί οἱ ἄλλοι Ἅγιοι Πατέρες γιά τό συγκεκριμένο θέμα. Ἄν ἔχετε κάποιες ἀπορίες πάνω σ’ αὐτά, νομίζω ὅτι ἔχουμε λίγο χρόνο.

Μερικοί μέ βλέπουν λίγο ἔκπληκτοι! Δέν ξέρω ἄν σᾶς τρομοκράτησα, ἄν σᾶς φόβισα... ἀλλά αὐτή εἶναι ἡ πραγματικότητα. Πρέπει νά τά ξέρουμε νομίζω, ἔτσι δέν εἶναι;

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

Ἐρ. : Γνωρίζω πολλές χριστιανές πού λένε.. «ξεματιάζω.. δέν εἶναι τίποτα! Λέω καί τό Πάτερ ἡμῶν»..

Ἀπ. : «Κακό πράγμα εἶναι; Καί ἡ Ἐκκλησία τό παραδέχεται τό μάτι..». Μοῦ τό κάνουν κι ἐμένα διδασκαλία! Λοιπόν..

Ἐρ. : Μόνο γιά πλάκα λένε... καί τό φλιτζάνι..

Ἀπ. : Ναί... καί τό ἕνα καί τό ἄλλο εἶναι ἀπαράδεκτα καί πολύ ἐπικίνδυνα. Νά ποῦμε γιά τό ξεμάτιασμα. Ἄν καί τό ἔχω πεῖ σέ πολλές ὁμιλίες, ἀλλά νά τό ποῦμε πάλι, ἀφοῦ τό θέτετε.

Τί εἶναι τό «μάτι»; Ὅταν λέμε «μάτι» στήν ἐκκλησιαστική γλώσσα ἐννοοῦμε τή βασκανία. Ἡ βασκανία εἶναι πονηρή ἐνέργεια, δαιμονική ἐνέργεια πού ὑποκρύπτει τό πονηρό πνεῦμα τοῦ φθόνου. Ὁ φθόνος εἶναι ἡ βασκανία. Καί ποιοί εἶναι αὐτοί πού ἐκπέμπουν αὐτή τήν ἐνέργεια; Φυσικά εἶναι οἱ δαίμονες, δαιμονική ἐνέργεια εἶναι. Ἀλλά ὅταν ὁ ἄνθρωπος φθονεῖ κάποιον ἄλλον ἄνθρωπο, δέχεται αὐτή τή δαιμονική ἐνέργεια καί ὁ διάβολος τί κάνει; Χρησιμοποιεῖ αὐτόν τόν ἄνθρωπο γιά νά ἐκπέμπει αὐτή τήν ἐνέργεια καί μάλιστα μέσα ἀπ’ τά μάτια. Χρησιμοποιεῖ τά μάτια δηλαδή τοῦ ἀνθρώπου ὁ διάβολος, ἐπειδή αὐτός ὁ ἄνθρωπος ἔχει μέσα του κακία, φθόνο, ζήλεια... Τό πονηρό πνεῦμα χρησιμοποιεῖ τά μάτια του, γιά νά βλάψει τό μωρό τῆς ἄλλης, τή νύφη τῆς ἄλλης οἰκογένειας κ.λ.π. Αὐτό εἶναι ἡ βασκανία.

Τί γίνεται τώρα; Ἐσύ πού εἶσαι δίπλα καί δέχεσαι αὐτή τήν πονηρή ἐνέργεια, παθαίνεις κακό; Ἐξαρτᾶται. Ἐάν ἔχεις πνευματική ζωή, ἐάν ἐξομολογεῖσαι, ἐάν ἔχεις νοερά προσευχή, ἀδιάλειπτη προσευχή, δέν παθαίνεις τίποτα. Ὅσα μάτια κι ἄν σέ κοιτᾶνε καί ὅσες γλῶσσες κι ἄν σέ τρῶνε καί δέν ξέρω τί ἄλλο, ὅλοι οἱ δαίμονες νά πέσουν πάνω σου... Θυμηθεῖτε τήν Ἁγία Ἰουστίνη, τί τῆς ἔστειλε ὁ Ἅγιος Κυπριανός; Τόν ἀρχηγό τῶν δαιμόνων τῆς ἔστειλε καί ἦταν μιά κοπελίτσα εἴκοσι χρονῶν... τόσο ἦταν περίπου. Δέν μποροῦσε νά τῆς κάνει τίποτα ὁ ἑωσφόρος, ὁ ἀρχηγός τῶν δαιμόνων, γιατί ἦταν τειχισμένη μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή καί τήν ἁγία ζωή. Ὅταν ἔχεις τέτοια ζωή, δέν ἔχεις φόβο ἀπό κανένα μάτι.

Δεύτερον. Ποιοί ματιάζουν; Εἴπαμε οἱ φθονεροί. Ποιοί ματιάζονται; Οἱ ἀνεξομολόγητοι, οἱ ἀκοινώνητοι, οἱ ἀπρόσεκτοι. Αὐτοί ματιάζονται. Καί ποιά εἶναι ἡ λύση; Ἡ πνευματική ζωή. Καί σέ καμιά περίπτωση, ἄν ὑπάρχει τέτοια ἐνέργεια πού σέ ἔχει ἐπηρεάσει, δέν θά πᾶς σέ ἕναν ἄνθρωπο λαϊκό. Θά πᾶς στόν ἱερέα. Μόνο ὁ ἱερέας ἐπιτρέπεται νά διαβάζει τήν εὐχή τῆς βασκανίας.

Ἔλεγε ἕνας παπάς χαριτολογώντας, ἐγώ δέν βγάζω μάτια... γιατί τοῦ λέγανε, ξεματιάζεις;...

Ὑπάρχει εἰδική εὐχή γιά αὐτή τήν ἐνέργεια, ἀλλά ὅταν ὁ ἄνθρωπος κάνει πνευματική ζωή θά δεῖτε ὅτι δέν χρειάζεται τέτοιο πράγμα.

Τί κάνουν τώρα οἱ ξεματιάστρες καί αὐτοί πού ξεματιάζουν; Κοροϊδεύονται ἀπό τόν διάβολο καί κοροϊδεύουν αὐτούς πού ξεματιάζουν. Μά λέει, πιάνει αὐτό... κάνω τό λαδάκι, τό νεράκι, τό φυτιλάκι.. τί ἄλλο κάνουνε... καί φεύγει ὁ πονοκέφαλος. Ναί, γιά νά ξανάρθει μετά ἀπό λίγες ὧρες, τήν ἄλλη μέρα... ξεμάτιασέ με πάλι! Ὁ διάβολος ἔτσι τούς παίζει καί δέν πᾶνε νά ἐξομολογηθοῦν. Καί ἐσύ ἐμποδίζεις τούς ἀνθρώπους νά πᾶνε νά ἐξομολογηθοῦν μ’ αὐτό πού κάνεις, πού ξεματιάζεις. Δηλαδή ἁμαρτάνει κι αὐτός πού ξεματιάζει, δέν κάνει καλό. Εἶναι αὐτό πού λέγαμε προηγουμένως, καί οἱ μάγοι ἔχουν εἰκόνες καί μπορεῖ νά λένε καί προσευχές... νά σοῦ ποῦνε κι ἐσένα νά κάνεις προσευχές καί λειτουργίες. Ὁ διάβολος ντύνεται τό ἔνδυμα τοῦ καλοῦ ἀγγέλου, «μετασχηματίζεται καί εἰς ἄγγελον φωτός»⁴⁰. Δέν πρέπει νά πέφτουμε θύματα τοῦ διαβόλου, εἶναι ἐξευτελιστικό γιά τόν χριστιανό. Αὐτά γιά τό ξεμάτιασμα.

Καί γιά τό δεύτερο πού εἴπατε γιά τό φλιτζάνι, κι αὐτό φυσικά εἶναι ἕνα εἶδος μαγείας. Εἶναι ἡ λεγόμενη καφεμαντεία. Θυμηθεῖτε καί τήν μαντευομένη τῶν Φιλίππων πού εἶχε πνεῦμα πύθωνος⁴¹. Ὅλα αὐτά εἶναι τοῦ διαβόλου. Δέν εἶναι τοῦ Θεοῦ πράγματα αὐτά. Ὁ διάβολος, νομίζω τό εἴπαμε καί τήν προηγούμενη φορά, σέ καμιά περίπτωση δέν γνωρίζει τό μέλλον. Σέ καμιά περίπτωση! Μπορεῖ νά τύχει καμιά φορά ἐπειδή εἰκάζει-ὑποθέτει συνδυάζοντας καταστάσεις νά πέσει μέσα καί λέει, νά εἶδες αὐτό πού μοῦ εἶπε ἡ γύφτισσα ἔγινε... ἡ μοίρα σου καί τό ριζικό σου.. τό πέτυχε. Ναί, τό πέτυχε, γιατί; Γιατί ἐσύ ἤθελες καί τράβηξες αὐτή τήν πονηρή ἐνέργεια καί παραχωρεῖ ὁ Θεός μερικές φορές νά γίνει αὐτό. Προσέξτε, λέει στήν Ἁγία Γραφή, ἄν πᾶς πλάγια στόν Θεό καί ὁ Θεός θά πάει πλάγια σέ σένα, γιατί ἐσύ καταφρονεῖς τόν Θεό. Ἀφοῦ ὁ Θεός σοῦ λέει δέν ξέρει ὁ διάβολος τό μέλλον, ἐσύ πᾶς στόν διάβολο γιά νά μάθεις τό μέλλον σου. Καί τί θά σέ ὠφελήσει αὐτό; Τίποτα δέν θά σέ ὠφελήσει νά μάθεις τό μέλλον σου. Ἀλλά ἐπειδή πᾶς ἐκεῖ πέρα, ζητᾶς νά πλανηθεῖς, παραχωρεῖ ὁ Θεός νά πλανηθεῖς.

Ἤ ἄλλοι πού πιστεύουν τά ὄνειρα καί διαβάζουν ὀνειροκρίτες καί νά δοῦμε αὐτό τώρα τί σημαίνει;.. τί θά γίνει τώρα;... τί εἶναι αὐτό πού εἶδα.. καί ρωτάει ἡ μία τήν ἄλλη, καί τί εἶναι αὐτό πού εἶδες.. καί τῆς βγαίνει τό ὄνειρο. Καί λέει, νά εἶδες μοῦ βγῆκε τό ὄνειρο, ἔπεσε μέσα ὁ ὀνειροκρίτης. Γιατί; Γιατί ἐσύ θέλεις νά πλανηθεῖς καί ὁ Θεός παραχωρεῖ νά πλανηθεῖς, γιά νά μάθεις ἀπ΄ αὐτό πού θά πάθεις. Ὁ διάβολος μιά, δύο, τρεῖς θά πέσει μέσα, μετά θά σοῦ φέρει καί τό ψέμα καί θά σέ διαλύσει καί θά εἶσαι σέ μία κατάσταση συνεχοῦς ἀναστάτωσης.

Λοιπόν, νά ἀκοῦμε αὐτά πού λέει ἡ Ἐκκλησία καί κανέναν ἄλλον, γιατί πάρα πολλές πλάνες κυκλοφοροῦν καί εἶναι ντυμένες καί μέ χριστιανικότητα... αὐτό πού εἴπατε «χριστιανές». Δυστυχῶς, οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι σήμερα, τό ἔλεγε καί ὁ π. Ἀθανάσιος ὁ Μυτιληναῖος -μιλᾶμε γιά τούς Ἕλληνες- εἴμαστε εἰδωλολάτρες. Δέν εἴμαστε χριστιανοί... κακά τά ψέματα... καί αὐτοί πού πᾶνε στήν ἐκκλησία. Δέν λέω γιά αὐτούς πού δέν πᾶνε. Ξέρετε πόσοι πᾶνε; Τό 3% τῶν Ἑλλήνων. Τί ποσοστό βγαίνει ἀπ’ τά 10 ἑκατομμύρια; Αὐτοί πᾶνε ἐκκλησία! Κι ἀπό αὐτό τό 3% γιά ρίξτε μιά ματιά γύρω σας νά δεῖτε, πόσες εἶναι μέ κραγιόν, πόσες εἶναι μέ παντελόνια, πόσες εἶναι μέ ἀπαράδεκτη - αἰσχρότατη ἐμφάνιση μέσα στήν ἐκκλησία; Αὐτά εἶναι μέλη τῆς Ἐκκλησίας; Ὄχι, βέβαια! Μά θά πεῖς εἶναι μέσα στήν ἐκκλησία... εἶναι... καί ὁ διάβολος κάθεται μέσα στήν ἐκκλησία, εἶναι μέλος τῆς Ἐκκλησίας; Ὄχι, βέβαια! Ἐλαχιστότατοι εἶναι οἱ χριστιανοί σήμερα, οἱ πραγματικοί χριστιανοί. Καί ἀπό αὐτούς πού ἐξομολογοῦνται καί ἀπό αὐτούς πού κοινωνοῦν. Εἶναι πολύ δύσκολο νά βρεῖς ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ σήμερα... πάρα πολύ δύσκολο!

Ἐγώ θά τολμοῦσα νά τό πῶ, καί ἱερεῖς καί ἀρχιερεῖς.. Στά χρόνια τοῦ π. Ἀθανασίου, τό 1981, ξέρετε τί ἔλεγε τότε ὁ π. Ἀθανάσιος ὁ Μυτιληναῖος; Ἔχουμε ντοκουμέντα, στοιχεῖα ἀδιάσειστα, ὅτι ἀπό τούς 8.000 ἱερεῖς -πού ἦταν τότε στήν Ἑλλάδα, τό 1981- οἱ 1.000 δέν πιστεύουν τίποτα! Τώρα λέω τά δικά μας... ἀλλά τά δικά μας εἶναι καί δικά σας, γιατί οἱ παπάδες ἀπό σᾶς βγαίνουνε καί κατά τόν λαό καί οἱ ἄρχοντες. Οἱ 1.000 δέν πιστεύουν! Τί δέν πιστεύουν; Δέν πιστεύουν στόν Θεό. Δέν πιστεύουν ὅτι ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι Θεία Κοινωνία. 1981! Σκεφτεῖτε σήμερα! Λυπᾶμαι πού τό λέω, ἀμφιβάλλω ἄν ὑπάρχουν 1.000 πού πιστεύουν σήμερα! Ἔχουμε τόση διαφθορά... Γι’ αὐτό καί ψηφίζουμε αὐτά πού ψηφίζουμε. Γιατί καί αὐτά πού ἔγιναν τώρα, τά νομοσχέδια αὐτά γιά τά βιβλία τῶν θρησκευτικῶν, γιά τήν ἀλλαγή τοῦ φύλου, τή νομιμοποίηση τῶν ὁμοφυλοφίλων, τῆς διαστροφῆς, τό σύμφωνο συμβίωσης... ὅλα αὐτά πῶς γίνανε; Μέ τή δική μας ἀνοχή, γιά νά μήν πῶ προδοσία. Κλήρου καί λαοῦ. Ἔτσι δέν εἶναι; Θά μπορούσαμε νά τά ἐμποδίσουμε; Βεβαίως θά μπορούσαμε. Ἀλλά δέν κάναμε τίποτα. Κοιμόμαστε... πνευματικά. Γιατί ὁ καθένας δέν σκέφτεται τό συμφέρον τῆς Ἐκκλησίας, δέν σκέφτεται ἐκκλησιολογικά. Σκέφτεται ἀτομικιστικά. Θά μοῦ βάλει τό παιδί στή δουλειά ὁ τάδε «ἀντίχριστος» ὑπουργός - βουλευτής; Ἐγώ θά τόν ψηφίσω. Ὅτι ἔδιωξε τούς πνευματικούς ἀπό τά σχολεῖα, ὅτι ψηφίζει τούς ὁμοφυλόφιλους... δέν μέ ἐνδιαφέρει. Κανονικά ὅλοι αὐτοί θά ἔπρεπε νά ἔχουν ἀφοριστεῖ, ὄχι μιά φορά, χίλιες φορές. Ἡ Ἐκκλησία ἔχει πνευματικά ὅπλα. Ἀλλά ποιός τολμάει νά τά χρησιμοποιήσει; Γιατί, ἀκριβῶς, ἔχουμε γίνει δοῦλοι τῶν παθῶν μας καί ἀγαπᾶμε τίς καρέκλες μας, κλῆρος καί λαός, καί δέν θέλουμε νά μᾶς ποῦνε ὅτι εἴμαστε αὐστηροί, ὅτι εἴμαστε φανατικοί, ὅτι εἴμαστε κολλημένοι, ὅτι δέν εἴμαστε προοδευτικοί κ.λ.π. Ξέρετε πόσα τέτοια ἔχω ἀκούσει;... Δέν πειράζει ἐγώ θά τά λέω κι ἄς τά ἀκούω! Ὅτι εἶμαι δηλαδή τέτοιος πού σᾶς λέω, ὄχι ὅτι δέν εἶμαι.

Ἐρ. : Στήν ὁμιλία σας ἀναφέρατε ὅτι ὁ διάβολος εἰσχωρεῖ πολύ πιό εὔκολα στούς ἀνόητους...

Ἀπ. : Δέν τό εἶπα ἔτσι. Εἶπα οἱ ἀνόητοι ἀνοίγουν τήν πόρτα τους στόν διάβολο.

Ἐρ. : Μπορεῖ νά εἶναι ἀνόητοι.. εἶναι χάρισμα. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι δέν ἔχουν τήν ἴδια ἱκανότητα...

Ἀπ. : Κοιτάξτε, νά ξεχωρίσουμε.. ἀνόητος μέ τήν πατερική ἔννοια. Ἀνόητος δέν εἶναι ὁ ἀγράμματος. Ἀνόητος εἶναι αὐτός πού δέν ἔχει πνευματική γνώση. Ὁ νοῦς, κατά τούς Πατέρες, εἶναι ἡ σπουδαιότερη δύναμη τῆς ψυχῆς καί νοῦ φωτισμένο ἔχουνε οἱ ἄνθρωποι πού ἔχουν ταπείνωση, πού ζοῦνε σωστά πνευματικά. Αὐτοί πού δέν ἔχουνε νοῦ φωτισμένο, αὐτοί εἶναι οἱ ἀνόητοι. Ὁ π. Ἰωάννης ὁ Ρωμανίδης ἔλεγε ὅτι αὐτοί εἶναι «σχιζοφρενεῖς», πνευματικά σχιζοφρενεῖς. Γιά τήν ἀκρίβεια, νά σᾶς τό πῶ ἔτσι ὠμά, εἶναι οἱ ὑπερήφανοι, οἱ ἐγωιστές. Καί οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι σήμερα ἔτσι εἶναι. Σπάνια νά βρεῖς πραγματικά ταπεινό ἄνθρωπο. Πέστε μου ποιός ἄνθρωπος θά βριστεῖ σήμερα καί δέν θά θυμώσει; Ξέρετε πολλούς; Καί δέν θά ἀνταποδώσει τήν ὕβρη. Αὐτός εἶναι ὁ άνόητος, πού ἀνταποδίδει τήν ὕβρη. Ποιός θά ἀδικηθεῖ σήμερα καί δέν θά ὑπερασπιστεῖ τόν ἑαυτό του; Πέστε μου! Ἄν ἦταν ἔξυπνος, ἄν εἶχε νοῦ, θά δεχόταν μέ χαρά τήν ἀδικία. Γιατί; Τό λέει στό Πάτερ ἡμῶν, ἀλλά δέν καταλαβαίνει τί λέει: «Ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν». Τό λέμε, δέν τό λέμε; Δηλαδή, συγχώρεσέ μου Θεέ μου τίς ἁμαρτίες, ὅπως καί ἐγώ συγχωράω τίς ἁμαρτίες τῶν ἄλλων σέ μένα. Ὅταν ἔρθει ὁ ἄλλος λοιπόν, ὁ καημένος πού τόν ἔχει κυριέψει τό πονηρό πνεῦμα, καί σέ ἀδικεῖ, τί κάνεις; Τόν συγχωρεῖς; «Θά σοῦ δείξω ἐγώ τώρα... κάτσε νά κοινωνήσω καί θά σοῦ πῶ ἐγώ...». Καταλάβατε; Τέτοιοι χριστιανοί εἴμαστε. Αὐτή εἶναι ἡ ἀνοησία μας. Γι’ αὐτούς τούς ἀνόητους μιλάω. Καί αὐτοί οἱ ἀνόητοι μετά θέλουν νά δοῦνε καί τόν πνευματικό κόσμο... καί πᾶνε καί στά μέντιουμ.. Ἅμα δέν πιάσει ἡ Ἐκκλησία καί ὁ παπάς, σοῦ λέει θά πάω καί στόν μάγο, νά μοῦ τά βρεῖ ἐκεῖνος τά μάγια.

Ἑπομένως, δέν ὑποτιμῶ αὐτούς πού ὑπονοεῖτε ἐσεῖς, τούς βλάκες. Δέν ὑπάρχει τέτοιο πρόβλημα. Καί οἱ πιό μεγάλοι ἅγιοι πού εἴχαμε ἦταν ἀγράμματοι, ἀλλά δέν ἦταν βλάκες, ἀνόητοι μέ τήν ἔννοια τήν πνευματική, ἦταν οἱ πιό ἔξυπνοι ἄνθρωποι. Μπορεῖ νά μήν ἔπαιρνε στροφές πολλές στή γνώση αὐτή τήν ἐγκεφαλική πού ἔχουμε στά σχολεῖα, ἀλλά αὐτό δέν εἶναι μεῖον γιά τήν πνευματική ζωή. Οἱ πιό ἀγράμματοι, τό λέγανε καί στό Ἅγιο Ὄρος αὐτό, πᾶνε πολύ πιό γρήγορα, γιατί ἔχουν ταπείνωση. Αὐτοί πού ἔχουν τά πτυχία καί τά ντοκτορά, ἔχουν καί πολύ ἐγωισμό καί πᾶνε σάν χελῶνες στήν πνευματική ζωή.

Ἐρ. : Εἴπατε ὅτι ὁ πόλεμος τῶν δαιμόνων μπορεῖ νά γίνει καί ἐκ τῶν ἔσω, ὅταν ὁ ἄνθρωπος δαιμονιστεῖ. Ἐάν ἔχουμε κάποια ἄτομα στόν περίγυρό μας ἤ στόν συγγενικό μας περίγυρο, τά ὁποῖα ἔχουν αὐτοῦ τοῦ εἴδους τόν πόλεμο, κατά πόσο μποροῦμε νά ἔχουμε ἐπαφή μ’ αὐτά τά ἄτομα ἤ νά ἐπιτρέπουμε τήν εἴσοδό τους στό σπίτι μας καί κατά πόσο ἐμεῖς μποροῦμε νά ἐπηρεαστοῦμε ἀπό αὐτά τά ἄτομα, ἀκόμα κι ἄν εἴμαστε ἐν μετανοίᾳ, ἀνεξάρτητα ἄν αὐτοί εἶναι στήν Ἐκκλησία ἤ ἐκτός.

Ἀπ. : Εἶναι ἄνθρωποι πού ἔχουνε ὑποστατικό δαιμόνιο μέσα τους; Αὐτό ἐννοεῖς; Ἤ ἁπλῶς δαιμονική ἐνέργεια;

Ἐρ. : Πῶς μποροῦμε νά τό διαγνώσουμε;

Ἀπ. : Αὐτό εἶναι ἴσως πιό ἐνδιαφέρον. Νά τό ξέρουμε.. νά μήν τούς βγάζουμε ὅλους δαιμονισμένους... Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἔλεγε, παίρνω ἕνα ἅγιο λείψανο στό χέρι μου καί αὐτοί πού ἔχουνε ὄντως πνεῦμα πονηρό μέσα τους, δέν μποροῦν νά προσκυνήσουν τό χέρι μου. Δέν μποροῦνε.

Εἶχα δεῖ μιά φορά μιά κοπέλα δαιμονισμένη, σ’ ἕνα μοναστήρι στήν Ἀττική, πού τῆς πήγαιναν τό ἅγιο λείψανο νά τό προσκυνήσει, ἦταν ὄρθια αὐτή, καί ὅπως τῆς ἔφερναν μπροστά της τή λειψανοθήκη, αὐτή ἔκανε ὅλο πίσω πίσω πίσω.. καί λές τώρα θά πέσει ἀνάσκελα, θά σκοτωθεῖ. Δέν μποροῦσε νά προσκυνήσει. Αὐτός εἶναι ὁ δαίμονας, καταλάβατε; Μήν τούς βγάλουμε ὅλους δαιμονισμένους.

Εἴπαμε εἶναι σπάνια περίπτωση. Βέβαια στά χρόνια τοῦ Χριστοῦ ἔχουμε πολλούς τέτοιους. Κυριαρχοῦσε ὁ διάβολος τότε καί ὁ Κύριος ἔβγαζε σωρηδόν δαιμόνια ἀπ’ τούς ἀνθρώπους. Ἀλλά δυστυχῶς καί σήμερα οἱ ἄνθρωποι μέ αὐτά πού κάνουνε...

Νά σᾶς πῶ κάτι; Ἡ ρόκ μουσική ξέρετε τί μουσική εἶναι; Δαιμονική μουσική. Τί θά πεῖ ὅμως αὐτό, ξέρετε; Εἶναι λατρευτική μουσική τῶν δαιμόνων, δηλαδή μέ τή μουσική αὐτή κάνουν λατρεία στόν σατανᾶ. Δέν εἶναι ἁπλή μουσική. Γι’ αὐτό ἕνα παιδί πού ἀκούει αὐτή τή μουσική, εἶναι σάν νά κάνει λατρεία, νά συμμετέχει σέ μιά σατανική «θεία λειτουργία» ἄς τό ποῦμε ἔτσι, ἀνίερη λειτουργία. Αὐτός δέν κινδυνεύει νά δαιμονιστεῖ; Φυσικά, ὅταν λατρεύεις τόν σατανᾶ... καί πᾶνε στίς ρόκ συναυλίες καί λένε πώς εἶναι θεός ὁ σατανᾶς... Ἀλλο πού δέν θέλει ὁ διάβολος. Ἡ μεγαλύτερη ἐπιθυμία τοῦ διαβόλου αὐτή εἶναι νά λατρευτεῖ ὡς θεός. Γι’ αὐτό καί ὁ Ἀντίχριστος, ὅταν θά ἔρθει, ὁ τελικός Ἀντίχριστος, γιατί καί τώρα ἔχουμε πολλούς ἀντίχριστους... ἀλλά ὁ τελικός θά καθήσει, λέει, στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ καί θά ἀπαιτήσει νά προσκυνηθεῖ ὡς θεός. «Θά καταργήσει κάθε σέβασμα»⁴², ὅλους τούς θεούς θά καταργήσει ὁ Ἀντίχριστος καί θά ἀπαιτήσει λατρεία ὡς θεός. Αὐτή εἶναι ἡ ἐπιθυμία τοῦ διαβόλου. Καί ὅλα αὐτά τώρα, οἰκουμενισμός, βιβλία θρησκευτικῶν, πανθρησκεία... ὅλα ὑπηρετοῦν τόν τελικό Ἀντίχριστο, ὁ ὁποῖος ὅταν θά ἔρθει, θά τά σαρώσει ὅλα καί θά πεῖ, ἐμένα θά προσκυνήσετε, ἐγώ εἶμαι ὁ θεός. Βέβαια, μετά, ὅταν ἔρθει ὁ Χριστός, θά κάνει ἕνα «φού» καί θά τόν διαλύσει κι αὐτόν καί ὅλα τά ὄργανά του.. Τό λέω νά μή μᾶς πιάσει καμία κατάθλιψη. Τελικά νικητής θά εἶναι ὁ Χριστός, ὅσο κι ἄν λυσσάει ὁ διάβολος.

Ἐρ. : Πάτερ, σχετικά μέ τήν ἀπάντηση πού δώσατε στήν κυρία προηγουμένως, πῶς θά πρέπει νά ἀντιδρᾶμε, ἄν εἶναι ἐγωιστικό... Στήν προκειμένη περίπτωση, ἄν κάποιος δίπλα μας βρίζει τά θεῖα, κάποιον ἅγιο κι ἐμεῖς ἀντιδράσουμε εἶναι ἐγωισμός;

Ἀπ. : Ναί, ἔχουμε ἀλλάξει θέμα... Νά συμπληρώσω λίγο τήν προηγούμενη ἐρώτηση, τί πρέπει νά κάνουμε μέ τούς ἀνθρώπους πού ἔχουν μέσα τους δαιμονική ἐνέργεια. Ἄν εἶναι διαπιστωμένα δαιμονισμένοι, θά ρωτήσουμε τόν πνευματικό μας. Ἀλλά, γενικῶς, πάρα πολλοί ἄνθρωποι σήμερα ἔχουν δαιμονικές ἐνέργειες. Πάρα πολλοί ἄνθρωποι.. ἔχουν ἔντονες δαιμονικές ἐνέργειες. Μ’ αὐτούς τούς ἀνθρώπους δέν μπορεῖς νά κάνεις παρέα. Θά τούς ἀγαπᾶς, ἀλλά ἀπό μακριά. Προσέξτε το αὐτό. Νά σᾶς πῶ μία δαιμονική ἐνέργεια; Τά σαρκικά πάθη. Εἶναι δαιμονική ἐνέργεια. Συζοῦν, λέει, τά παιδιά. Ὅλα τά παιδιά ἔτσι κάνουν σήμερα. Τί σημαίνει αὐτό; Δαιμονική ἐνέργεια εἶναι αὐτό, εἶναι τό πνεῦμα τῆς πορνείας, πού ἔχει κυριαρχήσει σήμερα στούς νέους. Καί ὄχι μόνο τό πνεῦμα τῆς ἁπλῆς πορνείας, ἀλλά τό πνεῦμα τῆς διεστραμμένης πορνείας. Κάθε εἴδους διαστροφή θεωρεῖται νόμιμο πράγμα πλέον. Ὅ,τι ἀηδιαστικότερο πράγμα θεωρεῖται νόμιμο. Μπορεῖς μ’ αὐτούς νά κάνεις παρέα; Δέν μπορεῖς. Γιατί; Γιατί πολύ ἁπλά, ὑπάρχει μεγάλος κίνδυνος νά ἐπηρεαστεῖς κι ἐσύ ἀπό τά δαιμόνιά του, ἀπό τά πονηρά πνεύματα. Ὅπως, ἄν εἶσαι συνέχεια κοντά σ’ ἕναν πού ἔχει φυματίωση, δίπλα στήν ἀναπνοή του, σύντομα θά κολλήσεις κι ἐσύ. Ἔτσι γίνεται καί στά πνευματικά. Ὁ Ἅγιος Πορφύριος ἔλεγε, ὑπάρχουν δαιμονικά πνευματικά μικρόβια, τά ὁποῖα πηδᾶνε ἀπό τόν ἕναν στόν ἄλλο. Γι’ αὐτό ἔλεγε καί τά μωρά σας μήν ἀφήνετε νά τά ἀγκαλιάζει ὁ ὁποιοσδήποτε. Ἦρθε ἡ θεία ἀπό τή Λάρισα, ἄς ποῦμε, πού κάνει τίς μαγεῖες της καί ἐσύ τῆς δίνεις τό μωρό. Δέν πρέπει νά τῆς δώσεις τό μωρό ἀγκαλιά, γιατί αὐτή ἡ στενή ἐπαφή μεταδίδει τά πνευματικά μικρόβια πού ἔχει αὐτή στό μωρό. Καταλάβατε; Καί ἀρρωσταίνει τό μωρό καί ἀπό ἕνα φιλί.

Ξέρετε τί λένε οἱ Γεροντάδες οἱ σύγχρονοι; Τώρα θά τό πῶ λίγο ὠμά, νά μέ συγχωρέσετε. Ἔχουνε ἐπικρατήσει τά διαστροφικά σαρκικά πάθη, μέσα στίς οἰκογένειες. Καταλαβαίνετε τί ἐννοῶ, νά μήν πῶ περισσότερα... Λοιπόν, αὐτή ἡ γυναίκα πού θά φιλήσει τό παιδί της, τῆς μεταδίδει τό ἴδιο πράγμα. Τό ξέρετε αὐτό; Πού κάνει τά αἴσχη μέ τόν ἄντρα της... τό μωρό της γίνεται κι αὐτό ἄρρωστο, μέ τά ἴδια πάθη. Αὐτό γίνεται. Καταλάβατε; Αὐτές οἱ μητέρες εἶναι ἐγκληματίες. Κάνουν κακό στήν ψυχή τους καί μετά καί στήν ψυχή τοῦ παιδιοῦ πού γεννᾶνε καί ἀνατρέφουνε. Καί μετά λένε, τό παιδί ἔχει ὁμοφυλοφιλικές τάσεις... Τί θά ἔχει; Αὐτό θά ἔχει. Αὐτά τά λένε οἱ σύγχρονοι Γεροντάδες, δέν τά λέω ἐγώ.

Ἔτσι εἶναι, δέν μπορεῖς νά ἁμαρτάνεις καί μετά νά λές δέν ἔκανα τίποτα.. Ἔκανες καί πάρα πολλά καί στόν ἑαυτό σου καί στό παιδί σου καί στήν οἰκογένειά σου καί στήν Ἐκκλησία ὁλόκληρη κάνεις, γιατί εἴμαστε ὅλοι συνδεδεμένοι, εἴμαστε ὅλοι ἕνα σῶμα. Ὁπότε, ἡ Ἁγία Γραφή τό λέει σαφῶς, μέ πόρνους δέν μπορεῖς νά κάνεις παρέα, μέ πλεονέκτες, μέ λοίδορους, μέ μέθυσους... δεῖτε ἐκεῖ τί λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. «Μή συναναμίγνυσθαι πόρνοις»⁴³. Ἄν τό ἐφαρμόσουν αὐτό σήμερα οἱ χριστιανοί νέοι, μέ πόσους νέους θά μποροῦν νά κάνουν παρέα; Μέ κανέναν! Καί θά πεῖ μετά ἡ μαμά, ἀνησυχῶ, ἡ κόρη μου δέν κάνει παρέα μέ κανέναν.. Πολύ καλά κάνει! Νά μήν κάνει μέ κανέναν καί μέ καμία, γιατί θά πάρει τά πνευματικά τους μικρόβια. Ἔρχονται μερικές μανάδες καί λένε, τό ἀγόρι μου δέν κάνει παρέα μέ κανέναν. Νά μήν κάνει... μήν ἀνησυχεῖς... τό φυλάει ὁ Θεός.

Ἀφήνω τό σατανικό πού λέει, δέν ἔχει ἀκόμα φιλενάδα τό παιδί! Καί οἱ ἴδιοι οἱ γονεῖς σπρώχνουν τό παιδί στήν πορνεία. Τό ἀφήνω αὐτό.. δέν τό συζητᾶμε... Μιλᾶμε γιά τούς χριστιανούς πού ἀνησυχοῦνε γιά τά παιδιά τους πού δέν ἔχουν παρέες. Πῶς νά κάνεις παρέα; Καί μέ ποιόν νά κάνεις παρέα; Ἔρχονται τά παιδιά καί μοῦ λένε, πάτερ, στό σχολεῖο ὅλοι βρίζουνε. Τί εἶναι ἡ βρισιά; Δαιμονική ἐνέργεια δέν εἶναι; Ἀγγελική ἐνέργεια εἶναι; Βγάζεις ὅλο τόν ὀχετό ἀπό μέσα σου.. Ἀφήνω πού τώρα δέν βρίζουνε, βλασφημοῦν.. Χριστό καί Παναγία βρίζουν τά παιδιά στό σχολεῖο τώρα. Μπορεῖς νά κάνεις παρέα μ’ αὐτά τά παιδιά; Λένε, θά μείνω μόνος μου. Ἔ, μόνος σου νά μείνεις, ἄν θέλεις νά μείνεις χριστιανός. Ἀλλιῶς θά εἶσαι κι ἐσύ μέ τό μπουλούκι, ὅλοι μαζί στήν κόλαση...

Νά ξέρετε σήμερα, πρέπει νά διαχωριστοῦμε. Δέν ὑπάρχει ἄλλος δρόμος, ἄν θέλουμε νά παραμείνουμε χριστιανοί. Δέν ὑπάρχει κανένας συμβιβασμός μέ τόν κόσμο. Ὄσο προχωροῦν τά πράγματα, ὑπάρχει μία πόλωση: «ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι καί ὁ ρυπαρός ρυπαρευθήτω ἔτι»⁴⁴. Ὅσο περνᾶνε τά χρόνια ὁ ρυπαρός γίνεται πιό ρυπαρός. Βλέπετε τώρα τί νομιμοποιήσαμε. Μέ μία ὑπογραφή τό παιδί νά ἀλλάζει τό φύλο του στά 15. Τό παιδί πού δέν ξέρει ποῦ πᾶνε τά τέσσερα... νά ἀλλάζει τό φύλο του. Δέν ξέρω ἄν τό ἔλεγα σέ σᾶς.. τό 40%-50% ἀπό αὐτά τά παιδιά πού ἀλλάζουν φύλο θά αὐτοκτονήσουν, σύμφωνα μέ τά ἐπιστημονικά δεδομένα, ὄχι τῶν χριστιανῶν, τῶν ἀθέων πού κάνουν ἔρευνα σ’ αὐτές τίς ὁμάδες, τῶν λεγόμενων τράνς, ἔτσι λέγονται αὐτοί. Αὐτοί πού τά ψήφισαν αὐτά δηλαδή, πρέπει νά καταδικαστοῦν καί σάν ἐγκληματίες, γιατί προωθοῦν τά παιδιά στήν αὐτοκτονία μ’ αὐτό τό νομοσχέδιο. Καί τά παιδιά εἶναι ἀκριβῶς πάνω στήν τρέλα τους... στά 15. Θυμηθεῖτε καί τόν ἑαυτό σας -καί τόν δικό μου τόν ἑαυτό- σοῦ λέει, γιατί νά μήν τό κάνω;..