Ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου πρέπει νά βρίσκεται στήν καρδιά

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

Ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου σύμφωνα μέ τούς Ἁγίους Πατέρας πρέπει νά βρίσκεται ἐντός τοῦ ἀνθρώπου, στήν καρδία του. Δέν θά πρέπει νά διασκορπίζεται πρός τά ἔξω διά τῶν αἰσθήσεων, ἀλλά νά ἔρχεται «εἰς ἑαυτόν». Δηλ. ἡ ἐνέργεια τοῦ νοῦ, πού διασκορπίζεται διά τῶν αἰσθητηρίων στό περιβάλλον, θά πρέπει νά ἐπανέλθει στήν οὐσία τοῦ νοῦ, πού βρίσκεται ἐντός τῆς καρδίας τοῦ ἀνθρώπου. Τότε ὅταν ὁλοκληρωθεῖ αὐτή ἡ ἐπιστροφή, ὁ νοῦς διά τοῦ ἑαυτοῦ τοῦ, «ἐπί τήν ἔννοιαν τοῦ Θεοῦ ἀναβαίνει». Τότε ἡ νοερά ἐνέργεια λειτουργεῖ σωστά. Τότε ὁ νοῦς δηλ. ἡ ψυχή κατά τοῦς Ἁγίους Πατέρας λειτουργεῖ κατά φύσιν.
Ὁ π. Ἰωάννης Ρωμανίδης μᾶς διδάσκει: «Ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ κύρια μέριμνα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἡ Ἐκκλησία πάντοτε θεράπευε τόν χῶρο τῆς ψυχῆς.

Ἀληθινή ἱστορία μιᾶς ψυχῆς πού βρῆκε τό Φῶς.

  Να μοιραστώ μια ιστορία ;

Η εμπειρία μιας ψυχής που έζησε την κόλαση της ομοφυλοφιλίας και τώρα ζει εν μετανοία…
   Ο ιερός Χρυσόστομος λέει: «Εν τω θέλειν και τω μη θέλειν κείται το παν».  Μου το είχαν πεί, μέσα σε μια από τις πολλές συζητήσεις που είχα κάνει, στην προσπάθειά μου να καταλάβω, ν’ αποκοπώ από την αμαρτία και ν’ αγωνιστώ σωστά. Την απέφευγα πάντα αυτή τη σκέψη, σαν να μην τη καταλάβαινα, σαν να μην με βοηθούσε. Μέχρι τη στιγμή που με φώτισε ο Θεός και συνειδητοποίησα την ωμή αλήθεια. Δεν ήθελα ουσιαστικά! Όπως λέει ο Άγιος Αυγουστίνος στο βιβλίο του «Εξομολογήσεις» για τις δυο βουλήσεις : «Το πρώτο μου άρεσε σαν σκέψη και μ’ έπειθε, το δεύτερο μ’ ευχαριστούσε και με νικούσε». Γνώριζα την αλήθεια, την πίστευα, θα ήθελα να την ζω σωστά, αλλά απ΄ την άλλη αυτό που ήθελα ήταν προφανώς η κατάσταση που ζούσα.

Τά πάθη μᾶς ὑποδουλώνουν, μᾶς καταθλίβουν, μᾶς γερνοῦν, μᾶς σκοτώνουν ψυχικά καί σωματικά

 

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

Ζοῦμε σ’ ἕναν κόσμο μέ νεκρωμένες ψυχές καί ζωντανά σώματα. Τά πάθη μᾶς κυριεύουν καί τά ἀποτελέσματά τους τά βιώνουμε ὀδυνηρά.
Σ’ ἕνα τοῖχο σχολείου διάβασα, ἴσως ἄθελά μου: «Πεθαίνουμε στά 18, μᾶς θάβουν στα 80». Δηλ. κυκλοφοροῦμε μέ νεκρωμένη ψυχή ἀνάμεσα σέ κινούμενα πτώματα.
- Γιατί;
- Διότι ὑποκύπτουμε στήν χειρότερη ἐξουσία πού μπορεῖ νά ὑπάρ­χει:Στήν τυραννίδα τῶν παθῶν, πού δημιουργοῦμε καί ἐγκα­θι­­στοῦμε μόνοι μας, μέσα μας.

Προφητεῖες ἀπό τήν Ρωσία ‘ (Ἁγία Ματρώνα τῆς Μόσχας)

 

Saint Matrona the Sightless of Moscow

http://www.rel.gr/photo/displayimage.php?album=35&pos=69

( Ο Πατριάρχης Μόσχας κ. Αλέξιος με την ηγουμένη της Ι.Μονής της Αγίας Σκέπης, μπροστά στην πολυτελή λάρνακα όπου φυλάσσονται τά ιερά λείψανα της Αγίας Ματρώνας )

 Η Αγία Ματρώνα γεννήθηκε τό 1881,  πάμπτωχη, τυφλή εκ γενετής, καί κατατρεγμένη, από τό τότε Σοβιετικό καθεστώς. Είχε από τόν Χριστό τό χάρισμα τής διόρασης αλλά καί τής προόρασης. Μπορούσε νά βλέπει συμβάντα πού εγίνοντο ή, θά γίνονταν σέ εκατοντάδες μίλια μακριά καί σέ άγνωστους γι΄ αυτήν τόπους…

 Ο  Αγιος Ιωάννης τής Κροστάνδης, ό μεγάλος αυτός Άγιος τής Ορθοδόξου Ρωσικής Εκκλησίας, όταν συνάντησε γιά πρώτη φορά τήν άγνωστή του τότε, 14χρονη  τυφλή Ματρώνα μέσα στόν κατάμεστο από κόσμο ναό τού Αγίου Ανδρέα, είπε γι΄ αυτήν, τά παρακάτω  λόγια,» Ελα, Ματρώνουσκα, έλα… Ιδού έρχεται ή αντικαταστάτριά μου, ό  Όγδοος στύλος τής Ρωσίας « 

μιλώντας  προφητικά, γιά τήν ιδιαίτερη αποστολή τής Ματρώνας στόν Ρωσικό λαό καί στά μετέπειτα χρόνια τών διωγμών πού έβλεπε νά έρχονται…

«Πόνος – Θλῖψις – Ἀγάπη»

 

ΟΜΙΛΙΑ ΙΘ΄

 Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου

 Ἀγαπητά μου παιδιά,
Ὁ πολύαθλος Ἰώβ, αὐτός ὁ γίγας τῆς ὑπομονῆς καί τῆς καρτερίας στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, εἶπε: «Τέρας ἐστίν, ὅστις διῆλθε τόν βίον αὐτοῦ ἄλυπος». Ἑρμηνεύεται δέ ὡς ἑξῆς: «Ἄνθρωπος πού περπάτησε ἐπάνω στή γῆ χωρίς πόνο, χωρίς θλῖψι, χωρίς ἀναστεναγμό, χωρίς κόπο εἶναι “τέρας”». Ἡ λέξις «τέρας» σημαίνει κάτι τό παράδοξο, τό ἐξωπραγματικό, τό ὑπερφυσικό. Ἄρα ἕνας φυσιολογικός ἄνθρωπος εἶναι φύσει ἀδύνατον νά διέλθη τήν ζωή του χωρίς πόνο καί θλῖψι.
Ὁ πόνος καί ἡ θλῖψι εἶναι οἱ σύντροφοι κάθε θνητοῦ ἀνθρώπου. Ποιός δέν πόνεσε καί ποιός δέν ἔκλαψε στήν ζωή του; Ἀπό βρέφος, ἀφ᾿ ἧς στιγμῆς ὁ ἄνθρωπος γεννιέται μέ κλάματα ἀρχίζει νά ἀναπνέη τόν ἀέρα τῆς παρούσης ζωῆ, καί μέ κλάμα καί δάκρυ ἐγκατάλείπει τήν παροῦσα ζωή. Τό βλέπουμε καί στούς μελλοθανάτους, ὅταν πρόκειται νά ἐξέλθη ἡ ψυχή τους, τό λιγότερο ἕνα δάκρυ κυλάει ἀπό τά μάτια τους· ὄχι μόνον στούς ἀνθρώπους πού λογιζόμεθα ὅτι εἶναι μεγάλοι στήν ἡλικία μέ πολλές ἁμαρτίες, ἀλλά καί σέ βρέφος καί σέ παιδάκι μπορεῖ νά δῆς αὐτό τό δάκρυ νά κυλάη.

Τά λεγόμενα «ψυχολογικά» εἶναι κατ’ οὐσίαν πνευματικά προβλήματα

 

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

Ἡ κουλτούρα τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου εἶναι μία «κουλτούρα τῆς πτώσης» καί τῶν παθῶν. Ἡ ὑποδούλωση στήν ὕλη καί στόν αἰσθησιασμό ἔφερε τήν λύπη καί τήν ἀπελπισία. Ἔλεγε ὁ μακαριστός π. Σωφρόνιος Σαχάρωφ: «Ἡ ἀπελπισία εἶναι ἡ ἀπώλεια τῆς συνειδήσεως ὅτι ὁ Θεός θέλει νά μᾶς δώσει τήν αἰώνια ζωή. Ὁ κόσμος ζεῖ στήν ἀπελπισία. Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν καταδικάσει οἱ ἴδιοι τόν ἑαυτό τους στό θάνατο. Πρέπει νά παλέψουμε σῶμα πρός σῶμα μέ τήν ἀκηδία».
Ἡ σωματική ἄνεση καί ἡ ἀχαλίνωτη ἱκανοποίηση τῶν παθῶν ἔφερε τήν ἀνία, τήν ἀκηδία καί τήν διάχυτη ἀπογοήτευση. Ἡ ἀπελπισία καί ἡ αὐτοκτονία τείνει νά γίνει μόδα.
Μέσω ἐπιφανῶν ἐκπροσώπων του ὁ σύγχρονος κόσμος διακηρύττει ὅτι δέν ὑπαρχει εὐτυχία.Πρόσφατα κάποιος μεγάλος ἐπώ­νυμος συγγραφέας  δήλωσε:

Γέρων Ἐφραὶμ ὁ Κατουνακιώτης.Λόγοι διδαχῆς-Γέροντας

Γέροντας

 Εἶπε ὁ Γέροντας, εἶπε ὁ Θεός. Τὸ στόμα τοῦ Γέροντος εἶναι τὸ στόμα τοῦ Χριστοῦ.

Σοῦ εἶπε ὁ Γέροντας; «Μὴ φοβᾶσαι»; Μὴ φοβᾶσαι!

Ἂν κάνεις διάκριση σ᾿ ὅ,τι σοῦ λέει ὁ Γέροντας, δὲν εἶσαι ὑποτακτικός, εἶσαι ἐλεγκτὴς τοῦ Γέροντος.

Ὅση εὐλάβεια ἔχετε, ὅση αὐταπάρνηση ἔχετε, ὅση πίστη ἔχετε εἰς τὸν Γέροντά σας, τόσο καὶ περισσότερο λαμβάνετε.

Εἰς τὸν κόσμο ἀποθνήσκοντας ἕνας πατέρας ἔχει μία περιουσία, ἂς ὑποθέσουμε τώρα, ἑκατὸ δραχμές. Ἀφήνει τέσσερα παιδιά. Στὰ τέσσερα παιδιὰ θὰ διανείμει εἴκοσι πέντε, εἴκοσι πέντε, καὶ εἴκοσι πέντε. Ὅλοι θὰ πάρουν ἀπὸ εἴκοσι πέντε δραχμές. Ἡ κληρονομία τοῦ πατρός των.

Αἰτία τῆς Κατάθλιψης: ἡ ἀπομάκρυνση ἀπό τόν Θεό

 

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ 

 Ζοῦμε σ’ ἕναν κόσμο, πού βουλιάζει ὅλο καί περισσότερο στή θλίψη, στήν ἀνία, στήν σαρκικότητα. Εἶναι ὅλα αὐτά, τά πικρά ἀποτελέσματα τῆς ἀπομάκρυνσης, τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τῶν ἀνθρώπων, ἀπό τόν Δημιουργό τους. Ὁ σύγχρονος καταθλιμμένος καί περίφροντις ἄνθρωπος τῆς Δύσης, ζεῖ τήν δύση τοῦ πολιτισμοῦ του, διότι θέλησε νά αὐτονομηθεῖ ἀπό τόν Θεό, στηρίχτηκε στόν ἑαυτό του, στή λογική του καί ἀφέθηκε στά πάθη του. «Μετάλλαξαν τήν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ σέ ψέμμα, καί ἐσεβάσθηκαν καί ἐλάτρευσαν τήν κτίση καί ὄχι τόν Κτίσαντα… Γι’αυτό καί ὁ Θεός τούς παρέδωσε σέ πάθη ἀτιμίας»^[1]. Ἄφησε ὁ Θεός νά μάθουμε ἀπό αὐτά πού θά πάθουμε…

 Ἀπό τά ἀνωτέρω λόγια τῆς Ἁγίας Γραφῆς κατανοοῦμε ὅτι ὁ ἄνθρωπος κατά παραχώρηση τοῦ Θεοῦ ἀφέθηκε νά πέσει στα διάφορα πάθη, τά ὁποῖα τόν ἀτιμάζουν καί τόν ἐξευτελίζουν. Ἡ αἰτία τῆς παιδαγωγικῆς αὐτῆς Θείας παραχώρησης εἶναι τό γεγονός ὅτι οἱ ἄνθρωποι δέν θέλησαν νά γνωρίσουν τόν Θεόν.

Κατάθλιψη: ἡ πιό καλπάζουσα νόσος στόν κόσμο

 

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

Ἡ κατάθλιψη εἶναι ἡ πιό αὐξανόμενη νόσος σ’ ὅλον τόν κόσμο. Ἡ αἰτία τῆς τεράστιας αὐτῆς αὔξησης εἶναι ὁ μεγάλος ἐγωισμός τῶν συγχρόνων ἀνθρώπων, ἡ ἀχαλίνωτη παράδοση τους στήν ὑπερηφάνεια καί σ’ ὅλα τά ἄλλα πάθη.
Σύμφωνα μέ τίς ἐπίσημες προβλέψεις τοῦ Παγκόσμιου Ὀργα­νι­σμοῦ Ὑγείας τό 2020 ἡ κατάθλιψη θά εἶναι ἡ πιό συχνή ἀσθένεια στόν ἀναπτυγμένο κόσμο.

Γέροντας Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος-Γέροντας Παΐσιος

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ – ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ

«Μοῦ ἔλεγε ὁ π. Παΐσιος, πού τόν εἴχαμε ἐπισκεφτεῖ πρότινος [27-3-1978], τό ἑξῆς. Μοῦ εἶπε καί κάτι καταπληκτικά πράγματα, δέν μπορῶ νά σᾶς τά πῶ. Μοῦ εἶπε λοιπόν τό ἑξῆς: Ὅτι πολλοί λένε ὅτι ἔνιωσαν μιά χαρά, γιατί εἶδαν κάτι κτλ., ἴσως πνευματικό πρᾶγμα κτλ. Μοῦ εἶπε ὅτι εἶναι πάρα πολύ χοντρική αὐτή ἡ χαρά. Εἶναι χοντροειδέστατη, εἶναι σάν τή χαρά πού αἰσθάνεται κανείς ἀπό τήν ἐρωτική ζωή, ἀπό τόν ρημαγμόν τῆς καρδιᾶς. Ἡ πνευματική χαρά ἔχει μιά τέτοια λεπτότητα, ἡ ὁποία εἶναι ἀσύλληπτη! Λοιπόν, σέ ἄπειρο βαθμό ὑπάρχει αὐτός ὁ ρημαγμός τῆς καρδιᾶς, ὅταν πληγωθεῖ ἀπό τό βέλος «Ἰησοῦς Χριστός!».

«Νὰ ξεκινᾷς τὴν ἡμέρα σου σὰν σεραφεὶμ στὴν προσευχή, σὰν χερουβὶμ στὶς πράξεις καὶ σὰν ἄγγελος στὴ συμπεριφορά σου»

 Στάρετς Ἀντωνίου τῆς Ὄπτινα

«Ἂν δὲν θεραπεύτηκες ἀκόμα δὲ σημαίνει πὼς ὁ Θεὸς δὲν ἄκουσε τὶς προσευχὲς ποὺ γίνονται γιὰ σένα, ἀλλὰ πὼς δὲ θεραπεύει ἀμέσως μερικοὺς ἀνθρώπους, γιὰ νὰ ὠφεληθοῦν περισσότερο. Μὲ τὰ πρόσκαιρα βάσανα ὁ ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος ἀπαλλάσσεται ἀπὸ τὰ αἰώνια βάσανα καὶ ταυτόχρονα κερδίζει τὴ σωτηρία του, γίνεται κληρονόμος τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ὁ Κύριος καὶ Θεὸς μὲ τὴν ἄπειρη σοφία Του τὰ ρυθμίζει ὅλα σύμφωνα μὲ τὴν ἀγάπη Του γιὰ τὸ ἀνθρώπινο γένος καὶ χαρίζει σὲ ὅλους αὐτὸ ποὺ τοὺς ὠφελεῖ. Ἐμᾶς δὲν πρέπει νὰ μᾶς ἀπασχολεῖ γιατὶ τὸ ἕνα γίνεται ἔτσι καὶ τὸ ἄλλο ἀλλιῶς, ἀλλὰ ν᾿ ἀφοσιωνόμαστε μὲ παιδικὴ ὑποταγὴ στὸ θέλημα τοῦ οὐρανίου πατέρα μας καὶ νὰ λέμε ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς μας: «Πάτερ ἡμῶν… γεννηθήτω τὸ θέλημά Σου». «Ἂν θέλεις νὰ δεῖς καλύτερες μέρες, ν᾿ ἀγαπήσεις τὴν ἁγία ταπείνωση μ᾿ ὅλη σου τὴν ψυχὴ καὶ θὰ βρεῖς τὴν εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ».

Ἡ ζάχαρη ἔδιωξε τήν γλυκύτητα τῆς εὐχῆς

  

 Οι παλιοί πατέρες είχαν φτάσει σε τέτοια μέτρα και τέτοια λεπτότητα στην πνευματική ζωή, που και το παραμικρό παράπτωμα τους φαινόταν μεγάλο και τους επηρέαζε.

 Διηγήθηκε ο γερω- Καλλίνικος ο ησυχαστής:

 «Ήταν στο Ρωσικό κάποιος μοναχός που είχε τη νοερά προσευχή. Κάποια φορά είπε στον υποτακτικό του να του κάνει ένα τσάϊ και να βάλει και δυο κουταλιές ζάχαρη. Το ήπιε και ύστερα πήγε να προσευχηθεί. Αισθανόταν μεγάλη δυσκολία, ξηρασία, καμία ενέργεια της ευχής.

Ἡ θαυμαστή ἱστορία ἑνός ἀντιγράφου τῆς εἰκόνας τοῦ «Ἄξιόν ἐστίν»

 

 Με την ευκαιρία του σημερινού εορτασμού, 11 Ιουνίου 2015, της θαυματουργής εικόνας του «Άξιόν εστίν» του Πρωτάτου, δημοσιεύω ένα ενδιαφέρον κείμενο από το περιοδικό ΠΡΩΤΑΤΟΝ, τεύχ. 5, Ιούνιος-Ιούλιος 1983.

“Εἴμαστε στά χέρια τοῦ Θεοῦ!”

     Ερώτηση: Μπορούμε να γνωρίζουμε το μέλλον μας; Τι να σκεφτόμαστε όσον άφορα το μέλλον μας;

Πατήρ Θαδδαίος: Εμείς οι άνθρωποι δεν ξέρουμε τι θα μας συμβεί ούτε το επόμενο λεπτό. Δεν γνωρίζουμε τι θα μας συμβεί γενικώς. Το μέλλον μας, δεν εξαρτάται από εμάς.
Εμείς προγραμματίζουμε τη ζωή μας, ή ζωή όμως δεν εξαρτάται από εμάς. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να ελευθερώσουμε τον εαυτό μας από τέτοιες σκέψεις.
Παρόλο πού κάνουμε σχέδια διάφορα γιά τη ζωή μας, το καλύτερο γιά μας είναι να παραδώσουμε τη ζωή μας, το μέλλον μας στα χέρια του Κυρίου. Αυτός εΐναι πού προγραμματίζει καί γνωρίζει τι θά γίνει μέ έμας.
Έμείς πρέπει νά ελευθερωθούμε άπό τέτοιου είδους σκέψεις καί άπό τέτοιου είδους ερωτήσεις όπως: Τί θά γίνει; Πώς θα γίνει;

Ἀνάπαυσις τῆς ψυχῆς κοντά στόν Κύριο

  

«ΑΝΑΠΑΥΣΙΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ»

Ἀπό τό βιβλίο «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ»

Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Ροστώφ

Ὅσο καί ν᾿ ἀναζητᾶς ἀνάπαυσι καί παρηγορία σ᾿ αὐτόν τόν πρόσκαιρο κόσμο δέν θά τήν βρεῖς. Τήν εἰρήνη καί τήν παρηγορία μπορεῖ νά τή δώσει στήν ψυχή μόνον ὁ Κύριος, μέ τή χάρι Του, ὅπως ὁ Ἴδιος εἶπε: «Εἰρήνην ἀφίημι ὑμῖν, εἰρήνην τήν ἐμήν δίδωμι ὑμῖν· οὐ καθώς ὁ κόσμος δίδωσιν, ἐγώ δίδωμι ὑμῖν»Ἰω. 14. 27).

Σκέψου, ποῦ καί σέ ποιά γήϊνη ἀπόλαυσι θά βρεῖς τήν εἰρήνη καί τήν ἀνάπαυσι; Ποῦ θά βρεῖς τήν ἐσωτερική γαλήνη καί τή μόνιμη χαρά; Μήπως στή δόξα; Ἀλλά σήμερα εἶσαι τιμημένος καί αὔριο ἀτιμασμένος. «Πᾶσα δόξα ἀνθρώπου ὡς ἄνθος χόρτου· ἐξηράνθη ὁ χόρτος, καί τό ἄνθος ἐξέπεσε» (Ἡσ. 40. 6-7). Ἀλλά μήπως στόν πλοῦτο; Ὄχι μόνο εἰρήνη καί ἀνάπαυσι δέν σοῦ χαρίζει, ἀλλ᾿ ἀντίθετα πολλή μέριμνα καί ἀνησυχία καί ἀνασφάλεια, μέρα καί νύχτα. Οἱ ἄνθρωποι σέ φθονοῦν καί σέ ἀντιπαθοῦν, κι ἐσύ πάλι δέν εἶσαι ποτέ ἱκανοποιημένος μέ ὅσα ἔχεις. Θέλεις ν᾿ ἀποκτᾶς ὅλο καί περισσότερα, ξεχνώντας πώς τίποτε ἀπ᾿ τόν πλοῦτο σου δέν θά σοῦ μείνει. Λέει ὁ πλούσιος: « “Εὗρον ἀνάπαυσιν καί νῦν φάγομαι ἐκ τῶν ἀγαθῶν μου”, καί οὐκ οἶδε τίς καιρός παρελεύσεται καί καταλείψει αὐτά ἑτέροις καί ἀποθανεῖται» (Σοφ. Σειρ. 11. 19).

ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ. Κείμενα περί θαυμάτων, γραμμένα ἀπό τόν μακαριστό π. Χρυσόστομο Γκέλμπεση

Είμαι ένας υπέργηρος ιερομόναχος από την Ι. Μονή Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου. Εις την Ιερά Μονή κατετάγην την 17ην Σεπτεμβρίου 1935 και την 1η Οκτωβρίου επήγα όπως όλοι οι δόκιμοι τότε της Ι. Μονής στα Στροφάδια. Τα Στροφάδια είναι δυο νησάκια που απέχουν 40 μίλια από την Ζάκυνθο. Εκεί δεν υπάρχει τίποτε άλλο παρά μόνο το Μοναστήρι, όπου και ο τάφος του Αγίου Διονυσίου και ο φάρος. Εκεί έμεινα 4,5 χρόνια. Πολλά θαύματα άκουσα και είδαν τα μάτια μου. Θα σας αναφέρω λίγα προς δόξαν του Τριαδικού Θεού και της Παναγίας μας.

          Οι πατέρες εκεί είχαν μεγάλη ευλάβεια και αγάπη προς την Παναγία μας. Όλη την ημέρα έλεγαν Παντοχαρά μου. Παναγία μου Παντοχαρά μου. Και η Παναγία μας όλους τους προστάτευε και τους ανακούφιζε από τους κόπους και τις ταλαιπωρίες της εκεί σκληρής ζωής.

          Είχαν φτιάξει 3 καμίνια διά να βγάζουν κεραμίδια και τούβλα που χρειάζονταν για τις ανάγκες τους, λόγω της δύσκολης συγκοινωνίας (διότι δεν υπήρχαν καΐκια με μηχανές, μόνο με πανιά ταξίδευαν) να προμηθευτούν τα αναγκαία από τη Ζάκυνθο. Έτσι εξαναγκάστηκαν και έφτιαξαν τα καμίνια.

Πῶς γινόμαστε ἀληθινά μέλη τῆς Ἐκκλησίας_mp3

Π. Σάββας 2015-04-29_Πῶς γινόμαστε ἀληθινά μέλη τῆς Ἐκκλησίας_mp3
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 29-04-2015 (Σύναξη στὸ Ἐνοριακό κέντρο Ἀμπελειῶν Πέλλης).

http://www.hristospanagia.gr/?p=42885

Πὼς Θεολογοῦσαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες_Πατερικὴ Θεολογία_28ο μέρος_π. Ἰωάννου Ρωμανίδη_mp3

 

Π. Σάββας 2015-01-24_Πὼς Θεολογοῦσαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες_28ο μέρος_Πατερικὴ Θεολογία_π. Ἰωάννου Ρωμανίδη_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 24-01-2015 (Σύναξη στὸ Ἀρχονταρίκι στόν Ι. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).

http://www.hristospanagia.gr/?p=42919

Πῶς μποροῦμε νά νικήσουμε τό θάνατο_mp3

 

Π. Σάββας 2015-04-22_Πῶς μποροῦμε νά νικήσουμε τό θάνατο_mp3
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 22-04-2015 (Σύναξη στὸ Ἐνοριακό κέντρο Ἀμπελειῶν Πέλλης).

http://www.hristospanagia.gr/?p=42900

Πῶς θά σωθοῦμε_mp3

 

Π. Σάββας 2015-04-01_Πῶς θά σωθοῦμε_mp3
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 01-04-2015 (Σύναξη στὸ Ἐνοριακό κέντρο Ἀμπελειῶν Πέλλης).

http://www.hristospanagia.gr/?p=42836 

Α.Ὀρθοδοξία, πολιτική καί ὑπαρξισμός , Β.Φιλοσοφία καί θεολογία_Πατερικὴ Θεολογία_22ο μέρος_π. Ἰωάννου Ρωμανίδη_mp3

 

Π. Σάββας 2014-12-07_Α.Ὀρθοδοξία, πολιτική καί ὑπαρξισμός , Β.Φιλοσοφία καί θεολογία_Πατερικὴ Θεολογία_22ο μέρος_π. Ἰωάννου Ρωμανίδη_mp3
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 07-12-2014 (Σύναξη στὸ Ἀρχονταρίκι στόν Ι. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).

http://www.hristospanagia.gr/?p=42828

Ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης: Ἄμα μπεῖ ὁ Χριστός στήν καρδιά!

 

Μόνο ένα να προσέξεις, με συμβούλεψε ο Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης. Να ξεκαθαρίζεις τις σκέψεις σου, που από την πολλή σου ευαισθησία πιέζεσαι και θλίβεσαι. Να τις διώχνεις, να μην παραμένουν. Να αγαπάς τους πειρασμούς που έρχονται και δεν θα ταράζεσαι, ούτε θα θλίβεσαι. Να αγαπάς πολύ όλους τους αδελφούς το ίδιο. Να αγαπάς πολύ τον Γέροντα. Ένας Γέροντας, ένας Χριστός.

 – Πως θα αγαπήσω τους πειρασμούς και τις δυσκολίες;

– Είναι μεγάλη ιστορία αυτή. Έχει τους τρόπους της. Άμα μπεί ο Χριστός στην καρδιά, τη γεμίζει με την αγάπη Του.
Τότε δεν υπάρχει “μη τούτο, μη εκείνο, μη, μη…”. Μόνο αγάπη… Πάνω απ’ όλα η Αγάπη.
Τα μη ήσαν προ Χριστού. Τα κατήργησε ο Χριστός. Έφερε την Αγάπη. Παράδεισος είναι η ζωή του Χριστού, η υπακοή, η ταπείνωση.

Κατά τό προσκύνημα στούς Ἁγίους Τόπους Ἱεροσολύμων

 

ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ 21ΟΥ ΑΙΩΝΑ. ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΩΝ ΜΟΥΝΑΖΟΥΣΩΝ ΜΑΚΡΙΝΗΣ ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙΑΣ ΤΗΣ Ι.Μ. ΑΡΤΟΚΩΣΤΑΣ. 

       Κατά το προσκύνημα στους Αγίους Τόπους Ιεροσολύμων

Στο προσκύνημά μας στους Αγίους Τόπους καί συγκεκριμένα στο Γολγοθά, στο σημείο πού υπάρχει η τρύπα πού στήθηκε ο Σταυρός, έλεγε η γερόντισσα, έσκυψα να προσκυνήσω με δάκρυα στα μάτια, γιατί σκεφτόμουν: «Χριστέ μου, σταυρώθηκες για τις δικές μας αμαρτία». Τότε άκουσα μια γλυκύτατη φωνή να βγαίνει από τήν τρύπα: «Σταυρώθηκα για τη δική σου αγάπη».

     Επιπλέον έλεγε: Όταν είχαμε πάει με την αδελφή Μακαρία στο Σινά, την πρώτη φορά πού προσκυνήσαμε τά άγια λείψανα τής ‘Αγίας Αικατερίνης, επειδή πήγαμε χωρίς προετοιμασία καί κουρασμένες από τά άλλα προσκυνήματα, είδαμε το χέρι τής Αγίας, χωρίς σάρκα, μόνο οστά καί δέρμα.

Τήν επομένη όμως ημέρα πήγαμε προετοιμασμένες με προσευχή καί τότε είδαμε το χέρι τής Αγίας, ολόλευκο καί ζωντανό.

Ὅσοι εἶναι καλοί ἄνθρωποι ἀλλά ἐκτός ἐκκλησίας θά σωθοῦν;

 

 Ερώτηση: Μόλις τελείωσα το βιβλίο : Οι Γκουρού, ο νέος, και ο Γέροντας Παΐσιος. Είχα υπαλλήλους που δούλευαν για μένα που ήταν ινδουιστές από την γέννηση τους, που ήταν καλοί άνθρωποι. 

 Θα μπορούσα να πω πως είμαι περισσότερο αμαρτωλός απ’ ότι αυτοί, ειδικά επειδή είμαι Ορθόδοξος. 
Πως μπορεί αυτή η κατάσταση να υπάρχει, καλοί και δίκαιοι άνθρωποι εξαιτίας του μέρους που γεννήθηκαν να μην έχουν πιθανότητα να γνωρίσουν τον Χριστό;  Είναι δαιμονισμένοι; 
Αν είναι τότε φοβάμαι πως είμαι και εγώ, αφού είναι πραγματικά καλύτεροι, πιο ταπεινοί από εμένα. Αυτή η απορία με ανησυχεί πολύ. 
Ελπίζω να μπορείτε να μου απαντήσετε. Συγχωρέστε με.Αγαπητέ κε…,Χριστός Ανέστη!

Μποροῦμε νά γίνουμε ἅγιοι σήμερα;

 

  ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ

Βασισμένο σέ κείμενα  τοῦ ὁσίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου

 Πολλές φορές ἀκοῦμε  τούς χριστιανούς νά λένε:

«Ἄν ζούσαμε κι’ ἐμεῖς στήν ἐποχή τῶν Ἀποστόλων καί ἀξιωνόμασταν νά δοῦμε τό Χριστό, ὅπως Τόν εἶδαν ἐκεῖνοι, θά γινόμασταν ἅγιοι, ὅπως ἔγιναν κι’ αὐτοί». Ὅσοι σκέφτονται ἔτσι, ξεχνοῦν ὅτι Ἐκεῖνος πού μιλοῦσε στόν καιρό τῶν ἀποστόλων, μιλάει καί τώρα. Ἴσως ὅμως καί πάλι νά πεῖ κάποιος: «Μά δέν εἶναι τό ἴδιο πράγμα νά δεῖ κανείς τό Χριστό μέ τά μάτια του, ὅπως Τόν εἶδαν οἱ ἀπόστολοι, καί ν’ ἀκούει μόνο τά λόγια Του ἀπό ἄλλους ἤ νά τά διαβάζει στή Γραφή, ὅπως ἐμεῖς σήμερα».

Κι’ ἐγώ ἀπαντῶ, ὅτι δέν εἶναι ὁπωσδήποτε τό ἴδιο τό τότε καί τό τώρα. Ἀλλά τό τωρινό εἶναι πολύ μεγαλύτερο ἀπό ἐκεῖνο πού ἔζησαν οἱ Ἀπόστολοι, κι’ εὐκολότερα μᾶς φέρνει  στήν πίστη!

Μήν παραξενεύεστε. Μόνο ἀκοῦστε με.

Ἅγιος Νεκτάριος: Ταπεινωθεῖτε μέχρι τό χῶμα καί θά γίνετε τέλειοι!

 

Σκοπός της ζωής μας είναι νά γίνουμε τέλειοι καί άγιοι. Νά αναδειχθούμε παιδιά τού Θεού καί κληρονόμοι τής βασιλείας τών ουρανών.

 Άς προσέξουμε μήπως, γιά χάρη τής παρούσας ζωής, στερηθούμε τή μέλλουσα, μήπως, από τίς βιοτικές φροντίδες καί μέριμνες, αμελήσουμε τό σκοπό τής ζωής μας.

Η νηστεία, η αγρυπνία καί η προσευχή από μόνες τους δέν φέρνουν τούς επιθυμητούς καρπούς, γιατί αυτές δέν είναι ο σκοπός τής ζωής μας, αποτελούν τά μέσα γιά νά πετύχουμε τό σκοπό.

 Στολίστε τίς λαμπάδες σας μέ αρετές. Αγωνιστείτε ν’ αποβάλετε τά πάθη τής ψυχής. Καθαρίστε τήν καρδιά σας από κάθε ρύπο καί διατηρήστε τήν αγνή, γιά νά έρθει καί νά κατοικήσει μέσα σας ο Κύριος, γιά νά σάς πλημμυρίσει τό Άγιο Πνεύμα μέ τίς θείες δωρεές.

Τά γνωρίσματα τοῦ καλοῦ χριστιανοῦ.Ποῖος εἶναι ὁ καλός, ὁ ἀληθινός χριστιανός;

 

 Ὁ ἀληθινός χριστιανός εἶναι ὁ Ἅγιος. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε Ἅγιοι γίνεσθε ὅτι ἐγὼ Ἅγιος εἰμί»[1]. Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος ὅλους τούς χριστιανούς τούς ὀνομάζει Ἁγίους δηλαδή ξεχωρισμένους ἀπό τόν κόσμο, τήν ἁμαρτία, τόν διάβολο καί ἀφιερωμένους στόν Θεό. Παρατηρεῖ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἀναφερόμενος στόν Ἅγιο Ἀπόστολο Παῦλο: «Ἁγίους δέ πιστούς καλεῖ πάντας» δηλαδή ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος «ἀποκαλεῖ ἁγίους ὅλους τούς πιστούς». Ὀφείλουμε λοιπόν ὅλοι νά γινόμαστε συνεχῶς Ἅγιοι.

Ὅσιος Παΐσιος: Ὁ Ἀχάριστος εἶναι πάντα λυπημένος

 

 -Γέροντα, γιατί πολλοί άνθρωποι, ενώ τα έχουν όλα ,νιώθουν άγχος και στενοχώρια;
-Όταν βλέπετε έναν άνθρωπο να έχη μεγάλο άγχος, στενοχώρια και λύπη, ενώ τίποτε δεν του λείπει, να ξέρετε ότι του λείπει ο Θεός.

Όποιος τα έχει όλα, και υλικά αγαθά και υγεία, και, αντί να ευγνωμονή τον Θεό, έχει παράλογες απαιτήσεις και γκρινιάζει, είναι για την κόλαση με τα παπούτσια. Ο άνθρωπος, όταν έχη ευγνωμοσύνη, με όλα είναι ευχαριστημένος. Σκέφτεται τί του δίνει ο Θεός κάθε μέρα και χαίρεται τα πάντα.
Όταν όμως είναι αχάριστος, με τίποτε δεν είναι ευχαριστημένος γκρινιάζει και βασανίζεται με όλα. Αν, ας πούμε, δεν εκτιμάη την λιακάδα και γκρινιάζει, έρχεται ο Βαρδάρης και τον παγώνει …; Δεν θέλει την λιακάδα θέλει το τουρτούρισμα που προκαλεί ο Βαρδάρης. -Γέροντα, τί θέλετε να πήτε μ’ αυτό;

Ὄχι διάκριση μεταξύ ἡσυχαστικῆς ζωῆς καί ζωῆς δράσεως

 

Δ. ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΗ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ

Διηγεῖται ὁ Μητροπολίτης Μπάτσκας κ. Εἰρηναῖος Μπούλοβιτς γιά τόν Γέροντα Πορφύριο: «Σ’ ἐμένα προσωπικὰ εἶχε κάνει πολὺ μεγάλη ἐντύπωση καὶ μὲ εἶχε ὠφε­λήσει τὰ μέγιστα πνευματικῶς μία συμβουλή, πού μου εἶχε δώσει μία φορά· νὰ μὴν διακρίνουμε μεταξὺ μίας ζωῆς ἡσυχαστικῆς, ἀναχωρητικῆς καὶ μίας ζωῆς δράσεως. Αὐτὴ ἡ διάκριση εἶναι μᾶλλον ψευδὴς κι ἐξωτερική. Ἡ οὐσία εἶναι, ὅπως μου ἔλεγε ὁ μακαριστὸς Γέρων, (νά ἐξετάζουμε τό) ἂν κάνουμε πραγματικὴ ὑπακοὴ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας Του καὶ ἂν κάνουμε μὲ ἀγάπη τὸ συγ­κεκριμένο διακόνημά μας.

Σᾶς ἐξομολογοῦμαι τώρα ὅτι εἶχα δυσκολευτεῖ πάρα πολὺ στὴν προσωπική μου ζωή, ὅταν ἔπρεπε, ἀπὸ μία ζωὴ ἀποτραβηγμένη, ἔστω ἐξωτερικῶς ἥσυχη καὶ ἡσυχαστική, μὲ μελέτη καὶ μὲ πολὺ ἐλάχιστο κύκλο ἀνθρώπων ποὺ συν­­ανα­στρεφόμουν, νὰ βρεθῶ μετὰ σὲ μία ζωὴ δημόσιας ἐκκλησιαστικῆς εὐ­θύνης, μέσα σὲ ἐπιτροπὲς κι ἀντιπροσωπεῖες, νὰ τριγυρνῶ συνεχῶς σὲ διά­φορες εὐρωπαϊκὲς πρωτεύουσες, νὰ συναντῶ πολιτικούς, διπλωμάτες καὶ ἄλλους· πρᾶγμα, ποὺ σήμερα ἀναγκάζομαι νὰ κάμνω τόσο ὡς μέλος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ὅσο καὶ λόγω τῶν συγκεκριμένων εὐθυνῶν μου ὅσον ἀφορᾶ τὶς διεκκλησιαστικὲς σχέσεις τοῦ Πατριαρχείου μας.

Δ. ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΗ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ

Ἡ Πνευματική ζωή καί ὁ πνευματικός ἀγώνας. Περιφρόνηση καί ὄχι ὑποταγή στά πάθη.

Δίδασκε ὁ Ὅσιος Γέροντας Πορφύριος πνευματικό του παιδί ὅτι: «Ὁ πνευματικὸς ἀγώνας εἶναι αὐτός: Νὰ μεταμορφώνεις ὅ,τι σοῦ συμβαίνει σὲ καλό. Ἂν ἔχεις θλίψη, νὰ δίνεσαι στὴν προσευχή. Σιγά-σιγὰ θὰ μπορεῖς νὰ θεραπεύεις ὅλες σου τὶς ἀδυναμίες. Ἡ θλίψη σου γίνεται χαρά. Δὲν εἶναι παραμύθια ὅσα σοῦ λέω. Γίνονται!…ὁτιδήποτε συμβαίνει, μπορεῖς νὰ τὸ μεταμορφώσεις σὲ καλό, ὅταν δοθεῖς στὸν Θεό»[169].

«Ὁ Θεός», δίδασκε ὁ σεβαστός Ὅσιος Γέρων, «ἔχει βάλει μία δύναμη μέσα στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου. Ἀπ’ αὐτόν ἐξαρτᾶται πῶς τήν διοχετεύει, γιά τό καλό ἤ γιά τό κακό. Ἄν τό καλό τό παρομοιάσομε μέ ἀνθόκηπο γεμάτο λουλούδια, δέντρα καί φυτά, ἐνῶ τό κακό μέ ἀγκάθια, καί τήν δύναμη μέ νερό, τότε μπορεῖ νά συμβεῖ τό ἑξῆς: ὅταν τό νερό τό διοχετεύσομε πρός τόν ἀνθόκηπο, τότε ὅλα τά φυτά ἀναπτύσσονται, πρασινίζουν, ἀνθίζουν, ζωογονοῦνται· τήν ἴδια στιγμή τ’ ἀγκάθια, ἐπειδή δέν ποτίζονται, μαραίνονται, χάνονται. Καί τό ἀντίθετο»^[170].

Ἡ φανέρωση καί ἡ διανομή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος _2ο Μέρος _Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ_mp3

 

Π. Σάββας 2013-06-24_Ἡ φανέρωση καί ἡ διανομή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος _1ο Μέρος _Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ_mp3

 Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 24-06-2013 (Σύναξη στό ἀρχονταρίκι).

http://www.hristospanagia.gr/?p=42364 

Ἡ φανέρωση καί ἡ διανομή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος _1ο Μέρος _Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ_mp3

 

Π. Σάββας 2013-06-23_Ἡ φανέρωση καί ἡ διανομή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος _1ο Μέρος _Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ_mp3

 Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 23-06-2013 (Σύναξη στό ἀρχονταρίκι).

 http://www.hristospanagia.gr/?p=42358

Ὁ πλούσιος ἀπό τό Ντητρόιτ κι ἕνα ὅραμα τοῦ Γέροντος Ἐφραίμ (π. Στέφανος Ἀναγνωστόπουλος )

   

O π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος διηγείται…
Όταν τον Φεβρουάριο, πήγα στην Αμερική στην Αριζόνα, και είδα το γέροντά μου, μου έκανε μια ερώτηση, μου είπε «προσφέρεις πενήντα χρόνια τον λόγο του Θεού, και από ότι ξέρω από την πρώτη μέρα που έγινες διάκονος, άρχισες να κάνεις κηρύγματα εις την Νέα Μηχανιώνα. Και τα συνεχίζεις μέχρι σήμερα, πενήντα ολόκληρα χρόνια. Έγραψες και βιβλία πολύ ωφέλιμα. Μπορεί να έσωσες και εκατό χιλιάδες ψυχές και διακόσιες. Συ όμως, θα σωθείς ή θα κολασθείς;» Θέλετε να το επαναλάβω; Τον κοίταξα με βουβό το στόμα και το επαναλαμβάνει «παπά μου, συ θα σωθείς ή θα κολασθείς;»

 Πριν από χρόνια, μου είπε, πήγα στο Ντητρόιτ, και κει με κάλεσαν σ’ ένα σπίτι να εξομολογήσω έναν ογδοντάχρονο, ο οποίος δεν ήθελε εξομολόγηση στην ουσία, αλλά ήθελε να του κάνω ερμηνεία ενός ονείρου που είδε. Εγώ άρπαξα όμως την ευκαιρία, και από το όνειρο έβγαλα την εξομολόγηση. Και είπε, και είπε, και είπε αυτός ο ογδοντάχρονος άνθρωπος, πολλές και φοβερές αμαρτίες, ακατανόμαστες, που δεν μπορούμε ούτε καν να τις ονομάσουμε, στις εξωτερικές μας συζητήσεις, λέει, όχι μέσ’ την εκκλησία, ούτε έξω καν. Τόσο φοβερές ήταν αυτές οι αμαρτίες.

Πότε γίνονται καί πότε δέν γίνονται μνημόσυνα

  

Πρωτοπρεσβ. Παχυγιαννάκης Ευάγγελος

 Στο ερώτημα, που δυστυχώς απασχολεί πολλούς χριστιανούς αλλά και πολλούς ιερείς, ως μη όφειλε, θα απαντήσομε με μεγάλη συντομία.

Μνημόσυνα κατ’ αρχήν Κυριακή δεν γίνονται.  Αλλά και όταν γίνονται, κατ’  οικονομίαν (που κακώς γίνονται), δεν ψάλλονται Ευλογητάρια, αλλ’ ούτε και τα νεκρώσιμα: Μνήσθητι, Κύριε και Μετά τῶν Ἁγίων. Η Κυριακή είναι ἡ πρώτη αλλά και ογδόη ημέρα της εβδομάδος και είναι αφιερωμένη στον Κύριό μας και στην Ανάστασή Του και συμβολίζει, την επέκεινα του αιώνος τούτου ατελεύτητη ζωή. Επίσης, ολόκληρη η Διακαινήσιμος Εβδομάδα λογίζεται ως μία ημέρα και εικονίζει την ογδόη ημέρα, την αιώνια και ατελεύτητη. Ως εκ τούτου, επειδή η Κυριακή είναι αφιερωμένη στην Ανάσταση του Κυρίου, απαγορεύεται να νηστεύομε, να γονατίζομε και να κάνομε οτιδήποτε άλλο, που  είναι θρηνώδες και πένθιμο. Την Κυριακή καλείται ο πιστός να ζήσει την Ανάσταση του Κυρίου, ως δικό του προσωπικό γεγονός μετοχής στην Ανάσταση του Κυρίου. Αυτός είναι και ο σημαντικότερος λόγος που απαγορεύεται ρητά από τους Πατέρες να γίνονται Μνημόσυνα την Κυριακή και γι’  αυτό έχουν θεσπίσει να γίνονται τα Μνημόσυνα το Σάββατο. Αυτό άλλωστε σημαίνει και η εβραϊκή λέξη Σάββατον:

Τά αἴτια τῆς πτώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως

  

 Τα αίτια της πτώσεως της Κωνσταντινουπόλεως,

κατά τον Ιωσήφ τον Βρυέννιον

 Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου 

     Η πτώση της Κωνσταντινουπόλεως την 29η Μαΐου του 1453 ήταν το αποκορύφωμα της φθίνουσας δόξας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, του λεγομένου Βυζαντίου. Γύρω από τα αίτια της πτώσης αυτής εγράφησαν πολλά, τα οποία παρουσιάζουν την κατάσταση στην οποία βρισκόταν τότε η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία-Βυζάντιο, αφού είχε χαθή όλη η Μικρά Ασία, η Ανατολική Θράκη και είχε μείνει μόνον η Κωνσταντινούπολη και τα περίχωρά της. Οι κατά καιρούς εχθροί είχαν προξενήσει μεγάλη ζημία, με αποκορύφωμα και τελειωτικό κτύπημα την κατάληψη της Κωνσταντινουπόλεως από τους Φράγκους, κατά την Δ Σταυροφορία την 13η Απριλίου του έτους 1204. Η μετά από λίγα χρόνια (1261) ανακατάληψή της και ελευθέρωσή της δεν προσέφερε ουσιαστικά πράγματα, διότι ήδη η Πόλη είχε καταστραφή και λεηλατηθή ολοσχερώς.

Ἀπ᾿ ὅ,τι κάνει κανείς γιά τόν Θεό, τίποτε δέν πάει χαμένο

  

 Δεν γνωρίζω αν άλλη χριστιανική χώρα, όπως η Ελλάδα μας, έχη τόσα εξωκλήσια. Εξωκλήσια είναι τα εκκλησάκια που βρίσκονται έξω από πόλεις και χωριά.

Αυτά τα εκκλησάκια ήταν σημεία ευλαβικής αναφοράς και παρηγοριάς για τον ανθρώπου της υπαίθρου. Είχαν αγιάσματα με ιαματικά ύδατα. Είχαν άγιες εικόνες, που δάκρυζαν, χτυπούσαν, μιλούσαν, θαύματα ενεργούσαν.  Ήταν αποκούμπια του πονεμένου και κουρασμένου ανθρώπου. Αυτά ήταν γι’ αυτούς τα νοσοκομεία, τα καταφύγια στον πόνο και τις στενοχώριες της πικρής ζωής. Ήταν κτισμένα έπειτα από κάποιο όνειρο, κάποια οπτασία ή κάποιο τάμα. Οικοδομήθηκαν από φτωχούς χειρώνακτες, τις περισσότερες φορές με τους δικούς τους κόπους. Αρχιτέκτων ήταν η βαθιά τους ευλάβεια, γι’ αυτό και ήσαν όμορφα, γουστόζικα. Η κάθε γωνιά και η κάθε πέτρα έχει τοποθετηθεί με μεράκι. Και οι άνθρωποι που τα συντηρούν και ανάβουν τα κανδηλάκια και τα ευτρεπίζουνε στο διάβα του χρόνου είναι όμορφοι, ευλαβείς, προσηνείς.

«Εἶναι πολύ σπουδαία ἡ ἐργασία τοῦ πένθους. Πόσα εἶναι τά εἴδη τοῦ πένθους καί ποιά ἡ διαφορά τῶν δακρύων»,μέρος α΄

 

  ΥΠΟΘΕΣΗ ΛΒ΄(32)

Τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Διαλόγου

Πέτρος: Ζητῶ, ἅγιε δέσποτα, νά μοῦ πεῖς πόσα εἶναι τά εἴδη τῆς κατάνυξης.
Γρηγόριος: Ἡ κατάνυξη, Πέτρε, ἐμφανιζεται μέ πολλές ὡραῖες μορφές. Γι᾿ αὐτό καί ὁ Ἰερεμίας λέει: «Δύο χείμαρροι νεροῦ βγῆκαν ἀπό τά μάτια μου»¹. Δύο ἑπομένως εἶναι τά κυριότερα εἴδη τῆς κατάνυξης: ὅταν ἡ ψυχή διψάσει τόν Θεό, πρωτα αἰσθάνεται κατάνυξη ἀπό τόν φόβο καί ἔπειτα ἀπό τόν πόθο. Στήν ἀρχή δηλαδή λιώνει ἀπό τά δάκρυα καθώς θυμᾶται τίς ἁμαρτίες της καί φοβᾶται μήν πέσει στήν αἰώνια κόλαση ἐξαιτίας τους. Ὅταν ὅμως στενοχωρηθεῖ καί λυπηθεῖ πολύ, τότε παύει ἡ δειλία καί γεννιέται μέσα της κάποια ξενοιασιά γιά τό ὅτι θά συγχωρηθεῖ καί κάποιο θάρρος, ὁπότε ἡ ψυχή φλογίζεται ἀπό τόν πόθο τῆς οὐράνιας χαρᾶς.Καί αὐτή πού προηγουμένως ἔκλαιγε ἀπό φόβο μήν ὁδηγηθεῖ στήν κρίση, ἔπειτα ἀρχίζει πάλι νά κλαίει πικρά, ἐπειδή εἶναι μακριά ἀπό τήν οὐράνια βασιλεία. Γιατί ὅταν ὁ νοῦς καθαριστεῖ, βλέπει πῶς εἶναι οἱ χορεῖες τῶν ἀγγέλων, ποιά εἶναι ἡ κοινωνία τῶν μακαρίων πνευμάτων² καί ποιό εἶναι τό μεγαλεῖο τοῦ νά βλέπεις αἰώνια τόν Θεό³.

Τά Ἅγια Λείψανα

 

( Τά Ἅγια Λείψανα ). Ποιός εἶναι ὁ σκοπός ὕπαρξης τῶν Ἁγίων Λειψάνων στήν Ὀρθοδοξία μας καί πῶς μποροῦμε νά σταθοῦμε καί νά ἀξιοποιήσουμε τήν ἰαματική τους Χάρη καί εὐλογία. Συνέντευξη μέ τόν μακαριστό γέροντα π.Ἰάκωβο Τσαλίκη, προηγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Δαυίδ Εὐβοίας.
Τό ἀπομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα εἶναι ἀπό τήν ἐκπομπή Ράδιο-Παράγκα τοῦ ραδιοφωνικοῦ σταθμοῦ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Τήν ἐκπομπή παρουσίαζε ὁ πρωτοπρεσβύτερος π. Κωνσταντῖνος Στρατηγόπουλος.
π. Ἰάκωβος: Μιά μέρα θ᾽ ἀναστηθοῦν π. Κωνσταντῖνε μου, κατά τή βουλή καί τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ πού μᾶς εἶπε καί ὁ Χριστός μας «καί πάντες ἀναστήσονται». Καί ὅτι ὀστέα γυμνά ἐκβλύζουν ἰάματα, ἀλλά μέσα σ᾽ αὐτά τά λείψανα, τά ἱερά, κατοικοῦσε ἤ κατοικεῖ ψυχή ἀθάνατος κι ὅσο καί νά φθαροῦν μέσα στό χῶμα καί μέσα στή γῆ κάποτε μιά μέρα θά λάβουν ζωή αὐτά τά λείψανα καί τά ὀστά αὐτά, πάτερ Κωνσταντῖνε, καί θά ἀναστηθοῦν καί θά παρουσιαστοῦν πάλι στόν Δεσπότη Χριστό ὅπως, μέ συγχωρεῖτε, ἤμασταν καί πρῶτα ἀλλά καί μέ τό σῶμα, κι ὅτι θά λάβουν ζωή τά λείψανα αὐτά.

Οἱ Ὅσιοι 318 Θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἃ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καὶ ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος_2ο Μέρος_mp3

 

Π. Σάββας 2012-05-27_Οἱ Ὅσιοι 318 Θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἃ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καὶ ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος_2ο Μέρος_mp3
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 27-05-2012 (Σύναξη στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης ).

http://www.hristospanagia.gr/?p=42090

Οἱ Ὅσιοι 318 Θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἃ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καὶ ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος_1ο Μέρος_mp3

 

Π. Σάββας 2012-05-27_Οἱ Ὅσιοι 318 Θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἃ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καὶ ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος_1ο Μέρος_mp3
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 27-05-2012 (Σύναξη στὸ Ἀρχονταρίκι).

http://www.hristospanagia.gr/?p=42086

Ἐπιδράσεις τοῦ περιβάλλοντος στήν ψυχή – Κορίτσια καί παντελόνια

Δ. ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΗ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ

Ἐπιδράσεις τοῦ περιβάλλοντος στήν ψυχή – Κορίτσια καί παντελόνια

Ὁ Ὅσιος Γέροντας Πορφύριος ἔδινε τεράστια σημασία στό θέμα τῆς ἐνδυμασίας, διότι ἀκολουθοῦσε τήν Ἁγία Γραφή καί τήν Ἱερά Ὀρθόδοξη Παράδοσή μας. Τόνιζε ὅτι ἡ ψυχή ἐπηρεάζεται πάρα πολύ ἀπό τήν ἐνδυμασία. Ἄν ἡ γυναίκα φοράει ἀνδρικά ἐνδύματα ἐπηρεάζεται ἡ ὅλη της ψυχολογία καί ἔχει μία συμπεριφορά ἀφύσικη, πού ταιριάζει σέ ἄνδρα· συμβαίνει μία ἀνδροποίηση τῆς γυναίκας. Ἀντίστοιχα συμβαίνει μία ἐκθήλυνση τοῦ ἄνδρα, ὅταν χρησιμοποιεῖ γυναικεῖα ἐνδύματα. Ἡ ἀλλοίωση στήν ψυχολογία ἔχει καί σωματικές συνέπειες ὀδυνηρότατες, ὅπως καταδεικνύεται ἀπό τά παρακάτω.

Τό περιστατικό εἶναι εὔγλωττο.

Διηγεῖται πνευματικό παιδί τοῦ Ὁσίου:«Ἦταν λίγο μετά τήν συνταξιοδότησή του ὡς ἱερέως… Ὑπηρέτησε τριάντα χρόνια περίπου ὡς ἐφημέριος στό ναΰδριο τοῦ Ἁγίου Γερασίμου τῆς Πολυκλινικῆς τῶν Ἀθηνῶν, δίπλα στήν Ὁμόνοια, ἐπί τῆς ὁδοῦ Πειραιῶς. Τότε, λοιπόν, μία μέρα βρέθηκε ἐκεῖ στήν περιοχή καί, περνώντας μπροστά ἀπό τόν Ἱ. Ναό τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου Ὁμονοίας, ἀνέβηκε νά προσκυνήσει. Τήν ὥρα, πού ἔβγαινε ἀπό τήν ἐκκλησία, τόν πλησίασε ἕνα ζευγάρι μαζί μ’ ἕνα κοριτσάκι καί τόν ρώτησαν ἄν μποροῦσαν νά τόν ἀπασχολήσουν γιά λίγο.

Οἱ θεραπευτικές ἀρχές τῆς ψυχῆς κατά τόν Ἅγιο Πορφύριο, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Οἱ θεραπευτικές ἀρχές τῆς ψυχῆς κατά τόν Ἅγιο Πορφύριο, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

ΟΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΟΡΦΥΡΙΟ,ΑΡΧ. ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ.
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 27-11-2010 

http://hristospanagia3.blogspot.gr/ 

Ὁ Ἅγιος Ἡλίας Διαμαντίδης, ὁ μυροβλύτης (1880-1946)- Τί εἶπε γιά τήν Πόλη.

 ΒΙΟΣ:

Ο άγιος γεννήθηκε το 1880 στο χωριό Χουρμικιάντο των Σουρμένων του Πόντου και πέρασε μαρτυρικά παιδικά χρόνια στα χέρια της μητριάς του, η οποία τον βασάνιζε στην κυριολεξία με σαδισμό. Εκείνος όμως όχι μόνο δεν αποκάλυπτε στον πατέρα του τη φρικτή συμπεριφορά της, αλλά και αργότερα, στα γηρατειά της, τη φρόντισε με ανεξικακία σαν μητέρα του. Αυτός ήταν και ο λόγος –κατά την εκτίμηση του αγίου γέροντα Παϊσίου του Αγιορείτη– που ο Θεός του έδωσε τόσο πλούσια τη θαυματουργική χάρη Του.
Μετά από πολλές ταλαιπωρίες και περιπέτειες, παντρεύτηκε και απέκτησε έξι κόρες, αλλά υιοθέτησε και δύο ορφανά κορίτσια και τα μεγάλωσε σαν παιδιά του. Εργαζόταν κι αυτός ως αρτοποιός, αρχικά ως βοηθός και στη συνέχεια με δικό του φούρνο.

Ἡ ἀνάληψη τοῦ Κυρίου_mp3

 

Π. Σάββας 2010-05-15_ΠΟΙΑ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ 

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 15-05-2010 (Συνάξεις ἀνδρῶν στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).

http://www.hristospanagia.gr/

«Πᾶσα πνοή αἰνεσάτω τόν Κύριον»

 

 ΟΜΙΛΙΑ ΚΔ΄

Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου

 Εὐλογημένα μου παιδιά,

 Ὅταν εἴμεθα μέ τόν Γέροντά μου στήν Νέα Σκήτη, ἡ παραίνεσίς του, ἡ προτροπή, ἡ τακτική καί ὁ σκοπός του ἦταν νά μᾶς συμβουλεύη συνέχεια, ἐπισταμένως, μέ ἄγρυπνη παρακολούθησι νά λέμε τήν προσευχή τοῦ Χριστοῦ μας καί νά ἀγρυπνοῦμε γενναῖα. Μᾶς εἶχε ἐμφυτεύσει πολύ βαθειά τήν ἔννοια τῆς προσευχῆς καί τῆς νήψεως διά τῆς ἀγρυπνίας. Μᾶς ἔλεγε ὅτι μοναχόν πού ἀγρυπνεῖ καί προσεύχεται μετά νήψεως, μή τόν ἰδῆτε ὡς γήϊνον ἄνθρωπον, ἀλλά ὡς ἄγγελον Θεοῦ. Ὅπως οἱ ἄγγελοι εἰς τόν οὐρανόν ὑμνολογοῦν ἀκατάπαυστα, ἀενάως τόν Τρισάγιον Θεόν μέ ἀπέραντη εὐφροσύνη καί ἀγαλλίασι καί θεωρία Θεοῦ, οὕτω πως καί οἱ μοναχοί πρέπει νά ἀγρυπνοῦν, νά ὑμνολογοῦν, νά νήφουν, νά πενθοῦν καί νά κλαῖνε τίς νύκτες καί τίς ἡμέρες.
Βέβαια ἡ νύκτα εἶναι πιό ἀποδοτική διά τό ἥσυχον τῆς φύσεως, καί ἰδιαίτερα κατά τίς ὧρες πού ξεκουράζεται ὁ ἄνθρωπος ἀπό τήν μέριμνα τῆς ἡμέρας. Ξεκουράζεται ὁ νοῦς ἀπό τήν ἀδολεσχία καί τόν κόπο τῆς ἡμέρας, ὁπότε ἀγρυπνώντας ξεκούραστος καί νηφάλιος ἔχει ἀπόδοσιν περισσοτέραν.

Ὅσιος Παΐσιος: «Ἄν τά ὑλικά πράγματα δέ μοιράζονται μέ τό Εὐαγγέλιο, θά μοιραστοῦν μέ τό μαχαίρι»

  Μία φορά σκανδαλισμένος με έναν πνευματικό που ήθελε να επιβάλει τις πολιτικές του πεποιθήσεις σ’ ένα πνευματικοπαίδι του, πήγα να ρωτήσω σχετικά το γέροντα. 

Για μένα χέρι που δεν κάνει το σταυρό, είτε «δεξιό» είτε  «αριστερό»… το ΙΔΙΟ είναι. Δεν έχουν καμία διαφορά.

Να κοιτάτε να μαθαίνετε ποιοι είναι τίμιοι άνθρωποι, δίκαιοι και αυτούς να ψηφίζετε. Σήμερα έχουμε ανάγκη όχι από έξυπνους αλλά από τίμιους ανθρώπους.

«Ποιά εἶναι ἡ τιμή τῆς ἁγνότητας καί ποιά ἡ ἀτιμία τῆς πορνείας καί ποιά ἡ πληρωμή καί ἡ ἀνταμοιβή τῆς καθεμίας, καί τώρα καί στό μέλλον»

 

 ΥΠΟΘΕΣΗ ΚΖ΄(27)

Τοῦ ἁγίου Ἐφραίμ

 Ὅπως τό θυμίαμα εὐφραίνει τήν αἴσθηση, ἔτσι καί μέ τήν ἁγνότητα εὐφραίνεται τό ἅγιο Πνεῦμα καί κατοικεῖ μέσα στόν ἄνθρωπο. Καί ὅπως τό γουρούνι εὐχαριστιέται νά κυλιέται στόν βοῦρκο¹, ἔτσι καί οἱ δαίμονες εὐχαριστιοῦνται μέ τή δυσωδία τῆς πορνείας. Μέσα στήν ἁγνότητα κατοικεῖ ἄπλετο φῶς καί χαρά καί εἰρήνη καί ὑπομονή· ἡ πορνεία, ἀντίθετα, εἶναι δεμένη μέ λύπη καί ἀκηδία καί ἀχόρταγο ὕπνο καί πηχτό σκοτάδι. Ἀγάπα, μοναχέ, τήν ἁγνότητα μέ τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ· γιατί εἶναι τόσο ταιριαστή στόν τρόπο τῆς ζωῆς σου, ὅπως τό σκεπάρνι στόν ξυλουργό. Ἀδελφέ, μήν περιποιεῖσαι ἔτσι καί καλλωπίζεις χωρίς φόβο τό σῶμα σου, ἀλλά ἄκουσε τόν Ἀπόστολο πού λέει:

«Ἀπόφευγε τίς νεανικές ἐπιθυμίες»².

Δέν γνωρίζεις μέ ποιόν ἐχθρό παλεύεις;

Ἕνα θαῦμα τοῦ Ἁγίου Χριστοφόρου

   

 Τρία χρόνια υπέφερε όλη η ορεινή Τριχωνίδα από το κακό που τους βρήκε. Όλα τα ωραία δάση της είχαν γυμνωθεί. Οι πλαγιές που άλλοτε χαιρόσουν να τις βλέπεις και έδιναν οξυγόνο στον τόπο, τώρα ήταν κατάξερες, λες και τις κατάκαψε μεγάλη πυρκαγιά. Οι χωρικοί ζούσαν σε απόγνωση. Το κακό μέρα με τη μέρα χειροτέρευε. Σαν άλλη πληγή του Φαραώ ένα βρώμικο μαλλιαρό σκουλήκι, χιλιάδες και μυριάδες κάμπιες, εμφανίστηκαν στην περιοχή και κατέτρωγαν τα πάντα. Έμπαιναν μάλιστα και στα σπίτια και τα μόλυναν όλα. Μόνο τα λιόδεντρα και τις κληματαριές δεν πείραξαν.
Μπρός στην τρομερή καταστροφή το Δασαρχείο έκανε αναφορά στο Υπουργείο Γεωργίας, και εκείνο απάντησε ότι πρέπει να γίνει αεροψεκασμός για να σκοτωθούν οι κάμπιες.Θα έπρεπε όμως όλοι οι κάτοικοι και τα ζωντανά τους επί 15 μέρες να απομακρυνθούν από τις εστίες τους, για να μη μολυνθούν από το ισχυρό φάρμακο που θα έριχνε το αεροπλάνο.

Το σκέφτηκαν, το ξανασκέφτηκαν και το συζήτησαν ώρες πολλές στις συνελεύσεις τους οι χωρικοί και τελικά συμφώνησαν όλοι τους να ζητήσουν με πίστη τη βοήθεια του Θεού και του αγίου Χριστοφόρου.