HOLY LAND ΑΓΙΟΙ ΤΟΠΟΙ 2: Συμβουλές γιά τό ἦθος τῶν ἀνθρώπων καί τήν ἐνάρετη ζωή, σέ 170 κεφάλαια

Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

Συμβουλές γιά τό ἦθος τῶν ἀνθρώπων καί τήν ἐνάρετη ζωή, σέ 170 κεφάλαια

Ἅγιος Ἀντώνιος ὁ Μέγας

1. Ὁ ἀληθινά λογικός ἄνθρωπος μιά μόνο φροντίδα ἔχει, νά ὑπακούει καί νά εἶναι ἀρεστός στό Θεό, τόν Κύριο τῶν ὅλων, καί σέ τοῦτο καί μόνο νά ἀσκεῖ τήν ψυχή του, πῶς νά γίνει ἀρεστός στό Θεό , εὐχαριστώντας Τον γιά τή μεγάλη καί ἐξαιρετική πρόνοιά Του καί τήν κυβέρνηση ὅλου τοῦ κόσμου, ὅποια κι ἄν εἶναι ἡ θέση του στή ζωή. Γιατί εἶναι παράλογο, νά εὐχαριστοῦμε τούς γιατρούς ὅταν μᾶς δίνουν τά πικρά καί ἀηδιαστικά φάρμακα γιά χάρη τῆς ὑγείας τοῦ σώματός μας, νά εἴμαστε ὅμως ἀχάριστοι στό Θεό γιά ὅσα φαίνονται σ᾿ ἐμᾶς δυσάρεστα καί νά μήν ἀναγνωρίζουμε ὅτι τά πάντα γίνονται ὅπως πρέπει καί πρός τό συμφέρον μας σύμφωνα μέ τήν πρόνοιά Του. Γιατί ἡ ἀναγνώριση αὐτή καί ἡ πίστη στό Θεό εἶναι ἡ σωτηρία καί ἡ τελειότητα τῆς ψυχῆς.

2. Ἡ ἐγκράτεια, ἡ ἀνεξικακία, ἡ σωφροσύνη, ἡ ἐγκαρτέρηση, ἡ ὑπομονή καί οἱ παρόμοιες μέγιστες καί ἐνάρετες δυνάμεις μᾶς δόθηκαν ἀπό τό Θεό καί εἶναι ἀντίθετες καί ἀντιστέκονται καί μᾶς βοηθοῦν στίς ἀντίστοιχες πρός αὐτές κακίες. Ἄν γυμνάζομε αὐτές τίς δυνάμεις καί τίς ἔχομε πάντοτε πρόχειρες, τότε νομίζομε ὅτι δέ μᾶς συμβαίνει πιά τίποτε δύσκολο ἤ θλιβερό ἤ ἀβάσταχτο· γιατί σκεφτόμαστε ὅτι ὅλα εἵναι ἀνθρώπινα καί τά νικοῦν οἱ ἀρετές πού ἔχομε. Αὐτά δέν τά ἔχουν ὑπόψη τους οἱ ἀνόητοι ἄνθρωποι. Οὔτε σκέφτονται ὅτι τά πάντα γίνονται σωστά καί ὅπως πρέπει γιά τό συμφέρον μας, γιά νά λάμψουν οἱ άρετές μας καί νά στεφανωθοῦμε ἀπό τό Θεό.

3. Ὁ πλούσιος καί εὐγενής πού δέν ἔχει ψυχική καλλιέργεια καί ἐνάρετη ζωή, θεωρεῖται δυστυχής ἀπό ἐκείνους πού κρίνουν ὀρθά τά πράγματα. Ἀντίθετα ὁ φτωχός καί δοῦλος κατά τήν τάξη, ἄν ἔχει ψυχική καλλιέργεια καί εἶναι στολισμένος μέ ἀρετή, εἶναι εὐτυχής. Καί ὅπως οἱ ξένοι σέ ἕναν τόπο χάνουν τό δρόμο τους, ἔτσι καί ἐκεῖνοι πού δέν φροντίζουν γιά τήν ἐνάρετη ζωή, πλανιοῦνται ἐδῶ κι ἐκεῖ παρασυρόμενοι ἀπό τίς κακές ἐπιθυμίες τους καί χάνονται.

4. Δέν πρέπει κανένας νά λέει ὅτι δέν εἶναι δυνατό νά κατορθώσει ὁ ἄνθρωπος τήν ἐνάρετη ζωή, ἀλλά νά λέει ὅτι αὐτό δέν εἶναι εὔκολο. Οὔτε μποροῦν νά κατορθώσουν τήν ἀρετή οἱ τυχόντες. Τήν ἐνάρετη ζωή τήν πραγματοποιοῦν ὅσοι ἄνθρωποι εἶναι εὐσεβεῖς καί ἔχουν νοῦ πού ἀγαπᾶ τό Θεό. Γιατί ὁ νοῦς τῶν πολλῶν εἶναι κοσμικός καί μεταβάλλεται· κάνει σκέψεις ἄλλοτε καλές, ἄλλοτε κακές· μεταβάλλεται στή φύση καί γίνεται ὑλικότερος. Ὁ νοῦς ὄμως πού ἀγαπᾶ τό Θεό, τιμωρεῖ τήν κακία ἡ ὁποία ἔρχεται ἑκούσια στούς ἀνθρώπους ἀπό τήν ἀμέλειά τους.

5. Ἐλεύθερους νόμιζε ὄχι ὅσους ἔτυχε νά εἶναι ἐλεύθεροι, ἀλλα ἐκείνους πού ἔχουν τή ζωή καί τούς τρόπους ἐλεύθερους. Δέν πρέπει πράγματι νά ὀνομάζομε ἐλεύθερους τούς ἄρχοντες πού εἶναι πονηροί καί ἀκόλαστοι, γιατί εἶναι δοῦλοι τῶν παθῶν καί τῆς ὕλης. Ἐλευθερία καί εὐτυχία τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ πραγματική καθαρότητα καί ἡ καταφρόνηση τῶν προσκαίρων.

6. Οἱ ψυχικά ἀκαλλιέργητοι καί ἀμαθεῖς θεωροῦν γελοῖο πράγμα τούς λόγους καί δέν θέλουν νά τούς ἀκοῦν ἐπειδή ἐλέγχεται ἡ κατάστασή τους καί θέλουν νά εἶναι ὅλοι ὅμοιοι μέ αὐτούς. Ἐπίσης καί ἐκεῖνοι πού εἶναι παραδομένοι σέ σαρκικά ἁμαρτήματα φροντίζουν νά εἶναι ὅλοι οἱ ἄλλοι χειρότεροί τους, νομίζοντας οἱ δυστυχεῖς ὅτι ἐπειδή θά εἶναι πολλοί οἱ ἁμαρτάνοντες, θά ἐξασφαλιστοῦν οἱ ἴδιοι ἀπό τήν κατηγορία. Ἡ χαλαρή ψυχή χάνεται καί σκοτίζεται ἐξαιτίας τῆς κακίας, γιατί ἔχει μέσα της ἀσωτεία, ὑπερηφάνεια, ἀπληστία, θυμό, αὐθάδεια, μανία, φόνο, στενοχώρια, φθόνο, πλεονεξία, ἁρπαγή, πόνο, ψεῦδος, ἡδονή, ραθυμία, λύπη, δειλία, ἀσθένεια, μίσος, φιλοκατηγορία, ἀδυναμία, πλάνη, ἄγνοια, ἀπάτη, λησμοσύνη τοῦ Θεοῦ. Μέ τέτοιες κακίες καί παρόμοιες τιμωρεῖται ἡ ἄθλια ψυχή πού χωρίζεται ἀπό τό Θεό.

7. Ἡ λογική καί ἐνάρετη ψυχή ἀναγνωρίζεται ἀπό τό βλέμμα, τό βάδισμα, τή φωνή, τό γέλιο, ἀπό τό ποῦ συχνάζει καί μέ ποιούς συναναστρέφεται. Ὅλα αὐτά ἔχουν ἀλλάξει σ᾿ αὐτήν καί ἔγιναν κοσμιότερα. Γιατί ὁ νοῦς πού ἀγαπᾶ τό Θεό, σάν προσεκτικός θυρωρός ἀπαγορεύει τήν εἴσοδο στίς κακές καί αἰσχρές ἐνθυμήσεις.

8. Ἄν παρακολουθεῖς τόν ἑαυτό σου καί τόν δοκιμάζεις, θά δεῖς ὅτι οἱ ἄρχοντες καί τά ἀφεντικά ἔχουν ἐξουσία μόνο τοῦ σώματος, ὄχι καί τῆς ψυχῆς. Καί νά τό θυμᾶσαι αὐτό πάντοτε. Γι᾿ αὐτό, ἄν διατάζουν φόνους ἤ τίποτε ἄτοπα ἤ ἄδικα καί ψυχοβλαβή, δέν πρέπει νά ὑπακοῦμε σ᾿ αὐτούς καί ἄν μᾶς βασανίζουν ἀκόμη. Γιατί ὁ Θεός δημιούργησε τήν ψυχή ἐλεύθερη καί αὐτεξούσια σέ ὅλα ὅσα κάνει, καλά ἤ κακά.

9. Ἐκεῖνοι πού ζοῦν μετρημένη καί περιορισμένη ζωή, καί ἀπό κινδύνους γλυτώνουν, καί δέν ἔχουν ἀνάγκη ἀπό φύλακες. Μέ τό νά νικοῦν τήν ἐπιθυμία σέ ὅλες τίς περιπτώσεις, βρίσκουν τό δρόμο πρός τό Θεό εὔκολα.

10. Πρέπει ἐκεῖνοι πού ἐπιδιώκουν τήν ἐνάρετη καί θεοφιλή ζωή, νά εἶναι ἀπαλλαγμένοι ἀπό τήν οἴηση καί κάθε κούφια ματαιοδοξία καί νά φροντίζουν μέ ὅλη τή δύναμή τους νά διορθώνουν τή ζωή τους καί τήν ἐσωτερική τους διάθεση πρός τό καλύτερο. Ἐπειδή νοῦς πού ἀγαπᾶ τό Θεό καί δέν μεταβάλλεται ἀπό τήν καλή κατάστασή του, εἶναι ἀνύψωση καί δρόμος πρός τό Θεό.

11. Ὅσοι ξεγελιοῦνται ἀπό τίς ἐλπίδες τους σέ βιοτικά πράγματα καί περιορίζουν τή γνώση τους γιά ἄσκηση τοῦ ἀρίστου βίου μόνο στά λόγια, μοιάζουν μέ ἐκείνους πού ἔχουν φάρμακα καί ἰατρικά ὄργανα ἀλλά δέν ξέρουν οὔτε φροντίζουν νά τά χρησιμοποιήσουν. Ἑπομένως γιά τίς ἁμαρτίες μας ἄς μήν κατηγοροῦμε τόν τρόπο πού ἔγιναν, οὔτε τούς ἄλλους ἀλλά τούς ἑαυτούς μας. Γιατί ἄν ἡ ψυχή ἀδιαφορήσει μέ δική της θέληση, δέν μπορεῖ νά μείνει ἀνίκητη.

12. Ἐκεῖνος πού μπορεῖ νά ἐξημερώσει τά ἥθη τῶν ἀνθρώπων καί νά τούς κάνει νά ἀγαπήσουν τούς λόγους καί τήν παιδεία, πρέπει νά λέγεται ἀνθρωποποιός. Κατά τόν ἴδιο τρόπο καί ἐκεῖνοι πού μεταστρέφουν τούς παραδομένους στίς σαρκικές ἡδονές πρός τήν ἐνάρετη καί θεάρεστη ζωή, πρέπει νά λέγονται καί αὐτοί ἀνθρωποποιοί, ἐπειδή εἶναι σάν νά ξαναπλάθουν τούς ἀνθρώπους. Γιατί ἡ πραότητα καί ἡ ἐγκράτεια εἶναι εὐτυχία καί δίνουν καλή ἐλπίδα στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων.

13. Πρέπει πραγματικά οἱ ἄνθρωποι νά ἐπιμελοῦνται τά ἤθη τους καί νά ζοῦν ὅπως πρέπει. Ὅταν αὐτό τό κατορθώσουν, τότε εὔκολα μποροῦν νά γνωρίσουν καί τά θεῖα· γιατί ὅποιος μέ ὅλη του τήν καρδιά καί τήν πίστη του σέβεται τό Θεό, ἔχει τή βοήθειά Του νά δαμάζει καί νά κρατεῖ τό θυμό καί τήν ἐπιθυμία του. Ἐπειδή αἰτία ὅλων τῶν κακῶν εἵναι ἡ ἐπιθυμία καί ὁ θυμός.

14. Ἄνθρωπος λέγεται ἤ ἐκεῖνος πού χρησιμοποιεῖ ὀρθά τό λογικό του, ἤ ἐκεῖνος πού δέχεται συμβουλή γιά τή διόρθωσή του. Ὁ ἀδιόρθωτος δέ λέγεται ἄνθρωπος, ἀλλά ἀπάνθρωπος. Κι αὐτό εἶναι τό γνώρισμα τῶν ἀπανθρώπων· καί οἱ ἄνθρωποι αὐτοί πρέπει ν᾿ ἀποφεύγονται. Γιατί ἐκεῖνοι πού ζοῦν μέ τήν κακία δέν εἶναι δυνατό νά ἀποκτήσουν τήν ἀθάνατη ζωή.

15. Οἱ καπετάνιοι κατευθύνουν μέ προσοχή τό πλοῖο γιά νά μή προσκρούσει πάνω σέ σκόπελο ἤ σέ ὕφαλο. Ἔτσι καί ἐκεῖνοι πού ἐπιθυμοῦν νά ζήσουν τήν ἐνάρετη ζωή, ἄς ἐξετάζουνμέ ἐπιμέλεια ποιά πρέπει νά κάνουν καί ποιά πρέπει νά ἀποφεύγουν καί νά πιστεύουν ὅτι οἱ ἀληθινοί καί θεῖοι νόμοι τούς συμφέρουν, κόβοντας τίς πονηρές ἐνθυμήσεις καί ἐπιθυμίες ἀπό τήν ψυχή τους.
16. Οἱ ἄνθρωποι πού τούς ὁδηγεῖ τό λογικό, δέν χρειάζεται νά μοιράζουν τήν προσοχή τους σέ πολλές συντροφιές, ἀλλά μόνο στίς ὠφέλιμες καί μάλιστα σ᾿ ἐκεῖνες ὅπου πρυτανεύει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Μέ τόν τρόπο αὐτό οἱ ἄνθρωποι προχωροῦν πάλι στήν κατά Θεό ζωή καί τό αἰώνιο φῶς.

17. Ἐκεῖνοι πού γνωρίζουν τό Θεό, γεμίζουν ἀπό κάθε καλή ἔννοια καί ἐπειδή ἐπιθυμοῦν τά οὐράνια, καταφρονοῦν τά βιοτικά. Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι οὔτε ἀρέσουν στούς πολλούς, οὔτε καί αὐτοί ἀρέσκονται μέ τούς πολλούς. Καί γι᾿ αὐτό ὄχι μόνο τούς μισοῦν ἀλλά καί τούς περιγελοῦν οἱ πιό πολλοί ἀνόητοι. Ὑπομένουν ὅσα τούς φέρνει ἡ φτώχεια ἐπειδή γνωρίζουν ὅτι ἐκεῖνα πού οἱ πολλοί θεωροῦν κακά, σ᾿ αὐτούς εἶναι καλά. Γιατί ἐκεῖνος πού στοχάζεται τά ἐπουράνια, πιστεύει στόν Θεό γνωρίζοντας ὅτι ὅλα εἶναι ἔργα τῆς θελήσεώς Του. Ἐκεῖνος ὅμως πού δέν τά στοχάζεται, δέν πιστεύει ποτέ ὅτι ὁ κόσμος εἶναι ἔργο τοῦ Θεοῦ καί ὅτι δημιουργήθηκε γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.

18. Ὅταν κλείσεις τίς πόρτες τοῦ σπιτιοῦ σου καί εἶσαι μόνος, νά γνωρίζεις ὅτι εἶναι μαζί σου ὁ ἄγγελος πού ἔχει ὁριστεῖ γιά κάθε ἄνθρωπο ἀπό τό Θεό· αὐτός πού οἱ Ἕλληνες ὀνόμαζαν «οἰκεῖο δαίμονα». Αὐτός, ὁ ὁποῖος δέν κοιμᾶται ποτέ καί δέν κάνει ποτέ λάθος, εἶναι πάντοτε κοντά σου· βλέπει τά πάντα χωρίς νά τόν ἐμποδίζει τό σκοτάδι. Μαζί μέ αὐτόν εἶναι σέ κάθε τόπο καί ὁ Θεός, γιατί δέν ὑπάρχει τόπος ἤ πράγμα ὅπου δέν ὑπάρχει ὁ Θεός, ἀφοῦ εἶναι μεγαλύτερος ἀπ᾿ ὅλα καί κρατᾶ ὅλους μέσα στό χέρι Του.

19. Ἡ εὐγνωμοσύνη στό Θεό καί ἡ ἐνάρετη ζωή εἶναι καρποφορία τοῦ ἀνθρώπου πού εἶναι ἀρεστή στό Θεό. Οἱ καρποί τῆς γῆς δέν γίνονται μέσα σέ μία ὥρα, ἀλλά μέ τόν καιρό, μέ βροχές καί μέ καλλιέργεια. Ὅμοια καί ἡ καρποφορία τῶν ἀνθρώπων στολίζεται μέ τήν ἄσκηση, μέ τή μελέτη, μέ τό χρόνο, μέ τήν καρτερία, τήν ἐγκράτεια, καί τήν ὑπομονή. Καί ἄν μέ αὐτά μερικοί σέ θεωροῦν εὐλαβή, ἐσύ μήν ἔχεις ἐμπιστοσύνη στόν ἑαυτό σου ὅσο βρίσκεσαι στή ζωή καί μή νομίζεις γιά κανένα ἀπ᾿ ὅσα κάνεις ὅτι ἀρέσει στό Θεό. Γιατί πρέπει νά γνωρίζεις ὅτι δέν εἶναι εὔκολο στόν ἄνθρωπο νά φυλάξει μέχρι τό τέλος τήν ἁναμαρτησία.

20. Ἄν φροντίζομε νά θεραπεύομε τίς σωματικές ἀτέλειες γιά νά μή μᾶς εἰρωνεύονται ὅσοι μᾶς βλέπουν, πολύ περισσότερο εἶναι μεγάλη ἀνάγκη νά φροντίζομε νά θεραπεύομε τά πάθη τῆς ψυχῆς, ἀφοῦ μέλλομε νά κριθοῦμε μπροστά στό Θεό· μή βρεθοῦμε ἄτιμοι ἤ καταγέλαστοι. Ἔχοντας τό αὐτεξούσιο, μποροῦμε νά μήν πραγματοποιήσομε τίς πονηρές πράξεις πού ἐπιθυμοῦμε, ἄν τό θελήσομε· εἶναι στήν ἐξουσία μας νά ζοῦμε μέ τρόπο πού ἀρέσει στό Θεό· καί κανείς ποτέ δέ θά μᾶς ἐξαναγκάσει νά κάνομε χωρίς τή θέλησή μας κάτι κακό. Ἔτσι ἄν ἀγωνιζόμαστε, θά εἴμαστε ἄνθρωποι ἄξιοι τοῦ Θεοῦ καί θά ζήσομε σάν ἄγγελοι στούς οὐρανούς.

21. Ἄν θέλεις, εἶσαι δοῦλος τῶν παθῶν· ἄν θέλεις, εἶσαι ἐλεύθερος καί δέν θά ὑποκύψεις στά πάθη. Γιατί ὁ Θεός σέ ἔκανε αὐτεξούσιο. Καί ὅποιος νικᾶ τά πάθη τῆς σάρκας στεφανώνεται μέ τήν ἀφθαρσία. Ἄν δέν ὑπῆρχαν τά πάθη, δέν θά ὑπῆρχαν ἀρετές, οὔτε στεφάνια πού χαρίζονται ἀπό τό Θεό στούς ἄξιους.

Τέλος καί τῷ Θεῷ δόξα!