HOLY LAND ΑΓΙΟΙ ΤΟΠΟΙ 2: Ὁ Ὀρθόδοξος Ναός εἶναι μιά ἀληθινή Θεοφάνεια.

Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2014

Ὁ Ὀρθόδοξος Ναός εἶναι μιά ἀληθινή Θεοφάνεια.

Στό Ἅγιο Βῆμα καί ἐπάνω στήν Ἁγία Τράπεζα θά δοῦμε ποικιλία φώτων. Κεριά μονά, διπλᾶ, τριπλᾶ ἤ καντῆλες μονές, διπλές, τριπλές, ἑπτάφωτες. Οἱ μονόφωτες καντῆλες ἤ τά μονόφωτα κεριά μᾶς ὑπενθυμίζουν τό ἑνιαῖον τῆς Θεότητος, τά δίφωτα τή διπλῆ Φύσι τοῦ Χριστοῦ, τά τρίφωτα τήν Ἁγία Τριάδα. Ἡ ἑπτάφωτος καντήλα ἀντιπροσωπεύει τήν ἐπίσης ἑπτάφωτο λυχνία στή Σκηνή τοῦ Μαρτυρίου, πού κατεσκεύασε ὁ Μωϋσῆς, ἀλλά καί τά ἑπτά εἰδικά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅπως μᾶς τά ἀναφέρει ὁ Προφήτης Ἡσαΐας:

“Πνεῦμα σοφίας καί συνέσεως,
πνεῦμα βουλῆς καί ἰσχύος,
πνεῦμα γνώσεως καί εὐσεβείας,
πνεῦμα φόβου Θεοῦ”¹.

Μέσα στόν Ναό εἶναι ἡ Ἐκκλησία,
μέσα στήν Ἐκκλησία εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία,
μέσα στή Θεία Λειτουργία εἶναι οἱ Ἄγγελοι, οἱ Ἀρχάγγελοι, οἱ Ἀρχές, τά Χερουβίμ τά Σεραφείμ, οἱ Θρόνοι, οἱ Κυριότητες, οἱ Ἐξουσίες, οἱ Δυνάμεις, οἱ Ὅσιοι, οἱ Ἱεράρχες, οἱ Μάρτυρες, οἱ Μεγαλομάρτυρες, οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Προφῆτες, οἱ Δίκαιοι… Μέσα στή Θεία Λειτουργία ὁ Θεός! Ὁλόκληρη ἡ Θριαμβεύουσα καί ἡ Στρατευομένη Ἐκκλησία, ὅλη ἡ Ἐκκλησία!

Πιστοί μέ κεριά ἔξω ἀπό τόν Καθεδρικό Ναό τοῦ Alexander Nevski στή Σόφια

Γι᾿ αὐτό καί μετά τήν Κατάλυσι τοῦ ἁγίου Ποτηρίου οἱ ἱερεῖς ψάλλουμε, γιά λογαριασμό ὅλων τῶν ἐκκλησιαζομένων χριστιανῶν:

“ἐν τῷ ναῷ ἑστῶτες τῆς δόξης Σου ἐν οὐρανῷ ἐστάναι νομίζομεν”.

Δηλαδή, ὅσοι εὑρισκόμεθα μέσα σ᾿ αὐτόν τόν Ναό τῆς θείας Δόξης Σου, Κύριε, αἰσθανόμεθα καί πιστεύουμε ὅτι εὑρισκόμεθα μπροστά στόν ὑπερουράνιο Θρόνο Σου. Καί πρίν ποῦμε τό “Δι᾿ εὐχῶν”, μετά τήν Εὐχαριστία τῆς Θείας Μεταλήψεως, λέμε τρεῖς φορές:

“τοῦτον τόν οἶκον στερέωσον, Κύριε”.

Μέσα στόν κάθε Ὀρθόδοξο Ναό, ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ λατρεύουμε καί προσκυνοῦμε τόν ἐν Τριάδι Θεό καί τόν Σαρκωθέντα Λόγο, πού μᾶς ἀποκάλυψε αὐτήν τήν λατρεία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ὅντως, λοιπόν, κάθε Ναός, κάθε Ἐκκλησία, εἶναι καί μιά ἀληθινή Θεοφάνεια!

Ὁ Ἀπόστολος Πατήρ Ἑρμᾶς στό βιβλίο του πού λέγεται “ΠΟΙΜΗΝ”, μᾶς ἀφηγεῖται μία ὀπτασία, τήν ὁποία εἶδε ὁ ἴδιος.

Ἕξι νεαρά παλικάρια, πού βοηθοῦνται ὅμως καί ἀπό πολλούς ἄλλους, χτίζουν ὅλοι μαζί ἕναν τεράστιο πύργο πάνω στά νερά μιᾶς μεγάλης, περίεργης λίμνης. Τό χτίσιμο τοῦ πύργου γίνεται μόνο ἀπό πέτρες, ἀλλά εἶναι τόσο τέλειο, ὥστε δέν διακρίνονται οἱ ἁρμοί, τά χωρίσματα ἤ οἱ ἑνώσεις τῆς μιᾶς πέτρας μέ τήν ἄλλη.

Τότε παρουσιάζεται ἡ ἐπιβλητική μορφή μιᾶς σεβαστῆς Κυρίας, πού λέει στόν Ἀποστολικό Πατέρα Ἑρμᾶ:

– Ὁ πύργος, πού βλέπεις νά χτίζεται, εἶμαι ἐγώ, ἡ Ἐκκλησία. Χτίζεται ἐπάνω στά νερά, γιατί ἡ ζωή μας, ἡ ψυχή μας, σώθηκε καί θά σώζεται πάντοτε μέ τά νερά τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος, ἀφοῦ μέσα ἀπό τό Ἅγιο Βάπτισμα περνᾶ ἡ σωστική Χάρις, πού ἀπορρέει ἀπό τή Σταυρική Θυσία τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὅποιος βαπτίζεται, συμμετέχει στήν τριήμερο Ταφή καί Ἀνάστασι τοῦ Κυρίου.

Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι στό Ναό τοῦ Πανάγιου Τάφου στήν Ἱερουσαλήμ.

Οἱ ἕξι νεαροί εἶναι ἅγιοι Ἄγγελοι. Οἱ πέτρες εἶναι οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων, ἐσεῖς, οἱ Ἀποστολικοί Πατέρες καί οἱ διάδοχοι σας, δηλαδή οἱ Ἐπίσκοποι, οἱ Πρεσβύτεροι καί οἱ Διάκονοι ὅλων τῶν αἰώνων μέχρι τῆς συντελείας, πού ἔζησαν καί θά ζήσουν σεμνά καί ὀρθά, πού ὑπηρέτησαν μέ πίστι πολλή τόν εὐαγγελικό λόγο καί διηκόνησαν μέ ἀγάπη καί φόβο τό λαό τοῦ Θεοῦ. Ἄλλοι ζοῦν ἀκόμα, ἄλλοι ἔχουν κοιμηθῆ καί θά ᾿ ρθουν κι ἄλλοι, κι ἄλλοι, κι ἄλλοι… μέχρι τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ.

Οἱ πάντες καί πάντα εἶχαν ἁρμονία, μεταξύ τους ἦσαν σύμφωνοι καί εἰρήνευαν…

Καί ἡ μεγαλόπρεπος σεβαστή Κυρία, δηλαδή ἡ Ἐκκλησία, ρώτησε:

“ Ἕως πότε;” Ἕως πότε, δηλαδή, θά ὑπάρχη αὐτή ἡ ἁρμονία καί ἡ συμφωνία μεταξύ τους;

Καί ἐξαφανίστηκε.
Τό θεῖον ὅραμα τοῦ ἁγίου Ἑρμᾶ χάθηκε καί ὁ Ἀποστολικός Πατήρ συνῆλθε².

Τό ἔργο τῆς οἰκοδομῆς συνεχίζεται, ἀλλά μέ πολλά πολλά ἐμπόδια. Γρήγορα ἐμφανίσθηκαν τά πρῶτα σύννεφα. Ἦσαν οἱ αἱρέσεις, πού προκάλεσαν ματωμένη βροχή καί κατασπάραξαν τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἀκολούθησε τό Σχίσμα, τό 1054. ὕστερα ἦλθαν οἱ Σταυροφορίες, ἡ Ἑνετοκρατία, ἡ μεγάλη καί ἁγιάτρευτη πληγή τῆς Οὑνίας μέχρι τῶν ἡμερῶν μας. Οἱ τετρακόσιες τόσες αἱρέσεις τῶν προτεσταντῶν (τώρα ἔχουμε καί γυναῖκες ἱέρειες στήν Ἀγγλία) οἱ χιλιαστές, ὡς σατανική ὀργάνωσις, ὁ μασονισμός, ὁ οἰκουμενισμός, ὁ πνευματισμός, Ἡ μαγεία, ἡ σατανολατρεία, οἱ κίνδυνοι ἀπό ἰνδουϊστικές καί βουδιστικές δοξασίες κἄ. Ὅλα μαζί προκάλεσαν καί προκαλοῦν ἀκατάσχετες αἱμορραγίες στό Σῶμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Δυστυχῶς ὅμως, πολλές φορές κι ἐμεῖς, ὡς ὑπεύθυνοι φορεῖς καί ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας, δέν εἴμεθα μεταξύ μας εἰρηνικοί καί μονοιασμένοι… Ἀλλά “καί πῦλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς”³. Ἡ Ἐκκλησία θά ζῆ μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων… καί πέρα ἀπ᾿ αὐτήν.