Ἕνα θαῦμα τῆς Κυρίας Θεοτόκου.Χαρές καί θλίψεις. Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε

 

  ῞Ενα θαῦμα τῆς Κυρίας Θεοτόκου

π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν 

῏Ηταν τό Καλοκαίρι τοῦ 1947. ὁ ἀρχιμανδρίτης π. Κλεόπας εἶχε ἀναχωρήσει γιά τό Βουκουρέστι γιά ν’ ἀγοράση ἐκκλησιαστικά ἀντικείμενα γιά τό Νέο Παρεκκλήσιο. ῞Οταν ἔφθασε στήν πρωτεύουσα, οἱ Πατέρες τοῦ Πατριαρχείου τόν ἐκάλεσαν σέ μία πνευματική συνάντησι στό σπίτι τοῦ πανεπιστημιακοῦ διδασκάλου κ. ‘Αλεξάνδρου Μιρονέσκου, ὅπου εἶχαν συγκεντρωθῆ ἀρκετοί ἱερεῖς, καθηγητές καί ἁπλοῖ Χριστιανοί.
‘Ανάμεσά τους ἦτο καί ὁ ἀρχιμανδρίτης π. Βενέδικτος Γκίους, ὁ π. Δοσίθεος Μοράριου, ὁ π. Γερόντιος Γκενοῒου, ὁ π. Δημήτριος Στανιλοάε καί πολλοί διανοούμενοι. ῎Εκαναν ἐρωτήσεις κι ἐλάμβαναν πνευματικές ἀπαντήσεις. Οἱ προσκληθέντες ἐσηκώθησαν ὄρθιοι καί, παίρνοντας τήν εὐλογία του, ἐπερίμεναν ἀπό τόν π. Κλεόπα λόγους ψυχωφελεῖς.
‘Επειδή τόν παρεκάλεσαν ὁ π. Κλεόπας ἀρχισε νά ὁμιλῆ γιά τούς ‘Αγίους Πατέρας καί τήν τιμή πού ἁρμόζει στήν Κυρία Θεοτόκο. ‘Ενῶ ὡμιλοῦσε ξαφνικά ἔγινε ἕνα θαῦμα!

‘Η Εἰκόνα τῆς Κυρίας Θεοτόκου πού εὑρισκόταν στόν τοῖχο, ὅπου εἰκονιζόταν καί ὁ Προφήτης Δαβίδ, ἄρχισε νά κινῆται δυνατά ἀρκετά λεπτά καί νά βγαίνη ἕνας ἦχος, ὡσάν νά ἔρχεται ἀπό ἅρπα (μουσικό ὄργανο).
Οἱ Πατέρες καί ὅλοι οἱ παρευρισκόμενοι συγκεντρωμένοι στό σαλόνι, κυριεύθησαν  ἀπό κατάνυξι καί δέν ἤξεραν τί θαῦμα ἦτο αὐτό. Μερικοί ἔκλαιγαν, ἄλλοι ἔκαναν τόν σταυρόν τους, ἐνῶ ἄλλοι προσκυνοῦσαν τήν Εἰκόνα τῆς Θεοτόκου καί ἔκλαιγαν ἐκπλαγέντες μ’ αὐτό τό σημεῖο. Περισσότερο ἀπό ὅλους ἦτο συγκινημένος ὁ π. Βενέδικτος Γκίους, ὁ ὁποῖος ἔλεγε συνεχῶς: <Μητέρα τοῦ Κυρίου μας. . . Μητέρα τοῦ Κυρίου μας. . . ῎Ω, τί θαῦμα!. . . ῎Ω τί θαῦμα!. . . >
Μετά ἀπό ὀλίγα λεπτά, ἡ Εἰκόνα ἐσταμάτησε νά κινῆται καί ὅλοι φορτισμένοι ἀπό κατάνυξι, προσηύχοντο στήν ‘Υπεραγία Θεοτόκο νά ἐλεήση τήν Χώρα καί τόν Ρουμανικό Λαό. Αὐτό τό θαῦμα τῆς Παναγίας μας μέ τό Θείον Βρέφος στάς ἀγκάλας της ἐνίσχυσε τήν πίστι ὅλων, ὅσοι ἦσαν παρόντες, καί τούς ἐπαρηγόρησε πνευματικά.
‘Αφοῦ ὁ π. Κλεόπας ἐτελείωσε τόν λόγο του, ἔψαλαν ὅλοι μαζί τό <῎Αξιόν ἐστιν. . . > στήν Θεοτόκο καί ἀνεχώρησε ὁ καθένας τους διατηρώντας στήν σκέψι τους ἔντονα τό ἐπιτελεσθέν θαῦμα τῆς Παναγίας μας.
Οἱ περισσότεροι ἐπίστευσαν ὅτι μέ τό θαῦμα αὐτό  ἡ Θεοτόκος εὐδόκησε νά ἐμφανισθῆ ἕνα σημεῖο θαυμαστό γιά νά πάρουν κουράγιο καί παρηγοριά οἱ εὐλογημένοι Χριστιανοί μας, σέ μιά περίοδο, ὅπου ἄρχιζαν μεγάλες δοκιμασίες στήν Χώρα μας.

Χαρές καί θλίψεις

Δέν ἠμποροῦμε νά σιωπήσουμε καί τίς περιπέτειες, τίς ὁποῖες ὑπέφερε τό Μοναστήρι Συχαστρία καί προπαντός ὁ στάρετς, κατά τό τέλος τοῦ 1947 ἐξ αἰτίας μιᾶς ὀνομαστῆς ὁμάδος ληστῶν, οἱ ὁποῖοι ἐρήμωσαν τά  Μοναστήρια καί τούς ἀνθρώπους τῆς περιοχῆς Νεάμτς ἐπί ἕξι χρόνια, δημιουργώντας ἀναταραχές, σκάνδαλα καί στήνοντας ἐνέδρες.
Τό Μοναστήρι Συχαστρία καί ἡ Σκήτη Σύχλα, στήν περιοχή ὅπου ἐκρύβοντο οἱ ληστές, ὑπέφεραν τά πάνδεινα ἀπ’ αὐτούς, διότι εἶναι ἀπομονωμένα ἀπό ἄλλα Μοναστήρια καί ἀνθρώπους.
Μία φορά, μετά τά ἐγκαίνια τοῦ Νέου Παρεκκλησίου, ἡ αὐλή τῆς Μονῆς ἐγέμισε ἀπό ληστάς. Οἱ Πιστοί κρατοῦσαν τήν ἐκκλησία μέ τήν ἀπειλή ὅπλων, ἐνῶ αὐτοί ἐπῆραν ὅ, τι καλό εὑρῆκαν ἀπό τήν ἀποθήκη τῆς Μονῆς.
Μετά ἀπ’ αὐτό τό συμβάν, εἶπε ὁ π. Κλεόπας: Κάποια νύκτα, ὅταν ἤμουν στάρετς καί ἐστεκόμουν στήν ‘Ακολουθία τἦς ἀγρυπνίας μέσα στήν ἐκκλησία ἦλθε ὁ ληστής Μπάλτα μέ τήν παρέα του.

Μ’ ἔβγαλαν ἔξω ἀπό τήν ἐκκλησία, μοῦ ἐζήτησαν κρασί, τρόφιμα καί χρήματα. Καί, ἐπειδή δέν εἶχα τίποτε, μ’ ἅρπαξαν καί μέ μετέφεραν στό δάσος καί μ’ ἔδεσαν σέ κορμό ἑνός δένδρου γιά νά μέ τουφεκίσουν.
Τότε ἕνας ἀπ’ αὐτούς εἶπε στόν ἀρχηγό τους: <Δέν θυμᾶσαι πόσες φορές μᾶς ἔδινε φαγητά, ὅταν ἦτο στήν στάνη τσοπάνης; Καί τώρα θέλεις νά τόν σκοτώσης;> ‘Εκαυγάδισαν μεταξύ τους καί κατόπιν ἔφυγαν γιά τό δάσος, ἐνῶ ἐμένα μ’ ἔλυσαν καί ἐπέστρεψα στό Μοναστήρι μου.
Τήν δεύτερη ἡμέρα ὁ π. Κλεόπας στενοχωρημένος ἀπ’ ὅλα αὐτά, ἐπῆγε στόν ‘Επίσκοπο Βαλέριο τῆς Μονῆς Νεάμτς καί τοῦ ἐζήτησε συμβουλές:
-Θεοφιλέστατε, τί θά κάνουμε γιά νά λυτρωθοῦμε ἀπ’ αὐτούς τούς κακοποιούς, οἱ ὁποῖοι μᾶς λεηλατοῦν καί μᾶς ταράσσουν ἐπί ἕξι τώρα χρόνια;
-Πάτερ Κλεόπα, ξέρεις τί νά κάνης; Νά κάνης ἀγρυπνία στήν θεία Σκέπη τῆς Θεομήτορος κάθε τρίτη βράδυ καί νά διαβάζης ἡμέρα καί νύκτα τό Ψαλτήριο στήν ἐκκλησία κάθε δύο ὧρες, ἀπό τόν ἡγούμενο μέχρι τόν τελευταῖο Δόκιμο ἀδελφό. ‘Εάν θά κάνης ἔτσι, ἡ Κυρία Θεοτόκος θά ἀπομακρύνη τούς ληστάς καί θά εὐλογήση ὅλους σας πού εἶσθε τώρα ταραγμένοι, ἐνῶ τό Μοναστήρι σας θά διαφυλάττεται ἀπό κάθε κίνδυνο!
‘Ακούοντας αὐτά ὁ π. Κλεόπας ἔδωσε εὐλογία νά γίνεται ἀγρυπνία στήν θεία Σκέπη τῆς Θεοτόκου κάθε Τρίτη ἑσπέρας, ἐνῶ τό Ψαλτήριο νά διαβάζεται ἀκατάπαυστα στήν ἐκκλησία, κι ὅταν δέν γίνεται ‘Ακολουθία μέσα. Αὐτή ἡ τάξις γίνεται σεβαστή ἀδιακόπως καί μέχρι σήμερα, ἐνῶ οἱ κακοποιοί συνελήφθησαν καί ἐτιμωρήθησαν κατά τόν νόμο τοῦ Κράτους. ‘Από τότε τό Μοναστήρι Συχαστρία διαφυλάχθηκε ἀπ’ ὅλους τούς κινδύνους  μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Θεοτόκου, Προστάτιδος αὐτοῦ τοῦ ἱεροῦ Τόπου.
Μετάφρασις-ἐπιμέλεια ὑπό Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου
Ἅγιον Ὅρος Ἄθω
1999
Ἀναβάσεις
http://www.hristospanagia.gr/?p=21936#more-21936