Ἦταν ἀναγκαῖο τό Πάθος τοῦ Μεσσία; Δέν μποροῦσε μέ ἄλλο τρόπο νά μᾶς σώσει;

      «το κακό εξαλείφεται με έργα κι όχι με λόγια…»

  Αυτόν τον τρόπο διάλεξε ο Θεός και είναι ο καλύτερος. Αυτόν προφήτευσαν οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης εμπνευσμένοι από το Θεό. Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, όταν έδειξε το Χριστό στους μαθητές του, είπε βάσει της προφητείας του Ησαΐα (53,7-8): «Να ο αμνός του Θεού που θα σηκώσει την αμαρτία του κόσμου» (Ιωάν. 1,29).

 Ο Χριστός πολλές φορές μίλησε για την ανάγκη της θυσίας Του. Όταν δίδασκε την παραβολή του καλού ποιμένος κι έλεγε ότι αυτός είναι ο καλός ποιμήν, που δεν εγκαταλείπει το κοπάδι, όταν έρχεται ο λύκος, συμπλήρωσε λέγοντας: «τη ζωή μου θυσιάζω χάριν των προβάτων» (Ιωάν. 10,15).

Όταν προετοίμαζε τους μαθητές Του στη Γαλιλαία για το Πάθος Του, ο Πέτρος του έλεγε να μη γίνει αυτό. Τότε ο Χριστός τον επιτίμησε λέγοντας του αυστηρά: «Ύπαγε πίσω μου σατανά, μου είσαι εμπόδιο, γιατί δε σκέπτεσαι όπως θέλει ο Θεός, αλλά όπως θέλουν οι άνθρωποι» (Ματθ. 16,21-23). Στο Μυστικό Δείπνο, όταν έδωσε το κρασί είπε: «Πίετε απ’ όλοι, γιατί, αυτό είναι το αίμα μου, που επικυρώνει την Καινή Διαθήκη, το οποίο χύνεται (θυσιάζεται) για πολλούς για τη συγχώρηση των αμαρτιών» (Ματθ. 26,28).

Ο απόστολος Παύλος πολλές φορές γράφει για τη συγχωρητική και συμφιλιωτική θυσία του Χριστού: Ρωμ. 3,25, Ρωμ. 5,10, Α΄ Κορ. 5,7, Α΄ Κορ. 15,3, Β΄ Κορ. 5,19, Κολ. 1,20-22, Κολ.2,14, Εβρ. 2,17, Εβρ. 9,14 και 26 και 28, Εβρ. 10,12-18. Ας δούμε μερικά αντιπροσωπευτικά χωρία. Κολ. 1,20: «Έφερε την ειρήνη με το αίμα του Σταυρού Του». Κολ.. 1,21-22: «και εσείς, ενώ ήσασταν κάποτε αποξενωμένοι… τώρα σας συμφιλίωσε με το σάρκινο σώμα του μέσω του θανάτου». Κολ. 2,14: «Διέγραψε το εναντίον μας χειρόγραφο (των αμαρτιών)… και αυτό το πήρε από το μέσο καθώς το κάρφωσε στο σταυρό». Ρωμ. 5,10: «ενώ ήμασταν εχθροί, συμφιλιωθήκαμε με το Θεό διά του θανάτου του Υιού Του». Εβρ. 9,26: «φανερώθηκε, για να καταργήσει την αμαρτία με τη θυσία του.» Εβρ. 9,28: «ο Χριστός μία φορά θυσιάστηκε, για να βαστάξει τις αμαρτίες των πολλών».

Επίσης ο απόστολος Πέτρος γράφει: «Αυτός (ο Χριστός) τις αμαρτίες μας βάστασε στο σώμα του πάνω στο ξύλο, ώστε ελευθερωμένοι από τις αμαρτίες να ζήσουμε στη δικαιοσύνη (στο θέλημα) του Θεού. Με τι πληγές του θεραπευτήκατε» (Α΄ Πετρ. 2,24). Αλλού γράφει: «Ο Χριστός μία φορά έπαθε για τις αμαρτίες, δίκαιος για (μας) τους αδίκους, για να μας οδηγήσει στο Θεό» (Α΄ Πέτρ. 3,18).

Σε όλα αυτά τα χωρία φαίνεται ότι η θυσία του Χριστού ήταν αναγκαία, για να έλθει η συγχώρεση των αμαρτιών των ανθρώπων, να έλθει η συμφιλίωση των ανθρώπων με το Θεό. Το Πάθος του Σταυρού έφερε τη σωτηρία στην ανθρωπότητα. Ο Χριστός στο Σταυρό καθάρισε τον άνθρωπο από τη συνέπεια της αμαρτίας, τον πνευματικό θάνατο, και έδωσε τη δυνατότητα της επικοινωνίας και κοινωνίας των ανθρώπων με το Θεό.

Τη σωτηρία που πρόσφερε ο Σταυρός στην ανθρωπότητα δεν τη φανέρωσε ο Θεός με εξωτερικό τρόπο, για να μην εξαναγκάζονται οι άνθρωποι να ακολουθούν το δρόμο Του. Επίσης το κακό εξαλείφεται με έργα κι όχι με λόγια. Συγχωρώ π.χ. ένα συνάνθρωπό μου, που με έβλαψε, αλλά τον κρατώ μακριά μου. Τότε η αγάπη μου είναι λειψή. Ο Θεός με το Πάθος του Σταυρού δε μας καθάρισε απλώς από την αμαρτία, αλλά ήλθε μέσα στην ύπαρξή μας.

Με το Σταυρό ο Χριστός, δε συγχώρεσε μόνο την ανθρώπινη φύση, αλλά τη διόρθωσε και την επανέφερε στην σωστή σχέση μαζί Του. Αναίρεσε έμπρακτα τη συνέπεια της αμαρτίας που είναι η απομάκρυνση απ’ Αυτόν και μας ένωσε μαζί Του.

Από το βιβλίο «Νεανικές Αναζητήσεις - Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ.53-54), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου

http://makkavaios.blogspot.gr/2016/04/blog-post_827.html#more

http://www.hristospanagia.gr/?p=53664#more-53664