.jpg)
ΔΙΑΤΙ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΤΑΧΘΗ
ΣΧΕΤΙΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑΙ ΑΝΑΚΡΙΣΕΙΣ;
Ὑπῆρξαν πράγματι μασόνοι οἱ κληρικοὶ οἱ ἀναφερόμενοι κατὰ καιροὺς ὡς τοιοῦτοι εἰς τὰ τεκτονικὰ ἔντυπα;
Β΄
Τὸ ἀναφέραµε καὶ στὸ προηγούµενο δηµοσίευµά µας, πὼς ἔχουµε µεγάλες ἀµφιβολίες, καλύτερα ὅτι δὲν πιστεύουµε εὔκολα τοὺς ἰσχυρισµοὺς τῶν τεκτόνων, πὼς πολλοὶ κληρικοὶ εἰσέρχονται κατὰ καιροὺς στὶς Στοές των ὡς µέλη αὐτῶν. Ἀπὸ τὴν ἄλλη ὅµως πλευρὰ οἱ τέκτονες ἐπιµένουν ὅτι ἔτσι ἔχουν τὰ πράγµατα, ἀναφέροντες µάλιστα καὶ σχετικὲς λεπτοµέρειες, κάπου- κάπου δὲ καὶ φωτογραφίες! ∆ηµοσιεύουµε ἔτσι ὅλ’ αὐτά, χάριν τοῦ ἀµυντικοῦ προβληµατισµοῦ µας καὶ τῆς ἀνάγκης νὰ γίνονται ὄχι ἁπλὲς διαψεύσεις, ἀλλὰ κανονικὲς ἐκκλησιαστικὲς ἀνακρίσεις, γιὰ νὰ κατασιωπῶνται οἱ τυχὸν συκοφάντες καὶ νὰ ἀποκαλύπτεται κάθε φορά ἡ ἀθῳότης τῶν ὡς µασόνων ἀναφεροµένων κληρικῶν µας.
Ἐκτὸς πλέον καὶ ἄν (ὅ µὴ γένοιτο)! Εἶναι ἀξιοσηµείωτο, ὅτι οἱ ὡς µασόνοι ἀναφερόµενοι κατὰ καιροὺς κληρικοί µας ἔχουν εὐφήµως βαρὺ ὄνοµα, ἰδίως στοὺς κύκλους τοῦ «κόσµου», ἀλλὰ καὶ στοὺς ἐκκλησιαστικοὺς κύκλους µας. Ἀνήκουν δηλαδὴ εἰς τὴν χορεία τῶν σπουδαίων ἱεραρχῶν, ἔτσι ὅπως παρουσιάζονται ἀπὸ τοὺς βιογράφους τους. Νὰ δοῦµε ὀλίγα.
Πατριάρχης Φώτιος Ἀλεξανδρείας (1900-1925)
Ἔχει παρατηρηθεῖ ὅτι, ὅταν οἱ τέκτονες ὁµιλοῦν γιὰ τοὺς φερόµενους παρ’ αὐτῶν ὡς «ἀδελφούς» των (µασόνους) κληρικούς µας, ὁµιλοῦν µὲ κολακευτικότατους λόγους. Τὸν φερόµενο ἔτσι ὡς µασόνο Πατριάρχην Ἀθηναγόρα ἀπεκάλεσαν «Μέγαν» (Στὸ µασονικὸ-θεοσοφικὸ περιοδικὸ «Ἰλισὸς» 1979, τεῦχος 97, σελ 41. Βλέπε σχετικῶς καὶ τὰ εὔστοχα ἐπ’ αὐτῶν σχόλια παρὰ τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἀναστασίου Κ. Γκοτσόπουλου, στὸ «Ὀρθόδοξος Τύπος», φ. 2086/ 2.10.20152, φ. 2087/9.10.2015 καὶ φ. 2088/16.10.2015), τὸν δὲ ἐπίσης ὡς τέκτονα ἀναφερόµενον ἀείµνηστον ἐθνοµάρτυρα (καὶ ἅγιον τῆς Ἐκκλησίας µας) Χρυσόστοµον Σµύρνης ἀπεκάλεσαν οἱ µασόνοι «Ὁ Ἅγιος Τέκτων» (Τεκτ. περιοδικὸ «Πυθαγόρας» 1994, τεῦχος 46, σελ 30). (µὲ κεφαλαῖο τὸ «ταῦ»!) Ἀλλὰ οἱ ὑπερβολικὲς αὐτὲς ἐκφράσεις θὰ µποροῦσαν νὰ καταταγοῦν στὶς ἀνθρώπινες ρητορικὲς ὑπερβολὲς πρὸς φίλους. Γιὰ δύο ὅµως ἐκ τῶν φεροµένων ὡς µασόνων Πατριαρχῶν µας, οἱ κολακευτικὲς τεκτονικὲς ὑπερβολὲς µοιάζουν ἀπίστευτες. Τί εἶπαν λοιπὸν γιὰ τὸν περὶ τοῦ ὁποίου ὁ λόγος Πατριάρχην Ἀλεξανδρείας Φώτιον;
Ἰδέστε το:
-«Ἡ ὅλη ζωή καὶ πολιτεία του, ἀπὸ πᾶσαν ἄποψιν ἐξαιρετικοῦ αὐτοῦ, ἱερωµένου ἀποδεικνύει ὅτι δὲν ἐγεννήθη µόνον µέγας Πατριάρχης, ἀλλὰ ἐγεννήθη καὶ Τέκνων ἀληθινὸς καὶ συνειδητός. Τέκνων ποὺ ἐφάρµοσε, ὅσον οὐδείς παντοῦ καὶ πάντοτε, τὶς ἀρχὲς καὶ τὰ παραγγέλµατα τῆς τεκτονικῆς φιλοσοφίας…» (Τεκτονικὸ περιοδικὸ «Τεκτονικὸν ∆ελτίον», Ὄργανον τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος, τεῦχος 67, Μάϊος-Ἰούνιος 1966, σελ. 178).
Ὄχι µόνο «Πατριάρχης» ἦταν λοιπὸν ἀπὸ γεννησιµιοῦ του ὁ Πατριάρχης Φώτιος ἀλλὰ ἦταν µαζὶ καὶ «µασόνος»! Ἐν τούτοις ἐκκλησιαστικὲς ἀνακρίσεις, ὅταν ἐγράφοντο εἰς τὰ τεκτονικὰ ἔντυπα αὐτὰ τὰ πράγµατα (συχνάκις ἐπαναλαµβανόµενα) καὶ πάλι δὲν διετάχθησαν…
Ἀνήκουστο: Ὁ Φώτιος γίνεται µασόνος ὄντας Πατρ. Ἀλεξάνδρείας!
Ὡς χριστιανοὶ ἐρευνητὲς ἔχουµε συναντήσει κατὰ τὶς ἔρευνές µας ἀπίστευτα σχετικῶς πράγµατα, ἕνα ἐκ τῶν ὁποίων εἶναι καὶ τοῦτο, ὅτι ὁ Φώτιος αὐτὸς δὲν ἔγινε µασόνος, ὅταν ἦτο ἀρχιµανδρίτης, µὲ τὴν (ἐφάµαρτη, βεβαιότατα) «φιλοδοξία» νὰ γίνει κάποτε «∆εσπότης», χάριν τῆς διαθρυλούµενης ἀλληλεγγύης καὶ ἀλληλοϋποστηρίξεως µεταξὺ τῶν τεκτόνων, ὄχι, ἀλλὰ ἔγινε µασόνος ὄντας Πατριάρχης ἐν ἐνεργείᾳ, δηλαδὴ «Πατὴρ τῶν Πατέρων, ∆έκατος καὶ Τρίτος τῶν Ἀποστόλων, Κριτὴς τῆς Οἰκουµένης», κατὰ τοὺς τίτλους αὐτοῦ… Καὶ ἡ µύησή του ἔγινε εἰς αὐτὸ τοῦτο τὸ πατριαρχικὸ γραφεῖο, τὸ διασκευασθὲν εἰς τεκτονικὴν Στοὰν ἐπὶ τούτῳ.
Μὲ βαθύτατη θλίψη καὶ πικρὲς σκέψεις «ἀπολαῦστε» το, ὅπως παρουσιάζεται εἰς (πολλαπλὰ) τεκτονικὰ ἔντυπα:
«… Ὁ Φώτιος ἦταν τέκτων. Μυήθηκε ὄχι σὲ νεαρὴ ἡλικία, ποὺ ὁ ἐνθουσιασµὸς γιὰ κάτι νέο καὶ φαινοµενικὰ ὡραῖο προσελκύει πολλούς, ἀλλὰ ὥριµος ἄνδρας καὶ ὑπεύθυνος ἀρχηγὸς Ἐκκλησίας. Ὄχι σὲ µία ὁποιαδήποτε Τεκτονικὴ Στοά. Τοῦ δόθηκε τὸ τεκτονικὸ φῶς [ποιὸ φῶς;] σὲ ἐπιβράβευση τοῦ τρόπου ποὺ ἀντιλαµβανόταν τὰ καθήκοντά του καὶ σὰν ἔνδειξη ἀγάπης καὶ ὕψιστης ἐκτίµησης, ἀφοῦ τοῦ ἐξηγήθηκε τί ἐπιδιώκει τὸ τάγµα [τῶν µασόνων] καὶ πόσο ἡ πολιτεία του καὶ ἡ Χριστιανικὴ Πίστη στὸν Μ.Α.Τ.Σ. [στὸν θεὸ - ποιὸν «θεό»;] συµβιβάζονταν µὲ τὴ διδασκαλία τοῦ Τεκτονισµοῦ καὶ τὸ βρῆκε αὐτὸ ἀληθινὸ καὶ ἐδέχθηκε νὰ γίνει τέκτων. Καὶ τοῦ δόθηκε τὸ 1910, τὸ φῶς τὸ τεκτονικὸ ἀπὸ τὸ Αἰγυπτιακὸ Ὕπατο Συµβούλιο τοῦ 33ου σὲ ἰδιαίτερη τελετὴ ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Ὕπατο Μεγάλο Ταξιάρχη [τὸν ἀρχηγὸ τῆς αἰγυπτιακῆς Μασονίας], τὸν Idzis Bey Raghed, ἐπὶ κεφαλῆς ὁλοκλήρου τοῦ Ὑπάτου Συµβουλίου τῆς Αἰγύπτου καὶ τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Αἰγύπτου, µεταξὺ τῶν ὁποίων συγκαταλέγονταν καὶ οἱ ἀδελφοὶ Collucci Bey 33ο, Ἀθαν. Γαρόφαλος 33ο, Ἐµµ. Αὐγερινὸς 33ο, Κων. Φακὸς 33ο καὶ ἄλλοι, µέσα σ’ αὐτὸ τὸ Πατριαρχικὸ Μέγαρο τοῦ Καΐρου, στὸ ἰδιαίτερο γραφεῖο του, ποὺ τὸ µεταβάλανε, γιὰ τὴν περίσταση, σὲ κανονικὴ Στοὰ καὶ γιὰ ἀξιωµατικούς της ἐχρησίµευσαν αὐτὰ τὰ µέλη τοῦ Ὑπάτου Συµβουλίου (7). Ἀργότερα «κατέβηκε στὴν Ἀλεξάνδρεια ὁλόκληρο τὸ Ὕπατο Συµβούλιο τὸ 33ο τῆς Αἰγύπτου µὲ ἐπικεφαλῆς καὶ πάλι τὸν Iazis Bey Ragheb καὶ τοῦ ἀπονέµει σὰν φόρο τιµῆς, τὸν ἀνώτατο βαθµὸ τοῦ Τάγµατος, τὸν 33ο, µέσα στὸ γραφεῖο τὸ Πατριαρχικό…»! (Τεκτονικὸν ∆ελτίον ὑπ’ ἀριθ. 67 τοῦ ἔτους 1966, σελ. 178, Νικολάου Νικηταρίδη, Εἰσαγωγὴ στὴν Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Τεκτονισµοῦ στὴν Αἴγυπτο, σελ. 87, «180 χρόνια του Ἑλληνικοῦ Ἐλευθεροτεκτονισµοῦ 1811- 1991», σελ. 121, κ.λπ.)
Ἀνάγνωσµα θλιβερό. Τὰ σχόλια στοὺς ἀναγνῶστες µας καὶ εἰς πάντα εἰλικρινῶς ἐνδιαφερόµενον.
Ὁ Φώτιος στὴν οἰκουµενιστικὴ Κίνηση…
Οἱ µεγάλες τιµὲς (καὶ οἱ «τιµὲς») ποὺ ἔγιναν εἰς τὸν πατριάρχην ἐκεῖνον ὀφείλονται – κατὰ τὴ γνώµη µας – καὶ στὸ ὅτι ὁ Φώτιος ἔσπευδε νὰ ὑποστηρίξει καὶ νὰ εἶναι παρὼν στὶς περισσότερες ἐκ τῶν πρώιµων οἰκουµενιστικῶν κινήσεων τῆς ἐποχῆς του. Παρουσιάζουµε µερικές, ἔτσι ὅπως ἐγκωµιαστικῶς ἀναφέρονται στὸ «Τεκτονικὸν ∆ελτίον» 67/1996:
- Συµµετέχει στὸ Παγχριστιανικὸ Συνέδριο Ἑλβετίας µελετόντι τὰ προπαρασκευαστικὰ τῆς µελλούσης Παγκοσµίου Χριστιανικῆς Συνδιασκέψεως ἐπὶ µελέτῃ παντὸς συντελεστικοῦ εἰς διευκόλυνσιν τῆς κοινῆς πάντων τῶν χριστιανικῶν συστηµάτων [!] συνεννοήσεως.
- Στέλνει ἀντιπροσωπία στὸ Κάϊρο καὶ λαµβάνει µέρος σὲ συσκέψεις ποὺ γίνονται στοῦ Ἀγγλικανοῦ Ἐπισκόπου Αἰγύπτου καὶ Σουδάν, Siz Gwyune, διὰ τὸ ζήτηµα τῆς Ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν.
- Στὶς 7 Μαρτίου 1922 αὐτὸς ὁ Φώτιος, ὡς ἀναγνωρισµένος ἀπ’ ὅλους ὡς ἔχων τὸ προβάδισµα, µεταβαίνει πρὸς τὴν Αἰγυπτιακὴν Κυβέρνησιν καὶ ὑποβάλλει, ἐκ µέρους ὅλων τῶν ἀρχηγῶν τῶν διαφόρων θρησκειῶν τῆς Αἰγύπτου, τὰ συγχαρητήριά των γιὰ τὴν ἀνακήρυξη τῆς Αἰγύπτου σὲ κράτος ἀνεξάρτητο.
- Αὐτὸς [ὁ Φώτιος] ὑποδείχτηκε, γιὰ νὰ ἀντιπροσωπεύσει τὴν Ὀρθόδοξο Χριστιανικὴ Ἐκκλησία εἰς τὸ Χριστιανικὸ Συνέδριο τοῦ Λονδίνου.
- [Συµµετεῖχε] εἰς τὸ «Συνέδριο τῆς Παγκοσµίου Χριστιανικῆς Συνδιασκέψεως βίου καὶ ἐργασίας» στὴ Στοκχόλµη.
- Ἐπῆγε στὴν Ὀξφόρδη καὶ µίλησε περὶ τοῦ Πιστεύω καὶ τῆς Ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν στὸ ἐκεῖ πανεπιστήµιον…
Ἐπιµείναµε στὶς οἰκουµενιστικῆς κατευθύνσεως αὐτὲς δραστηριότητες τοῦ Φωτίου. ∆ιότι αὐτὸ ἀκριβῶς εἶναι ποὺ προβληµατίζει ἀρνητικά τοὺς ὀρθοδόξους χριστιανούς, ὅτι δηλαδὴ ἡ εἰσδοχὴ ἀνώτατων ἐκκλησιαστικῶν µας ἡγετῶν (καὶ παντὸς κληρικοῦ) εἰς τὶς τεκτονικὲς Στοὲς – πέραν τῶν ἄλλων, – ὁδηγεῖ αὐτοὺς σὲ οἰκουµενιστικὲς ἐνέργειες, σφόδρα βλαπτικὲς στὴν ἐξέλιξή τους ὡς πρὸς τὶς διδασκαλίες καὶ τὰ θέσµια τῆς παραδοσιακῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας µας. Μασονία καὶ Συγκρητιστικὸς Οἰκουµενισµὸς πηγαίνουν ἀντάµα… Μερικοὶ ἐκ τῶν κληρικῶν µας, ἀκολουθοῦν (ἀφελῶς;)
Μασόνος καὶ ὁ Ἀρχιεπ. Χρύσανθος;
∆ὲν ἔχουν πραγµατικὰ τὸ Θεό τους οἱ τέκτονες (ἀλλὰ καὶ ἡ ἴδια ἡ Μασονία, ποὺ ἐπιτρέπει τὴ δηµοσίευση παροµοίων πραγµάτων!). Μὰ εἶναι δυνατὸν καὶ αὐτὸς ὁ ἀπὸ Τραπεζοῦντος Χρύσανθος (1913- 1941) νὰ ἦταν µασόνος; Ναί, γράφουν (πολλὲς φορὲς) οἱ τέκτονες, καὶ µάλιστα – καθὼς λένε – «εἶχε γεννηθεῖ [καὶ αὐτός!] τέκτων»!
Ἰδοὺ τί ἀκριβῶς διαβάζουµε σὲ τεκτονικὰ ἔντυπα: «Ο ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΚΑΙ Ο ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ», εἶναι ὁ τίτλος τοῦ σχετικοῦ δηµοσιεύµατος, στὸ ὁποῖο διαβάζουµε ἔκπληκτοι: «Στὸ τέλος τοῦ 1921 ἐµυήθη καὶ στὸν Τεκτονισµό. Ἐνωρίτερα, τὸ 1919, εἶχε συνδεθεῖ στενὰ µὲ τὸν Ἐθνικὸ Σύµβουλο τῶν Πατριαρχείων στὴν Πόλη, καὶ κατόπιν Ὑπουργὸ ἐπὶ Βενιζέλου, Ἀλέξανδρο Παπά… Ὁ Παπὰς ἦταν Τέκτων (…). Τοῦ πρότεινε νὰ γίνει δεκτὸς σὲ Τεκτονικὴ Στοά…
Σ’ αὐτὸ βρέθηκαν σύµφωνοι καὶ ἄλλοι Ἕλληνες ἀδελφοὶ καὶ ἔτσι ἔγινε δεκτὸς ὁ Χρύσανθος µαζὶ µ’ ἕνα ἀκόµη ἀγλάϊσµα τοῦ Οἰκουµενικοῦ Θρόνου ποὺ ζήτησε νὰ γίνει Τέκτων, τὸν Μητροπολίτην Σάµου Εἰρηναῖον[!]. Καὶ οἱ δύο Μητροπολῖται µυήθηκαν ταυτόχρονα, σὲ πανηγυρικὴ συνεδρία τῆς Στοᾶς «Renaissance» (…). Ἀπὸ τοὺς τότε παρόντες στὴν µύησί των ὑπάρχουν ἀκόµη ἐν ζωῇ στὴν Ἀθήνα ὁ ἀδελφὸς Γεώργιος Κικριλής, τῆς Σεπτῆς Στοᾶς «Βυζάντιον» καὶ ὁ γράφων [µασόνος Ἀλέξανδρος Ἰ. Ζερβουδάκης].
Ὁ Σεβάσµιος τῆς Σεπτῆς Στοᾶς «Renaissance», κάτω ἀπὸ τὴν ἐπίδραση τῆς ἐπιβλητικῆς παρουσίας τῶν δύο ἱεραρχῶν, τοὺς ἐζήτησε νὰ ἀναπτύξουν πῶς ἀντιλαµβάνονται τὸ Θεό, ∆ηµιουργό, ∆ύναµη τοῦ Σύµπαντος. Τὴν ὑπέροχη ἀπάντηση ἔδωκεν ὁ ἀδελφὸς [µασόνος!] Χρύσανθος. Μίλησε ἐπὶ µισὴ ὥρα καὶ γοήτευσε ὅλους µὲ τὴ σύγκριση ποὺ ἔκαµε ἀνάµεσα σὲ ὅσα ἄκουσε κατὰ τὴ µύηση καὶ τὴν δική του θεολογικὴ κατάρτιση [!], τὶς πεποιθήσεις του καὶ τὴν ἰδεολογία, ἡ ὁποία κανόνιζε τὶς πράξεις του. Ἐδήλωσεν ὅτι, ὕστερα ἀπὸ ὅσα λέγονται ἐναντίον τοῦ Τεκτονισµοῦ, δὲν περίµενε ὅτι θὰ εὕρισκε αὐτὰ ποὺ ἄκουσε κατὰ τὴ µύηση, νὰ εἶναι τόσο πολὺ σύµφωνα [!] µὲ τὶς δικές του θρησκευτικὲς πεποιθήσεις…
Καὶ τὸ ἀπίστευτο αὐτὸ µασονικὸ δηµοσίευµα γιὰ τὸν ἀείµνηστο Χρύσανθο καταλήγει ὡς ἑξῆς: «…Γιὰ µένα, ὁ ὁποῖος παρακολούθησα ὁλόκληρη τὴ µύηση καὶ γιὰ κάθε ἕνα τέκτονα ποὺ θὰ διαβάσει τὴν ἱστορία του, ἕνα µόνο συµπέρασµα βγαίνει, ὅτι ὁ Μητροπολίτης Τραπεζοῦντος (γιατί µ’ αὐτὸ τὸν τίτλο θὰ µείνει στὴν ἱστορία) Χρύσανθος, ὁ ἁγνὸς καὶ ὑπέροχος χριστιανός, δὲν ἐµυήθηκε ἐκεῖνο τὸ βράδυ τοῦ 1921 στὸν Τεκτονισµό, ἀλλὰ εἶχε γεννηθεῖ τέκτων…» («Τεκτονικὸν ∆ελτίον» ἔτους 1965, τεῦχος 61, σελ. 80-81 καὶ ἀλλοῦ, πολλὲς φορές).
Σχόλιο δικό µας; Οὐδέν. – Συλλογιστεῖτε ἐσεῖς…
(Στὸ ἑπόµενο φύλλο κι ἄλλοι κληρικοὶ φερόµενοι ὡς µασόνοι)
Μοναχὸς Ἀβέρκιος
Αναδημοσίευση από τον ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ (αριθ.φυλ 2103)
Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον www.egolpion.com
15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου