Ἀπό τούς βίους τῶν ἁγίων γίνεται φανερό ὅτι, σύμφωνα καί μέ τή διήγηση τῆς Ἀποκαλύψεως, ὁ ἀρχηγός τῶν πεσμένων ἀγγέλων, ὁ σατανᾶς, βρίσκεται στόν ἅδη, ἐνῶ στήν ἐπιφάνεια τῆς γῆς ἐνεργοῦν οἱ δαίμονες κάτω ἀπό τίς ἐντολές ὁρισμένων βαθμοφόρων, πού εἶναι ἐπικεφαλής τους

Από τούς βίους των αγίων γίνεται φανερό ότι, σύμφωνα και με τη διήγηση της Αποκαλύψεως, ο αρχηγός των πεσμένων αγγέλων, ο σατανάς, βρίσκεται στον άδη, ενώ στην επιφάνεια της γης ενεργούν οι δαίμονες κάτω από τις εντολές ορισμένων βαθμοφόρων, που είναι επικεφαλής τους. Οι δαίμονες κατεβαίνουν στον άδη, προκειμένου να ενημερώσουν τον σατανά για τις ενέργειές τους στην επιφάνεια της γης και να λάβουν απ’ αυτόν εντολές, οδηγίες καί κατευθύνσεις.

Κάποτε ένας δαίμονας, που εμφανίστηκε στον όσιο Ανδρέα, του μίλησε γιά την πνευματική κατάπτωση των χριστιανών και τη ζοφερή κατάσταση του Χριστιανισμού στους έσχατους χρόνους:

—      Εκείνον τον καιρό οι άνθρωποι θα γίνουν πιο μοχθηροί από μας, τους δαίμονες. Τότε τα μικρά παιδιά θα είναι πολύ πιο πονηρά απ’ όσο είναι σήμερα οι μεγάλοι. Έτσι, θα πάψουμε πια να πολεμάμε τους ανθρώπους, μιας καί από μόνοι τους θα γνωρίζουν την κακία καί θα εκτελούν το θέλημά μας!

Ο όσιος Ανδρέας, γνωρίζοντας ότι οι δαίμονες δεν έχουν προγνωστική ικανότητα, ρώτησε τό πονηρό πνεύμα:

—      Καί πού τά ξέρεις εσύ αυτά;

—      Ο πατέρας μας, αποκρίθηκε ο δαίμονας, που κάθεται στον άδη, έχει μεγάλη πείρα και απαράμιλλη ευφυΐα. Πολλά ξέρει καί πολλά προβλέπει. «Έτσι, διδάσκει κι εμάς.

Ο μεγάλος δούλος τού Θεού Νήφων, επίσκοπος Κωνσταντιανής, που συνομιλούσε μέ τους αγγέλους σαν με φίλους καί έβλεπε τά δαιμονικά τεχνάσματα, είδε κάποτε έναν βαθμοφόρο δαίμονα να δίνει σε άλλον, κατώτερό του, ένα ασημένιο νόμισμα, που το είχε προσφέρει κάποιος πλούσιος άρχοντας σ’ έναν οργανοπαίκτη, γιά να τό μεταφέρει στα υποχθόνια καί να τό παραδώσει στον πατέρα τους, τον σατανά.

Σύμφωνα μέ την παράδοση της Εκκλησίας, την ημέρα της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου, οι άγιοι απόστολοι, πού ήταν σκορπισμένοι σ’ όλη την οικουμένη γιά το κήρυγμα του Ευαγγελίου, αρπάχτηκαν από αγγέλους καί μεταφέρθηκαν στα Ιεροσόλυμα, στο σπίτι της Παναγίας Μαριάμ, πάνω σε νεφέλες.

Ο όσιος Νίκων Σουχόι (12ος αι), μοναχός της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου, αιχμαλωτίστηκε από τους Πολόφτσους (οι Πολόφτσοι ήταν τουρκικός λαός, νομαδικός καί ειδωλολατρικός, συγγενείς φυλετικά μέ τούς Πετσενέγους (Πατζινάκες). Τό όνομα Πολόφτσοι τό πήραν από τούς Ρώσους χρονογράφους. Προέρχονταν από τίς περιοχές πού δηλώνονταν νότια από την Κασπία Θάλασσα. Από εκεί στράφηκαν τόν 10ο αΐ. προς τά βορειοδυτικά καί εγκαταστάθηκαν στη μεσημβρινή Ρωσία. Συγχωνεύτηκαν μέ τούς Τατάρους τόν 13ο αΐ.), όταν αυτοί εισέβαλαν στη ρωσική γη. Αλυσοδεμένος οδηγήθηκε στη χώρα τους καί φυλακίστηκε μαζί με πολλούς άλλους χριστιανούς. Γιά τρία ολόκληρα χρόνια οι βάρβαροι τον βασάνιζαν φρικτά —τον μαστίγωναν, τον έκαιγαν, τον ράβδιζαν, τον έσκιζαν με κοφτερά μαχαίρια, τον άφηναν γιά μέρες νηστικό καί διψασμένο.

Τελικά, μια μέρα, με θεία αποκάλυψη πληροφορήθηκε πως η απελευθέρωσή του πλησίαζε. Οι δεσμοφύλακές του, όταν το έμαθαν από τον ίδιο, νόμισαν πως ετοιμαζόταν να δραπετεύσει. Γιά να εμποδίσουν, λοιπόν, την απόδρασή του, τού έκοψαν τίς φλέβες των ποδιών, καταφέρνοντας του αλλεπάλληλα χτυπήματα μέ ξίφος. Ύστερα τον έδεσαν μέ βαριές αλυσίδες κι έβαλαν κοντά του ένοπλους φρουρούς, γιά να τόν επιτηρούν συνεχώς. Πέρασαν τρεις μέρες. Ο φιλάνθρωπος Θεός είχε σταματήσει την αιμορραγία από τα πόδια του αθλοφόρου, αλλά οι πληγές ήταν φρικτές καί η μετακίνησή του αδύνατη. Ξαφνικά, γύρω στο μεσημέρι, οι φρουροί του τον έχασαν από τα μάτια τους. Είχε γίνει αόρατος! Άκουγαν μόνο φωνές στον αέρα, που έψαλλαν: «Αινείτε τον Κύριον εκ των ουρανών!…». Ο όσιος μεταφέρθηκε αστραπιαία στο καθολικό της Λαύρας των Σπηλαίων. Την ώρα εκείνη οι πατέρες τελούσαν τη θεία Λειτουργία καί έψαλλαν τά Τυπικά. Σάν είδαν τον μακάριο Νίκωνα μπροστά τους, τα έχασαν. Διέκοψαν την ψαλμωδία καί τόν περικύκλωσαν σαστισμένοι.

— Αδελφέ, τόν ρωτούσαν με έκπληξη, πώς βρέθηκες εδώ; Σε είχαμε γιά χαμένο. Τί έγινε;

Εκείνος στην αρχή σώπαινε, γιατί δεν ήθελε ν’ αποκαλύψει το θαύμα. Πώς να το κρύψει, όμως, όταν οι πατέρες τον έβλεπαν αλυσοδεμένο, μέ το σώμα καταπληγωμένο καί με τα πόδια κατακομμένα; «Έτσι, αναγκάστηκε να τούς διηγηθεί, γιά τη δόξα του Θεού, όλα όσα του είχαν συμβεί στα χρόνια της αιχμαλωσίας του. Στο μεταξύ υπογράφηκε συνθήκη ειρήνης μέ τούς Πολόφτσους. Πολλοί άπ’ αυτούς ασπάστηκαν τότε την πίστη του Χριστού καί βαπτίστηκαν. Ανάμεσα τους ήταν κι εκείνος πού είχε κόψει μέ τό ξίφος του τίς φλέβες των ποδιών τού θείου Νίκωνος. Όταν, λοιπόν, ήρθε κάποτε στη λαύρα γιά να προσκυνήσει, είδε τον όσιο καί τον αναγνώρισε. Πήγε αμέσως στον ηγούμενο. Μέ δάκρυα συντριβής εξομολογήθηκε το αμάρτημά του, αλλά καί όλες τις άλλες ανομίες πού είχε διαπράξει, προτού γνωρίσει την αλήθεια. Ο ηγούμενος, αφού τον παρηγόρησε καί τον συμβούλεψε, του είπε να γυρίσει στον τόπο του. Εκείνος, όμως, δεν θέλησε να φύγει πια από το μοναστήρι. Έπεσε στα πόδια του ηγουμένου καί τόν παρακάλεσε να τόν συγκαταλέξει στην αδελφότητα, κάνοντάς τον μοναχό. Πράγματι, έμεινε εκεί καί έπειτα από αρκετό καιρό έλαβε τό άγιο σχήμα .Τελείωσε την επίγεια ζωή του μέ θαυμαστή μετάνοια, υπηρετώντας ταπεινά τούς αδελφούς καί ιδιαίτερα τόν ανήμπορο πρώην αιχμάλωτό του όσιο Νίκωνα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ. ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΤΟΝ ΑΔΗ.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ.

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2016/11/blog-post_696.html

http://www.hristospanagia.gr/?p=62910