«Ἡ Μαρία……»

Ἅγιος Σεραφείμ τῆς Βίριτσα 

Ἡ Μαρία πρίν γίνει πνευματικό παιδί τοῦ πατρός Σεραφείμ ἦταν πολύ ἄρρωστη. Ὅλη σχεδόν τήν περιουσία της τήν ξόδεψε σέ γιατρούς πού δέν τήν βοήθησαν καθόλου καί στό τέλος ἔφτασε στήν ἀπελπισία. Μιά μέρα πῆγε σέ μία γέφυρα στόν ποταμό Νέβα γιά νά αὐτοκτονήσει. Ξαφνικά τήν πλησίασε μία κυρία καί τῆς εἶπε:

• Ἀδελφή, δέν εἶναι καλό αὐτό πού σκέφτεσαι. Ἔλα νά σέ πάω σέ ἕναν πολύ καλό γιατρό, αὐτός σίγουρα θά σέ γιατρέψει.

• Ὅλα τά χρήματά μου τά ξόδεψα σέ γιατρούς καί δέν ἔγινα καλύτερα ἀλλά μᾶλλον χειρότερα. Καί ξέρω ὅτι σέ λίγο θά πεθάνω.

• Ἄκου τί θά σοῦ πῶ. Αὐτός ὁ γιατρός δέν θέλει λεφτά. Ὁ Θεός εἶναι μαζί του, αὐτός θεραπεύει μέ τήν προσευχή.

Ἡ Μαρία δέχθηκε τήν πρότασή της καί πῆγαν μαζί στήν Λαύρα. Ὁ Γέροντας σάν νά τούς περίμενε καί πρῶτος εἶπε τό ὄνομά της:

• Μήν ἀπελπίζεσαι, Μαρία. Κάνε μία μέρα νηστεία καί ὁ Κύριος θά σοῦ δείξει τό ἔλεός του.

Ἡ Μαρία τόν πίστεψε καί ἔκανε αὐτό πού τῆς εἶπε ὁ Γέροντας. Σιγά σιγά ἄρχισε νά γίνεται καλύτερα καί μετά θεραπεύτηκε τελείως. Ἔγινε πνευματικό παιδί τοῦ πατρός Σεραφείμ.
Μετά τήν ἐπανάσταση τοῦ 1917, ὅταν δύσκολα μποροῦσε κανείς νά βρεῖ δουλειά, ἡ Μαρία μέ τήν προσευχή τοῦ Γέροντα βρῆκε μία θέση σ᾿ ἕνα ἀπό τά ὑποκαταστήματα τῆς Κρατικῆς τράπεζας. Στά τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ ᾿20 τῆς εἶχε συμβεῖ ἕνα περιστατικό πού τό διηγεῖται ἡ ἴδια.
«Τήν ἡμέρα πού ἔγιναν ὅλα αὐτά ἔπεσε μία πολύ δυνατή βροχή. Τά χρήματα ἤδη τά εἴχαμε στείλει στήν Κεντρική τράπεζα καί ἐγώ νόμιζα ὅτι μέ περιμένει μία ἥσυχη νύχτα. Ἀλλά ἔκανα λάθος γιατί αὐτή ἀκριβῶς τήν νύχτα στήν τράπεζά μας ἦλθαν οἱ ληστές. Μέ ἔβαλαν στόν τοῖχο καί οἱ ἴδιοι ἄρχισαν νά ψάχνουν στά ταμεῖα ἀλλά δέν μπόρεσαν νά βροῦν τίποτα. Ἕνας ἀπ᾿ αὐτούς μέ πλησίασε μέ τό πιστόλι καί ἄρχισε νά μέ ἀπειλεῖ, λέγοντας ὅτι θά μέ σκοτώσει, ἄν δέν θά τούς πῶ ποῦ εἶναι κρυμμένα τά λεφτά. Τούς εἶπα ὅτι ὅλα τά χρήματα τά πῆγαν στήν Κεντρική τράπεζα. Ἀλλά δέν μέ πίστεψαν.
Αὐτή τήν στιγμή, βλέποντας μπροστά μου τό θάνατο ἄρχισα νά ἐξομολογοῦμαι φωναχτά τίς ἁμαρτίες μου καί μετά φώναξα:

• Παππούλη μου, μέ ἀκοῦς;

• Ποιόν φωνάζεις; – μέ ρώτησαν οἱ ληστές.

• Φωνάζω τόν πνευματικό μου πατέρα πού μέ θεράπευσε ἀπό μία ἀνίατη ἀσθένεια καί πού μπορεῖ καί ἐσᾶς νά βοηθήσει ἄν μετανοήσετε.

• Μή μᾶς κάνεις κήρυγμα, – εἶπε ἕνας ἀπ᾿ αὐτούς.

• Δέν σᾶς κάνω κήρυγμα, θέλω μόνο νά μοῦ συγχωρήσει ὁ Θεός τίς ἁμαρτίες μου πρίν πεθάνω.

Μετά μέ σηκωμένα χέρια ἄρχισα νά τούς λέω γιά τόν Γέροντα. Πρός μεγάλη μου ἔκπληξη αὐτοί μέ ἄκουγαν μέ προσοχή. Ἕνας ἀπ᾿ αὐτούς (ἴσως ὁ ἡγέτης του), εἶπε:

• Ἀλήθεια λέει αὐτή, τά χρήματα δέν ὑπάρχουν. Αὐτός ὁ Γέροντάς της, πιό σωστά τό ὄνομά του, τῆς ἔσωσε τήν ζωή.

Οἱ ληστές ἔφυγαν χωρίς νά μοῦ κάνουν κακό. Ἐγώ εὐχαρίστησα τόν Κύριο καί τήν ἑπόμενη μέρα πρωί πρωί ἔτρεξα στόν Γέροντα στήν Λαύρα.
Τόν βρῆκα μέσα στό ναό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Δέν πρόλαβα νά ἀνοίξω τό στόμα μου καί αὐτός μοῦ εἶπε:

• Γιά τήν μετάνοιά σου, σέ ἔσωσε ὁ Κύριος.

Εὐχαρίστησα τόν ἀγαπητό μου Γέροντα πού δέν ἀφήνει ποτέ τά πνευματικά του παιδιά. Αὐτός καί μετά βοηθοῦσε πολύ καί ἐμένα καί τήν οἰκογένειά μου».
Μιά φορά ὁ Γέροντας εἶπε:

• Σέ λίγο θά μέ κλείσουν στή φυλακή. Ἐσύ ὅταν θά μέ ξαναδεῖς μετά, μή φωνάξεις.

Αὐτό ἔγινε λίγο πρίν τόν συλλάβουν οἱ ἀρχές. Πέρασαν κάποια χρόνια καί μία μέρα μία γνωστή εἶπε στή Μαρία:

• Ἔλα μαζί μου, θά σέ πάω σ᾿ ἕναν ἄνθρωπο στήν Βίριτσα.

Φτάσανε στήν Βίριτσα στό σπίτι ὅπου ζοῦσε ὁ πατήρ Σέραφείμ. Δέν εἶχαν μπεῖ ἀκόμα στό κελί του ὅταν ὁ Γέροντας φώναξε:

• Ἔλα ἐδῶ Μαρία μου!

Ἡ Μαρία κατάλαβε ὅτι εἶναι ὁ Γέροντάς της καί ἤθελε νά φωνάξει ἀλλά ἀμέσως θυμήθηκε τά λόγια πού τῆς εἶπε κάποτε: «Ὅταν θά μέ ξαναδεῖς μετά, μή φωνάξεις».
Καί πάλι ἡ ζωή τῆς Μαρίας καί ὅλης τῆς οἰκογένειάς της συνεχίστηκε κοντά στόν Γέροντα καί δέν ἔκαναν τίποτα χωρίς τήν εὐλογία του. Τό 1934 ὁ πατήρ Σεραφείμ τούς εἶπε:

• Νά πουλήσετε ὅλα πού ἔχετε στό Λένιγκραντ καί νά χτίσετε σπίτι ἐδῶ στή Βίριτσα. Θά γίνει πόλεμος καί δέν θά μπορέσετε νά ἐπιβιώσετε, ἄν θά μείνετε στό Λένινγκραντ.

Πραγματικά ἔχτισαν σπίτι στή Βίριτσα ὅπου μετακόμισαν λίγο πρίν ἀρχίσει ὁ πόλεμος. Μέ τῆς εὐχές τοῦ Γέροντα κανείς ἀπό τήν οἰκογένειά τους δέν πέθανε, ἐνῶ οἱ περισσότεροι κάτοικοι τοῦ Λένινγκραντ πέθαναν ἀπό τήν πεῖνα ὅταν οἱ Γερμανοί πολιορκοῦσαν τήν πόλη. Καί ὅλα τά παιδιά τῆς Μαρίας πού πολεμοῦσαν στό μέτωπο γύρισαν στό σπίτι. Ἐπίσης ὁ Γέροντας τῆς ἔλεγε:

• Δέν θά ἀφήσω ἐσένα καί τήν οἰκογένειά σου καί μετά τό θάνατό μου. Θά σᾶς φροντίζω μέχρι τό τέλος τῆς ζωῆς σας καί στήν ἄλλη ζωή δέν θά σᾶς ἀφήσω.

Καί αὐτά τά λόγια τοῦ πατρός Σεραφείμ ἔγιναν πραγματικότητα. Ἕνας ἐγγονός τῆς Μαρίας ἔλεγε ἀργότερα ὅτι πάντα στή ζωή του αἰσθανόταν τήν παρουσία τοῦ Γέροντα. Μέ τίς εὐχές του ἔγινε ἱερέας καί ἀργότερα ἀρχιερέας.
συνεχίζεται….

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἀπό τό βιβλίο: “Ὁ νεοφανής Ἅγιος τῆς Ρωσικῆς ἐκκλησίας”
Σεραφείμ τῆς Βίριτσα
“Βίος – Θαύματα – Προφητεῖες
Τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

Εὐχαριστοῦμε θερμά  τίς ἐκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ» γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδουν.
Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
http://www.hristospanagia.gr/