ΘΑΒΩΡ, ΚΑΝΑ, ΝΑΖΑΡΕΤ. ΓΑΛΙΛΑΙΑ, Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ.

ΘΑΒΩΡ




 Τό ὄρος Θαβώρ ὑψώνεται σάν ἕνας τεράστιος κωνικός ὄγκος στό βόρειο ἄκρο τῆς εὐρύχωρης καί εὔφορης πεδιάδας Ἐσδραελών. Τό ὕψος του φθάνει τά 560 μ. ἀπό τήν ἐπιφάνεια τῆς Μεσογείου θαλάσσης.
Τό ὄνομα Θαβώρ, (Ταμπόρ στά ἑβραϊκά καί Ἐ-Τούρ στά ἀραβικά, Ἀταβύριον ἤ Ἰταβύριον στίς ἑλληνικές πηγές), προέρχεται ἀπό σημιτική ρίζα καί σημαίνει ὕψωμα, βουνό ἤ ὀμφαλός. Οἱ Πατέρες τῆς ἐκκλησίας προσπάθησαν νά τό ἐξηγήσουν συμβολικά καί βάσει τῶν θρησκευτικῶν γεγονότων τῶν Εὐαγγελίων. Ἔτσι, τό ἑρμήνευσαν ὡς Ἐκλογή, Καθαριότητα, Ἐρχομός τοῦ Φωτός κ.α.
Ἀπό τούς πρώτους χριστιανικούς χρόνους τό Θαβώρ ταυτίσθηκε μέ τό «ὑψηλόν ὄρος» πάνω στό ὁποῖο ἔγινε ἡ Μεταμόρφωση τοῦ Χριστοῦ (Ματθ.17, 1-9, Λουκ.9, 28-36).
Ἡ πρώτη χριστιανική ἐκκλησία κτίσθηκε στό Θαβώρ πρός τό τέλος τοῦ 4ου αἰώνα ἀπό τήν Ἁγία Ἑλένη. Τόν 5ο αἰώνα προστέθηκαν ἄλλες δύο καί ἔτσι κατά τόν 6ο αἰώνα πάνω στή κορυφή τοῦ βουνοῦ ὑπῆρχαν τρεῖς ναοί πού ἀντιστοιχοῦσαν μέ τίς τρεῖς σκηνές τίς ὁποῖες πρότεινε νά στήσουν ὁ ἀπόστολος Πέτρος (Ὑπῆρχαν οἱ ἑξῆς ναοί: ἕνας γιά τόν Ἅγιο Προφήτη Μωϋσῆ, ἕνας γιά τόν ἅγιο Προφήτη Ἠλία καί ἕνας ἀφιερωμένος στούς Ἁγίους Ἀποστόλους). Στήν ἴδια περίπου ἐποχή, (5ος ἤ 6ος αἰώνας), ἀνακηρύχθηκε τό Θαβώρ ἐπισκοπή καί προσείλκυσε πολλούς χριστιανούς μοναχούς καί χιλιάδες προσκυνητές.
Ἀργότερα, πιθανότατα κατά τόν 7ο αἰώνα, κτίσθηκε καί τέταρτη ἐκκλησία. Τά Προσκυνηματικά Ὁδοιπορικά τοῦ 9ου αἰώνα ἀναφέρουν πῶς στήν κορυφή τοῦ βουνοῦ ὑπῆρχαν τέσσερις ἐκκλησίες. Στήν περιοχή ὑπῆρχε ἕνας ἐπίσκοπος καί 17 μοναχοί.
Κατά τήν ἐποχή τῶν Σταυροφόρων ἐγκαταστάθηκαν στό Θαβώρ Βενεδικτίνοι μοναχοί· ὑπῆρχαν ὅμως καί ἕλληνες καθώς μαρτυρεῖ ὁ ἕλληνας προσκυνητής Φωκᾶς. Μετά τήν ἐκδίωξη τῶν Σταυροφόρων ἀπό τούς Ἅγιους Τόπους, ὁ Σουλτάνος τῆς Δαμασκοῦ Μαλίκ ἔλ Ἀντίλ, τό 1211, κατέστρεψε ὅλα τά χριστιανικά κτίσματα καί πάνω ἀπό τά ἐρείπια τους ἀνήγειρε ἰσχυρό φρούριο, τά ὑπολείμματα τοῦ ὁποίου σώζονται μέχρι σήμερα σέ διάφορα σημεῖα τοῦ βουνοῦ.
Τό 1263 τό Θαβώρ ἐγκαταλείφθηκε ὁριστικά ἀπό τούς χριστιανούς. Ἐπανήλθαμε σ’ αὐτό μόνο κατά τά μέσα τοῦ περασμένου αἰώνα.
Σήμερα, ὅλη ἡ κορυφή τοῦ Θαβώρ εἶναι χριστιανική ἰδιοκτησία καί κατέχεται ἀπό ἕλληνες ὀρθοδόξους καί Λατίνους μοναχούς.
Στό νότιο τμῆμα τῆς κορυφῆς βρίσκονται τό Ἑλληνο-ὀρθόδοξο μοναστήρι, ἡ Ἐκκλησία τῆς Μεταμορφώσεως πού κτίσθηκε ἀπό τό Πατριαρχεῖο τό 1862 καί τό παρεκκλήσιο τοῦ Μελχισεδέκ. Στά βόρεια ὑπάρχει μοναστήρι καί ξενώνας τῶν Φραγκισκανῶν, μέ Βασιλική τῆς Μεταμορφώσεως χτισμένη ἀπό τά 1924 πάνω στά ἐρείπια βυζαντινῆς ἐκκλησίας.
Στήν Παλαιά Διαθήκη ἀναφέρεται ὅτι ἡ Κριτής Δεββώρα κάλεσε ἐδῶ τόν Βαράκ μέ τόν στρατό του γιά νά πολεμήσουν τόν ἐχθρό (Κρίτ. Δ,1-16).
Δυτικά του ὄρους Θαβώρ εἶναι τό χωριό Δεβειρώθ. Ἐδῶ ὁ Χριστός θεράπευσε ἕνα δαιμονισμένο νέο (Μάτθ. ΙΖ, 14-18).
Ἀπέναντι ἀπό τό ὄρος Θαβώρ εἶναι ἡ πόλη Ναΐν ὅπου ὁ Χριστός μας ἀνέστησε τόν γιό τῆς χήρας.

ΚΑΝΑ ΤΗΣ ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ
Ἡ σημερινή Κανά τῆς Γαλιλαῖος - Καφάρ-Κάνα στά ἀραβικά- βρίσκεται ἀνατολικά τῆς Ναζαρέτ καί πάνω στόν κεντρικό δρόμο πού ὁδηγεῖ πρός τήν λίμνη τῆς Τιβεριάδας. Ὑπάρχει καινούρια ἑλληνική ἐκκλησία καί μοναστήρι πού κατά τήν παράδοση κτίστηκε σέ ἐρείπια τοῦ σπιτιοῦ τοῦ Ἁγίου Σίμωνα τοῦ Κανανίτη, μαθητῆ τοῦ Χριστοῦ. Ἐπίσης καινούρια εἶναι καί ἤ ἐκκλησία τῶν Φραγκισκανῶν. Στόν περίβολο τῆς τελευταίας ἀνακαλύφθηκαν πρόσφατα τά ὑπολείμματα ἀρχαίου Βυζαντινοῦ κτιρίου, πιθανόν ἀρχαίας συναγωγῆς, μέ μωσαϊκό δάπεδο καί Ἀραμαϊκή ἐπιγραφή.
Ἡ Κανά τῆς Γαλιλαίας, κατά τούς χρόνους τῆς Καινῆς Διαθήκης βρισκόταν, πιθανότατα, βορειοτέρα τῆς σημερινῆς, κοντά στή μεγάλη πεδιάδα Μπαταούφ,- ἤ πεδιάδα Ἄσωχη κατά τίς Ἑλληνικές πηγές.
Στήν περιοχή αὐτή, ὑπάρχει μέχρι σήμερα ἕνας ἀρχαιολογικός χῶρος, ποῦ ὀνομάζεται Χίρβετ-Κάνα, δηλαδή τά ἐρείπια τῆς Κανᾶ. Οἱ ἀρχαιολογικές ἔρευνες πού ἔγιναν στό χῶρο αὐτό ἀπέδειξαν τήν ὕπαρξη ἀρχαίου Ρωμαϊκοῦ συνοικισμοῦ. Δίπλα ἀπό τό συνοικισμό περνοῦσε καί ὁ ἀρχαῖος κεντρικός δρόμος πού ἕνωνε τή Δυτική Παλαιστίνη μέ τήν Καπερναούμ καί τή Βηθσαϊδᾶ.
Τό χωριό αὐτό τό γνωρίζει καί τό ἀναφέρει καί ὁ Ἰουδαῖος ἱστορικός Ἰώσηπος Φλάβιος (86) καί τό ὀνομάζει Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας. Ἡ Κανά τῆς Γαλιλαῖος συνδέεται μέ τό πρῶτο θαῦμα τοῦ Χριστοῦ (Ἴωαν.2:1-11) καί μέ τό θαῦμα τοῦ υἱοῦ τοῦ βασιλικοῦ ἀπό τήν Καπερναούμ. (Ἴωαν.4, 46-54).
Ἐπίσης ἡ Κανά ἦταν ἡ ἰδιαίτερη πατρίδα τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ναθαναήλ. (Ἴωαν.21.2).

ΝΑΖΑΡΕΤ
Ἡ Ναζαρέτ ἄν δέν συνδεόταν μέ τά γνωστά γεγονότα τῆς Καινῆς Διαθήκης θά ἦταν καί θά παρέμενε σ' ὅλους τους μετέπειτα αἰῶνες ἕνα μικρό καί ἀσήμαντο χωριουδάκι τῆς Γαλιλαίας. Τό ὄνομά της δέν ἀναφέρεται οὔτε στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀλλά οὔτε στίς μεταγενέστερες ἑβραϊκές πηγές. Οἱ μόνες γραπτές μαρτυρίες γιά τήν ὕπαρξή της βρίσκονται στά Εὐαγγέλια καί στά συγγράμματα τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Σ' αὐτές προστέθηκαν πρόσφατα καί τά ἀρχαιολογικά εὐρήματα καί ἀνακαλύψεις, ὅπως Τάφοι, στέρνες, σιταποθῆκες, ἐρείπια ἐκκλησιῶν καί βυζαντινοῦ μοναστηριοῦ.
Κατά τή Βυζαντινή ἐποχή, 5ος-6ος αἰῶνες μ.Χ., ἤ Ναζαρέτ ἔφθασε στή μεγαλύτερη ἀκμή της μέ δημόσια κτίρια καί χριστιανικές ἐκκλησίες. Φαίνεται, ὅμως πώς καί στό διάστημα αὐτό ἦταν μία πόλη μέ ἐλάχιστους μόνο χριστιανούς ἀφοῦ οἱ περισσότεροι ἦσαν Ἑβραῖοι. Μόνο κατά τόν 12ο αἰώνα ἀνακηρύχθηκε ἐπισκοπή. Μετά τούς Σταυροφόρους, οἱ περισσότεροι χριστιανοί της κάτοικοι σφαγιάστηκαν ἀπό τό νικητή Σαλαδίνο (ἄραβες) καί οἱ λίγοι ἐπιζήσαντες τήν ἐγκατέλειψαν ὁριστικά. Οἱ χριστιανοί ἐπανῆλθαν στή Ναζαρέτ μετά τήν Τουρκική κατάκτηση τό 1517 μ.χ καί στούς ἀμέσως μετέπειτα αἰῶνες αὐτή μετατράπηκε σέ χωριό καθαρά χριστιανικό. Ἀργότερα κατοίκησαν καί μουσουλμάνοι καί ἔτσι σχηματίσθηκε ὁ σημερινός ἀναμεικτος πληθυσμός της.
Ἡ σημερινή πόλη Ναζαρέτ ἔχει περίπου 80.000 κατοίκους, οἱ περισσότεροι τῶν ὅποιων εἶναι ἄραβες χριστιανοί διαφόρων δογμάτων, (Ὀρθόδοξοι, Γραικο-καθόλικοι (οὐνίτες), Λατίνοι Κόπτες, Μαρωνίτες, Προτεστάντες) καί οἱ ὑπόλοιποι ἄραβες μουσουλμάνοι.
Ἡ Ἑλληνορθόδοξη ἐκκλησία τοῦ Ἀρχάγγελου Γαβριήλ μέ τήν πηγή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ χτίστηκε τό 1650. Ἡ πρώτη ἐκκλησία χτίστηκε ἀπό τήν Ἁγία Ἑλένη τό 326 μ.Χ.. Στή μέση βρίσκεται εἴσοδος πρός τόν ὑπογειο ναό ὅπου ὑπάρχει τό «Σπήλαιο τῆς Παναγίας» μέ ἐπιγραφή «Χαῖρε Μαρία» στό σημεῖο πού ἐμφανίστηκε ὁ ἄγγελος.
Στό Ναό τῶν Λατίνων, διακρίνουμε τά ἐρείπια ἀρχαιοτάτου Ναοῦ καί Μοναστηριοῦ Βυζαντινῆς ἐποχῆς. Ὅπως διασωζει ἡ Παράδοση ἐδῶ ἦταν τό σπίτι καί τό ἐργαστήρι τοῦ Ἰωσήφ.
Ὁ ναός τῶν Γραικο-καθόλικων (οὐνιτῶν) βρίσκεται ἐκεῖ πού βρισκόταν ἡ συναγωγῆς τῆς ἀρχαίας Ναζαρέτ. (Λευκό τέμενος)
Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῶν Λατίνων εἶναι μία τεράστια ἐκκλησία ἀπό τσιμέντο, ἴσως ἡ μεγαλύτερή της Παλαιστίνης πού χτίστηκε τό 1965.